บทที่ 11 นี่มันคุณชายระดับแนวหน้าเลยนะ

ได้ยินที่ไปสู้สู้พูด หลิวผิงก็ทำหน้าประหลาดใจ

เมื่อก่อนไม่เคยรู้เลยจริงๆว่าผู้หญิงคนนี้จะซื่อบื้อขนาดนี้ ใกล้จะตายแล้วแท้ๆ ยังกล้าพูดอวดดีออกมาอีก

และแน่นอนว่าที่ไปสู้สู้อดทนมาถึงตอนนี้ มันมี สาเหตุ

หวงโหย่วเหวยแฟนของเธอปกติแล้วเป็นพวก

ชอบคุยโวโอ้อวด วันๆเอาแต่โม้ให้ไป๋สู้สู้ฟังว่าตัวเขามีดี มากแค่ไหน แม้แต่เจ้าของคลับดีโอรายังนับเขาเป็นพวก พ้อง คุณชายหลิวเจอเขาทีไรก็ต้องเรียกเขาว่าพี่ตลอด ซ้ำยังบอกเธออีกว่าคืนนี้ที่เขามาหาพี่เสือ เพราะตั้งใจ จะมาสั่งให้พี่เสือไปทำเรื่องบางอย่าง

และผู้หญิงซื่อบื้ออย่างไปสู้สู้ก็เชื่อเขาหมด เธอ คงคิดไม่ถึงล่ะสิว่า แฟนของเธอกับพี่เสือลูกน้องของ หลิวผิง จะมีตำแหน่งพอๆกัน

“ได้ ในเมื่อคุณคิดว่าแฟนของคุณเก่งขนาดนั้น ผมก็จะรอให้เขามา ถึงตอนนั้น คุณก็จะได้เห็นกับตาว่า เขาต้องคุกเข่าอ้อนวอนผมยังไงบ้าง” หลิวผิงพูดออกมา พร้อมกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความถากถาง

ไปสู้สู้หน้าบูดบึ้ง ส่งเสียงขึ้นจมูกออกมาว่า “ใคร จะคุกเข่าอ้อนวอนใคร มันก็ไม่แน่เสมอไปหรอกนะ”

พูดจบก็ล้วงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาแฟน

หนุ่มของเธอ เพื่อเร่งให้แฟนของเธอรีบตามมาไวๆ
ผ่านไปประมาณห้านาที ก็มีผู้ชายหน้าตาพอมี ความรู้งงปลาปลาในชุดสูทรองเท้าหนังมันวาวปรากฏ ตัวที่คลับดีโอรา จากนั้นก็วิ่งเข้าตรงเข้ามาหาไปสู้สู้

และผู้ชายคนนี้ก็คือแฟนหนุ่มของไปสู้สู้ หวง โหย่วเหวย

ทันทีที่หวงโหย่วเหวยเดินเข้ามา ไปสู้สู้ก็รีบวิ่ง ไปหาเขา จากนั้นก็เอ่ยปากฟ้องอย่างไม่หยุดไม่หย่อน ว่า “ที่รักมีคนรังแกฉัน รีบเรียกคนมาจัดการพวกมันให้ ตายเลยนะ”

หวงโหย่วเหวยฟังเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวา ยืน นิ่งอึ้งอยู่กับที่ จ้องมองหลิวผิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าตาไม่ กะพริบ คนที่เขาต้องการเจอคืนนี้คือพี่เสือ ด้วยหวังว่า

จะสามารถติดต่อหลิวผิงผ่านทางพี่เสือได้ หลังจากนั้น

ก็ว่าจะขอติดตามหลิวผิง

ไปสู้สู้ไม่ได้สังเกตเลยว่าสีหน้าของหวงโหย่ว เหวยแปลกไป เดินสะบัดตูดเข้าไปหาลู่เสี้ยงหยางกับ หลิวผิงอย่างถือดี จากนั้นก็ใช้นิ้วจิ้มหน้าอกของพวกเขา ที่ละคน พูดออกมาอย่างลำพองตัวว่า “แฟนฉันมาแล้ว ถ้าพวกนายไม่อยากตายอย่างอนาถ ก็รีบคุกเข่าลงซะ คืนนี้ฉันจะถือว่าโปรดสัตว์ก็แล้วกัน แต่ว่าจำนวนจำกัดนะ พวกนายคงต้องแย่งกันเอาล่ะ”

