บทที่ 167 แผนการชั่วร้าย

“คุณลู่….ฮัลโหล.” ปลายสายตัดสายทิ้งไปอย่างไม่แยแส เธอไม่สบอารมณ์อย่างแรง ยังไงซะเธอก็ขึ้นชื่อเรื่องความ งามในปินเหอ แต่ก่อนมีแต่ผู้ชายเข้าคิวกันเลี้ยงอาหารเธอ มีแต่เธอที่สะบัดบ๊อบอย่างไร้เยื่อใย แต่วันนี้ เธอออกตัวนัด ผู้ชายครั้งแรก แต่กลับถูกปฏิเสธอย่างเยือกเย็น

“ฮ่าฮ่า ฉันไม่เชื่อ ว่าฉันจะนัดแกออกมาไม่ได้” หลิ่วหรูยู่ ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอโทรกลับไปหาลู่เสี้ยงหยางอีกครั้ง แต่ คราวนี้กลับ โทรไม่ติด ถูกลู่เสี้ยงหยางตัดสายทิ้งอย่างไม่ แยแส

หลิ่วหรูยูโมโหจนแทบคลั่ง เขาคงไม่รู้รูปลักษณ์หน้าตา ตน จึงไม่สนใจเธอ นึกได้ดังนั้นเธอจึงเลือกภาพถ่ายที่สวย ที่สุดส่งไปให้กับลู่เสี้ยงหยาง

ผ่านไปไม่นาน คาดว่าลู่เสี้ยงหยางคงเห็นภาพถ่ายของ เธอแล้ว จึงต่อสายกลับไปหาเขาอีกครั้ง

หากแต่คราวนี้ หลิ่วหรูยู่นิ่งแข็งกลางอากาศ เมื่อพบว่า ชายหนุ่มบล็อคเบอร์ของเธอ

“ให้ตาย บ้าเอ้ย นี่มันอะไรกัน?” หลิวหรูยู่ขมวดคิ้วเป็นปม ยิ่งลู่เสี้ยงหยางไม่แยแสเธอมากเท่าไหร่ เธอยิ่งไม่สบอารมณ์มากเท่านั้น

แต่ก่อนมีแต่ผู้ชายเข้าหาเธอ แต่ถูกเธอปฏิเสธ แต่ดอนนี้ เธอกำลังเข้าหาสู่เสี้ยหยางเอง

เธอรู้สึกตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“เหอะ นัดเขาทางโทรศัพท์ไม่ได้ ถ้างั้นฉันจะไปนัดเขาต่อ หน้า” หลิ่วหรูยู่เอ่ยพลางกระทืบเท้า ด้วยการตัดสินใจอย่าง แน่วแน่

ทางด้านลู่เสี้ยงหยาง หลังจากที่เขาตัดสายทิ้ง เขามาส่ง เย่สวนที่บริษัท ก่อนที่จะมุ่งไปยังหยูเม่ยหยินกรุ๊ป ภายใน ห้องทำงาน ชุนเชียงเชียงผลักประตูเข้ามาทันที ที่เขาหย่อน กันนั่งลงบนเก้าอี้

หลายวันมานี้ หยูเม่ยหยินแย่งชิงตลาดกับชิงเหอกรุ๊ปอ ย่างดุเดือด แต่ท้ายที่สุดกลับต้องเสียตลาดไปกว่าครึ่ง ตอน นี้พวกเขากำลังต่อกรกับชิงเหอกรุ๊ปอย่างถึงที่สุด

เมื่อได้เห็นผลลัพธ์ ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วอย่างสงสัย ก่อน เอ่ยถาม “การวิจัยของผลิตภัณฑ์ใหม่ของเรา เปิดตัวได้เมื่อ ไหร่?”

ซุนเซียงเซียงเอ่ยตอบ “ตอนนี้ยังไม่รู้ผลที่แน่ชัด

แต่ภายใต้ความดูแลของซิลี่ ตอนนี้เรากำลังเร่งมือ” สู่เลี้ยงหยางขมวดคิ้วอย่างสงสัย เป็นไปได้อย่างไร เขาบอกส่วนประกอบไปแล้วไม่ใช่หรือ แม้ส่วนประกอบของเขา จะไม่สามารถผสมเข้ากับผลิตภัณฑ์ความงามได้โดยตรง

แต่ก็สามารถพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ได้ดี ความคืบหน้าของ การวิจัยไม่สมควรที่จะล่าช้าถึงเพียงนี้

หากแต่ไม่รู้เลย ผู้ดูแลการวิจัยอย่างชิลี่ไม่ได้ใส่ใจส่วน ประกอบที่สู่เสี้ยงหยางได้ให้ไว้เลยสักนิด จึงไม่ได้ทำการ วิจัยอย่างลึกซึ้ง

และแน่นอน ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้เข้าไปพื้นที่ เพื่อควบคุม การวิจัยด้วยตนเอง บริษัทยอมจ่ายเงินมากมายให้กับพวก เขา ก็เพื่อให้พวกเขาทำประโยชน์ให้กับบริษัท หากบริษัทไม่ สามารถรับมือได้จริงๆ เขาจึงจะลงมือทำด้วยตนเอง

