บทที่ 107 สมมุติ

“รู้จัก เดิมนางเป็นเสื้ยนจู่นอกเมืองหลวง ตอนนั้น เป็นที่รู้จักกันทั่วบ้านทั่วเมือง ต่อมาถูกเรียกตัวเพระ กระยาหารัง รู้จักกับอ๋องจุ้นโก๋ กลายเป็นชายาของ อ๋องจุ้นโก๋”

“หมายความว่า อ๋องจุ้นโก๋ชื่นชอบนาง จึงขอ แต่งงาน?”

อันหลิงหยุนก็พอคาดเดาได้แล้ว อ๋องจุ้นโก๋ไม่ใช่ คนดีอะไรอย่างน้อยก็ไม่ใช่ผู้ชายที่ดี และดูจาก ใบหน้าของชายาอ่องจุ้นโก๋ ชายาอ๋องจุ้นโก๋ดูดีไม่ ธรรมดา เมื่อยังเยาว์วัยต้องงดงามมากแน่นอน คน อย่างอ่องจุ้นโก๋ จะปล่อยให้หลุดมือไปได้อย่างไร

“ได้ยินมาเช่นนี้ ตอนนั้นข้าอายุยังน้อย สิ่งที่รู้ก็ไม่ มาก แต่ในเวลานั้นฮ่องเต้องค์ปัจจุบันได้ขึ้นครอง บัลลังก์แล้ว น่าจะเป็นเขาที่จัดพิธีสมรสให้”

“ปกติอ่องจุ้นโก๋เป็นคนอย่างไรเพคะ?” อันหลิงหยุ นถาม

กงชิงวี่ไม่ได้ตอบ แต่ถางเหอกระซิบอยู่อีกด้าน: “ชื่อเสียงอ๋องจุ้นโก่ไม่ดีนัก ชอบบิดดอกไม้ใบหญ้า ไม่ เพียงเท่านั้น มีข่าวลือว่าเขาชอบผู้ชาย”

“ถ้าอย่างงั้น เขาคนนี้เป็นคนที่ไม่ดีจริงๆ มีเมีย เยอะ 7คนก็พอ เขายังมีถึงสิบสองคน ยังจะมีผู้ชายเพิ่ม เหนือความคาดหมายจริงๆ!”

ถางเหอเงียบ พระชายาใช้คำศัพท์อะไร! กงชิงวี่กลับหัวเราะออกมา: “ปากดี!”

อันหลิงหยุนเดินตามไปถึงลานแห่งหนึ่ง เข้าไปกง ชิงชี้สถานที่แห่งหนึ่ง: “ที่นั่นก็คือที่เกิดเหตุ คดีไม่มี เงื่อนงำ และไม่ได้ทำความสะอาดที่เกิดเหตุ ตั้งใจมา ช่วยข้าไม่ใช่หรือ งั้นไปเถอะ ข้าคอยดูอยู่”

อันหลิงหยุนก็ไม่ลังเล มาที่นี่ก็เพื่อช่วยเหลือ

อันหลิงหยุนเดินไปดู ตามสถานที่ที่กงชิงวี่ชี้

มีคราบเลือดเต็มพื้น ซึมลงสู่พื้นดินเพราะผ่านมา นานมากแล้ว แม้จะทำความสะอาด ก็ไม่สามารถ ทำความสะอาดได้

หลิงหยุนย่อตัวลงและมองดูเลือดที่พื้นอย่าง ละเอียด หยิบถุงมือสีขาวออกจากกาย นำกระดาษสี ขาวมาด้วย ใช้มีดขูดเลือดบนพื้นเล็กน้อยแล้ววางลง บนกระดาษสีขาว พับแล้ววางไว้ข้างๆ ตรวจสอบต่อ

กงชิงวีไคว้มือไว้ด้านหลังมอง ถางเหอไม่เข้าใจ เดินเข้าไปถามกงชิงวี่: “ท่านอ่อง พระชายากำลังทำ อะไรพ่ะย่ะค่ะ?”

กงชิงสี่รำคาญ: “ข้าจะรู้ได้อย่างไร?”

ถางเหอก็คิดไม่ออก: “ปกติที่ทำคือมักจะตรวจ ร่างกาย พระชายาต้องการตรวจสอบสถานที่หรือ?”
“พูดไม่เป็นก็ไม่ต้องพูด อย่าให้ได้เป็นเหมือนหมา เห่าออกไป” กงชิง ที่ไม่สุข หญิงผู้นี้แปลกจริง แปลก มากตั้งสมรสกัน แต่คนก็ยังไว้ใจได้

ความสงสัยของถางเหอ ทำให้เขายิ่งไม่เป็นสุข!

….” ถางเหอหุบปากทันที เขาไม่กล้าพูดไร้สาระ

อีก

อันหลิงหยุนตรวจสอบแบบง่ายๆ และลุกขึ้น สังเกตไปยังรอบๆ ลานแห่งนี้ไม่กว้างมาก แต่กลางใจ ลานมีต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง นอกจากนี้ลานแห่งนี้ยังเป็น ลานสี่เหลี่ยม มีห้องทั้งสี่ด้าน และเป็นระเบียบ เรียบร้อย

อันหลิงหยุนไปที่เรือนด้านหน้าก่อน ผลักประตู แล้วมองเข้าไปข้างใน อันหลิงหยุนเห็นสิ่งแปลกๆ ใน ห้อง อดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไป

มีเตียงอยู่ตรงกลาง ในห้องมีหีบหลายใบ บนพื้น สะอาดมาก แต่บนกำแพงนั้นเป็นเครื่องมือของการ ทรมานเห็นได้อย่างชัดเจน

