บทที่ 260 ชายผู้แข็งแกร่ง

แม้ลู่เสี้ยงหยางจำเป็นต้องยอมรับในฝีมือของหญิงชราคนนี้ เขารู้ว่าเธอสามารถฆ่าเขาด้วยฝ่ามือเดียวของเธอได้ แต่ใน ใจลึกๆ เขาก็ไม่เคยคิดจะยอมแพ้

เขาเงยหน้าขึ้นแล้วพูดด้วยเสียงแข็ง “คุณยาย ถ้าคุณยาย จะเอาตัวเธอไป ยายต้องข้ามศพผมไปก่อน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ แววตาของหญิงชราก็เต็มไปด้วยความ เลือดเย็น แม้แต่จ้าวหรูเย็นก็สัมผัสถึงความเย็นเยือกราวกับ หลุดเข้าไปในถ้ำน้ำแข็งนี้ได้

ลู่เสี้ยงหยางเองก็รู้สึกว่ากำลังถูกภูเขาลูกใหญ่กดทับจน ทำให้เขาหายใจลำบาก

“ได้ ดีมากเจ้าหนู นายแน่มาก ถ้าอย่างนั้นฉันจะทำให้ นายตายอย่างสมหวังก็แล้วกัน” ทันทีที่พูดจบ หญิงชราก็ ยกมือขึ้นและพร้อมที่จะลงมือ

จ้าวหรูเย็นรู้สึกกลัวมาก แต่เธอรีบเข้าไปยืนอยู่หน้าลู่เสี้ยง หยางแล้วกางมือสองข้างออก “คุณจะฆ่าเขาไม่ได้ ถ้าคุณฆ่า เขา ฉันก็จะตายต่อหน้าคุณเหมือนกัน”

หญิงชราหยุดนิ่งลง แม้เธอเพิ่งรู้จักจ้าวหรูเย็นเพียงไม่กี่วัน แต่เธอก็รู้นิสัยของเธอดี ยัยคนนี้กล้าพูดกล้าทำอย่างแน่นอน
“เหอะ เจ้าหนู ถือว่านายโชคดีไป ครั้งหน้ากล้าท้าทายฉัน อีก นายไม่รอดแน่” หญิงชราพูดอย่างเย็นชา จากนั้นค่อยๆ

วางมือลง

เกือบไปแล้วสิ!

คู่เสี้ยงหยางรู้สึก โชคดีที่ยังมีโอกาสได้หายใจต่อ และเขา สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าแผ่นหลังของเขาท่วมไปด้วยเหงื่อ ของตัวเองแล้ว

“งั้นเราไปกันเลย” หญิงชราโบกมืออย่างไม่รอช้า

จ้าวหรูเย็นกัดริมฝีปากแล้วพูดเบาๆ ว่า “ฉันขออยู่ปินเห ออีกสักวัน ฉันสัญญาว่าพรุ่งนี้เช้าฉันจะออกเดินทางไปกับ

คุณ”

สีหน้าของหญิงชราหมองหม่นทันที จากนั้นพูดต่อ “เธอคิด จะต่อรองกับฉันเหรอ? อย่าลืมนะว่าเธอเคยสัญญาอะไรกับ ฉันไว้”

จ้าวหรูเย็นตกใจจนตัวสั่นเทา แต่ก็ยังฝืนใจพูด “ขอแค่ให้ ฉันได้อยู่ปินเหออีกสักวัน ต่อไปฉันจะติดตามคุณอย่างไม่มี เงื่อนไข”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หญิงชราก็เงียบไปสักพักด้วยสีหน้า เคร่งขรึม จากนั้นค่อยๆ พยักหน้าตอบ “ก็ได้ ครั้งสุดท้าย แล้วนะ ต่อไปถ้าเธอกล้าต่อรองกับฉันอีก เธอได้เสียใจอย่างแน่นอน”

จ้าวหรูเย็นดีใจจนไม่ทันตอบสนองหญิงชราคนนั้น เธอรีบ เข้าไปดึงแขนลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “เราไปกันเถอะ”

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เธอจะได้อยู่กับลู่เสี้ยงหยาง เธอจะใช้ ทุกวินาทีให้คุ้มค่าที่สุด

