บทที่ 235 ความลับในมือถือของหวังเสว่
ลู่เสี้ยงหยางขี้เกียจข้องเกี่ยวพัวพันกับหวังลี่ , หยางไข่แบบนี้ ต่อไป จึงพูดกับหวังเสว่ “คดีในวันนี้ เจ้าหน้าที่ต่ารวจหวัง เธอจัดการได้เลย สรุปคือ ฉันไม่เห็นด้วยที่พวกเขาจะถอน แจ้งความ”
หวังเสว่ะยักหน้า ในเมื่อลู่เสี้ยงหยางไม่เห็นด้วย งั้นคดีนี้ ก็ต้องถือว่าหวังลี่แจ้งความเท็จ ต้องดำเนินการรับผิดทาง กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ผู้จัดการร้านหัวเราะ รับคำไปพูดต่อ “คุณชายลู่ ฉัน สามารถใช้อำนาจดำเนินการแทนสำหรับที่หล่อนใส่ร้ายคุณ ได้”
“ก็ดี” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า เรื่องที่เล็กจิ๋วเท่าเม็ดงาถั่ว เขียวแค่นี้ แน่นอนว่าเขาขี้เกียจจัดการเอง
ได้ฟังคำพวกนี้ หวังลี่กับหยางไข่ก็อยากจะตายแล้ว โดย เฉพาะหยางไข่ ถลึงตาใส่หวังลีไปหลายที แม่งเอ้ย เพราะนั่ง ตัวดีนี่ ทำให้ตนกับลู่เสี้ยงหยางบาดหมางกัน เอาล่ะทีนี้ ถ้ามี คำฟ้องร้องติดตัว ธุรกิจของเขาจะได้รับผลกระทบอย่างมาก
“ฉิบหาย ถึงทำให้กเดือดร้อนแล้ว ยังไม่รีบกล่าวขอโทษ คุณชายลู่อีก” หยางไข่จ้องเขม็งไปที่หวังลื่อย่างดุร้าย บทที่ 235 ความลับในมือถือของหวังเสว่
ลู่เสี้ยงหยางขี้เกียจข้องเกี่ยวพัวพันกับหวังลี่ , หยางไข่แบบนี้ ต่อไป จึงพูดกับหวังเสว่ “คดีในวันนี้ เจ้าหน้าที่ต่ารวจหวัง เธอจัดการได้เลย สรุปคือ ฉันไม่เห็นด้วยที่พวกเขาจะถอน แจ้งความ”
หวังเสว่ะยักหน้า ในเมื่อลู่เสี้ยงหยางไม่เห็นด้วย งั้นคดีนี้ ก็ต้องถือว่าหวังลี่แจ้งความเท็จ ต้องดำเนินการรับผิดทาง กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ผู้จัดการร้านหัวเราะ รับคำไปพูดต่อ “คุณชายลู่ ฉัน สามารถใช้อำนาจดำเนินการแทนสำหรับที่หล่อนใส่ร้ายคุณ ได้”
“ก็ดี” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า เรื่องที่เล็กจิ๋วเท่าเม็ดงาถั่ว เขียวแค่นี้ แน่นอนว่าเขาขี้เกียจจัดการเอง
ได้ฟังคำพวกนี้ หวังลี่กับหยางไข่ก็อยากจะตายแล้ว โดย เฉพาะหยางไข่ ถลึงตาใส่หวังลีไปหลายที แม่งเอ้ย เพราะนั่ง ตัวดีนี่ ทำให้ตนกับลู่เสี้ยงหยางบาดหมางกัน เอาล่ะทีนี้ ถ้ามี คำฟ้องร้องติดตัว ธุรกิจของเขาจะได้รับผลกระทบอย่างมาก
“ฉิบหาย ถึงทำให้กเดือดร้อนแล้ว ยังไม่รีบกล่าวขอโทษ คุณชายลู่อีก” หยางไข่จ้องเขม็งไปที่หวังลื่อย่างดุร้าย หวังสี่น้ำตาไหลออกตาออกจมูกมาตั้งนานแล้ว กอดชา ของลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดขึ้น “ขอร้องคุณยกโทษให้ฉันเถอะ เรื่องนี้ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรตีกรอบคุณ ฉันมันไม่ดีเอง ฉันปากพล่อย”
ใบหน้าลู่เสี้ยงหยางเต็มไปด้วยความรังเกียจ ยื่นเท้าเตะ หวังลื่ออกแล้วกล่าว “อย่าทำให้เท้าฉันสกปรก ไสหัวไป”
เพี้ยะเพี้ยะ!
