บทที่ 290 ภรรยาของผมคือดาวสถาบัน

ลู่เสี้ยงหยางไม่คิดเลยว่ากงหมู่หนึ่งจะเอ่ยคำถามนี้ขึ้นกับตน

ทีแรกว่าจะบอกเธอ ว่านพบเห็นความผิดปกติของตัวยา ชนิดหนึ่ง ในยาฝึก แต่เมื่อไตร่ตรอง ต่อให้เขาพูดไป เสาร์ น้อยอย่างเธอก็อาจจะไม่เข้าใจ คงจะเปลืองน้ำลายเปล่าแน่

เขาจึงเอ่ยไปอย่างขอไปที่ “ไม่มีอะไรหรอก แค่ปัญหา เล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น”

“อืม งั้นเหรอ” เมื่อได้ยินประโยคเธอรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็เป็นไปตามคาด ลู่เสี่ยงหยางแค่เขยย้ายเข้าเรื่องอะไร ที่เขาจะพบเห็นข้อผิดพลาดของยาฝึกได้

ชั่วพริบตา ใบหน้าของเธอกลับไปเย็นชาเช่นเคย ดูท่าลู่เสี้ ยงหยางเป็นแค่ไก่อ่อนจริงๆ คงเดินร่วมทางกับตนไม่ได้

บทสนทนาของกงหมู่หนึ่งและลู่เสี่ยงหยาง จึงจบลงอย่าง

เมื่อเลี้ยงหยางกลับมาในห้อง ทุกคนต่างจับจ้องเขา อย่างไม่คิด

ให้ตาย กงหมู่หนึ่งเป็นนางฟ้าของทุกคนในชั้นเรียน เป็น ความฝันของเหล่าชายหนุ่มมากมาย
เขาย้ายเข้าอย่างเลี้ยงหยาง ก็แค่ไอ้ไก่อ่อน เรื่องอะไร ที่ เขาได้อยู่กับดาวประจำชั้นเรียนสองต่อสอง? กระซิบกระซาบ ต่อกัน?

ฉินหยุนเฟยยังคงโกรธจัด ไอ้อัปยศเลี้ยงหยางกลั่น แกล้งเขาเมื่อสักครู่นี้ ให้ตนขอโทษเขา

เพราะงั้นเขาจึงลุกขึ้นเป็นคนแรก หันไปส่งยิ้มให้กับเสื้ ยงหยาง “ใช่สิบัตรVIPที่นายเอาออกมาเมื่อกี้นี้ไปได้มาจาก ไหนกัน?”

เมื่อหลุดประโยคออกไป คนมากมายต่างหันไปทางเสื้ ยงหยาง เพื่อรอคําถามจากเขา

“ฮ่าฮ่าฮ่า” ยังรอคำตอบจากเลี้ยงหยาง หวังเจี้ยนก็แผด เสียงหัวเราะออกมาเสียแล้ว พร้อมกับจับจ้องไปที่เลี้ยง หยาง “ภรรยานายสินะ แต่กลับถูกนายแอบขโมยมาสร้าง ภาพ คืนนี้กลับไป หากถูกจับได้คงต้องคุกเข่าขอขมาล่ะมั้ง

“ฮ่าฮ่าฮ่า” ประโยคที่หลุดออก ทำให้เสียงหัวเราะระเบิด ดังขึ้นในห้อง

น้องเป็นแบบนั้นแน่ บัตรใบนี้เขาขโมยภรรยามา ยังไงซะ เขยย้ายเข้าอย่างเขาก็แค่ขอทาน

แต่จะว่าไปภรรยาเขามีอำนาจที่แข็งแกร่งเสียจริง ถึงได้มี บัตรสมาชิก VIPพิเศษไว้ในครอบครอง
ฉินหยุนเฟยขมวดคิ้วแน่น หลังจากที่รู้ว่าเขามีการติดต่อ กับหลิ่วหรูยู่ เขาก็ได้สืบประวัติของลู่เลี้ยงหยางเรียบร้อย แล้ว เขารู้ว่าภรรยาของเขาคือเข่สวน และตระกูลเปเป็นแค่ ตระกูลเล็กๆ ชั้นที่สอง ตามหลักแล้ว ต้องไม่มีสิทธิ์ที่จะได้มี บัตรนี้ไว้ในครอบครองถึงจะถูก

ในเวลานี้ หวังเจี้ยนเอ่ยเสริม “ภรรยาแกเป็นใคร? ท่าทางได้ใจของแก ไม่มี60ก็คงจะ50ได้ ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นผู้หญิง ที่ร่ำรวยเสียจริง”