หลังจากที่เธอออกเดินทางไปกับหญิงชราคนนี้ในวันพรุ่งนี้ เธออาจจะไม่ได้เจอกับลู่เสี้ยงหยางอีกก็เป็นไปได้

แม้ลู่เสี้ยงหยางกับเธอไม่เคยคบกัน แต่ในใจเธอยอมรับ มาตลอดว่าลู่เสี้ยงหยางเป็นของเธอ และทุกสิ่งทุกอย่างของ เธอก็มอบให้กับลู่เสี่ยงหยางแล้ว

ในระหว่างทาง

ลู่เสี้ยงหยางถามจ้าวหรูเย็น “เกิดบ้าอะไรขึ้นกับยายคน นั้นกันแน่? แล้วพรุ่งนี้พวกคุณจะไปไหนกัน?”

จ้าวหรูเย็นส่ายหัวตอบ “ฉันก็ไม่รู้จักเธอเหมือนกัน แต่ สามวันก่อน จู่ๆ เธอก็เข้ามาหาฉันแล้วบอกว่าฉันจะกลาย เป็นธิดาเทพแห่งพรรคของเทียนเหมินของพวกเธอ แล้วจะ ให้ฉันไปกับเธอด้วย ตอนนั้นฉันยังสับสนแล้วปฏิเสธเธอไป ทันที แต่เธอเอาพ่อของฉันมาขู่ เธอบอกว่าถ้าฉันไม่ไปเทียน เหมินด้วย เธอจะฆ่าพ่อของฉัน”

เมื่อพูดถึงจุดนี้ สีหน้าของจ้าวหรูเย็นก็กลายเป็นเศร้าหมองอีกครั้ง “ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตอบตกลงกับ เธอ”

“อันที่จริง วันนี้ฉันต้องไปกับเธอแล้ว แต่ก่อนไปฉันอยาก เจอคุณอีกสักครั้ง ดังนั้น….”

น้ำตาคลอเต็มเบ้าตาของจ้าวหรูเย็นและเธอไม่สามารถ พูดต่อได้อีก

ถ้าไม่ได้ถูกบังคับ แล้วเธอจะคิดออกจากปินเหอนี้ได้ อย่างไร

ที่นี่เป็นสถานที่ที่เธออยู่อาศัยมาโดยตลอด

และเธอยังต้องจากลู่เสี้ยงหยางคนที่เธอรักมาตลอดด้วย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลู่เสี้ยงหยางได้แต่กำหมัดไว้แน่นๆ ด้วย ความรู้สึกผิด ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเขาเอง เขาไม่ แข็งแกร่งพอที่จะหยุดสิ่งเหล่านี้ได้

จ้าวหรูเย็นรู้สึกเศร้าใจที่เห็นสีหน้าลู่เสี้ยงหยางรู้สึกผิด เธอยกมืออันขาวเรียวขึ้นแล้วปาดน้ำตาออก จากนั้นยิ้มพูด กับเขา “อันที่จริงคุณก็มีคุณเย่สวนอยู่แล้ว และฉันกับคุณก็ มันไม่มีทางเป็นไปได้ เรื่องนี้ฉันรู้ดีมาตลอด แต่ก็ยังทำใจไม่ ได้ ดีเหมือนกันที่ฉันจะได้ไปจากที่นี่ ฉันจะได้มีเหตุผลให้กับ ตัวเองบ้าง แต่ก่อนไปฉันอยากขออะไรคุณอย่างหนึ่ง ฉันหวัง ว่าวันนี้คุณจะอยู่กับฉันทั้งวัน ถือว่าเป็นการฝากความทรงจำที่ดีให้กับฉันได้ไหม?”

เมื่อพูดถึงประโยคสุดท้าย สีหน้าของจ้าวหรูเย็นก็เต็มไป

ด้วยความคาดหวัง

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกเศร้าใจอย่างไร้คำบรรยาย เขาปฏิเสธ คำขอของจ้าวหรูเย็นไม่ได้ ทำได้เพียงพยักหน้าตอบเธอ “ได้ สิวันนี้ผมเป็นของคุณนะ”

“เย้! ดีจังเลย คุณเป็นของฉันแล้ว” แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่จ้าวหรูเย็นก็กระโดดขึ้นอย่างมีความสุข