หวังลี่เห็นลู่เสี้ยงหยางไม่ยอมยกโทษให้ตน โดยไม่มี ความลังเลใดๆ ยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองไปสองสามที ร้องให้ ต่อพร้อมพูดขึ้น “ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ ”
ลู่เสี้ยงหยางขี้เกียจสนใจเธอ
เย่สวนตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ได้ ร่างเพรียวสั่นสะท้านขึ้น มา ก่อนหน้านี้หวังลี่คนนี้เย่อหยิ่งแค่ไหน ยโสโอหัง ตอนนี้ กลับน่าอายแบบนี้ คุกเข่าขอโทษขอโพย
นาทีต่อมา หวังสี่ดูออกแล้วว่าจิตใจของลู่เสี้ยงหยางแข็ง ดั่งเหล็ก จึงรีบเข้าไปหาเย่สวน คุกเข่าลง กอดขาของเธอ แล้วพูด “เย่สวน เห็นแก่ความเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน เธอก็ไม่ ต้องข้องเกี่ยวกับฉันแล้ว เธอทำเหมือนพวกเราเป็นลมตด”
” คนรอบด้านหน้าดำมืด เซี่ย เพื่อที่จะได้รับการให้ อภัยจากเย่สวนกับลู่เสี้ยงหยาง หวังลี่คนนี้ลดตัวพอสมควร หวังสี่น้ำตาไหลออกตาออกจมูกมาตั้งนานแล้ว กอดชา ของลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดขึ้น “ขอร้องคุณยกโทษให้ฉันเถอะ เรื่องนี้ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรตีกรอบคุณ ฉันมันไม่ดีเอง ฉันปากพล่อย”
ใบหน้าลู่เสี้ยงหยางเต็มไปด้วยความรังเกียจ ยื่นเท้าเตะ หวังลื่ออกแล้วกล่าว “อย่าทำให้เท้าฉันสกปรก ไสหัวไป”
เพี้ยะเพี้ยะ!
หวังลี่เห็นลู่เสี้ยงหยางไม่ยอมยกโทษให้ตน โดยไม่มี ความลังเลใดๆ ยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองไปสองสามที ร้องให้ ต่อพร้อมพูดขึ้น “ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ ”
ลู่เสี้ยงหยางขี้เกียจสนใจเธอ
เย่สวนตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ได้ ร่างเพรียวสั่นสะท้านขึ้น มา ก่อนหน้านี้หวังลี่คนนี้เย่อหยิ่งแค่ไหน ยโสโอหัง ตอนนี้ กลับน่าอายแบบนี้ คุกเข่าขอโทษขอโพย
นาทีต่อมา หวังสี่ดูออกแล้วว่าจิตใจของลู่เสี้ยงหยางแข็ง ดั่งเหล็ก จึงรีบเข้าไปหาเย่สวน คุกเข่าลง กอดขาของเธอ แล้วพูด “เย่สวน เห็นแก่ความเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน เธอก็ไม่ ต้องข้องเกี่ยวกับฉันแล้ว เธอทำเหมือนพวกเราเป็นลมตด”
” คนรอบด้านหน้าดำมืด เซี่ย เพื่อที่จะได้รับการให้ อภัยจากเย่สวนกับลู่เสี้ยงหยาง หวังลี่คนนี้ลดตัวพอสมควร เยสวนไม่พูดอะไรเหลือบมองไปที่หยางไข่
หยางไข่ใบหน้าไม่ปกติทันที รีบฝืนยิ้มพูดขึ้น “ลี่ลี่พูดถูก เธอทำเหมือนพวกเราเป็นลมตดไปแล้ว”
