บทที่ 169 สูตรยาที่น่าทึ่ง

ไม่นานเหล้าขาวทั้งหมดถูกลู่เสี้ยงหยางกรอกเข้าปากหลี่ก้

วนจงจนหมด

หลี่ก้วนจงหยุดการต่อต้าน ทั้งร่างหลุดพับลงกับพื้น พร้อม อาเจียนเอาฟองสบู่ออกมา

หลิวจิ้งหลุดออกจากภวังค์ พร้อมหันไปทางสู่เสี้ยงหยาง “จะถึงแก่ชีวิตเปล่า?”

ในทุกปีบนโต๊ะปาร์ตี้ ผู้ที่ถึงแก่กรรมเพราะฤทธิ์แอลกอ ฮอลล์มากมายเหลือเกิน หลี่ก้วนจงถูกลู่เสี้ยงหยางกรอก เหล้าขาวเข้าปากทั้งกลม ผลลัพธ์นั้นน่าเป็นกังวลนัก

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะออกมา “ไม่ต้องกังวล อย่างมากก็แค่ ทรมานไปหลายวัน ใช่สิ แม่ไปรอผมข้างนอกนั่นเถอะ ผมมี เรื่องที่จะคุยกับหลี่ก้วนจง”

หลิวจิ้งพยักหน้า ลุกขึ้นยืนเดินออกจากห้องไป ไม่รู้ว่า ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เธอเชื่อฟังลู่เสี้ยงหยางอย่างว่าง่าย ลู่เสี้ยง หยางสั่งให้เธอทำอะไร เธอก็จะทำตามอย่างว่าง่าย

เธอมีความรู้สึกที่ยากจะอธิบายต่อสู่เสี้ยงหยาง

ทันทีที่หลิวจิ้งออกจากห้อง ลู่เสี้ยงหยางหยิบไฟแช็คบน โต๊ะ ไฟแช็กถูกจุดประกายไฟจากก้นพุ่งทะยาน
สู่เสี้ยงหยางยกเท้าขึ้นเหยียบไปที่หน้าอกของหลี่ก้วนจง

อ้อก!

เหล้าขาวพุ่งออกจากปากของหลี่ก้วนจง ลู่เสี้ยงหยางทิ้ง ไฟแช็กลงไปที่ตัวของเขา

ตูม!

กองไฟถูกจุดประกาย ลุกโซนไปตามร่างของหลี่ก้วนจง

แม้เขาจะไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่เขายังคงหวีดร้องออกมา ราวกับเชือดหมู

ลู่เสี้ยงหยางมีสีหน้านิ่งเฉย กล้าคิดมิดีมิร้ายต่อหลิวจิ้ง นี้

คือจุดจบของแก

ยังไงซะ หลิวจิ้งก็ถือว่าเป็นคนสำคัญของเขา ใครที่กล้า

แตะต้องมันต้องตาย

หลังจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ลู่เสี้ยงหยางถึงได้เดินออก

จากห้อง

หยูเม่ยหยินกรุ๊ป ฝ่ายวิจัยและพัฒนา

ซิลี่ที่ทำการวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่อย่างไม่รู้ เหน็ดเหนื่อยในห้องแลป เธอได้รับการติดต่อจากหลิ่วหรูยู

หลิ่วหรูยู่เป็นรุ่นพี่ของเธอ หลิ่วหรูยู่บอกกับเธอว่า เธออารมณ์ไม่ค่อยดี ต้องการระบายอารมณ์กับใครสักคน

ซิสี่ถึงได้ออกจากห้องแลป กลับบ้านเพื่อรอการมาของ หลิวหรูยู

เธอรออยู่นาน แต่หลิ่วหรูยู่ก็ยังไม่มา ซิลี่รู้สึกปวดท้องนิด หน่อย จึงเข้าห้องน้ำไป

ระหว่างนั้น เธอรู้สึกเบื่อหน่าย จึงควักโทรศัพท์ออกมาเล่น

ทันใดนั้น ส่วนประกอบของยาชนิดหนึ่งได้หล่นออกมา ตามการล้วงโทรศัพท์ ซึ่งซุนเซียงเซียงได้ให้กับเธอไว้ก่อน หน้านี้ เพื่อพิจารณาในการวิจัยผลิตภัณฑ์ใหม่

เธอต้องการโยนขยะพรรคนี้ทิ้งไปตั้งนานแล้ว เธอจึงไม่ คิดเหลียวมองแม้แต่น้อย จึงได้โยนทิ้งลงถังขยะไป

ผ่านไปไม่นาน ซิลี่ออกมาจากห้องน้ำ เดินไปยังห้องนั่ง เล่น ก็ได้พบกับร่างอันสูงสง่างดงามผลักประตูเข้ามา

เป็นรุ่นพี่สาวของเธอหลิ่วหรูยู่นั่นเอง

“รุ่นพี่ มาซะทีนะ” ซีรี่ปรี่เข้าไปยังหลิ่วหรูยู่อย่างตื่นเต้น พร้อมเข้าโผกอดเธอด้วยความคิดถึง

