บทที่ 177 ผมมีรายชื่อ

เมื่อได้ยินคำพูดของท่านย่าเฉินเหอก็ทำตัวไม่ถูกแล้วส่ายหัว พูดว่า “คุณย่าครับ เป็นไปไม่ได้หรอกครับ ขีดจำกัดของผม สามารถจัดหาได้เพียงแค่ห้าที่นั่งเท่านั้นนะครับ”

ท่านย่าที่ได้ยินเช่นนี้ก็ถอนหายใจโล่งอก

เยชวงมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วยิ้มพูดอย่างขมขื่น “เขา ช่านาญเรื่องเกาะผู้หญิงกินไม่ใช่เหรอ? บางทีอาจจะได้โค วต้ามาจากผู้หญิงคนอื่นก็ได้นะ”

เป็นการประชดที่ฟังดูชัดเจนมาก

เย่หยุนเทาพูดอย่างดูถูกว่า “มันขี้เหร่ขนาดนี้ใครจะรับ

เลี้ยงมันล่ะ หน้าอย่างมันเหรอจะได้โควต้าเข้าร่วมพิธีเปิด ของสมาคมหอการค้า ฝันไปเถอะ”

ทั้งสองคนร่วมกันพูดจาถากถางเพื่อประชดลู่เสี้ยงหยาง

เยสสวนขมวดคิ้วด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เป็นครอบครัว เตียวกันจำเป็นต้องพูดจาแย่ขนาดนั้นเลยหรือ?

เฉินเหอยักคิ้วแล้วยิ้มพูด “พวกคุณคงคิดจะฉวยโอกาส แอบเข้าไปในช่วงที่คนเยอะสินะ”

เขาพูดไปด้วยแล้วส่ายหัวไปด้วย งานใหญ่ขนาดนี้ต้องมีรูปภ.แน่นหนาอย่างแน่นอน แค่แมลงวันคิดจะบินเข้าไปก็ ยากแล้วคงไม่ต้องพูดถึงเศษขยะทั้งสามคนนี้หรอก

“เหอะ ๆ ขอให้โชคดีทั้งครอบครัวนะ แต่อย่าเผลอไปถูก หักขี่โครงก่อนล่ะ” เฉินเหอยิ้มพูดอย่างเย้ยหยัน

คู่เสี้ยงหยางยักใหล่แล้วพูดว่า “คุณมั่นใจแล้วเหรอว่าตัว เองจะเข้าไปในงานได้? พูดซะขนาดนี้เดี๋ยวเข้าไปไม่ได้แล้ว จะเอาหน้าไปซุกที่ไหน!”

เย่หยุนเทาหัวเราะเยาะอย่างไม่หยุด “ไอ้หนู เองทำไมโง่ ขนาดนี้? มีพี่เขยอยู่ทั้งคนแล้วพวกเราจะเข้าไม่ได้ยังไง! กล้า พูดจาโอ้อวดอีกเดี๋ยวพี่จะตบให้ปากแตกไปเลยนะ”

“โง่ซิบหาย” ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว

“แมร่งเอ้ย! ไอ้เด็กกระจอกเกาะผู้หญิงกิน เองอยากลอง ของใช่ไหม?” เย่หยุนเทากำหมัดแล้วเตรียมจะเข้าไปทำร้าย เขา

เฉินเหอรีบยื่นมือมาห้ามเขาไว้แล้วพูดว่า “ใจเย็นก่อนหยุ นเทา อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่ในงานสมาคมหอการค้า”

เย่หยุนเทารีบตั้งสติทันที

ใช่ ๆ ๆ ที่นี่คือสถานที่จัดงานสมาคมหอการค้า จะทำให้ ตระกูลเสียหน้าเพราะความใจร้อนของเขาไม่ได้

จากนั้นท่านย่าและคนอื่น ๆ ก็เดินเข้าไปที่ประตูหน้างาน
ในขณะนี้มีผู้รักษาความปลอดภัยมากมายสวมชุดสูทแว่น ดำยืนอยู่หน้าประตูอย่างมาดเข้ม

ท่ามกลางผู้รักษาความปลอดภัยมีเครื่องสแกนพิเศษ ซึ่ง แขกผู้มีเกียรติทุกคนที่มาร่วมงานจำเป็นต้องผ่านจุดสแกน ก่อนถึงจะเข้าไปในงานได้

เย่หยุนเทาแทบรอไม่ไหวที่จะเข้าไปถ่ายรูปโชว์ในงานพิธี เปิด เขาจึงยื่นบัตรประชาชนไปคนแรก

ชายชุดสูทคนหนึ่งรับบัตรประจำตัวประชาชนของเขาไป

แล้วเริ่มสแกนที่เครื่อง

ติด! ตุ๊ด!

