บทที่ 191 สินค้าเลียนแบบเกรดเอราคา 1.3 ล้าน

บทที่ 191 สินค้าเลียนแบบ 1.3 ล้านชิ้น

หวังลีพูดประโยคนี้อย่างประชดประชัน จากนั้นก็มองชีว รั่วหานครั้งแล้วครั้งเล่า

ผู้ชายจำนวนไม่น้อยนั้นใบหน้ายินดีปรีดา พวกเขาต่าง ตามจีบชิวรั่วหานไนมหาวิทยาลัย แต่ทุกคนกลับถูกปฏิเสธ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีความสุขมาตลอด

เหี้ย แสร้งทำเป็นบริสุทธิ์อะไร แค่ผู้หญิงเลวทรามคนเดียว อยากหาคนรวยด้วยหรอ

แต่ดูเหมือนว่าน่าขันที่สุดก็คือชิวรั่วหานไม่ได้รับในสิ่งที่ เธอต้องการ แถมในที่สุดเธอยังเจอพวกไก่อ่อนเข้าอีก

คิดถึงตรงนี้แล้ว ในใจของหลายๆคนก็รู้สึกสะใจขึ้นมา สายตาของพวกเขาก็จับจ้องลู่เสี้ยงหยาง พวกเขาไม่สามารถ โจมตีชิวรั่วหานได้โดยตรง งั้นก็ไปลงที่ไอ้ไก่อ่อนของชิวรั่ว หานแล้วกัน

ดังนั้นเสียงเยาะเย้ยจึงดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

“ถุยๆ! โชคดีจริงๆ วันนี้ได้เห็นผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินกับ

ตา”
“เฮ้ พี่ขาย ฉันอยากถามเขาเหมือนกันว่าเกาะผู้หญิงกินนี่ เป็นยังไง ฉันเองก็หาผู้หญิงที่ขาวสวยรวยไว้เกาะกินบ้าง”

“เกาะผู้หญิงกินงั้นเหรอ ฉันว่าพอเถอะน่า เท่าทีู่้พวกไก่ อ่อนนี้ก็ใช้ชีวิตไม่ต่างจากหมาเลยนะ ฮ่าๆๆ”

“ถยรั่วหาน รสนิยมของคุณเปลี่ยนไปนะ ชอบของเน่าๆ แบบนี้ ของทำให้คุณพอใจได้เหรอ ช่าๆๆ!”

“นั่นน่ะสิ รั่วหาน ฉันคิดว่าคุณควรเลือกฉันนะ ฉันรับ ประกันว่าคุณจะดีกว่าไอ้เศษสวะนี้ในทุกด้านซะอีก แล้วคุณ จะติดใจ หีๆๆ”

ฟังคำเยาะเย้ยของคนพวกนี้แล้ว ลู่เสี้ยงหยางกลับไม่ สะทกสะท้าน

ชิวรั่วหานที่อยู่ด้านข้างรู้สึกเป็นกังวล คิดว่าจะปกป้องลู่เสี้ ยงหยางยังไงดี

หลินอ้าวเสว่และเกาหยู่เมิงต่างกลอกตา ลู่เสี้ยงหยางช่าง ไม่ได้เรื่องจริงๆ โดนคนอื่นโจมตีขนาดนี้แล้วยังขี้ขลาดไม่ กล้าด่ากลับ

ท่ามกลางเสียงหัวเราะของทุกคน จางเหว่ยเดินเข้าไปสู่เสี้ ยงหยางมองเขาหัวจรดล่างและพูดด้วยท่าทางแดกดัน “เศษ สวะเอาแต่เกาะผู้หญิงกิน คนพรรค์นี้ นายควรจะรู้จัก ประเมินตัวเองบ้างนะ ไม่ควรมางานปาร์ตี้ของรั่วหาน เราไม่ใช่คนกลุ่มเดียวกัน กล้าดียังไงเสนอหน้ามาที่นี่ ข่าๆ ไม่ อายบ้างเหรอ?”

สู่เสี้ยงหยางส่ายหัวแล้วพูดว่า “ฉันไม่คิดว่าฉันต้อยกว่า คนอื่นนะ และคุณก็ไม่ควรคิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่นๆด้วย แต่ดูเหมือนว่าคุณจะคิดแบบนั้น”

แค่นี้เหรอ?

