บทที่238 อยากแพ้ซะขนาดนี้ ฉันจะให้นายสมหวัง!

ฟังคำพูดของเฉินเหลย ลู่เสี้ยงหยางก็รู้สึกว่าชายคนนี้มีความอ่อน ต่อโลก นี่มันเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตคน จะพนันได้ยังไง?

ส่ายหัวแล้วพูดไป ขอโทษที ฉันไม่สนใจ”

ได้ยินดังนั้น เฉินเหลยก็ผงะ จากนั้นก็ยิ้มเย็นชา พูดว่า “ทำไม? ไม่ กล้า? กลัวแพ้หรอ? งั้นตอนนี้แกก็ยอมรับว่าที่แกพูดเมื่อกี้เป็นแค่การ พูดปากเปล่าไม่มีความจริง พูดมั่วซั่ว”

แม่ง นี่มันสุดโต่งเกินไปแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางเป็นคนเกรงกลัวอะไร ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าพูดขึ้น “ได้เลย ในเมื่อนายอยากจะแพ้ขนาดนั้น งั้นฉันก็ให้นายสมหวัง”

เฉินเหลยโบกมือพูดว่า “อย่าพูดมากเกินไปนัก ชัยชนะจะเป็นของ

ใคร ก็ยังไม่แน่”

เสี้ยงหยางขี้เกียจพูดไร้สาระกับเขาต่อ ถัดจากนั้น ก็เริ่มจับสลาก แบ่งสมาชิกทีม

หน่วยอาชญากรรมรวมทั้งหมด10คน แต่ละกลุ่ม แบ่งเป็น5คน

หวังเสว่บังเอิญได้มาอยู่ฝั่งของลู่เสี้ยงหยาง

เฉินเหลยโบกมือ พาสมาชิกในทีมไปที่มุมด้านข้าง แล้วเริ่มมอบ หมายงานให้พวกเขา

หวังเสว่มองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง เอ่ยถาม “ทิศทางการตรวจจับของเรา

คืออะไร นายตัดสินใจจะเริ่มสืบหาฆาตกรจากด้านไหน ? ”

เสี้ยงหยางมีแผนการในใจอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว โน้มตัวเข้าไป กระซิบ ข้างหูของหวังเสว่ “ฉันกล้าที่จะชี้ขาดว่าต้องเป็นคนที่คุ้นเคยก่อคดี พูดอีกอย่างคือ ฆาตกรต้องอยู่ในเมืองไท่ผิงแน่นอน ตอนเธอไปสืบหา ฆาตกร ให้ใสใจจุดเด่นพวกนี้ ฆาตกรต้องเป็นคนหรือมีเวลาที่เป็น อิสระ มีช่องว่างในการเตรียมก่อคดี อีกอย่าง ปัญหาความสัมพันธ์ส่วน ตัวของเขาไม่ราบรื่นแน่นอน เธอตรวจสอบที่ล่ะคน เอาคนที่มีความ เป็นไปได้ทั้งหมด ทำเป็นข้อมูลมาให้ฉันดู ถึงเวลานั้นฉันค่อย วิเคราะห์”

“โอเค!” หวังเสว่พยักหน้า ในใจตกตะลึงอย่างมาก ความคิดของลู่เสี้ ยงหยางค่อนข้างชัดเจน เหมือนกับได้รับการฝึกอบรมจากผู้เชี่ยวชาญ แน่นอนว่าเธอไม่รู้เลย ว่าลู่เสี้ยงหยางตั้งแต่เล็กจนโตก็ชอบศึกษา จิตวิทยาอาชญากร ตอนนี้ความสำเร็จในด้านนี้ ค่อนข้างที่จะอยู่ในเชิง ลึก

“โอเค งั้นเธอไปทำธุระเถอะ มีความคืบหน้าอะไร ติดต่อกันใน โทรศัพท์” ลู่เสี้ยงหยางโบกมือ ไม่ได้หยุดอยู่ที่เดิมต่อ ดึงมีอของเย่ สวนออกจากที่เกิดเหตุไป

ระหว่างทางกลับ เย่สวนแปลกใจเป็นอย่างมาก เอ่ยถามลู่เสี้ยงหยาง “แต่ก่อนนายเรียนด้านการสืบสวนคดีอาชญากรรมใช่ไหม? ทำไม เข้าใจจิตวิทยาอาชญากรได้ชัดเจนขนาดนี้?

ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม พูดขึ้น “มันเป็นงานอดิเรกส่วนตัวล้วนๆ ฉันครุ่นคิด ไตร่ตรองเอา”

คำพูดนี้ เยสวนกลับไม่เชื่อ ครุ่นคิดไตร่ตรอง? จะมีความสำเร็จเชิง ลึกขนาดนี้ได้ยังไง แน่นอน ก็ไม่ได้ตรวจสอบเชิงลึกกับลู่เสี้ยงหยางต่อ เปลี่ยนหัวข้อ

มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วเอ่ยถาม “จริงสิ จูบแห่งเทพธิดาของฉัน ใช่

นายให้มาเหมือนกันหรือเปล่า?”

ก่อนหน้านี้เย่สวนไม่แน่ใจมาตลอด ของขวัญที่ราคาแพงขนาดนี้ ใครให้มากันแน่ แต่วันนี้เธอพอจะเดาได้แล้ว ในเมื่อวันนี้ลู่เสี้ยงหยาง พึ่งให้รักแห่งคริสตัลราคา98ล้านกับเธอ ว่ากันตามกำลังทรัพย์แล้ว ลู่ เสี้ยงหยางไม่มีปัญหาอะไรเลย

คู่เสี้ยงหยางพยักหน้าพูดขึ้น “ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้เธอชอบจูบแห่ง เทพธิดานี้ไม่ใช่หรอ? ดังนั้น ฉันเลยใช้เส้นสายเอามันมาให้เธอ” เอี้ยด!

พอสิ้นเสียงพูด แต่สวนก็เหยียบเบรกจนสุด BMW M8ลากรอยเบรก ยาวบนพื้น หยุดลงทันที

เฮ้ย!

ลู่เสี้ยงหยางตกใจ ตัวโน้มไปข้างหน้าเล็กน้อย เอ่ยถาม “เป็นอะไร?

เยสวนใบหน้าเต็มไปด้วยความสุขและอาการการถูกรัก ที่แท้ ก็เป็น ลู่เสี้ยงหยางมอบจูบแห่งเทพธิดาให้เธอ

ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ ลู่เสี้ยงหยางวางเธอไว้ในฝ่ามือ รักใคร่ราวกับ

เจ้าหญิง

นึกถึงเรื่องพวกนี้ เย่สวนก็ซาบซึ้งจนแทบจะร้องไห้ ปากเล็กรูปเซอร รี่ จูบลงบนแก้มของลู่เสี้ยงหยางหนึ่งที่ เอ่ยว่า “ขอบคุณนะ สามี” นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเรียกลู่เสี้ยงหยางว่าสามี

ตูม!

สมองของลู่เสี้ยงหยางสั่นสะเทือน มีความตื่นเต้นและปีติยินดีที่ อธิบายไม่ได้อยู่เต็มหัวใจเขา

ในตอนนี้ เขารู้สึกเพียง เรื่องทั้งหมดที่ทำให้เย่สวนนั้นคุ้มค่าแล้ว

ส่งเสียงหัวเราะเบาๆ ลู่เสี้ยงหยางพูดกับเยสวน “ยัยบ๊อง ขอบคุณ อะไร เราเป็นครอบครัวเดียวกัน พูดอีกอย่าง ฉันให้ของขวัญเธอเป็น เรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว”

“อิ้มอิ้ม” เย่สวนพยักหน้าไม่หยุด สีหน้าแสดงความเขินอายมาก ราวกับเด็กสาวที่พึ่งจะมีความรัก

อีก!

คู่เสี้ยงหยางเห็นแล้วต้องกลืนน้ำลาย ความรู้สึกของสามีภรรยาและ การเข้ากันได้ดีนั้นเยี่ยมจริงๆ แต่ก่อนเขากับเย่สวนมีแค่ชื่อของสามี ภรรยา ไม่มีเรื่องของสามีภรรยา ตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขา กำลังพัฒนา

ความเป็นจริงของสามีภรรยา เชื่อว่าจะมีในไม่ช้า

ในขณะเดียวกัน

คฤหาสน์ตระกูลหลิ่ว

หลิ่วหรูยู่หลังจากที่พึ่งได้สัญญาแผนการสนับสนุนจากหอการค้า ก็ กลับไปที่ตระกูลเป็นอย่างแรก เตรียมแบ่งปันข่าวดีนี้ให้กับคนใน ครอบครัว