เธอมีรุ่นพี่ของเธอหลิ่วหรูยู่เป็นไอดอล

“เด็กบ้า คิดถึงพี่ใช่ไหม? พี่บอกไว้ก่อน อย่ามาแตะอั่งพี่ นะ” หลิวหรูยู่ทำตาขวางใส่ซิลี่อย่างหยอกล้อ
ขลหัวเราะอย่างอารมณ์ดี รุ่นพี่ ฉันชอบลวนลามพี่ ก็พี่ สวยออกขนาดนี้ แถมยังหุ่นดีมากอีกต่างหาก”

เธอเอ่ยพลางลูบไล้ไปทั่วร่างของหญิงสาว

หลิ่วหรูยู่หัวเราะอย่างทรงเสน่ห์ เอื้อมมือฟาดไปที่แขน ของซิลี่ หลิ่วหรูยู่ก้าวถอยหลัง พร้อมบ่นพึมพำไม่หยุด

“นังปีศาจน้อย อีกหน่อยใครได้แต่งงานกับเธอ คงถูกเธอ ดูดพลังชีวิตจนไม่เหลือแน่”

ซิลี่หัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ “ถ้างั้นฉันจะดูดรุ่นพี่ก่อน แถมพี่ ยังหุ่นดีสวยเป๊ะออกขนาดนี้ ฉันยังหลงไหล พี่ไม่มีแฟน เสียดายแย่”

ภายในห้องนั่งเล่นดังกึกก้องไปด้วยเสียงหัวเราะ

หลังหยอกล้อจนเพียงพอ หญิงสาวทั้งสองสงบลง นั่งคุย เล่นกันอยู่บนโซฟา

หลิ่วหรูยู่เอ่ยอย่างบูดบึ้ง “วันนี้ฉันเป็นฝ่ายนัดผู้ชายคนนึง ก่อน แต่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ไม่ไว้หน้าฉันเลย”

“อะไรนะ? รุ่นพี่ พี่เป็นฝ่ายนัดผู้ชาย?” ซิลี่ประหลาดใจกับ สิ่งที่เธอเอ่ย “เล่ามาเร็วเข้า รุ่นพี่ เป็นหนุ่มหล่อชาติตระกูลดี ที่ไหน?”

หลิ่วหรูยู่สายหน้าปฏิเสธ “ฉันไม่รู้หลอกว่าเขาหน้าตายัง

ไง”
ซิลีนิ่งไป “รุ่นพี่โสดนานเกินไป จนไม่ใส่ใจเรื่องรูป ลักษณ์หน้าตาซะแล้ว ไม่รู้ว่าเขาหล่อไหม ก็เป็นฝ่ายนัดเขา

Lan….”

เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ เธอนึกอะไรขึ้นได้กะทันหัน ด้วยความ ตระหนกที่ฉายแววออกมา พร้อมจับจ้องหลิ่วหรูยู่นิ่ง “รุ่นพี่ หรือว่าพี่เปลี่ยนไปแล้ว พี่จะวันไนท์สแตนด์ใช่ไหม..”

อะไรนะ?

วันไนท์สแตนด์?

น้ำที่เพิ่งดื่มเข้าไปพุ่งออกมาเป็นสาย คิดได้ยังไง กล้า พูดจาต่ำช้าพรรคนี้ออกมาได้อย่างไร

“คนอย่างพี่ จำเป็นต้องวันไนท์สแตนด์ด้วยเหรอ?”

“ซ่าฮ่า นั่งบ้า รู้มากไปแล้วนะ บอกมาซะดีๆ มีแฟนแล้วใช่ ไหม?” หลิ่วหรูยู่เอ่ยถามด้วยสีหน้าตุกร้าว

ซิลี่ทำตาขวาง “เวลาทำงานของฉันยังไม่พอเลย จะมี ความรักได้ยังไง ไม่เหมือนกับพี่หลอกนะ นัดแม้กระทั่งผู้ชาย ที่ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตา”

หลิ่วหรูยูขมวดคิ้วเป็นผม “ฉันยังพูดไม่จบเลย อย่าเพิ่งขัด ฉันสินังบ้า คนที่ฉันนัดออกมา เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้าน ชีววิทยา ฉันจะขอคำแนะนำจากเขาสักหน่อย แต่เขาไม่ สนใจฉันเลย”
เมื่อได้ยินประโยค ซิลี่มีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาทันที “รุ่นพี่ ก็แค่ผู้เชี่ยวชาญด้านชีววิทยาเอง หรือยังมีคนที่เก่งกว่าพี่อยู่ อีก?”

“แน่นอน” หลิ่วหรูยู่พยักหน้าหนักแน่น พร้อมเอ่ยชัดถ้อย ชัดค่า “ไอ้หมอนี่มันขั้นเทพในขั้นเทพ ต่อหน้าเขา ฉันไม่กล้า โอ้ดวดหลอก ผลงานของเขา ดีกว่าผลงานของฉันหลาย เท่า!”

