บทที่ 154 หนึ่งต่อร้อยศัตรู

เยสวนรู้ว่าตัวเองโดนวางยาแล้ว และก็รู้แล้วว่าทั้งหมดนี้คือ การวางแผนล่วงหน้า

นี่ก็แสดงให้เห็นว่า หานเช่าสวนไม่ใช่คนดีอะไรเลย เมื่อ ก่อนความดีที่มีให้ตัวเอง เป็นแค่สิ่งหลอกลวงเท่านั้น

ระหว่างที่หมดหนทางและสิ้นหวัง หัวสมองเธอนึกถึงลู่เสี้ ยงหยางโดยไม่ได้ตั้งใจ

ในเวลาเดียวกัน

หานเช่าซวนที่เตรียมออกจากห้องส่วนตัว เดินมาถึงประตู ทางเข้าห้องส่วนตัวแล้ว เตรียมเอื้อมมือไปดึงประตูห้องส่วน

ตัว

แกรัก!

แต่ก่อนที่มือเขาจะถึงที่จับประตู ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกเตะ เปิดออกอย่างแรง ดีที่หานเช่าชวนถอยได้ทันเวลา ไม่อย่าง นั้น ประตูห้องส่วนตัวจะชนร่างเขา

“แม่ง ใครวะ?” หานเช่าซวยถอยหลังไปไม่กี่ก้าว ดวงตา จับจ้องไปที่ทางเข้าประตูห้องส่วนตัว

ไม่มีใครตอบสนองเขา ตามมาด้วยเสียงฝีเท้า ผู้ชายสองคนเดินเข้ามา

สู่เสี่ยงหยาง

หลิวผิง

“พวกแกอีกแล้ว” หานเซ่าชวนเห็นสองคนชัดแล้ว กำหมัด แน่นขึ้นทันใด เจตนาฆ่าในดวงตาก็ยากที่จะซ่อนไว้

หลิวผิงยิ้มมีดมน “คืนนี้เป็นวันตายของแก”

ลู่เสี้ยงหยางดวงตาไม่ได้มองหานเซซวน แต่มองตรงไป ที่จ้าวโป่หยวน เมื่อเขาเห็นมันลูบไล้เยสวน ความเย็นชาใน ร่างกายก็ระเบิดออกมาทันที กวาดไปทั่วห้องส่วนตัว

“ไอ้แก่ แกรนหาที่ตายจริงๆ! ฉันจะให้แกเสียใจกับทุกสิ่ง ที่แกท่าในคืนนี้คำพูดน่ากลัว พ่นออกมาจากไรฟันของลู่เสี่ ยงหยางที่ละคำ

จ้าวโป๊หยวนถูกรบกวนเรื่องดีๆ ก็ไม่พอใจอย่างมาก จ้อง มองลู่เสี้ยงหยาง แล้วเอ่ยถามหานเช่าซวน “มันเป็นใคร? พวกแกรู้จักกันเหรอ?”

หานเช่าชวนแค่นหัวเราะ “ก็แค่ไอ้เด็กมุทะลุคนหนึ่ง ถือว่า รู้จักมั้ง คุณจ้าวไม่ต้องกังวล เดี๋ยวผมจะให้คนจัดการมัน”

เย่สวนเห็นลู่เสี้ยงหยาง แน่นอนว่าดีใจมาก เหมือนคนตก น้ำแล้วจับฟางเส้นสุดท้ายได้ ตะโกนใส่ลู่เสี้ยงหยาง ทันที “รีบช่วยฉันเร็วเข้า”
สู่เสี้ยงหยางทำเสียงฮีดชัด ในใจก็โกรธจัด พูดขึ้น “เมื่อ ก่อนฉันเคยบอกคุณแล้ว หานเช่าชวนมันไม่ใช่คนดีอะไร คุณ ฟังคำพูดนี้ไหม?

