บทที่ 13 หมดสิ้นทุกอย่างภายในคืนเดียว
ทุกคนในตระกูลเย่ต่างก็ไม่คาดคิด ว่าเย่สวนจะ ได้รับจดหมายเทียบเชิญ
แม้แต่เย่เจิ้งกั๋ว เย่เจิ้งซานและเย่เจิ้งเหอ ก็ยังมี สีหน้าเหลือเชื่อ
เรื่องจดหมายเทียบเชิญ ท่านย่ามอบหมายให้เย่ หยุนเทาไปลองเชิงเป็นคนแรก แต่เย่หยุนเทากลับถูก ไล่ตะเพิดกลับเสียอย่างนั้น
แต่ตอนนี้กลับเป็นเย่สวนที่ได้รับจดหมายเทียบ เชิญแทน แบบนี้ก็แสดงว่า เย่สวนมีความสามารถมากก ว่าเย่หยุนเทาน่ะสิ
ความสัมพันธ์แบบมีส่วนได้ส่วนเสียเหล่านี้ เย่หยุ นเท่าพอจะนึกออก จึงรีบพูดกับท่านย่าว่า “คุณย่าครับ แล้วถ้าหากว่าบางคนอยากชนะ จนต้องทำจดหมาย เทียบเชิญปลอมๆขึ้นมาล่ะครับ คุณย่าอย่าเพิ่งหลงกล เลยนะครับ
“ใช่ค่ะ ฉันว่าจดหมายนี่น่าจะเป็นของปลอมไป แล้วครึ่งหนึ่ง” เย่ซวงพูดเสริม
ท่านย่ายิ้มออกมาบางๆแล้วพูดว่า “ของจริง”
“เหรอครับ” เย่หยุนเทากับเย่ซวงสะอึกหน้าแดง สีหน้ากล้ำกลืนเหมือนกำลังกินของเสียเข้าไป
“ใช่ แม้ว่าเยสวนจะจัดการเรื่องนี้สำเร็จ แต่หยุนเทาแกก็อย่าเพิ่งถอดใจไป” ท่านย่าตบโต๊ะ มองมาที่เย่ หยุนเทาแล้วพูดขึ้นมาอย่างปลอบประโลมว่า “ก่อนหน้า นี้ แกเป็นคนไปลองเชิงคนแรกไม่ใช่เหรอ? นั่นก็แปลว่า แกเป็นตัวแทนของตระกูลเย่ไปให้หยูเม่ยหยินกรุ๊ปเห็น หน้าแล้ว ตอนที่เยสวนกลับไปที่นั่นอีกครั้ง ก็ถือ เป็นการแสดงความบริสุทธิ์ใจของตระกูลเย่ ดังนั้นการ ได้รับจดหมายเทียบเชิญในครั้งนี้ แกก็มีส่วนช่วยด้วย”
เมื่อได้ฟังที่ท่านย่าพูดมา เย่สวนก็แอบถอน หายใจ ท่านย่ารักหลานผู้ชายมากกว่าหลานผู้หญิงมา ตลอด ดูเหมือนว่าไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหน ไม่ ว่าจะสร้างผลงานที่สำคัญมากเท่าไหร่ ในสายตาของ ท่านย่าเธอก็คงไม่สู้เย่หยุนเทาที่เป็นหลานชายอยู่ดี
ดวงตาของเย่หยุนเทาเป็นประกาย พูดขึ้นมาว่า “ที่คุณย่าพูดมาก็ถูก ถ้าไม่ใช่ว่าผมไปปูทางไว้ให้ก่อน แล้ว คนบางคนจะไปทำสำเร็จได้ยังไง? เอาตามตรง ผม ว่าผมมีส่วนช่วยมากกว่าอีก บางคนก็แค่บังเอิญโชคดีได้ จดหมายมาเท่านั้นแหละ”