“ให้ตาย จริงเหรอ?” ซิลลี่นิ่งอึ้งไป สำหรับเธอ รุ่นพี่ของเธอ คนนี้ฝีมือดีมากจนไร้ที่ติ มีหวังว่าจะได้รับรางวัลโนเบลด้วย ซ้ำไป หากมีคนที่เก่งกาจกว่ารุ่นพี่ของเธอ คนๆนั้นจะเก่งกาจ เพียงใดกัน คงไม่ใช่คนแล้ว

“ให้ตาย เป็นเรื่องจริงสิ ฉันจะโกหกเธอไปทำไมกัน” หลิ่ว หรูยู่ทำตาขวางใส่

ดวงตาของซิลี่เป็นประกาย พร้อมเอ่ยด้วยความเคารพ นับถือ “รุ่นพี่ เขาชื่ออะไร? พี่นัดออกมาไม่ได้ ฉันจะช่วยพี่ เอง”

“คู่เลี้ยงหยาง” หลิ่วหรูยู่เอ่ยด้วยใบหน้าที่หลงไหลให้ ปลื้ม

สู่เลี้ยงหยาง?

ซิลี่ขมวดคิ้วอย่างสงสัย ชื่อนี้ฟังดูคุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก น่าจะเคยได้ยินจากไหนสักที่ แต่กลับนึกไม่ออก

ก่อนหน้านี้ ซุนเซียงเซียงเป็นคนดูแลออกคำสั่งมาโดย ตลอด ลู่เสี้ยงหยางน้อยนักที่จะปรากฏตัวต่อหน้าบรรดา พนักงาน เพราะเหตุนี้เจ้าหน้าที่มากมายจึงไม่รับรู้ถึงการมี อยู่ของลู่เสี่ยงหยาง

ทุกคนในหยูเม่ยหยินกรุ๊ปรู้เพียงว่า เจ้านายของพวกเขา ชื่อสู่ หากแต่ไม่มีใครรู้ชื่อเต็มของเขาเลย

ฉะนั้น ต่อให้ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางยืนอยู่ตรงหน้าของซิลี่ เธอ ก็ไม่รู้ว่าลู่เสี้ยงหยางเป็นเจ้านายของเธอ

“โอ้ย ไม่ไหวแล้ว ฉันปวดท้อง ประจำเดือนของฉันมา ใช่ สิ สี่ลี่ ผ้าอนามัยของเธออยู่ไหน ขอฉันที” หลิ่วหรูยู่ใบหน้า บิดเบี้ยว เด้งลุกขึ้นจาก โซฟา พร้อมมือทั้งสองข้างที่กุมท้อง อย่างทรมาน

“” ซิลลี่ละอายใจ ภายนอกที่ดูสวยสง่าเย็นชาอย่างรุ่นพี่ สาวของเธอ หากเหล่าบรรดาคนที่ชอบเธอได้มาเห็นที่ท่าบ้า บิ่นในตอนนี้ คงได้ตกตะลึงตาแตกเป็นแถวไปตามๆกันแน่

“พี่รอนี่แหละ ฉันจะไปเอาให้” ซิลี่วิ่งเข้าไปยังห้องนอน หยิบแผ่นอนามัยยื่นให้กับหลิ่วหรูยู่

หลิ่วหรูยู่รับเอามาไว้ ก่อนพุ่งเข้าไปในห้องน้ำด้วย ความเร็วสูง
ซิลี่ยกมือขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผาก ไม่คาดคิดเลย คนที่ วู่วามอย่างรุ่นพี่สาวของเธอ จะได้เป็นผู้ที่มีชื่อเสียงและ อำนาจในด้านวิทยาศาสตร์ชีวภาพ

“เฮ้อ คงมัวแต่ทำการวิจัย จนลืมดูแลสุขภาพตัวเองอีก แหง ไม่ได้การฉันต้องไปทำน้ำซุปไก่ให้เธอสักหน่อย” ซีลี่ ส่ายหน้าอย่างละอา ก่อนเดินเข้าไปในครัว ทันใดนั้นภายใน ห้องน้ำส่งเสียงออกมาตั้งลั่น เมื่อหันหน้ากลับไปก็ได้พบกับ หลิ่วหรูยู่ที่มุ่งออกมาอย่างร้อนรน

” ซิลลี่นิ่งงัน ไม่ทันที่เธอได้รูดกางเกงยีนขึ้น ท่อนล่างยัง คงอาบไปด้วยเลือด

ในเวลาเดียวกัน มือที่เปื้อนเลือดกากระดาษใบหนึ่งแน่น

กระดาษสูตรยาใบที่เพิ่งถูกทิ้งลงถังขยะเมื่อครู่

“รุ่นพี่ เป็นอะไรไป? เป็นบ้าไปแล้วเหรอ?” ซิลี่พ่นลม หายใจออกมาด้วยความโมโห พร้อมถามอย่างหวาดหวั่น

ที่ท่าของหลิ่วหรูยู่บ้าคลั่งอย่างมาก ดวงตาทั้งสองข้างจับ จ้องกระดาษที่เปื้อนเลือดนิ่ง

“สี่ลี่บอกมาเดี๋ยวนี้นะ สูตรยาที่น่าที่งนี่ แกไปเอามาจาก

1nu?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