เย่สวนน้อยใจมากเหลือเกิน ร้องให้ขณะที่พูด “ฉันรู้ว่าฉัน ผิดไปแล้ว หานเช่าชวนมันเป็นไอ้ถ่อยต่ำช้าไร้ยางอาย หลอกลวงความรู้สึกฉัน”

หลิวผิงทำเสียงฮีตฮัดในใจ พูดตอบรับ “พี่สะใภ้ ถ้าก่อน หน้านี้พี่เชื่อคำพูดลูกพี่เรา ก็คงไม่เกิดเหตุการณ์ในวันนี้ หรอก พี่ควรขอโทษลูกพี่เรา”

ได้ยินคำพูดนี้ เย่สวนก็อึดอัดใจ เธอเป็นผู้หญิง ให้เกียรติ เธอหน่อยได้ไหม? บังคับให้เธอขอโทษ จงใจทำให้เรื่องยาก ใช่หรือเปล่า? ใจแคบเกินไปแล้ว

“โอเคๆๆ ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว แบบนี้นายพอใจหรือ ยัง ลู่เสี้ยงหยาง” เย่สวนพูดขึ้นอารมณ์เสีย

เธอเองก็ตกเป็นเหยื่อเหมือนกัน ไม่คิดว่าลู่เสี้ยงหยางไม่ เพียงแต่ไม่ปลอบเธอ แต่ยังบีบบังคับเธอ ให้ลูกน้องบังคับ ให้เธอพูดขอโทษอีก

ไม่มีความเด็ดเดี่ยวและน้ำใจลูกผู้ชายเลยสักนิด

ลู่เสี้ยงหยางถอนหายใจ รู้ว่าเรื่องระหว่างเขาและเย่สวน โดนประโยคนี้ของหลิวผิงทำลายเละเทะแล้ว
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาพูดเรื่องพวกนี้ สิ่งจำเป็นคือต้อง จัดการหานเช่าขวนและเฒ่าหัวงูจ้าวโป๊หยวนคนนี้ก่อน

“ปล่อยสวนให้ฉัน ผู้ชายกากๆ อย่างพวกแกสองคน อาจจะมีชีวิตรอด” ลู่เสี้ยงหยางพูดกับจ้าวโป่หยวนอย่าง

ใจเย็น จ้าวโป๊หยวนไม่ใส่ใจคำพูดของลู่เสี้ยงหยางเลย ขยิบตา

ให้กับหานเช่าซวน บอกเขาให้ไล่สองคนนี้ไปให้เร็วที่สุด หานเช่าชวนพยักหน้า ควัก โทรศัพท์ออกมาเรียกคน ก่อนหน้านี้หานเช่าชวนมีนักเลงหลายร้อยคน ถูกลู่เสี้ยง หยางจัดการไปหมด ชายสิบกว่าคนนี้เขาเรียกมาจากใน

หลังจากนั้นสักพัก ก็มีชายสิบกว่าคนเข้ามาในห้องส่วนตัว

ตระกูลอีกครั้ง

ถึงแม้ว่าจำนวนสิบกว่าคนนี้ไม่เยอะเท่าหลายร้อยคนก่อน หน้า แต่คนเหล่านี้ มีความสามารถในการต่อสู้เหนือกว่าคน เหล่านั้นมาก ประสิทธิภาพในการต่อสู้ของชายสิบกว่าคนนี้ แข็งแกร่งมากกว่าประสิทธิภาพในการต่อสู้ของนักเลงหลาย ร้อยคน

และด้วยเหตุนี้ หานเช่าชวนทั้งๆ ที่รู้ว่าลู่สี้งหยางทรง พลังมาก แต่ก็ไม่มีความหวาดกลัวเลย

“เฮอะ ลู่เสี้ยงหยาง แกมาทำลายเรื่องดีๆ ของฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า บัดชบจริงๆ คืนนี้แหละ มายุติความเกลียดชังทั้งของ เก่าของใหม่ของเรากันเถอะ” หานเช่าชวนยิ้มอย่างโหด เหี้ยม

“ไอ้ขยะ ก็รีบมาเร็วๆ สิ” ลู่เสี้ยงหยางกวักมือ

“ได้ ตามที่แกต้องการ เฮ้ย ฆ่ามัน” หานเช่าชวนโบกมือ ให้ชายสิบกว่าคน

ชายสิบกว่าคนถูมือด้วยความตื่นเต้นทันที พุ่งเข้าหาลู่เสี้ ยงหยางและหลิวผิง

หลิวผิงหัวเราะฮ่าๆ ดีดนิ้วหนึ่งที่ “พี่น้อง ลงมือซะ”

สิ้นสุดประโยค ลูกน้องหนาแน่นก็ไหลเข้ามาในห้องส่วน ตัวจากด้านนอก

การเคลื่อนไหวในคืนนี้ หลิวผิงเตรียมไว้ตั้งนานแล้ว ลูก น้องที่ยอดเยี่ยมทั้งหมดถูกเรียกตัวเข้าไป