เย่เจิงกั๋วติดใจตรงหมายเหตุรายชื่อของผู้ที่ สามารถเข้าร่วมงานบนจดหมาย จึงเอ่ยถามขึ้นมา
ท่านย่าตอบไม่ตรงคำถามของเขา แต่กลับพูด ยืนยันออกมาว่า “ถึงจะสามารถเข้าร่วมได้แค่คนเดียว ยัง ไงหยุนเทาก็ต้องเป็นคนไป”
เย่เจิงกั๋วรู้สึกเบาใจลงญาติๆในตระกูลเย่ก็เริ่ม แสดงความยินดีและยกยอเย่หยุนเทาเสียยกใหญ่
เยสวนนั่งอึ้งอยู่กับที่ ไม่มีใครสนใจเธอเลย
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวก็ผ่านไป แล้วหนึ่งอาทิตย์
ช่วงนี้ตระกูลเย่เบิกบานครึกครื้นเป็นพิเศษ
หลังจากที่ได้รับจดหมายเทียบเชิญเข้าร่วมงาน อภิปรายของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป สิ่งแรกที่พวกเขาทำก็คือ การประกาศข่าวดีนี้ออกไปให้ทุกคนรู้
จนกลายเป็นที่อิจฉาของบริษัทมากมายนับไม่
ถ้วน
เพราะทุกคนรู้ดีว่า มีแค่บริษัทชั้นนำเท่านั้น ถึง จะมีสิทธิ์ได้รับจดหมายเทียบเชิญจากหยูเม่ยหยินกรุ๊ป
และวันนี้ ก็เป็นวันเกิดครบ80ปีของท่านย่าพอดี
เพราะจดหมายฉบับนั้นของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป ตอนนี้ตระกูลเยจึงมีอิทธิพลในเมืองปิ่นเหอเป็นอย่าง
มาก
ครอบครัวของเย่สวนมาถึงบ้านของท่านย่า เกือบ จะเป็นลำดับสุดท้าย ภายในห้องโถงรับแขกกว้างใหญ่ เต็มไปด้วยแขกเหรื่อมากมาย
และทันทีที่ครอบครัวเยสวนเดินเข้ามา สายตา ของทุกคนก็มองมาที่ลู่เสี้ยงหยาง ด้วยสีหน้าที่เต็มไป ด้วยแววเยาะเย้ยและสะใจ
พื้นเพของครอบครัวของเย่สวน เดิมทีแล้วก็เป็น ครอบครัวที่อ่อนแอที่สุดในวงศ์ตระกูล ตอนนี้ยังมีลูกเขยที่ไม่เอาไหนแต่งเข้ามา พูดได้เลยว่าช่างเป็น อะไรที่เคราะห์ซ้ำกรรมชัดสุดๆ
เมื่อเย่หยุนเท่าเห็นลู่เสี้ยงหยางก็อารมณ์ไม่ดี สิ่งแรกที่ทำก็คือเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเย่สวน ถามยิ้มๆ ว่า “เย่สวน ฉันล่ะนับถือใจของแกจริงๆ คนไร้ประโยชน์ แบบนี้ยังกล้าพามาออกงานด้วยเหรอ ไม่กลัวขายหน้า หรือไง?”