เมื่อได้ยินประโยค ทุกคนต่างกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่

ใช่แล้ว ไอ้งั่งลู่เสี้ยงหยางมีภรรยาร่ำรวยที่มีอายุ60

เลี้ยงหยางหัวเราะแห้ง บ้าเอ๊ย คนพวกนี้เป็นพวกอัปยศ เสียจริง ไม่เหยียดหยามคนสักนาทีจะตายห่า

ชายหนุ่มยักไหล่ เอ่ยเสียงเรียบ “คงต้องทำให้พวกแกผิด หวังเสียแล้ว ภรรยาของผมคือเสวน หนึ่งในดาวสถาบัน

ของท่

อะไรนะ?

เยสวน!

ฟิว!

ทันใดนั้น ในห้องถูกแช่แข็ง ทุกคนต่างจับจ้องเลี้ยงหยาง

นึ่ง
ให้ตาย ไอ้หมอนี่มัน โชคดีชะมัด หนึ่งในดาวสถาบันที่ถูก คนโหวต กลับเป็นภรรยาของเขางั้นเหรอ?

บ้าเอ๊ย!

คนมากมายรู้สึกเหมือนถูกของมีคมทิ่มแทงเข้าที่หน้าอก เป็นการถูกทําร้ายโดยสิ่งที่มองไม่เห็น

แต่จะว่าไป หลายคนต่างไม่เชื่อความจริงข้อนี้

หวังเจี้ยนเอ่ยอย่างเย็นชา “ไอ้ไก่อ่อน อย่าขี้โม้หน่อยเลย เสวนเป็นหนึ่งในดาวสถาบันของเรา แกก็แค่ไอ้งั่ง เรื่อง อะไรที่จะเป็นสามีของเธอ? คิดที่จะสร้างภาพก็ช่วยเปลี่ยน คนด้วย”

ถึงตรงนี้ เขาจับจ้องลู่เสี้ยงหยางอย่างใช้ความคิด “หาก คำโม้ก็ถือว่าใช้ได้ ถ้าอย่างนั้นฟ่านปิงปิงก็คงเป็นภรรยา ของฉัน”

ไปหมุนหมิ่นเสริมทับ “แกคิดว่าเราโง่มากหรือยังไง? ถึง ได้ขี้โม้ในสิ่งที่ไร้สมองเอาซะเลย เหอะ โง่ชะมัด”

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะโดยไม่พูดอะไรออกมา เสวนเป็น ภรรยาของเขา เรื่องนี้จริงแท้แน่นอน ไม่มีเหตุผลที่จะต้อง อธิบายกับคนพวกนี้

อาจารย์ประจำชั้นอย่างจูหยู่เป็นที่อยู่อีกด้าน ขมวดคิ้ว แน่น เขาย้ายเข้าอย่างเลี้ยงหยางยังคงเต็มไปด้วยความเคยชินแย่ๆ ไร้ความสามารถ แถมยังชอบพูดโกหก โอ้อวด ไปทั่ว

เมื่อเห็นว่าเลี้ยงหยางนิ่งเงียบ ทุกคนต่างก็คิดว่าเขาไม่รู้ จะแก้ตัวอย่างไร

ฉินหยุนเฟยามมองเลี้ยงหยาง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อะไร กัน คืนนี้แกเพิ่งใบบุญของฉัน ถึงได้มาใช้บริการที่นี่ หาก เสิร์ฟอาหารแล้ว ทานในจานที่ราคาสูงหน่อย ฮ่าฮ่า นี่เป็น ความเศร้าโศกของคนจนอย่างพวกแก เงินที่เก็บสั่งสมมาทั้ง ปี ก็อาจไม่สามารถมาสั่งอาหารที่นี่ได้

ขณะที่เขาเอ่ยขึ้น สาวบริการผลักประตูออก เสิร์ฟอาหาร และเครื่องดื่ม

เมื่อไวน์calorantiเสิร์ฟครบ100ขวด เลี้ยงหยางจ้องมอง ฉินหยุนเฟย เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คุณชายฉันร่ำรวยเสียจริง ไวน์caloranti ขวดหนึ่งราคาไม่ต่ำเลย ท่าทางอาหารมื้อ ของเราไม่ถูกเลยนะ”

อะไรนะ? caloranti? 100ขวด?!