จางเหว่ยเลิกคิ้วขึ้น ฉีกยิ้มมุมปากและพูดถากถาง

“รองเท้าหนังคู่ที่อยู่ในเท้าฉันราคา 120,000 หยวนแต่คู่ที่ อยู่ในเท้าของคุณอาจราคาเพียง 50 หยวน นี่คือช่องว่าง ระหว่างเรา เงินเดือนปีนึงของคุณพอจะซื้อรองเท้าให้ฉันได้ มั้ยล่ะ ฮ่าๆ ทั้งเนื้อทั้งตัวของฉันเนี่ย เกรงว่าคุณต้องดิ้นรนทั้ง ชีวิตเลยถึงจะได้มา ท่าทางอนาถขนาดนี้ เกาะผู้หญิงไปวันๆ แกเองก็รู้ดีแก่ใจไม่ใช่หรือไง”

“ฮ่าฮ่าฮ่า” ทันทีที่สิ้นเสียงนั้น เสียงหัวเราะก็ดังขึ้น ทุกคน ก็มองไปที่สู่เสี้ยงหยางอย่างสนุกสนาน

ถ้าตัวเองเละเทะเหมือนขี้หมา ก็ไม่ควรออกมาเจอหน้า ผู้คน ซ่อนอยู่ที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอ

สู่เสี้ยงหยางหัวเราะเยาะ พอเขากำลังจะพูด เฉินจิ๋นซิ่วก็ แทรกขึ้นมา “รั่วหาน คุณก็เหมือนกัน ทำไมคุณไม่หาผู้ชายที่ ดีหน่อย ดูสิ ผู้ชายที่คุณคบด้วยนี่ไม่ต่างจากหมาเลย หมาที่ ฉันเลี้ยงน่ะปลอกคอคู่หนึ่งของมันคงแพงกว่าชุดของเขาหลายเท่า”

“ข่าป่าช่า… เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนต่างกัมลงหัวเราะ ท้องแข็งถึงขึ้นน้ำตาไหลออกมา ไก่อ่อนอย่างลู่เสี้ยงหยาง คิดจะตามผู้หญิงเพื่อเข้าสังคมเดียวกับพวกเขา สมน้ำหน้าที่ กลับถูกถล่มยับเยิน

สีหน้าของชิวชั่วหานถมึงทึง เธอจ้องเฉินจีนซิ่วแล้วพูดว่า “คนเลวพูดอะไรก็มีแต่เรื่องเลวๆ ลู่เสี้ยงหยางไปยั่วโมโห พวกคุณหรือไง ถึงได้พูดจาทุเรศแบบนี้”

เฉินจิ่นซิ่วสายหัวและพูดด้วยรอยยิ้ม “รั่วหาน อย่าเข้าใจ ฉันผิดสิ เราแค่อยากจะบอกคุณว่าไอ้ไก่อ่อนนี้ไม่คู่ควรกับ คุณ ดีร้ายยังไงคุณก็เป็นถึงนักเรียนต่างชาติที่มีความ สามารถสูงบวกกับที่บ้านคุณก็มีบริษัท ดังนั้นคุณมีทางเลือก ที่ดีกว่า ตัวอย่างเช่นจางเหว่ยของฉันน่ะเหมาะกับคุณมาก ไม่งั้นคุณก็ลองดูสิ ดีกว่าคบกับไอ้เศษสวะนั่นเยอะ ผมละ สงสัยว่าไอ้ขยะนี้ให้อะไรคุณได้งั้นเหรอ?”

บริษัทที่เปิดโดยเฉินจิ๋นซิ่วและบริษัทที่เปิดโดยชิวเจียงหัว แม่ของชิวรั่วหานนั้นถือเป็นคู่แข่งกัน ยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้านี้ ซิวเจียงหั้วแม่ของชิวรั่วหานยับยั้งบริษัทไว้เฉินจิ่นซิ่วเองก็ เห็นแก่ตัวและโกรธเคืองมาเสมอ เขาอยากเหยียบย่ำชิวรั่ว หานจึงพูดแต่สิ่งที่ชั่วร้ายออกมา

หลังจากฟังคำพูดของเฉินจิ้นซิ่ว ชิวรั่วหานก็เย้ยหยัน”ขอโทษนะคะ ฉันไม่สนใจสุนัขรับใช้ นอกจากนี้คุณนะไม่มี มารยาท ที่แท้ก็มีแต่เรื่องทุเรศเข้ากระดูกดำ ไม่รู้สึกว่าตัว เองน่ารังเกียจบ้างเหรอ?”