“เย่หยุนเทา นายไม่พูด ก็ไม่มีใครคิดว่านายเป็น ใบ้หรอกนะ” เย่สวนส่งเสียงฮึดฮัดออกมาจากจมูก จาก นั้นก็ดีหน้านิ่ง
“ก็ได้ๆ พูดถึงคนไร้ประโยชน์ฉันก็หงุดหงิด เหมือนกันนั่นแหละ งั้นเราไม่พูดเรื่องนี้อีกก็แล้วกัน ใช่ สี ปีนี้ครอบครัวแกเตรียมของขวัญอะไรไว้ให้คุณย่า แต่ อย่าเหมือนปีก่อนๆที่หาได้ตามข้างทางล่ะ ถึงตอนนั้นถ้า ทำให้ย่าอารมณ์เสีย พวกแกต้องรับผิดชอบผลที่ตาม มานะ” เย่หยุนเทาอมยิ้มพร้อมกับพูดออกมา
เมื่อได้ยินแบบนี้ สีหน้าของหลิวจิ้งและเย่สวนก็ เริ่มเปลี่ยนเป็นถมึงทึง ความพร้อมในด้านต่างๆของ ครอบครัวพวกเธอแย่มากที่สุด จึงไม่สามารถหาซื้อของ ขวัญแพงๆเหมือนครอบครัวของลุงใหญ่ ลุงรอง และลุง สามได้ เพราะฉะนั้นในงานวันเกิดทุกๆปี ของขวัญจาก ครอบครัวของพวกเธอจึงไร้ค่า และถูกคนอื่นเยาะเย้ย อยู่ทุกปี
ปีนี้ เกรงว่าก็น่าจะเป็นเหมือนเดิม
เมื่อไม่กี่วันก่อนชิงสุยกรุ๊ปของเย่สวนขาดเงิน ทุนหมุนเวียน ยังดีที่ลู่เสี้ยงหยางยืมเพื่อนมาได้สิบล้าน ถึงอุดรูรั่วนี้ได้
เมื่อเงินขาดมือ เย่สวน จึงไม่สามารถหาซื้อของ ขวัญวันเกิดแพงๆมาให้คุณย่าได้
“เหอะๆ พวกเราจะรอดูละครสนุกๆจากครอบครัว ของแกก็แล้วกัน อย่าทำให้พวกเราผิดหวังล่ะ” เย่หยุน เทาทั้งคำพูดเอาไว้จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไป
หลิวจิ้งกระทืบเท้าอย่างโมโห มองไปทางลู่เสี้ยง หยางอย่างไม่ได้ดั่งใจ ถ้าไอ้คนไร้ประโยชน์นี่รู้จักสู้คน บ้าง ครอบครัวของเธอคงไม่ถูกคนในตระกูลรุมกลั่น แกล้งแบบนี้หรอก
เยสวนรู้สึกไม่ดีจนเกือบจะร้องไห้ออกมา เธอ พยายามมามากแล้ว แต่ข้างกายกลับไม่มีผู้ช่วยเก่ง
ระดับเทพเลย ข้างกายเธอมีแต่ทีมที่ไม่เอาไหน
ไม่นานหลังจากนั้น แขกเหรื่อก็มากันครบ
ผู้คนทยอยส่งมอบของขวัญวันเกิด ภายใต้การ นำของเย่เจิ้งกั๋ว
ครอบครัวของเย่สวนรู้ตัวเองดี ว่าครอบครัวของ พวกเขาต้องได้มอบของขวัญในลำดับท้ายๆ ดังนั้นเมื่อ ถึงลำดับสุดท้ายพวกเขาจึงเดินอืดอาดเข้าไปมอบของ ขวัญ
เย่หยุนเทาอยากหัวเราะเยาะครอบครัวของเย่ สวน ไวๆ จึงบอกให้ผู้ช่วยของท่านย่าประกาศของขวัญที่แต่ละครอบครัวนำมามอบให้เร็วๆ
“ลูกคนโตเย่เจิงกั๋ว มอบกำไลหยกสีฟ้าคุณภาพ ดีมาหนึ่งวง”
“ลูกคนที่สองเย่เจิ้งซาน มอบชาต้าหงเผา คุณภาพชั้นเยี่ยมมาหนึ่งกล่อง”
“ลูกคนที่สามเย่เจิ้งเหอ มอบสร้อยคอหยกมรกต มาหนึ่งเส้น”
“คุณชายใหญ่เย่หยุนเทา มอบภาพวาดไผ่ยักษ์ พันปีของแท้มาหนึ่งภาพ”
ต่อมาก็เป็นรายชื่อคนมอบของขวัญ ลำดับต่อๆมา
แต่เมื่อผู้ช่วยอ่านมาถึงรายชื่อสุดท้าย ทุกคนต่าง ก็พากันเงียบโดยอัตโนมัติ เพื่อตั้งใจฟัง
“คุณเยสวน มอบรังนกสกัดมาหนึ่งกล่อง”
เมื่อประโยคนี้ถูกพูดออกมา ภายในโถงก็เงียบ อยู่สักพัก จากนั้นทุกคนก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาจาก ห้อง
รังนกสกัดก็ยังถือว่าเป็นสินค้าเกรดต่ำในบรรดา อาหารเสริมอยู่ดี รังนกกล่องหนึ่งอย่างมากก็แค่สี่ถึงห้า พันหยวนเอง
ท่านย่าดีหน้านิ่ง พูดออกมาอย่างไม่พอใจว่า “ของพวกนี้เอามาทำทานเหรอ”
เยสวนกับหลิวจึงก้มหน้าลง
เย่หยุนเทาลำพองใจ ภาพวาดไผ่ยักษ์พันปีของ เขาเป็นภาพก็อบเกรดเอ ไม่คาดคิดเลยว่าจะไม่มีคนดู ออกเลยสักคน จึงพูดออกมาว่า “ของขวัญวันเกิดของ ครอบครัวพวกคุณนี่พิเศษสุดๆไปเลย กระจอกขนาดนี้ ทำไมไม่เก็บเอาไว้ใช้เองล่ะ คิดว่ามันคู่ควรกับคนสูงส่ง อย่างคุณย่าเหรอ?”