ในห้องรับแขก เหล่าผู้บริหารระดับสูงของตระกูลหลิวอยู่รวมกัน เมื่อเห็นหลิ่วหรูยู หลิ่วซานซานพูดด้วยน้ำเสียงคลุมเครือ “อุ้ยตาย หรูยู ไม่ใช่ว่าเธอไปหารือกับหอการค้าเรื่องแผนการสนับสนุนหรอ? ทำไมกลับมาเร็วแบบนี้? ถูกรปภ.หอการค้าโยนออกมา ไม่ได้รับบาด เจ็บใช่ไหม ถ้าบาดเจ็บ ไปยื่นขอค่ารักษาพยาบาลจากคุณปู่ซะ”

หลิ่วซานซานคนนี้เป็นลูกสาวของลูกคนโตตระกูลหลิ่ว ตอนนี้ หัวหน้าตระกูลหลิ่วคือท่านปู่

ท่านปู่ตระกูลหลิ่วมีบุตรชายสามคน ลูกคนโต ลูกคนรอง ลูกคนเล็ก ลูกคนโตอยู่ในบ้าน ได้รับความไว้วางใจจากท่านปูลึกซึ้ง มีบารมี มากที่สุด ลูกคนรองประจบประแจงลูกคนโตเก่ง จึงมีอำนาจมาก

ลูกคนเล็กคนนี้ค่อนข้างเถรตรง ไม่ค่อยเป็นที่ต้อนรับในครอบครัว ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงมักเป็นที่หัวเราะเยาะของคนในครอบครัว

แล้วพ่อของหลิ่วหรูยู่ ก็คือลูกคนเล็ก

“ฮ่าฮ่าฮ่า” สิ้นเสียงของหลิ่วซานซาน ก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะดัง

ก้อง

ตอนนี้ ลูกชายของลูกคนรองหลิ่วจื้อหย่วนก็พูดต่อ “หลิ่วหรูยู่ ดูท่า เธอก็ทำเรื่องชุยๆ สินะ ไม่สนใจเรื่องความร่วมมือของครอบครัวเรากับ หอการค้าเลยสักนิด หอการค้าโยนเธอออกมา เธอก็กลับมาเลย พวก เขาโยนเธอครั้งหนึ่ง เธอไปครั้งที่สองอีกก็ได้ ครั้งที่สาม ครั้งที่สี่..ฉัน เชื่อว่าด้วยความจริงใจของเธอ หอการค้าจะต้องซาบซึ้ง ถึงตอนนั้น สงสารเธอ ให้ข้อตกลงการสนับสนุนเธอก็ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้

“88” ถัดมา ลูกสาวของลูกคนรองหลิ่วเหวินเซียนก็หัวเราะ แล้วพูด สุ่มไฟเช่นกัน หลิ่วหรูยู่ เธอเผาหนังสือพิมพ์บนหลุมศพเพื่อหลอกผี เธอคิดว่าแต่ก่อนได้รับความอัปยศจากที่บ้าน ตอนนี้จงใจแก้แค้น ครอบครัวเราใช่ไหม? ถูกเธอทำชุยๆ แบบนี้ หอการค้าจะคิดว่าตระกูล หลิ่วของเราไม่มีความจริงใจเลยสักนิด ต่อจากนี้คนของพวกเรา ตระกูลหลิ่วไปหารือกับพวกเขา ก็ไม่มีโอกาสแล้ว”

นี่เป็นการผลักภาระทั้งหมดมาไว้บนตัวของหลิ่วหรูยู่อย่างไม่ต้อง

สงสัย

คำพูดนี้อีกความหมายหนึ่งก็คือ ไม่ใช่ว่าพวกเขาตระกูลไม่เก่ง และไม่ใช่หอการค้าไม่เห็นพวกเขาตระกูลหลิ่วในสายตา แต่เพราะ หรูยู่มีความจริงใจไม่พอ ทำให้เรื่องยุ่งเหยิง ดังนั้นหอการค้าจึง ยอมแพ้ที่จะร่วมมือกับตระกูลหลิ่ว

สีหน้าของหลิ่วหรูยู่ดูไม่ได้โกรธเกลียด โชคดีที่เธอได้หนังสือ แผนการสนับสนุนของหอการค้ามาแล้ว ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ถูกหลิ่วเหวิน เชี่ยนพูดใส่แบบนี้ เธอก็จะกลายเป็นคนผิดของครอบครัว เพราะความ ผิดพลาดของเธอ หอการค้าเลยไม่ร่วมมือกับพวกเขาตระกูลหลิ่ว