หากต้องการนำพาให้สถาบันก้าวไกล

ลำพังความสามารถของคนๆเดียวไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ แน่นอน ต้องพึ่งพาพลังของทีมเวิร์ค เป็นผู้นำที่ดี

เมื่อซุนเซียงเซียงเห็นว่าลู่เสี้ยงหยางไม่ตอบโต้แต่อย่าง ใด เธอจึงเอ่ยเสริม “ฉันจะไปเร่งการวิจัยเดี๋ยวนี้ ”

“อืม” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้ารับ

หลังจากที่จัดการเอกสารกองโตเสร็จสรรพ เขาจึงเดินทาง ไปที่กองถ่ายกาลเวลาที่บากบั่น

พลบค่ำ เขาได้รับการติดต่อจากหลิวจิ้ง
หลิวจิ้งบอกกับเขาว่า คืนนี้เธอจะไปพบหลี่ก้วนจง ประธาน ของติ่งเย่กรุ๊ป เพื่อเจรจาเรื่องเงินทุนการสนับสนุน เธอหวัง ว่าสู่เสี้ยงหยางจะไปเป็นเพื่อนเธอด้วย

สู่เสี้ยงหยางตอบตกลงทันที เขาไม่ไว้วางใจที่จะให้หลิวจิ้ง ไปตัวคนเดียว

หลี่ก้วนจงเป็นไอ้แก่บ้ากาม เมื่อคืนที่เขาไปรับหลิวจิ้ง เขา เห็นหลี่ก้วนจงลวนลามหลิวจิ้ง หากหลิวจิ้งไปคนเดียว ไม่รู้ว่า จะเกิดอะไรขึ้นบ้างกับเธอ

หลังจากนั้น ลู่เสี้ยงหยางออกจากหยูเม่ยหยินกรุ๊ป ไปหา หลิวจิ้งที่บริษัท ก่อนที่จะไปพบหลี่ก้วนจงพร้อมกันที่ร้านอา หารสีเวยเทียน

ในเวลาเดียวกัน

ในร้านอาหารสีเวยเทียน ที่ห้องส่วนตัว หลี่ก้วนจงและ ชายอีกเจ็ดแปดคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

เหล่าชายฉกรรจ์ร่างใหญ่กล้ามโต ใบหน้ามันแพรบ

หลี่ก้วนจงจ้องมองนาฬิกา ก่อนหัวเราะออกมา “ได้เวลา แล้ว นั่งหลิวจิ้งใกล้จะมาแล้ว นั่งแม่ม่ายหลิวจิ้ง มีเสน่ห์ที่น่า ดึงตูตกว่าผู้หญิงทั่วไป เป็นของล้ำค่าในวงการแม่ม่าย คืนนี้ ฉันจะลิ้มลองสักหน่อย”

เมื่อได้ยินดังนั้น ใบหน้าของเหล่าชายฉกรรจ์ต่างเผยรอยยิ้มชั่วร้าย

ชายหนุ่มมีเขี้ยวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น “ประธานหลี่ ท่านจะหลอก ล่อนังหลิวจิ้งยังไง?”

หลี่ก้วนจงยิ้มอย่างมีเลศนัย “ฉันเตรียมแผนเอาไว้แล้ว หากมันมา พวกแกมอมเหล้าให้มันเมา แล้วแบกมันไปไว้ที่ โรงแรมที่ฉันได้เปิดห้องเอาไว้”

“ได้ครับ ประธานหลี่ เราจะให้ความร่วมมือท่านอย่างดี” เหล่าชายฉกรรจ์พยักหน้ารับ

ชายมีเขี้ยวเคยพบกับหลิวจิ้งมาแล้วก่อนหน้านี้ เขาหมาย ปองในความงามของเธอมานาน ในตอนนี้เขาน้ำลายไหล เยิ้มปกปิดความปรารถนาตนไม่อยู่ ประธานหลี่ อันที่จริง ผมก็อยากลิ้มลองรสชาติของนังหลิวจิ้ง หากท่านไปถึง สวรรค์ชั้นเจ็ดแล้ว ขอผมบ้างจะได้ไหม”

หลี่ก้วนจงหัวเราะออกมา หลังจากที่นิ่งไปพักใหญ่ “ตกลง คนกันเองทั้งนั้น ขอแค่คุณไม่รังเกียจ

ชายหนุ่มคนเดิมหัวเราะออกมาอย่างตื่นเต้น “รังเกียจ อะไรกัน ได้ร่วมใช้ผู้หญิงคนเดียวกันกับประธานหลี่ เป็น เกียรติของผมซะด้วยซ้ำไป”

“อืม” หลี่ก้วนจงพยักหน้ารับ เมื่อนึกถึงภาพเรือนร่างสุด เซ็กซี่ของหลิวจิ้ง โดยเฉพาะเรียวขาขาวนวลคู่งาม เขาต้องสูบควันบุหรี่เข้าปอด เพื่อดับความร้อนลรุ่มในกาย