เย่ซวงหัวเราะเยาะแล้วพูดว่า “เย่สวน จะว่าไป แกก็เป็นเจ้าของบริษัทอยู่นี่นา ทำไมเป็นอย่างนี้ไปได้ ล่ะ คงไม่ใช่ว่าแกฮุบเงินบริษัทเข้ากระเป๋าตัวเองเพื่อเอา ไปเลี้ยงหนุ่มหน้าอ่อนคนนี้หรอกใช่ไหม?”
“ฮ่าๆๆ” เสียงหัวเราะเยาะบาดหูดังขึ้นมาอีกครั้ง
“ประธานจางจากหย่งหยวนกรุ๊ปมาถึงแล้วครับ” ทันใดนั้นก็มีเสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้นมาที่หน้าทาง เข้า
เป็นจางยิ่งเทียนที่เดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ
หย่งหยวนกรุ๊ปเป็นบริษัทในเครือของหยูเม่ย หยินกรุ๊ป และถือเป็นบริษัทชั้นนำแห่งหนึ่ง
ดังนั้น เมื่อจางยิ่งเทียนเดินเข้ามาจึงกลายเป็น จุดสนใจของทุกคนในงานทันที
ขนาดท่านย่าที่นั่งอยู่กับที่ยังต้องลุกขึ้นยืน
“ฮ่าๆ ท่านย่า ขอโทษด้วยนะครับ รถติดผมเลย มาสาย นี่เป็นของขวัญชิ้นเล็กชิ้นน้อย หวังว่าท่านย่าจะรับมันเอาไว้นะครับ” จางสิ่งเทียนพูดพร้อมกับส่งกุญแจ ไปให้
กุญแจดอกนี้มีรูปทรงงดงาม ไม่รู้ว่าทำมาจาก วัสดุใดบ้าง แต่มองดูแล้วกลับเป็นประกายวิบวับราวกับ เพชร
แต่ว่ามีคนตาถึงมองออก จึงอุทานขึ้นมาอย่าง ตกใจว่า “คุณพระ นี่มันกุญแจวิลล่าสวนโบตั๋นนี่นา”
หลังจากมีคนอุทานออกมา ทั่วทั้งห้องโถงก็เกิด เสียงฮือฮา
สวนโบต้นเป็นหนึ่งในพื้นที่ของพวกคนรวยที่มี ระดับมากที่สุดในเมืองปินเหอ ราคาพื้นที่ข้างในสูงถึง หนึ่งแสนต่อตารางเมตร ถ้าจะซื้ออย่างน้อยก็ต้องใช้ เงินสองถึงสามสิบล้านเป็นอย่างต่ำ
มือเหี่ยวย่นของท่านย่าที่ถือกุญแจอยู่สั่นเทาขึ้น มา นี่คงเป็นของขวัญที่ล้ำค่ามากที่สุดในชีวิตนี้แล้ว ของขวัญจากแขกทุกคนที่ให้มาเมื่อครู่ แม้ว่าจะมี ราคาสูง แต่อย่างมากก็แค่ไม่กี่แสน
แต่ว่าของที่จางยิ่งเทียนให้มา เป็นคฤหาสน์ ราคาสามสิบล้านเลยนะ
“ประธานจาง ของขวัญของคุณแพงเกินไปแล้ว ฉันไม่กล้ารับจริงๆ” ท่านย่ารีบคืนกุญแจกลับไป
จางดิ่งเทียนส่ายหน้า แล้วพูดว่า “ท่านย่า ผมคิด ว่าคุณต้องรับของชิ้นนี้ไปแน่ๆ เพราะว่าอีกเดี๋ยวผมมีเรื่องใหญ่จะมาพูดกับคุณ”