เครื่องสแกนส่งเสียงดังขึ้นและจอแสดงผลได้แสดงอักขระ สีแดงขนาดใหญ่สองตัวทันที : ห้ามเข้า

“ขออภัยครับคุณผู้ชาย คุณไม่ได้รับสิทธิ์เข้าร่วมพิธีเปิด หอการค้านี้ครับ กรุณาออกจากที่นี่โดยด่วนครับ”

ชายในชุดสูทคืนบัตรให้กับเย่หยุนเทาแล้วพูดด้วยน้ำ เสียงเย็นชามาก

“ให้ตายเถอะ เป็นไปได้ไง?” เย่หยุนเทาตกตะลึง พี่เขยได้ โควต้าของครอบครัวเขามาห้ารายชื่อแล้วไม่ใช่หรือ? เขาก็ อยู่ในโควต้าด้วยนะ ทำไมถึงไม่มีสิทธิ์เข้าไป?

“เกิดอะไรขึ้น?” คนอื่น ๆ ต่างก็จ้องไปที่เฉินเหอด้วยความตกใจ

เฉินเหอแสดงสีหน้าประหลาดใจอย่างมาก เขาหันกลับไป พูดปลอบใจเย่หยุนเทา “หยุนเทา ใจเย็นก่อนนะ เครื่อง สแกนต้องมีปัญหาแน่เลย เดี๋ยวให้พี่สาวนายไปสแกนก่อน”

เย่เชี่ยนพยักหน้าแล้วหยิบบัตรประจำตัวของเธอออกมา ยื่นให้กับชายชุดสูท

ตัด! ตุ๊ด!

และครั้งนี้ก็ไม่ต่างอะไรกัน เครื่องส่งเสียงดังขึ้นแล้วตัว อักษรสีแดงขนาดใหญ่สองตัวปรากฏบนหน้าจอว่า : ห้าม

เข้า

ให้ตายเถอะ!

เป็นไปได้ไง?

เฉินเหอไม่เข้าใจ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ห้ารายชื่อของเขาได้ รับการอนุมัติอย่างชัดเจนแล้ว แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“โอ้ย พี่เขย สรุปว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เย่ซวงถาม ท่านย่าเริ่มรู้สึกหัวร้อน แถมไม่พอยังมีผู้คนอีกมากมาย กำลังมองมาที่ครอบครัวนี้อยู่

เฉินเหอพยายามพูดอย่างใจเย็น “ทุกคนใจเย็นก่อน เครื่องสแกนต้องมีปัญหาแน่นอน ให้ผมไปคุยกับเจ้าหน้าที่ก่อน”

เขาเดินเข้าไปแล้วหยิบใบรับรองผู้อาวุโสหอการค้าของ เขาออกมาแล้วยื่นให้กับเจ้าหน้าที่

“สวัสดีครับ ผมคือผู้อาวุโสของหอการค้า ผมเป็นผู้รับเชิญ เข้าร่วมพิธีเปิดหอการค้านี้ เครื่องสแกนของพวกคุณอาจจะมี ปัญหา กรุณาช่วยเปลี่ยนเครื่องสแกนใหม่โดยด่วนเลย ครับ”

ชายในเครื่องแบบมองไปที่บัตรประจำตัวของเขาแล้วยื่น บัตรคืนให้เขาพร้อมกับตอบอย่างเย็นชาว่า “เครื่องสแกน ของเราไม่มีปัญหาหรอก พวกคุณไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วม พิธีเปิดนี้ กรุณาออกจากที่นี่โดยด่วนครับ”

ว่าไงนะ?!

เฉินเหอกัดฟันไว้แน่น ๆ ด้วยความโกรธเกรี้ยว เขาเป็นถึง ผู้อาวุโสของหอการค้าเชียวนะ ทำไมไอ้กระจอกพวกนี้ถึง กล้าพูดจาดูหมิ่นเขาขนาดนี้

เย่เชี่ยนรู้สึกขายหน้ามาก ที่ผ่านมาสามีของเธอเป็นคนมี อำนาจคนหนึ่ง แต่วันนี้กลับไร้ประโยชน์ต่อหน้าไอ้กระจอก พวกนี้ได้อย่างไร?