ลู่เสี้ยงหยางขำขันกับคำพูดของเธอ เขามองไป สู้สู้อยู่หลายครั้ง ผู้หญิงคนนี้ถึงจะดูซื่อบื้อไปหน่อย แต่หน้าตากลับสะสวย รูปร่างก็ดี ยิ่งท่อนบนใส่เสื้อรัดๆ กับท่อนล่างใส่กระโปรงสั้นจิ๊ดริด ก็ยิ่งดูเซ็กซี่เป็นอย่าง มาก

ถ้าได้จัดผู้หญิงแบบนี้หลายๆท่าบนเตียง คงเบิก บานใจน่าดู

ตรงกันข้ามกับหลิวผิงที่แสยะยิ้มออกมาอย่าง โกรธๆ เป็นแค่ตัวตลกโง่ๆ ยังกล้าที่จะมาพูดจาถือดี แบบนี้ออกมาต่อหน้าเขาอีกนะ

ตุ๊บ

หวงโหย่วเหวยมีสีหน้าหวาดกลัวสุดขีด ราวกับ เห็นผีกลางวันแสกๆ ร่างกายเหมือนมีก้อนตะกั่วหนักๆ มาถ่วงเอาไว้จนไม่สามารถยืนต่อไปได้ แข้งขาอ่อน แรงจนต้องทรุดนั่งลงกับพื้น

ไปสู้สู้นี่โง่เง่าเสียจริง กล้าพูดถ้อยคำเหมือนรน หาที่ตายอย่างนั้นกับหลิวผิงได้ยังไง

“เอ๋…ที่รัก เป็นอะไรไป? ทำไมลงไปนั่งบนพื้น ล่ะ? รีบเรียกคนมาเก็บไอ้พวกสวะนี้เร็วๆสิ!” ไป๋สู้สู้หัน หน้ามาเร่งเร้าหวงโหย่วเหวย

พรึบ!

หวงโหย่วเหวยลุกขึ้นจากพื้นด้วยความเร็วอย่าง ที่ไม่เคยมีมาก่อน เดินไม่กี่ก้าวเข้ามาหา ไปสู้สู้ จากนั้น ก็ยกมือขึ้นมาฟาดเข้าที่ใบหน้าของเธอ

เพี้ยะ!
เสียงตบดังฟังชัดสะท้อนไปทั่วคลับดีโอรา

ไปสู้สู้ร้องออกมาอย่างน่าสงสาร ใช้มือกุมหน้า เอาไว้ แววตาเปลี่ยนเป็นดุดัน “หวงโหย่วเหวย บ้าไป แล้วหรือไง คุณตบผิดคนนะ มาตบฉันทำไม? รีบเรียก คนมาจัดการพวกมันให้ตายสิ.”

เพียะ!

ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ก็โดนตบอีกรอบ

“ให้ตาย นั่งดอกทอง แกมันโง่ ฉันตั้งใจตบแกนี่ แหละ แกรู้ไหมว่าคนที่แกเพิ่งพูดจาหยาบคายใส่เมื่อกี้ เป็นใคร? คุณชายหลิวยังไงล่ะนังโง่!” หวงโหย่วเหวย ตะคอกใส่ไปสู้สู้เสียงแหบเสียงแห้ง

ไปสู้สู้มึนงง พูดอย่างน้อยใจว่า “คุณชายหลิว แล้วยังไง? ปกติคุณคุยโวตลอดนี่ ว่าคุณชายหลิวเจอ คุณที่ไรก็เรียกคุณว่าพี่ตลอดนะ?”

จึก!