เย่สวนถอนหายใจในใจ ถึงอย่างไรลึกๆ แล้วเธอก็เป็นคน ดี แล้วอีกอย่างพวกเขาก็เป็นเพื่อนร่วมชั้น ขี้เกียจจะข้อง เกี่ยวกับพวกเขา จึงพูดกับลู่เสี้ยงหยาง “พอแล้ว พวกเราไป กันเถอะ”
สู่เสี้ยงหยางพยักหน้า มองไปที่หวังเสว่กับผู้จัดการร้าน “เรื่องนี้ก็จบลงแค่นี้แหละ”
หวังเสว่และผู้จัดการร้านพยักหน้า
ก่อนที่จะไป ลู่เสี้ยงหยางเอียงศีรษะ พูดกับหวังลี่หนึ่ง ประโยค “จริงสิ จะบอกเธออีกเรื่องหนึ่ง สร้อยที่ห้อยอยู่ที่คอ เธอ จูบแห่งเทพธิดาเป็นของปลอม จูบแห่งเทพธิดาของแท้ ทั้งโลกนี้มีแค่สองเส้น บนนั้นมีรหัส อันนี้ไม่มีใครกล้าปลอม”
ได้ยินคำนี้ หวังลี่ก็รีบหยิบจูบแห่งเทพธิดาของตัวเองออก มา ดูอย่างจริงจังว่ามีรหัสหรือไม่
ผลลัพธ์คือ เป็นอย่างที่ลู่เสี้ยงหยางพูด บนสร้อยไม่มีรหัส
เย่สวนเองก็หยิบจูบแห่งเทพธิดาของตนออกมาดูโดยไม่รู้ ตัว ดูแล้ว ก็พูดขึ้น “รหัสบนนี้ของฉันคือ MS1313520”
ผู้จัดการร้านพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “คุณหนู คุณไม่ต้องดู เยสวนไม่พูดอะไรเหลือบมองไปที่หยางไข่
หยางไข่ใบหน้าไม่ปกติทันที รีบฝืนยิ้มพูดขึ้น “ลี่ลี่พูดถูก เธอทำเหมือนพวกเราเป็นลมตดไปแล้ว”
เย่สวนถอนหายใจในใจ ถึงอย่างไรลึกๆ แล้วเธอก็เป็นคน ดี แล้วอีกอย่างพวกเขาก็เป็นเพื่อนร่วมชั้น ขี้เกียจจะข้อง เกี่ยวกับพวกเขา จึงพูดกับลู่เสี้ยงหยาง “พอแล้ว พวกเราไป กันเถอะ”
สู่เสี้ยงหยางพยักหน้า มองไปที่หวังเสว่กับผู้จัดการร้าน “เรื่องนี้ก็จบลงแค่นี้แหละ”
หวังเสว่และผู้จัดการร้านพยักหน้า
ก่อนที่จะไป ลู่เสี้ยงหยางเอียงศีรษะ พูดกับหวังลี่หนึ่ง ประโยค “จริงสิ จะบอกเธออีกเรื่องหนึ่ง สร้อยที่ห้อยอยู่ที่คอ เธอ จูบแห่งเทพธิดาเป็นของปลอม จูบแห่งเทพธิดาของแท้ ทั้งโลกนี้มีแค่สองเส้น บนนั้นมีรหัส อันนี้ไม่มีใครกล้าปลอม”
ได้ยินคำนี้ หวังลี่ก็รีบหยิบจูบแห่งเทพธิดาของตัวเองออก มา ดูอย่างจริงจังว่ามีรหัสหรือไม่
ผลลัพธ์คือ เป็นอย่างที่ลู่เสี้ยงหยางพูด บนสร้อยไม่มีรหัส
เย่สวนเองก็หยิบจูบแห่งเทพธิดาของตนออกมาดูโดยไม่รู้ ตัว ดูแล้ว ก็พูดขึ้น “รหัสบนนี้ของฉันคือ MS1313520″
ผู้จัดการร้านพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “คุณหนู คุณไม่ต้องดู จูบแห่งเทพธิดาของคุณเส้นนี้เป็นของแท้”
หยางไข่ที่อยู่อีกด้านใบหน้ามีความผิด ตอนนั้นที่เขามอบ สร้อยเส้นนี้ให้หวังลี่ เคยรับประกันไว้ว่าจูบแห่งเทพธิดาเส้น นี้เป็นของแท้ และเพราะเหตุนี้ หวังลี่ถึงตกลงแต่งงานกับเขา
คิดไม่ถึงว่า วันนี้เรื่องนี้จะถูกเปิดโปง นี่จะให้เขาเอาหน้า ไปไว้ที่ไหน?