เฉินจิ้นซิ่วก้มหน้าลง หากไม่ใช่เพราะหวาดกลัวชิวเจียงหั้ว แม่ของชิวรั่วหานผู้มีความสามารถ เขาคงจัดการชิวรั่วหาน ไปแล้ว

จางเหว่ยมองซิวรั่วหานด้วยความโกรธ “คุณว่าใครเป็น หมารับใช้ห้ะ”

ชิวรั่วหานเชิดคางขึ้น “คุณคิดว่าไงล่ะ”

“แม่งเอ๊ย ถ้ายังกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีกละก็ ฉันจะฉีกปาก แก!” จางเหว่ยยิ่งโกรธมากขึ้น

คู่เสี้ยงหยางที่อยู่ด้านข้างก็ถูกดึงเข้ามาเกี่ยวแถมยังถูก เยาะเย้ยสารพัด ทว่าเขาก็ยังคงนั่งอยู่อย่างสงบ วินาทีถัดไป เขาเหลือบมองนาฬิกาที่เฉินจิ่นซิ่วสวมอยู่

“นี่คือ Rolex Ga21 รุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นใช่ไหม” ลู่เสี้ยง

หยางถาม

“ใช่ ถูกต้อง” เฉินจิ๋นซิ่วยกมือขึ้นอย่างภาคภูมิใจและ กล่าวว่า “เป็นรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นที่มีขายเพียง 100 ชิ้นทั่วโลก ราคา 15 ล้านหยวน คุณซื้อไหวเหรอ ไอ้ขยะ!”

“ซื้อไม่ไหวหรอก” ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวและพูดอย่างเคร่งขรึม “มันเป็นแค่สินค้าลอกเลียนแบบ ใน Taobao มี ขายราคาแค่เก้าหยวนเก้าสตางค์ ผมไม่ซื้อหรอก ถ้าจะซื้อก็ ต้องซื้อของแท้”

อะไรนะ?!!

ทันทีที่ประโยคนี้สิ้นสุดลง ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ Rolex รุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นของเฉินจิ๋นซิ่วเป็นของลอกเลียน

แบบเหรอ? !

แต่ที่พูดมาทั้งหมดนี้ หลายคนยังไม่อยากเชื่อ โดยพื้นฐาน แล้วพวกเขาคิดว่าลู่เสี้ยงหยางพูดจามั่วชั่ว ผู้ชายธรรมดาๆ เขาจะบอกได้อย่างไรว่าRolexเป็นของจริงหรือปลอม?

“บ้าบอที่สุด ไม่รู้จักตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเอง อะไรกัน คุณเคยเห็นRolexเหรอ คุณรู้เหรอว่าRolexคืออะไร มั้ย หิ กล้ามาประเมิน Rolex ของพี่จีนซิ่ว” จางเหว่ยจ้องไปสู่ เสี้ยงหยางอย่างโหดเหี้ยม

ความเย็นชาฉายในดวงตาเฉินจิ๋นซิ่ว นาฬิกาRolexของ เขาเป็นของเลียนแบบเกรดเอ เขาไปคุยงานธุรกิจทุกวันและ สวมนาฬิกาชื่อดังมาเพื่อเพิ่มมูลค่าให้ตัวเอง Rolexรุ่นลิมิ เต็ดนี้คือตัวเลือกที่ดีที่สุด

แต่ด้วยสถานะของเขาเอื้อมไม่ถึง ดังนั้นเขาจึงทำของ เลียนแบบขึ้นมาหนึ่งชิ้น แม้ว่ามันจะเป็นของเลียนแบบ แต่ก็มีราคาสูงตั้ง 1,3 ล้าน มันเกือบจะเหมือนของจริง หลายปีมา นี่ไม่เคยถูกใครชุดคุ้ย

“เหอะๆ แยกแยะความว่านาฬิกาRolexเรือนนี้จริงหรือ ปลอมนั้นง่ายมาก โครงสร้างภายในของRolex Ga21มีเกียร์ จิ๋วทั้งหมด 888 ชิ้น นาฬิกาเรือนนี้มีน้ำหนัก162กรัม กันน้ำ และทนต่อแรงกระแทก ตามทฤษฎี ขับรถถังมาเหยียบมันก็ ไม่แตก หากอยากรู้ว่าRolexเรือนนี้จริงมั้ย ก็ลองให้ผมขว้าง ดูสักสองสามที่ก็รู้แล้ว” ลู่เสี้ยงหยางกล่าวอย่างจริงจัง ใน ขณะเดียวกันก็ยื่นมือให้เฉินจิ้นซิ่ว ราวกับว่าเขาอยากจะเอา นาฬิกาของเฉินจิ๋นซิ่วไปโยนสักสองสามครั้งจริงๆ

แม่ง!

ใบหน้าของเฉินจิ้นซิ่วเปลี่ยนเป็นสีเขียว รู้สึกอึดอัตราวกับ กินแมลงวัน