“เรื่องใหญ่? เอางั้นก็ได้ ยายแก่อย่างฉันก็คง ต้องน้อมรับเอาไว้” ความจริงแล้วท่านย่าชอบคฤหาสน์ สวนโบตั๋นมาก ดังนั้นจึงยอมหน้าหนารับกุญแจเอาไว้
“ประธานจางรีบหาที่นั่งเถอะ” ท่านย่าตบไหล่ ของจางยิ่งเทียน เพื่อแสดงความสนิทสนม
จางติ่งเทียนกวาดตามองแค่แวบเดียวก็มองเห็น เย่สวนที่ยืนอยู่ท่ามกลางผู้คน จึงเดินยิ้มๆเข้าไปหา และแน่นอน ว่าตอนนี้เขากำลังฝืนยิ้ม ทั้งๆที่ใน ใจกำลังคลั่งเลือด
หนึ่งสัปดาห์ก่อน จู่ๆเขาก็ได้รับเอกสารจาก สำนักงานใหญ่ของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป ว่าได้ถอนหุ้น ทั้งหมดของเขาในหย่งหยวนกรุ๊ปออก ทำให้ความบาก บันที่เขาเพียรพยายามมาตลอดหลายปี สูญหายไปจน หมด
ทุกอย่างหมดสิ้นไปภายในคืนเดียว
เรื่องนี้เขาเคยแอบสอบถามมาบ้าง จึงได้รู้ว่าเขา ไปสร้างความไม่พอใจให้คนที่ไม่ควรไปลองดีด้วยเข้า แต่พอเขาคิดดีๆแล้ว ก็พบว่าเขาต้องไปขัดใจคนที่มี อิทธิพลใหญ่คับฟ้าเข้าแน่ๆ!
แต่เขาไม่ยอมถอดใจทั้งอย่างนี้หรอก โดย เฉพาะนางฟ้าในฝันของเขา เยสวน
หลังจากได้เจอกับเย่สวน เขาก็หลงเสน่ห์เยสวนจนถอนตัวไม่ขึ้น เขาปฏิญาณไว้แล้วว่าจะเอาผู้หญิงคน นี้มาเป็นของตัวเองให้ได้
ดังนั้นเขาจึงดับเครื่องชน ตัดสินใจเดิมพันครั้ง ใหญ่ โดยการนำเอาทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่มีมาขาย เพื่อนำมาซื้อคฤหาสน์สวนโบตั๋น
วันนี้ที่กลั้นใจมอบคฤหาสน์แสนแพงนี้ให้ท่านย่า ก็เพื่อจะเอาใจ อยากให้ท่านย่ายกเลิกการหมั้นหมายระ หว่างเย่สวนกับลู่เสี้ยงหยาง และให้เย่สวนมาแต่งกับ เขาแทน
ของขวัญที่จางติ่งเทียนนำมามอบให้ ทำให้ทุก คนตื่นตะลึงอยู่สักพัก จากนั้นถึงได้ค่อยๆกลับมาสงบลง
ในตอนนี้เอง จู่ๆเย่หยุนเท่าก็คิดอะไรออก จึง มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “ไอ้อ่อน ของขวัญแก ล่ะ? ยังไม่ให้เลยไม่ใช่เหรอ?”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