“ไอ้ชั่ว นายมันคนหลอกลวง ตอนนั้นนายบอกกับฉันว่ายัง ไง? ” หวังลี่หันไปถามหยางไข่อย่างไม่ลดละทันที
หยางไข่กระอักกระอ่วนมาก พูดคอตก “สร้อยคอเส้นนี้ เป็นของปลอมก็จริง แต่ว่า เป็นของก็อปเกรดเอ ฉันใช้เงิน หนึ่งล้านซื้อมา”
หนึ่งล้าน?
ได้ยินคำนี้ ลู่เสี้ยงหยางก็มีความสุขทันทีไอ้เด็กนี่เรื่องถูก เปิดโปงแล้ว ยังเสแสร้งอยู่อีก
ยิ้มฮิฮิแล้วพูดขึ้น “ของปลอมซื้อได้ตามเว็บไซต์ต่างๆ 9.9หยวนฟรีค่าจัดส่ง ฉันจะซื้อให้เธอสักสองสามเส้น”
หวังสี่โกรธจนควันออกหู ดึงสร้อยคอออกอยากที่จะโยน
ทิ้ง
วันนี้ทำให้ตนโกรธมาก เดิมที่คิดจะเหยียบย่ำเยสวน แต่ คิดไม่ถึง ว่าท้ายที่สุดคนที่ขายขี้หน้าก็คือเธอ สวมสร้อย จูบแห่งเทพธิดาของคุณเส้นนี้เป็นของแท้”
หยางไข่ที่อยู่อีกด้านใบหน้ามีความผิด ตอนนั้นที่เขามอบ สร้อยเส้นนี้ให้หวังลี่ เคยรับประกันไว้ว่าจูบแห่งเทพธิดาเส้น นี้เป็นของแท้ และเพราะเหตุนี้ หวังลี่ถึงตกลงแต่งงานกับเขา
คิดไม่ถึงว่า วันนี้เรื่องนี้จะถูกเปิดโปง นี่จะให้เขาเอาหน้า ไปไว้ที่ไหน?
“ไอ้ชั่ว นายมันคนหลอกลวง ตอนนั้นนายบอกกับฉันว่ายัง ไง? ” หวังลี่หันไปถามหยางไข่อย่างไม่ลดละทันที
หยางไข่กระอักกระอ่วนมาก พูดคอตก “สร้อยคอเส้นนี้ เป็นของปลอมก็จริง แต่ว่า เป็นของก็อปเกรดเอ ฉันใช้เงิน หนึ่งล้านซื้อมา”
หนึ่งล้าน?
ได้ยินคำนี้ ลู่เสี้ยงหยางก็มีความสุขทันทีไอ้เด็กนี่เรื่องถูก เปิดโปงแล้ว ยังเสแสร้งอยู่อีก
ยิ้มฮิฮิแล้วพูดขึ้น “ของปลอมซื้อได้ตามเว็บไซต์ต่างๆ 9.9หยวนฟรีค่าจัดส่ง ฉันจะซื้อให้เธอสักสองสามเส้น”
หวังสี่โกรธจนควันออกหู ดึงสร้อยคอออกอยากที่จะโยน
ทิ้ง
วันนี้ทำให้ตนโกรธมาก เดิมที่คิดจะเหยียบย่ำเยสวน แต่ คิดไม่ถึง ว่าท้ายที่สุดคนที่ขายขี้หน้าก็คือเธอ สวมสร้อย ปลอมราคา9,9หยวน ยังพูดโอ้อวดเย่อหยิ่ง ว่าเป็นจูบแห่ง เทพธิดา
หยางไข่รีบยื่นมือไปรับสร้อยที่หวังลี่โยนทิ้ง พูดขึ้น “อย่า ทิ้งเลย สร้อยเส้นนี้ฉันใช้เงินหนึ่งล้านหยวนซื้อมาจริงๆ …”
“ไสหัวไป! ฉันเห็นนายแล้วขยะแขยง!” หวังลี่โกรธจนขบ เขี้ยวเคี้ยวฟัน ถือกระเป๋า วิ่งคอตกออกจากฝูงคนไป
หยางไข่ก็ดูเหมือนไก่ที่แพ้การต่อสู้ จากไปด้วยใบหน้าสิ้น
หวัง
ฟอ!