เมื่อเธอพูดประโยคนี้ออกมาหวงโหย่วเหวยก็รู้สึก ราวกับถูกค้อนทุบลงกลางใจเต็มๆ มันรุนแรงจนแทบ กระอักเลือดออกมา

“ไร้สาระ แกมันโคตรโง่เง่า พูดเป็นแต่เรื่องไร้ สาระหรือไง ถ้ายังกล้าพ่นคำพูดขยะออกมาอีก ฉันจะ พาแกไปขายซ่อง” หวงโหย่วเหวยตะคอกพร้อมกับตวัด ฝ่ามือตบหน้าไปสู้สู้ไม่หยุด

หลังจากที่โดนตบหลายครั้ง ในที่สุดไปสู้สู้ก็ตาสว่าง ว่าแฟนหนุ่มของเธอเป็นแค่กองขี้หมาเมื่ออยู่ต่อ หน้าคุณชายหลิว คำพูดที่เคยพูดมาก่อนหน้าก็เป็นแค่ คำโกหกทั้งเพ

เมื่อคิดได้ดังนี้ ร่างกายสะโอดสะองของไปสู้สู้ก็ สั่นเทิมขึ้นมา ในใจเริ่มรู้สึกหวาดกลัว

ถ้าหลิวผิงน่ากลัวขนาดนั้น แล้วทำไมตอนเขา เจอลู่เสี้ยงหยางต้องก้มหัวให้ด้วยล่ะ?

แปลว่าลู่เสี้ยงหยางก็ต้องน่ากลัวมากกว่าน่ะสิ!

“ให้ตาย เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?” ไปสู้สู้ตะโกน ก้องอยู่ในใจ ลู่เสี้ยงหยางไม่ใช่ลูกเขยที่ทำอะไรก็ไม่ได้ เรื่องของตระกูลเย่หรอกเหรอ? ไม่ใช่พวกลูกแหง่ที่ ใครๆต่างก็บีบรังแกยังไงก็ได้อย่างที่เขาว่ากันเหรอ? ทำไมถึงได้น่ากลัวขนาดนี้

ในระหว่างที่ไปสู้สู้กำลังหวาดผวา หวงโหย่ว เหวยก็เดินเข้าไปหาหลิวผิงด้วยท่าทางกลัวๆเหมือนฉี่ จะราด จากนั้นก็คุกเข่าลง เขกหัวลงกับพื้นอ้อนวอนว่า “คุณชายหลิว ที่ไป๋สู้สู้พูดมาเมื่อกี้ เป็นเรื่องที่นั่งโง่นี่ แต่งขึ้นมาเองทั้งนั้นนะครับ ผมไม่เคยพูดแบบนั้น อยู่ ต่อหน้าคุณคนอย่างผมก็เป็นได้แค่เศษขยะ ผมหวังว่า คนใหญ่คนโตอย่างคุณคงไม่ถือสาเอาความกับคนอย่าง ผมหรอกนะครับ”

หลิวผิงแสยะยิ้มออกมา จากนั้นก็ถีบเข้าที่ตัวของ หวงโหย่วเหวย หันไปมองลู่เสี้ยงหยางอย่างนอบน้อม แล้วพูดขึ้นมาว่า “คนที่ผู้หญิงของแกพูดจาไม่ดีด้วยก็คือคุณชายลู่ แกมาอ้อนวอนฉันแล้วจะได้ประโยชน์อะไร?”

เมื่อคำว่าคุณชายลู่ดังเข้ามาในหูของหวงโหย่ว เหวย ก็ราวกับมีเสียงฟ้าผ่าดังขึ้นมา สังคมของเขา กว้างกว่าไปสู้สู้เป็นไหนๆ ยังไงก็ต้องรู้อยู่แล้วว่ามัน หมายความว่าอะไร

กลัวก็แต่ว่าถ้าคุณชายตระกูลลู่พูดอะไรออกมา สักคำ เขาก็คงหายไปจากโลกใบนี้อย่างไร้สุ้มเสียงเสีย แล้วล่ะมั้ง?

วูบ!