ฉินหยุนเฟยรู้ดีอยู่แล้วว่าไวน์ ราคามหาศาล อย่าง น้อย25ล้านต่อขวด

เขาตกใจออกจนแทบจะเป็นล้มไป ให้ตาย ใครสั่ง

ไวน์calorantiนี่กัน?
เขาคิดจะตายๆ ไปซะเดี๋ยวนี้ แต่ในเวลาแบบนี้จะเสียหน้า ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นทุกอย่างที่ทำมาก่อนหน้านี้จะเสียเปล่า

เขาอดกลั้นความเจ็บปวดใจ ยกมือขึ้น “ดูให้เต็มตาว่า คุณชายอย่างฉันขาดสนเรื่องเงินทองไหม บ้าเอ๊ย แกนี่มัน เหมือนกับแมลงวัน น่ารำคาญชะมัด”

หวังเจี้ยนเอง ก็ตบโต๊ะพร้อลุกขึ้นยืน ชี้หน้ากันด่าเลี้ยง หยาง “กบในกะลา แกจะไปรู้อำนาจของพี่หยุนเฟยได้ยังไง ไอ้งั่ง ทางที่ดีคืนนี้แกหุบปากไปจะดีกว่า ไม่เช่นนั้นก็ใสหัวไป ซะ ไม่ต้องทำให้พวกเราเสียอารมณ์

ลู่เสี่ยงหยางนิ่งเงียบ แอบนึกว่าในใจ เขาจะคอยดูว่าฉัน หยุนเฟยจะสร้างภาพสำเร็จไหมในคืนนี้

ภายใต้การดูแลของฉินหยุนเฟย ทุกคนต่างทานอาหาร อย่างมีความสุข

หากแต่ฉินหยุนเฟยลากหวังเจี้ยนออกมากลางคัน

เลี้ยงหยางเห็นท่าลับๆ ล่อๆ ของฉินหยุนเฟย จึงเดิน ตามเขาออกจากห้องไปด้วย

ในมุมไร้คนสัญจรตามทางเดิน เลี้ยงหยางเห็นฉันหยุ นเฟยและหวังเจี้ยนอยู่ด้วยกัน เสมือนกับว่าหาซื้ออะไรบาง

อย่างอยู่

ฉินหยุนเฟยปล่อยหมัดเข้าที่ผนัง เอ่ยถามอย่างหงุดหงิด
“บ้าเอ๊ย ไม่มีว่าไอ้เฒ่าที่ไหนสั่งCaloranti ราคา มหาศาล 100ขวด แ ค่าเครื่องดื่มก็ปาเข้าไป250ล้านแล้ว หากรวมค่าอาหารคงต้อง300กว่าล้าน

หวังเจี้ยนสูดหายใจเข้า “พี่หยุนเฟย ค่าขนมของฉันแค่ไม่ ที่แสนต่อเดือน ไม่อยากคิดเลย อาหารเพียงมือ เตียว300กว่าล้าน

ฉินหยุนเฟยเอ่ยอย่างเจ็บปวด “ตอนนี้ในบัตรของฉันมี เพียง200กว่าล้าน แกว่าฉันควรจะทำยังไงดี?

ฮ่าฮ่าฮ่า เมื่อได้ยินประโยค ลู่เสี้ยงหยางแทบหลุดขำ ที่แท้ เพราะเงินเขาไม่พอนี่เอง การสร้างภาพของเขา ในคืนนี้คงได้ ล่มไม่เป็นท่าแล้วสิ

เอ่อ!

หวังเจี้ยนนิ่งไป ไม่คิดเลยว่าพี่หยุนเฟยจะมีเงินไม่พอ เขา กลอกลูกตาพร้อมเอ่ย “ใช่พี่หยุนเฟย ฉันนึกขึ้นได้ เรามี บัตรVIPของไอ้งั่งลู่เสี่ยงหยางไม่ใช่หรือไง ฉันจะลงไป สอบถามเดี๋ยวนี้ ว่าเราสามารถใช้บัตรนั่นจ่ายเงินไหม ฮ่าฮ่า หากว่าได้ ฉันจะจ่ายเงินก่อน ถึงเวลาให้ล่เลี้ยงหยางกลับไป แก้ตัวกับภรรยาที่บ้านเอาเอง

ให้ตาย นายหวังเจี้ยนร้ายกาจเสียจริง ถึงกับคิดว่าจะเอา เปรียบคนด้วยวิธีนี้
ลู่เสี้ยงหยางสีหน้าไม่สู้ดี บัตรVIP พิเศษใช้จ่ายเงินจาก รายการอาหารของคืนนี้ทั้งหมดได้จริงๆ นั่นแหละ