ติดติดติด

ในเวลานี้เอง เสียงโทรศัพท์ของหลี่ก้วนจงดังขึ้น เมื่อควัก ออกมาดู หน้าจอแสดงชื่อของหานปิงหาน ชายหนุ่มมือสั้น รัก จน โทรศัพท์ในมือแทบตกหล่น พร้อมสีหน้านิ่งขรึม เขา กดรับสาย “ท่านประธานหาน มีอะไรให้รับใช้ครับ”

น้ำเสียงอันทรงเสน่ห์ปนไปด้วยความเยือกเย็น แล่นผ่าน ตามสาย “มีเรื่องที่คุณต้องไปจัดการ”

หลี่ก้วนจงพยักหน้ารัวดุจดั่งตุ๊กตาลม พร้อมเอ่ยด้วยความ นอบน้อม “ประธานหานสั่งมาได้เลย ผมจะทำสุดความ สามารถ ไม่ทำให้ท่านผิดหวังอย่างแน่นอน”

“ดี หากทำสำเร็จ ฉันจะตอบแทนคุณอย่างงาม” หานปิง หานเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับหลี่ก้วนจง

หลังวางสาย หลี่ก้วนจงบ่นพิมพาออกมา “ลู่เสี้ยงหยาง? ทำไมถึงได้คุ้นเคยกับชื่อนี้นัก เหมือนเคยได้ยินจากไหนสัก ที่”

สักครู่ โทรศัพท์สั่นอีกครั้ง หานปิงหานส่งภาพถ่ายใบหนึ่ง ให้กับเขา คนในภาพคือลู่เสี้ยงหยาง

หลี่ก้วนจงตบเข่าฉาด “ไอ้หมอนี่เองหรือ”

เมื่อคืน อันที่จริงเขามีโอกาสที่จะได้ลิ้มลองหลิวจิ้งแล้วเพราะการปรากฏกายของสู่เสี้ยงหยาง ทำลายเรื่องดีของเขา พังไม่เป็นท่า ถึงได้ทำให้หลิวจิ้งหนีเอาตัวรอดไปได้

สิ่งนี้ติดอยู่ในใจของเขาอยู่ตลอด เขากำลังติดอยู่เลย ว่า จะจัดการไอ้หมอนี่ยังไงดี

เมื่อสักครู่ที่เขาคุยโทรศัพท์ หานปิงหานสั่งให้เขาหา โอกาสสั่งสอนลู่เสี้ยงหยาง

การปรากฏกายที่ปินเหอในครั้งนี้ของหานปิงหานมีจุด ประสงค์อยู่สองเรื่อง

ประการแรกคือตัดทางธุรกิจด้านความงามในปินเหอ ประการที่สองคือการสั่งสอนลู่เสี้ยงหยาง

บัดนี้หานปิงหานยุ่งอยู่กับตลาดด้านความงามแบบ ผูกขาด ไม่มีเวลาลงมือจัดการด้วยตนเอง จึงทำได้เพียงสั่ง ให้ลูกกระจ๊อกของตนลงมือ

“เห้ยเพื่อน ยังมีอีกเรื่องนึง หากคนที่มากับหลิวจิ้ง เป็นไอ้ หนุ่มหน้าละอ่อน เราต้องมอมให้มันเมาไปด้วย แล้วค่อย กระทืบ ให้มันขาหัก ฉันจะให้มันเห็นกับตาว่าฉันเล่นงาน หลิวจิ้งยังไง” หลี่ก้วนจงเอ่ย พร้อมเปิดภาพถ่ายให้กับทุกคน ได้เห็นอย่างชัดเจน

ชายหนุ่มคนหนึ่งหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น “ไม่คิดเลยว่า ประธานหลี่จะมีรสนิยมแบบนี้ด้วย แสดงละครเวทีให้คนอื่นได้ดู แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว”

หลังจากนั้น คำครหาดังขึ้นเป็นระลอก ประตูห้องถูกเปิด ออก หลิวจิ้งและลู่เสี้ยงหยางเดินเข้ามา

เมื่อเห็นว่าเป็นลู่เสี้ยงหยาง หลี่ก้วนจงเกิดสายตาประกาย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ได้สั่งสอนลู่เสี้ยงหยางเพื่อแก้ แค้น แถมยังบรรจุเป้าหมาย เอาใจหานปิงหานไปด้วย

“ฮ่าฮ่า” คนอื่นๆ ต่างจับจ้องลู่เสี้ยงหยางอย่างนึกสนุก ก็แต่ไอ้หน้าละอ่อน แค่ขยับนิดเดียว ก็ให้มันเละคามือ

ได้แล้ว

สายตาทุกคนรวมกันเป็นจุดเดียวที่หลิวจิ้ง ด้วยสายตาที่ เต็มไปด้วยความปรารถนา และชั่วร้าย

สำหรับพวกเขา หญิงวัยสามสิบกว่าเป็นของล้ำค่า

หากได้ร่วมสนุกด้วยคงน่าหวาดเสียวร้อนรุ่มเสมือนถูกไฟ แผดเผาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและท้าทาย