ความเยือกเย็นอันแสนน่ากลัวทะลุทะลวงเข้ามา ตั้งแต่ปลายเท้าจรดหัวของหวงโหย่วเหวย

ไม่รีรอ หวงโหย่วเหวยรีบหันไปคุกเข่าลงตรง หน้าลู่เสี้ยงหยาง จากนั้นก็เขกหัวลงกับพื้นอย่างแรง “คุณชายลู่ไว้ชีวิตผมด้วย เรื่องที่ไปสู้สู้พูดจาหยาบคาย กับคุณ ผมจะลงโทษเธอเอง”

“ลงโทษ นายจะลงโทษยังไง?” ลู่เสี่ยงหยาง ถามกลั้วยิ้ม

“ผมจะทำตามคุณชายลู่ต้องการทุกอย่าง คุณ อยากให้ผมทำอะไรผมก็จะทำอย่างนั้นครับ” หวงโหย่ว เหวยผงกหัวหงกๆ

“อ่อ งั้นเหรอ? ทำตามที่ฉันต้องการทุกอย่าง?” ลู่ เสียงหยางอมยิ้ม หวงโหย่วเหวยเริ่มรู้สึกไม่มั่นใจ แต่กระนั้นก็ยังฝืนใจ พยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ครับคุณชายลู่”

“งั้นได้” ลู่เสี้ยงหยางชี้มือ พร้อมกับพูดว่า “ก่อน หน้านี้แฟนของนายรับปากฉันไว้ ว่าจะมาขึ้นเตียงกับฉัน ส่วนท่าไหนบ้างให้ฉันเป็นคนจัดการเอง เรื่องนี้นาย เห็นควรว่ายังไงบ้างล่ะ”

“หา?” หวงโหย่วเหวยมึนงง ไปสู้สู้กล้าเล่นกับ ผู้ชายคนอื่นถึงขนาดนี้เลยเหรอ? ดูเหมือนว่าเร็วๆนี้บน หัวของเขาคงมีเขาหงอกออกมาสินะ

ไม่สิ! เขามันหงอกออกมาแล้วต่างหาก!

“คุณชายลู่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะพาไปสู้สู้ไป อาบน้ำให้สะอาดเอี่ยมอ่อง แล้วหลังจากนั้นผมจะพาไป ส่งให้ถึงเตียงคุณเองกับมือ” หวงโหย่วเหวยกัดฟันพู ดรีบๆ

เสียสละแฟนของตัวเอง แลกกับการได้ทำงาน กับคุณชายลู่ ก็ถือว่าคุ้มมากแล้ว!

อีกอย่างเคยได้ผู้หญิงคนเดียวกันกับคุณชายลู่ ช่างเป็นเกียรติเหลือเกิน!

ทุกคนหมดคำจะพูด กับการที่เขาดูยินดีที่จะถูก สวมเขาเหลือเกิน

ไปสู้สู้ยืนอึ้งอยู่กับที่เหมือนรูปปั้น ลู่เสี้ยงหยาง เคยเป็นผู้ชายที่เธอเกลียดที่สุด แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะมี วันนี้วันที่เธอต้องไปปรนนิบัติเขาบนเตียงอย่างนี้
“ฉันผิดไปแล้ว ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ” ดวงตาทั้ง สองข้างของไปสู้สู้ว่างเปล่า พูดออกมาพร้อมกับกัดริม ฝีปากเอาไว้แน่น

“ห์ คุณชายลู่ให้แกขึ้นเตียงด้วย ก็ถือเป็นเกียรติ มากแล้วนี่! คนทั้งประเทศอีกเท่าไหร่ที่ต่อแถวรอก็ไม่มี โอกาสแบบนี้หรอกนะ!” หวงโหย่วเหวยปรายตามองไป สู้สู้ ด้วยสีหน้าดูแคลน

ไปสู้สู้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ร่างกายสั่นระริก ใบหน้าแดงก่ำ ใช่ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ เป็นถึง คุณชายระดับแนวหน้าเลยนะ

ได้เป็นคนรักของเขา คงถือเป็นความโชคดีอีก แบบหนึ่ง “เอาล่ะ พวกนายกลับไปเตรียมตัวก่อนเถอะไป

ส่วนเรื่องในคืนนี้ ฉันหวังว่ามันจะไม่แพร่งพรายออกไป

ข้างนอก พวกนายคงรู้ดีว่าควรทำยังไง” ลู่เสี้ยงหยาง โบกมือไล่หวงโหย่วเหวยกับไปสู้สู้ให้กลับไป ทั้งสองคนรีบพยักหน้าหลายครั้งเพื่อเป็นการรับ

ประกัน จากนั้นก็รีบเดินออกไปด้วยท่าที่กลัวๆ