คนรอบข้างไม่น้อยต่างสาย หัว แม่ง! ไปๆ มามา ที่แท้ไอ้ง เง่าสองคนนี้ต่างหากที่เป็นตัวตลก
หลังจากนั้น เมื่อพายุสงบลง หวังเสว่ก็พูดกับลู่เสี้ยงหยาง และเยาวชน “เรื่องเข้าใจผิดก็ได้คลี่คลายแล้ว ฉันเชิญพวก คุณไปดื่มหน่อย ไปด้วยกันไหม? ”
ก่อนหน้านี้ที่เจอทางตัน ลู่เสี้ยงหยางเคยช่วยหวังเสว่ไว้ หวังเสว่รู้สึกขอบคุณมาตลอด วันนี้จึงอยากชวนลู่เสี้ยงหยาง
ไปดื่ม เพื่อแสดงความขอบคุณของตน
ลู่เสี้ยงหยางก็พักผ่อนไม่ได้มีธุระอะไร เดินซ้อปปิ้งคอแห้ง พอดี จึงพยักหน้าพูดขึ้น “แล้วแต่เธอเลยเจ้าหน้าที่ตำรวจ ใหญ่หวัง” ปลอมราคา9,9หยวน ยังพูดโอ้อวดเย่อหยิ่ง ว่าเป็นจูบแห่ง เทพธิดา
หยางไข่รีบยื่นมือไปรับสร้อยที่หวังลี่โยนทิ้ง พูดขึ้น “อย่า ทิ้งเลย สร้อยเส้นนี้ฉันใช้เงินหนึ่งล้านหยวนซื้อมาจริงๆ …”
“ไสหัวไป! ฉันเห็นนายแล้วขยะแขยง!” หวังลี่โกรธจนขบ เขี้ยวเคี้ยวฟัน ถือกระเป๋า วิ่งคอตกออกจากฝูงคนไป
หยางไข่ก็ดูเหมือนไก่ที่แพ้การต่อสู้ จากไปด้วยใบหน้าสิ้น
หวัง
ฟอ!
คนรอบข้างไม่น้อยต่างสาย หัว แม่ง! ไปๆ มามา ที่แท้ไอ้ง เง่าสองคนนี้ต่างหากที่เป็นตัวตลก
หลังจากนั้น เมื่อพายุสงบลง หวังเสว่ก็พูดกับลู่เสี้ยงหยาง และเยาวชน “เรื่องเข้าใจผิดก็ได้คลี่คลายแล้ว ฉันเชิญพวก คุณไปดื่มหน่อย ไปด้วยกันไหม? ”
ก่อนหน้านี้ที่เจอทางตัน ลู่เสี้ยงหยางเคยช่วยหวังเสว่ไว้ หวังเสว่รู้สึกขอบคุณมาตลอด วันนี้จึงอยากชวนลู่เสี้ยงหยาง
ไปดื่ม เพื่อแสดงความขอบคุณของตน
ลู่เสี้ยงหยางก็พักผ่อนไม่ได้มีธุระอะไร เดินซ้อปปิ้งคอแห้ง พอดี จึงพยักหน้าพูดขึ้น “แล้วแต่เธอเลยเจ้าหน้าที่ตำรวจ ใหญ่หวัง” หวังเสว่ยิ้มหวาน เดินนำทางด้านหน้า ระหว่างทาง ลู่เสี่ยง หยางก็แนะนำหวังเสว่ให้เย่สวนได้รู้จัก
แม้จะบอกว่า หวังเสว่เป็นหัวหน้าทีมอาชญากรรม จัดการ คดีทั้งวัน ดูเป็นผู้หญิงแมนๆ แต่โดยพื้นฐานแล้ว ก็เป็นผู้ หญิงคนหนึ่ง อยู่กับเย่สวน ก็พูดคุยเรื่องของผู้หญิง กินกินกิน ซื้อซื้อซื้อ
ไม่นานนัก ทั้งสองก็สนิทกัน ต่างเรียกกันว่าพี่สาวน้องสาว
สิบนาทีต่อมา หวังเสว่ก็พาลู่เสี้ยงหยางกับเย่สวนมาถึง ร้านเครื่องดื่มเย็นร้านหนึ่ง