“ช่างกล้า ไอ้พวกรปภ.กระจอก พวกนายรู้ไหมว่าสามีของ ฉันคือใคร เขาคือผู้อาวุโสของหอการค้านี้เชียวนะ ยังไม่รีบทำความเคารพเขาอีก” เย่เชี่ยนถึงขั้นตะคอกใส่

ชายชุดสูทหัวเราะเยาะ “ผู้อาวุโสของหอการค้าแล้วยังไง เราเป็นตัวแทนของประธานหอการค้า ต่อให้เป็นรองประธาน มาก็ต้องผ่านจุดสแกนนี้ถึงจะเข้าไปได้อยู่ดี”

บ้า!

เป็นคำพูดที่บ้าจริง ๆ!

สีหน้าของเฉินเหอเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เขาเคยได้ข่าว มาว่าประธานหอการค้านั้นมีที่มาที่ไปอันน่าที่ง

“อย่ามากเกินไป คิดอยากพูดอะไรก็พูดงั้นเหรอ ไปเรียก หัวหน้าพวกคุณออกมาต้อนรับสามีฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ” เย่ เชี่ยนตะคอกใส่ขายในชุดสูท

“ช่วยไม่ได้” ชายชุดสูทยกมือขึ้นแล้วลูกน้องที่ยืนอยู่ข้าง หลังเขาก็ยกกระบองไฟฟ้าขึ้นและเดินเข้าหาเย่เซี่ยนทันที

“ผมจะนับหนึ่งถึงสาม ถ้ายังกล้าไร้สาระอีก ผมจะให้ลูก น้องลงมือเลยนะ” ชายชุดสูทพูดอย่างเย็นชา โดยไม่มีที่ท่า ว่าจะล้อเล่น

เฉินเหอตกใจกลัวทันที คนพวกนี้มาไม้แข็งจริง ๆ แถมยัง เป็นตัวแทนของท่านประธานด้วย

ต่อให้มีความกล้ามากเท่าไหร่เขาก็ไม่กล้ามีเรื่องที่นี่
“ช่างมันเถอะ ๆ เราออกไปยืนด้านข้างก่อน ให้ผมติดต่อ ข้างในก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” เฉินเหอดึงเย่เชี่ยนออก ไปช้าง ๆ

ท่านย่า เย่หยุนเทาและคนอื่น ๆ สีหน้าบูดเบี้ยวเหมือนเพิ่ง กินอีมา ทุกคนจำเป็นต้องเดินไปยืนข้าง ๆ อย่างทำอะไรไม่ ใต้

ในเวลาเดียวกัน ลู่เสี้ยงหยางและสาวสวยอีกสองคนก็ได้ มาถึงหน้าประตูทางเข้าแล้วเช่นกัน

เย่หยุนเทาและคนอื่น ๆ เมื่อเห็นพวกลู่เสี้ยงหยางแล้วชัก สีหน้าไม่พอใจและพูดอย่างเย็นชาว่า “ไอ้กระจอกลู่เสี้ยง หยางเอ้ย นายจะมาที่นี่ทำไม? นายคิดว่าจะเข้าไปได้งั้นเห รอ?”

สู่เสี้ยงหยางได้แต่ยิ้มพูด “ผมจะเข้าไปได้หรือไม่ เดี๋ยวก็รู้ คำตอบ แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้พวกคุณเข้าไปไม่ได้ นี่คือข้อเท็จ จริง”

แมร่งเอ้ย ข้อเท็จจริงอะไรของนาย?

เชวง เย่เชี่ยนและคนอื่น ๆ จ้องไปที่สู่เสี้ยงหยางทันที

“เหอะ ไอ้ตัวตลกเอ้ย ข้าเป็นถึงผู้อาวุโสยังเข้าไม่ได้เลย เองฝันไปเถอะ” เฉินเหอพูดอย่างดูถูก

เพียงคำเดียวทำให้หลิวจิ้งรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที
เย่สวนก็มองไปที่ลู่เสี่ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางมองเยสวนกลับด้วยความมั่นใจ เขาพาเธอ เข้าไปหาชายในชุดสูทแล้วยื่นบัตรประจำตัวของเธอให้กับ

พวกเขา

เย่หยุนเทาและคนอื่น ๆ ยังคงพูดจาเหน็บแนม “รีบดู ตัวตลกกำลังจะแสดงตลกแล้ว..”

ติด!

คำพูดเหน็บแนมยังไม่ทันจบก็มีเสียงดังขึ้นจากเครื่อง สแกน ตามด้วยตัวอักษรสีเขียวขนาดใหญ่บนหน้าจอแสดง ผล: ผ่าน