การต่อสู้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

ถ้าพูดถึงความสามารถในการต่อสู้ของแต่ละคน เหล่าลูก น้องของหลิวผังสู้ชายสิบกว่าคนนั้นไม่ได้อย่างแน่นอน แต่ ลูกน้องของหลิวผิงมีจำนวนมาก และความแข็งแกร่งก็ไม่เลว

ดังนั้นการต่อสู้เกือบเอนเอียงไปทางหลิวผิง

ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ซายสิบกว่าคนลูกน้องของหานเช่าชวน ก็ล้มลงพื้น อาเจียนเป็นเลือด โอดครวญอย่าง ต่อเนื่อง

“เชี่ย เป็นแบบนี้ได้ยังไง?” หานเช่าชวนตกใจเหงื่อแตกไป ทั้งร่าง สีหน้าบนใบหน้าตกใจนิดหน่อย นี่คือที่พึ่งพาสุดท้าย ของเขา แต่ไม่คิดเลยว่าจะถูกลูกน้องหลิวผิงจัดการง่ายดาย แบบนี้

ใบหน้าจ้าวโป๊หยวนมีร่องรอยความตื่นตระหนก แต่ในไม่ ช้าก็นึกถึงความกล้าหาญของตัวเอง ใบหน้าก็ยกยิ้มภูมิใจ ขึ้นอีกครั้ง

ใบหน้าลู่เสี้ยงหยางเย็นชา ก้าวเท้าเดินไปหาจ้าวโป่หยวน

หานเช่าซวนเห็นว่าสถานการณ์แปลกๆ ก็ฝืนยืนออกมา ชี้ นิ้วไปทางลู่เลี้ยงหยางแล้วพูดขึ้น “ไอ้เด็ก ปัญหาในวันนี้ เรา

ตาย..”

กรอบ!

เขายังพูดไม่จบ นิ้วมือก็มีเสียงกระดูกหักดังขึ้นมากรอบๆ ลู่เสี้ยงหยางเอื้อมมือไปจับนิ้วเขา หักมันอย่างแรง หักสอง

นิ้วมือของเขา

“อาก!” เสียงร้องน่าสังเวชตังขึ้นในห้องส่วนตัวทันที

สีหน้าสู่เสี้ยงหยางไร้อารมณ์ เดินไปข้างหน้าต่อไปยังข้าง กายจ้าวโป๊หยวน
จ้าวโป่หยวนตกใจ ร่างกายสั้นสะท้าน มือที่จับร่างกายเย่ สวน ก็คลายออกตั้งนานแล้ว

” แก แกจะทำอะไร? ฉันเดือนแกนะ อย่าทำอะไรฉันจะดี ที่สุด ไม่อย่างนั้น แกจะเสียใจ” จ้าวโป่หยวนกัดฟัน มองลู่เสี้ ยงหยาง พูดออกมาทีละคำ

คู่เลี้ยงหยางสายหน้า “น่าเศร้า ดูเหมือนแกยังไม่รู้ สถานการณ์ตัวเองนะ

คำพูดยังไม่สิ้นสุด เขาก็ยกขาเตะจ้าวโป๊หยวนลงไปกอง กับพื้น

จากนั้นก็กระทืบหลังจ้าวโป๊หยวน โน้มตัวลงไป สองมือจับ มือจ้าว โป๊หยวนแล้วออกแรงบิด

แขนสองข้างจ้าวโป่หยวนถูกบิดเป็น 360 องศา “อาก!” เสียงร้องเหมือนหมูถูกเชือตดังออกมาจากปาก

จ้าวโป๊หยวน

เมื่อครู่นี้ เส้นเอ็นและทางเดินเลือดลมในข้อต่อทั้งหมด ของจ้าว โป๊หยวนถูกทำลายทั้งหมด

แขนสองข้างเท่ากับพิการโดยพื้นฐาน

วิธีการแม่งโคตรโหดเลย

หานเช่าชวนตกใจกลัวจนสูดหายใจเข้าอย่างบ้าคลั่งเหงื่อผุดบนหน้าผากจำนวนมาก

“ช่าๆ ต่อไปก็แกแล้ว แกทำให้ถังหลงบาดเจ็บ ฉันจะให้ แกบาดเจ็บสิบเท่า เตรียมตัวให้ดี” วินาทีต่อมา สู่เสี้ยงหยาง ก็หันหน้าไปจ้องถังหลง พูดขึ้นเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม