บทที่ 141 เป็นเพราะเย่สวน

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวก็ถึงวันต่อมาแล้ว

เวลาเช้าตรู่ ลู่เสี้ยงหยางยังอยู่ในส่วนลึกของเขาชิงหลง ซาน พวกเขาจึงตัดสินใจเดินทางต่อ

เพราะผ่านการพักฟื้นมาทั้งคืน ตอนนี้พิษในตัวของช่าง กวนหวั่นหวั่นจึงเจือจางลงไปบ้างแล้ว อาการบวมแดง บริเวณน่องขาก็ค่อยๆหายไป มีแต่สภาพจิตใจที่ยังไม่ดีขึ้น นอกจากนั้นดูเผินๆแล้วก็ดูปกติไม่ต่างอะไรกับก่อนหน้านี้ เสียเท่าไหร่

ในใจของช่างกวนหวั่นหวั่นแอบซ่อนความรู้สึกที่อธิบาย ออกมาเป็นคำพูดไม่ได้

มันเป็นความรู้สึกที่มีต่อลู่เสี้ยงหยาง

ครั้งนี้ ตลอดการเดินทางในเขาชิงหลงชาน ลู่เสี้ยงหยาง ช่วยชีวิตเธอเอาไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า

ในตอนที่เผชิญหน้ากับนักฆ่าในเงามืด ตอนแรกเธอสิ้น หวังไปแล้ว ทว่าสุดท้าย ก็เป็นลู่เสี้ยงหยางที่ปรากฏตัวออก มาเสมือนเป็นนักรบเทวดา ช่วยให้เธอหลุดพ้นจากอันตราย

หลังจากนั้นเธอก็โดนพิษจากง ในตอนที่ความตายกำลัง คืบคลานเข้ามา ความหวังที่จะมีชีวิตรอดถูกทำลายจนแหลกละเอียด สุดท้ายก็ยังเป็นสู่เสี่ยงหยางยื่นมือเข้ามาให้ ความหวังกับเธออีกเหมือนเคย ดึงเยอออกมาจากความ ตายก่อนที่ประตูนรกจะปิดลง

และแน่นอนว่า ความรู้สึกของเธอที่มีต่อสู่เสี้ยงหยาง นอกจากความซาบซึ้งแล้วนั้น ก็ยังมีความรู้สึกชื่นชมและ นับถือปะปนอยู่ด้วย

ชื่นชมและนับถือในความเป็นวีรบุรุษของเขา

แน่นอนว่าคนที่นับถือสู่เสี้ยงหยาง ยังมีพวกเจี่ยงตงเก้อ หลินยง และไป๋ฉีด้วย

ในความคิดของพวกเขา ว่าทักษะการต่อสู้อันแกร่งกล้า ของลู่เสี้ยงหยางเป็นอะไรที่หาดูได้ยากแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลย ว่าวิชาการแพทย์ของเขาจะเลิศล้ำด้วยเช่นกัน ยิ่งเป็นอะไร ที่หาดูได้ยากขึ้นไปอีก

ตลอดทางไม่มีใครพูดอะไรออกมา ช่วงใกล้จะพลบค่ำ พวกลู่เสี้ยงหยางถึงได้เดินมาถึงบริเวณชายขอบของเขาชิง

สู่เลี้ยงหยางก้มมอง โทรศัพท์ จึงพบว่าตอนนี้มีสัญญาณ โทรศัพท์แล้ว ไม่ทันที่เขาจะได้โทรไปถามความเป็นไปของ เย่สวน บนหน้าจอก็ปรากฏสายที่ไม่ได้รับเป็นสิบๆสาย

บ้างก็เป็นสายที่โทรมาจากถังปิงหยู่ บ้างก็เป็นจากหลิว
สู่เสี้ยงหยางไม่ได้สนใจแจ้งเตือนเหล่านี้ สิ่งแรกที่เขาทำ

คือกดโทรหาเย่สวน รอสายอยู่นานก็ไม่มีคนรับ สู่เสี้ยงหยางจึงต้องวางสาย

ก่อน และโทรไปหาชุนเชียงเชียงแทน

โทรไปได้ไม่ทันไรอีกฝ่ายก็รับสาย จากนั้นเสียงนอบน้อม ของชุนเชียงเชียงก็ดังขึ้นมา “ประธานลู่ มีคำสั่งอะไรหรือ

เปล่าคะ?”

ลู่เลี้ยงหยางถามเข้าประเด็นทันที “หลายวันมานี้ทางฝั่งเย่ สวนมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นไหม?”

เขาต้องตรวจสอบเรื่องของเย่สวนให้กระจ่าง

นักฆ่าในเงาดำที่ฆ่าคนโดยไม่แม้แต่กะพริบตา ตกลง แล้วใช่เยสวนหรือเปล่า ก็ยังเป็นเรื่องคาใจเขาอยู่ตลอด

ซุนเซียงเอ่ยพูดอย่างไม่มีหยุดคิดว่า “ทุกอย่างปกติดีค่ะ คุณเคยไลฟ์ทุกวันเลย คุณชายหานคนนั้นก็ตบรางวัลให้ ตลอด ส่วนฉันก็ตบรางวัลเกทับเขาทุกวันค่ะ”

เมื่อได้ยินแบบนี้ จิตใจแสนวุ่นวายก็ผ่อนคลายลงมาบ้าง แต่ก็ไม่ใช่ว่าคำพูดของทุนเขียงเชียง จะทำให้เขาวางใจใด้ ร้อยเปอร์เซ็นต์

ถึงยังใจทุนเขียงเชียงก็ไม่สามารถตามเฝ้าดูเย่สวนได้ตลอด24ชั่วโมงอยู่แล้ว

“ทำไมเหรอ? ประธานลู่ หรือว่าเรื่องมีอะไรผิดพลาดตรง ไหนเหรอคะ?” ซุนเซียงเชียงเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจเท่า ไหร่ กลัวว่าตัวเองจะทำอะไรผิดพลาดตรงไหน จนทำให้ยงหยางไม่พอใจ ดังนั้นจึงเอ่ยถามขึ้นมา

“ไม่มี คุณทำได้ดีมาก ผมก็แค่ถามดู” ลู่เสี้ยงหยางพูด กลั้วยิ้ม พูดจบก็กดวางสาย

เมื่อนึกถึงสายที่ไม่ได้รับ ลู่เสี้ยงหยางก็โทรกลับไปหา หลิว

ส่วนถังปิงหยู่ แต่ไหนแต่ไรเขาก็ไม่ค่อยชอบเธอเสียเท่า ไหร่ ดังนั้นจึงไม่คิดจะโทรกลับไป คิดว่าที่เธอโทรมาหาเขา คงไม่ใช่เรื่องดีอะไรนักหรอก

ไม่นาน สายของลู่เสี้ยงหยางก็ถูกกดรับ จากนั้นเสียงตื่น เต้นของหลิวผิงก็ดังขึ้นมาตามสาย “พี่ใหญ่ ในสุดพี่ก็โทร กลับมาสักที มีเรื่องใหญ่แล้ว”

ได้ยินแบบนั้น หัวคิ้วของลู่เสี้ยงหยางก็พลันขมวดมุ่น เอ่ยถามว่า “มีอะไร?

หลิวผิงถอนหายใจ แล้วกัดฟันพูดขึ้นมาว่า “ถังหลงถูก ทำร้าย อาการสาหัสพอสมควร ตามที่หมอบอกมา เส้นเอ็น บริเวณข้อมือข้อเท้าของเขาฉีกขาด หลังจากนี้ต้องใช้ชีวิตอยู่บนรถเข็นครับ”

“ว่าไงนะ? มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?” ความอิมตรีมปรากฏ ขึ้นมาบนใบหน้าของลู่เสี้ยงหยาง เขาถามเสียงเข้มว่า “นี่ มันเรื่องอะไรกัน? ใครมันเล่นหนักขนาดนี้?”

หลิวผิงพูดเน้นๆออกมาทีละคำว่า “คุณชายหานแห่งให่ตง

หานเช่าชวนครับ”

หานเช่าชวน?

ลู่เลี้ยงหยางมุ่นคิ้วจนกลายเป็นเส้นตรง ใบหน้าปกคลุม ไปด้วยเมฆครึ้ม ราวกับฟ้าก่อนฝนจะมา เขาไม่คุ้นซื้อนี้เลย สักนิด

หลิวผิงพูดต่อว่า “ส่วนสาเหตุที่ถังหลงกับหานเช่าซวน ผิดใจกัน ตอนนี้ผมยังไม่รู้ คงต้องใช้เวลาสืบอีกสักพัก ใช่ สิพี่ใหญ่ ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหนเหรอ? ผมมีลางสังหรณ์ว่าเรื่องนี้ มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆแน่ เพราะหลังจากที่ถังหลงเกิดเหตุแบบ นี้ ตระกูลถังก็ไม่มีท่าทีอะไรเลย ไม่รู้ว่าตระกูลถัง หมายความว่ายังไงกันแน่ ตอนนี้เมืองปินเหอต้องการให้พี่ ใหญ่กลับมาคุมนะครับ”

สู่เสี้ยงหยางได้ยินแบบนี้ก็ตกอยู่ในความเงียบ ตระกูล ถังก็ถือว่าเป็นตระกูลที่มีหน้ามีตาในเมืองปินเหอ และถัง หลงก็เป็นผู้สืบทอดอำนาจคนต่อไปของตระกูลพวกเขาด้วย แล้วยังมาถูกทำร้ายจนเอ็นขาดแบบนี้อีก ไม่มีทางที่พวกเขาจะสงบปากสงบคำแบบนี้แน่ มีแต่คำอธิบายเดียวสำหรับ เรื่องนี้เท่านั้นแหละ นั่นก็คือคู่อริต้องแกร่งมากถึงขนาดที่ ทำให้ตระกูลของพวกเขาไม่กล้าท่าอะไรผลีผลาม

“ไม่ต้องห่วง อีกสามวันฉันจะกลับไป ถึงตอนนั้นฉันจะ ทวงคืนความยุติธรรมให้ถังหลงเอง” ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่าง เรียบนิ่ง ไอสังหารฉายวาบเข้ามาในดวงตา

“ครับ พี่ใหญ่ ระหว่างรอพี่กลับมา ผมจะตรวจสอบหา ต้นสายปลายเหตุให้ชัดเจน” หลิวผิงพูดรับประกัน

“อืม” ลู่เสี่ยงหยางตอบกลับไป จากนั้นก็วางสาย

ในใจมีหลากหลายอารมณ์ ยังไม่ทันได้สืบเรื่องของเย่ สวนรู้เรื่อง คิดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับถังหลงอีก

“ดูท่าคงต้องจัดการสองเรื่องนี้ให้กระจ่างโดยด่วนแล้วสิ” คู่เสี้ยงหยางลูบคาง พร้อมกับพูดขึ้นมาในใจ

ต่อมาลู่เสี้ยงหยางกับพวกช่างกวนหวั่นหวั่นก็เดินทางต่อ

เมื่อออกมาจากเขาชิงหลงซาน หลังจากที่เจี่ยงดงเก๋อและ ไปฉีบอกลากับลู่เสี้ยงหยางและช่างกวนหวั่นหวั่นเสร็จ ก็ เดินแยกทางไปทางใครทางมัน

คู่เลี้ยงหยาง ซ่างกวนหวั่นหวั่น และหลินตง ตรงไปยัง

เมืองปินเหอ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วถึงเพียงนี้ พริบตาเดียวก็ผ่านไปแล้วสามวัน

ในเวลาเช้าตรู่ของวัน พวกเขาทั้งสามคนก็เดินทางมาถึง

เมืองปินเหอ

ช่างกวนหวั่นหวั่นคิดจะสืบเรื่องที่เกิดขึ้นในวัดชิงหลงให้รู้

เรื่อง ดังนั้นจึงตัดสินใจอยู่ที่เมืองปืนเหอต่อ

หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางพาช่างกวนหวั่นหวั่นกลับไปส่ง ที่พักเสร็จ ก็รีบติดต่อหาหลิวผิงทันที จากนั้นก็นัดแนะเวลา

และเพื่อมาเจอกัน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ลู่เสี้ยงหยางก็มาถึงสวน

เมื่อเขามาถึง ก็พบว่าหลิวผิงมารออยู่ก่อนแล้ว

“พี่ใหญ่มาแล้วเหรอครับ” เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยาง หลิวผิง วิ่งเหยาะๆเข้าไปหา พร้อมกับเอ่ยทำความเคารพ

ก็

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าเบาๆ แล้วถามว่า “เรื่องของถังหลง ได้เรื่องแล้วหรือยัง?”

หลิวผิงพยักหน้าหนักๆ พร้อมกับกำหมัดเอาไว้แน่น ดวงตาฉายแววสังหาร ตอนแรกว่าจะพ่นทุกอย่างออกมาให้ หายอีตอัด แต่ก็นึกถึงเรื่องละเอียดอ่อนของเรื่องนี้ได้ทัน จึง เริ่มตะกุกตะกัก

คู่เสี้ยงหยางตีหน้าดึง “ฉันไม่ชอบคนพิรีพิไร มีอะไรก็พูด

ออกมาตรงๆ ”
“ครับ” หลิวผิงตอบรับ จากนั้นก็พูดว่า “พี่ใหญ่ สาเหตุที่ ถังหลงผิดใจกันกับหานเช่าซวน เป็นเพราะคุณเย่สวนครับ”

อะไรนะ? เป็นเพราะเย่สวน?

คิ้วของลู่เสี้ยงหยางขมวดจนแทบจะปม

ไม่คิดเลยว่า เย่สวนจะเกี่ยวพันกับเรื่องนี้ด้วย

อีกอย่างเรื่องที่เกิดในวัดชิงหลง ลู่เสี้ยงหยางก็ยังไม่ทัน ได้ตรวจสอบให้ชัดเจน

นับวันก็ยิ่งคิดว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาแล้ว