จากนั้น ลู่เสี้ยงหยางกับจ้าวหรูเย็นก็ไปเที่ยวในสถานที่ที่ สนุกที่สุดและไปกินอาหารที่อร่อยที่สุดในเมืองปินเหอ

เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ ช่วงเช้าของวัน นั้นผ่านไปในพริบตา

ในช่วงบ่ายลู่เสี้ยงหยางพาจ้าวหรูเย็นไปเดินห้างเหนียน

หัว

ห้างเหนียนหัวเป็นหนึ่งในห้างสรรพสินค้าที่หรูที่สุดใน เมืองปินเหอ

จ้าวหรูเย็นละทิ้งความโศกเศร้าของการพรากจากกัน ชั่วคราว ตอนนี้เธอเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่กำลัง มีความรัก เธอจูงมือลู่เสี้ยงหยางแล้วเลือกซื้อเสื้อผ้ารองเท้า ในห้างอย่างมีความสุข
ลู่เสียงหยางรับหน้าที่เป็นผู้ถือของ ทั้งมือซ้ายและมือขวา ของเขาก็เต็มไปด้วยของของจ้าวหรูเย็น

หลังจากที่ทั้งสองเดินออกจากร้านขายเสื้อ ทันใดนั้นก็มี เสียงผู้หญิงดังมาจากด้านหลัง

“อ้าว นี่คุณจ้าวหรูเย็นไม่ใช่เหรอเนี่ย? เพิ่งถูกโจวอานที่

งก็มีคนใหม่ซะแล้ว เหอะๆ สุดยอดจริงๆ เมื่อก่อนดูไม่ออก เลยนะ หน้าตาใส่ๆ ซื่อๆ แบบนี้ก็ร้ายลึกไม่เบาเลยนะเนี่ย” เมื่อได้ยินคำพูดที่เสียดสีนี้ ลู่เสี้ยงหยางก็หันกลับไปมอง

เขาได้เห็นสาวไฮโซรูปร่างอวบอิ่มคนหนึ่งควงแขนชายกล้าม

ใหญ่แล้วเดินเข้ามา

“หม่าจิงจิง มาได้ไง?” จ้าวหรูเย็นจำผู้หญิงคนนี้ได้ในพริบ ตา เธอคนนี้เคยทำธุรกิจกับโจวอาน หลายครั้งที่โจวอาน ประชุมก็จะพาข้าวหรูเย็นไปด้วย ดังนั้นทั้งสองจึงเคยเจอหน้า กันมาหลายครั้งแล้ว

แม้โจวอานกับหม่าจิงจิงจะมีความร่วมมือทางธุรกิจ แต่ทั้ง สองก็มีความขัดแย้งกันและกัน

ได้ยินว่าช่วงที่ผ่านมาโจวอานถูกคนทำร้ายจนไม่เหลือ ความเป็นชายแล้ว หม่าจิงจิงที่ได้ยินข่าวนี้ก็รู้สึกมีความสุข ไม่น้อยเลย

และวันนี้ที่บังเอิญเจอจ้าวหรูเย็น หม่าจิงจิงจึงตั้งใจอยากพูดเสียดสีให้เธอขายหน้า เพื่อตอบสนองความฟุ้งเฟ้อในใจ

ตน

“ทำไม? เห็นฉันแล้วรู้สึกแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ? หรือว่า อยากให้ฉันบอกโจวอานเรื่องที่เธอแอบมีกิ๊กคนนี้?” หม่าจิง จึงเดินเข้ามาหาจ้าวหรูเย็นแล้วพูดด้วยรอยยิ้มเย่อหยิ่ง

หลังจากพูดจบ สายตาของเธอกวาดมองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง จากนั้นพูดอย่างเหยียดหยามอีกครั้ง “แต่เธอก็ไม่เท่าไหร่นะ หากทั้งทีก็ได้แค่คนจนๆ แต่งตัวสุรุ่ยสุร่ายคนหนึ่ง กลางคืน เขาคงพาเธอขึ้นสวรรค์ไม่ไหวหรอกมั้ง ฮ่าๆ อยากได้ผู้ชาย คนใหม่ที่ฉันเพิ่งหาเมื่อวานไหมล่ะ? ยืมให้เธอก่อนได้นะ คนร้ายลึกอย่างเธอคงต้องเจอกับผู้ชายกล้ามโตๆ แบบนี้สิ ว่ามั้ย?”