ทั้งสามคนสั่งขนมนิดหน่อยกับเครื่องดื่มสามแก้ว
ผ่านไปได้ครึ่งทาง ลูกน้องหน่วยอาชญากรรมคนหนึ่งของ หวังเสว่ ก็ถือแฟ้มเข้ามารายงานคดี
“หัวหน้า เหตุการณ์ไม่สู้ดี เกิดเหตุฆาตกรรมอีกรายใน เมืองไท่ผิง ผู้ตายเป็นหญิงอายุ26ปี หลังถูกแทงด้วย มีด6แผล แทงที่หน้าท้อง3แผล อวัยวะของผู้หญิงบนร่างกาย ส่วนบนถูกตัดออก ส่วนที่บอบบางของร่างกายท่อนล่าง ก็มี ร่องรอยของการถูกแทงด้วยอาวุธมีคม”
ได้ยินคำนี้ หวังเสว่ก็ขมวดคิ้วเป็นเส้นตรง นี่เป็นคดี
ฆาตกรรมรายที่หกของเมืองไท่ผิงแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ ฆาตกรยังคงลอยนวล ไม่มีเงื่อนงำใดๆ หวังเสว่ยิ้มหวาน เดินนำทางด้านหน้า ระหว่างทาง ลู่เสี่ยง หยางก็แนะนำหวังเสว่ให้เย่สวนได้รู้จัก
แม้จะบอกว่า หวังเสว่เป็นหัวหน้าทีมอาชญากรรม จัดการ คดีทั้งวัน ดูเป็นผู้หญิงแมนๆ แต่โดยพื้นฐานแล้ว ก็เป็นผู้ หญิงคนหนึ่ง อยู่กับเย่สวน ก็พูดคุยเรื่องของผู้หญิง กินกินกิน ซื้อซื้อซื้อ
ไม่นานนัก ทั้งสองก็สนิทกัน ต่างเรียกกันว่าพี่สาวน้องสาว
สิบนาทีต่อมา หวังเสว่ก็พาลู่เสี้ยงหยางกับเย่สวนมาถึง ร้านเครื่องดื่มเย็นร้านหนึ่ง
ทั้งสามคนสั่งขนมนิดหน่อยกับเครื่องดื่มสามแก้ว
ผ่านไปได้ครึ่งทาง ลูกน้องหน่วยอาชญากรรมคนหนึ่งของ หวังเสว่ ก็ถือแฟ้มเข้ามารายงานคดี
“หัวหน้า เหตุการณ์ไม่สู้ดี เกิดเหตุฆาตกรรมอีกรายใน เมืองไท่ผิง ผู้ตายเป็นหญิงอายุ26ปี หลังถูกแทงด้วย มีด6แผล แทงที่หน้าท้อง3แผล อวัยวะของผู้หญิงบนร่างกาย ส่วนบนถูกตัดออก ส่วนที่บอบบางของร่างกายท่อนล่าง ก็มี ร่องรอยของการถูกแทงด้วยอาวุธมีคม”
ได้ยินคำนี้ หวังเสว่ก็ขมวดคิ้วเป็นเส้นตรง นี่เป็นคดี
ฆาตกรรมรายที่หกของเมืองไท่ผิงแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ ฆาตกรยังคงลอยนวล ไม่มีเงื่อนงำใดๆ “โอเค งั้นพวกเรารีบไปสถานที่เกิดเหตุกัน” หวังเสว่ลุกขึ้น ยืนด้วยไฟลุกพล่าน พูดกับสู่เสี้ยงหยางและเย่สวน “วันนี้ฉัน มีคดี ต้องขอโทษด้วย ขอตัวไปก่อน ไว้พวกเราค่อยนัดกัน ใหม่”
“ได้เลย เสี่ยวเสว่ เธอไปทำธุระเถอะ พวกเราตรงนี้ เธอไม่ ต้องห่วง” เย่สวนพูด
หวังเสว่พยักหน้า ตอนนี้รีบร้อนออกจากร้านเครื่องดื่มเย็น ไปพร้อมกับลูกน้องเธอแล้ว
หวังเสว่พึ่งออกไปได้ไม่นาน ลู่เสี้ยงหยางก็เห็นบนโต๊ะมี โทรศัพท์อยู่เครื่องหนึ่ง ตบต้นขาแล้วพูดว่า “นี่มันมือถือของ หวังเสว่ เธอลืมหยิบไป”
แล้วในตอนนี้เอง มือถือของลู่เสี้ยงหยางก็ดังขึ้น เป็นหวัง เสว่ใช้มือถือของลูกน้องเธอโทรเข้ามาหาเขา ให้เขาเอา โทรศัพท์ของตนมาให้
ลู่เสี้ยงหยางกับเย่สวนพูดคุยสถานการณ์กันอย่างชัดเจน แล้วทั้งสองก็ออกเดินทางทันที
เพราะว่าเวลาเร่งรัด หวังเสว่ไม่ได้รอลู่เสี้ยงหยางกับเย่ สวน มุ่งหน้าไปที่เมืองไท่ผิงแล้ว ลู่เสี้ยงหยางกับเย่สวนได้ เพียงมุ่งหน้าไปที่เมืองไท่ผิงเอาโทรศัพท์ไปให้
ระหว่างทาง เย่สวนขับรถ ลู่เสี้ยงหยางนั่งอยู่ข้างคนขับ “โอเค งั้นพวกเรารีบไปสถานที่เกิดเหตุกัน” หวังเสว่ลุกขึ้น ยืนด้วยไฟลุกพล่าน พูดกับสู่เสี้ยงหยางและเย่สวน “วันนี้ฉัน มีคดี ต้องขอโทษด้วย ขอตัวไปก่อน ไว้พวกเราค่อยนัดกัน ใหม่”
“ได้เลย เสี่ยวเสว่ เธอไปทำธุระเถอะ พวกเราตรงนี้ เธอไม่ ต้องห่วง” เย่สวนพูด
หวังเสว่พยักหน้า ตอนนี้รีบร้อนออกจากร้านเครื่องดื่มเย็น ไปพร้อมกับลูกน้องเธอแล้ว
หวังเสว่พึ่งออกไปได้ไม่นาน ลู่เสี้ยงหยางก็เห็นบนโต๊ะมี โทรศัพท์อยู่เครื่องหนึ่ง ตบต้นขาแล้วพูดว่า “นี่มันมือถือของ หวังเสว่ เธอลืมหยิบไป”
แล้วในตอนนี้เอง มือถือของลู่เสี้ยงหยางก็ดังขึ้น เป็นหวัง เสว่ใช้มือถือของลูกน้องเธอโทรเข้ามาหาเขา ให้เขาเอา โทรศัพท์ของตนมาให้
ลู่เสี้ยงหยางกับเย่สวนพูดคุยสถานการณ์กันอย่างชัดเจน แล้วทั้งสองก็ออกเดินทางทันที
เพราะว่าเวลาเร่งรัด หวังเสว่ไม่ได้รอลู่เสี้ยงหยางกับเย่ สวน มุ่งหน้าไปที่เมืองไท่ผิงแล้ว ลู่เสี้ยงหยางกับเย่สวนได้ เพียงมุ่งหน้าไปที่เมืองไท่ผิงเอาโทรศัพท์ไปให้
ระหว่างทาง เย่สวนขับรถ ลู่เสี้ยงหยางนั่งอยู่ข้างคนขับ เขาด้วยความผีเข้าสิง สงสัยว่าในมือถือของหวังเสว่มีความ ลับอะไร จึงแอบปลดล็อคอย่างลับๆ . เขาด้วยความผีเข้าสิง สงสัยว่าในมือถือของหวังเสว่มีความ ลับอะไร จึงแอบปลดล็อคอย่างลับๆ .
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