ตรงหน้าอันหลิงหยุน ทันใดนั้นมีภาพสะดุดตา ที่ แห่งนี้ เป็นสถานที่ที่ทำร้ายคนฆ่าคน ก่อนหน้านี้มีหญิง นับไม่ถ้วนตายที่นี่ ร่ำไห้ทุกหนทุกแห่ง

อันหลิงหยุนนวดตรงกลางคิ้ว คงเป็นเพราะดู นิยายนักสืบมากไปแน่ๆ เป็นไปได้ยังไง? อันหลิงหยุนนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วออกจากในห้องจากนั้นไปดูห้องนอนๆ พบว่าในลานแห่งนี้ข้างในห้อง เป็นเหมือนกันทั้งหมด โครงสร้างภายในไม่เพียงแค่ เหมือนกัน สิ่งอำนวยความสะดวกใกล้เคียงกัน

อันหลิงหยุนออกจากในห้องเดินไปหากงชิง วี่ เมื่อ พบอันหลิงก็พูดขึ้นว่า: “อ๋องจุ้นโก่๋ดูเหมือนคนเสพติด ยา เขาทำร้ายคนอยู่ข้างในไม่น้อย คืนนั้นเขาตายที่นี่ เป็นไปได้อย่างมากว่าอาจถูกฆ่าโดยคนที่กำลังตามหา เขาเพื่อแก้แค้น”

“ข้าได้รับสิ่งล้ำค่าอันเป็นที่รักจริงๆ พระชายายังมี ความสามารถในการพิจารณาคดี” กงชิงวี่หยอกล้อ เล่น

มองไปยังสถานที่ที่คนเสียชีวิต กล่าว: “ถางเหอ เล่าให้พระชายาฟัง”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ถางเหอจึงพูดขึ้น: “พระชายา คืนที่อ่องจุ้นโก๋่ ประสบอุบัติเหตุเมื่อสองเดือนกว่า อากาศเย็นมาก และ วันนั้นหิมะตกหนัก

เมื่อมาถึงลานแห่งนี้ ก็ปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาว มี รอยเท้าไม่มาก บนหลังคามีรอยเท้าคนหลบหนี และ จุดที่มีผู้เสียชีวิตบนพื้นมีคราบเลือดขนาดใหญ่ ในบ้าน มีเครื่องประดับทองและเงินบางส่วนหายไป และ นอกจากสิ่งเหล่านี้ ก็ไม่มีอย่างอื่นอีก

บอกว่าเป็นการแก้แค้น แต่ถ้าแก้แค้นต้องฆ่าคนก่อน แต่รอยเท้าที่บันทึกในการพิจารณาตอนนั้น โจร มาจากด้านบนของบ้าน หลังจากลงมาเดินหาไปรอบ บ้าน ค้นพบห้องที่มีเงินทอง แล้วเข้าไป มีรอยเท้าทิ้ง เมื่อตอนคุ้ยสิ่งของไว้ในห้อง เครื่องประดับสองชุดตก อยู่บนพื้นไม่ทันได้หยิบมันออกไป

โจรออกมาหยุดไปชั่วขณะ ในเวลานี้ถูกอ๋องจุ้นโก๋ พบเข้า รอยเท้าค่อนข้างยุ่งเหยิง ทั้งสองไม่มีใครยอมใคร โจรกำลังจะวิ่งหนี อ๋อง จั้นโก๋ขวางเอาไว้ ทั้งสองต่อสู้กันกลางลาน สุดท้าย

อ่องจุ้นโก๋ตายอยู่ที่พื้น และโจรก็ถือกะโหลกศีรษะ ออกจากที่แห่งนี้ด้วยเส้นทางเดิม กะโหลกศีรษะก็ถูก ค้นพบนอกกำแพง”

สิ่งที่ถางเหอเล่ามาอันหลิงหยุนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “หมายความว่า ที่นี่ไม่มีรอยเท้าของผู้พบเห็น เหตุการณ์เลยหรือ?”

“ก็มิใช่เช่นนั้นพ่ะย่ะค่ะ คนที่พบเหตุการณ์คือเด็ก ก็คือบุตรชายของอ่องจุ้นโก่อ๋่องจุ้นน้อยจากนั้นก็มี เหล่าภรรยาและนางสนมในแต่ละลาน และยังมีคนรับ ใช้อีกหลายคน อาจเป็นเพราะปกติไม่อนุญาตให้เข้า ลานแห่งนี้ เหล่าภรรยาและนางสนมปกติแล้วจะเข้ามา เมื่อได้รับอนุญาตเท่านั้น ที่นี่คือสถานที่ที่อ่องจุ้นโก่ ฝึกฝนการต่อสู้ ดังนั้นจึงเป็นที่ต้องห้าม คนรับใช้ไม่ กล้าที่จะบุกเข้าไป”

แต่ในวันที่เกิดเรื่องกับอ๋องจุ้นโก๋ เมื่อพวกเขาไปถึงประตูและคิดถึงสิ่งเหล่านี้ก็ไม่กล้าเข้ามา

เด็กบุกเข้ามาและตกใจมาก ร้องไห้ไม่หยุด ชายา ไม่สนสิ่งอื่นใด บุกเข้ามาและอุ้มเด็กออกไป จึงพบ เหตุการณ์ ดังนั้นจึงเหลือรอยเท้าน้อยมาก

เรื่องนี้เป็นที่ตื่นตระหนกสำหรับสำนักลับมือปราบ สำนักลับมือปราบสอบถามด้วยตนเอง แต่ใช้เวลา ตรวจสอบเป็นครึ่งเดือน สรุปออกมาก็คือโจรขโมย

แต่อ๋องจุ้นโก๋เป็นคนของราชวงศ์ เกิดเรื่องนี้ขึ้น ทำให้พี่สาวของอ๋องจุ้นโก๋ อ๋องจุ้นฉงหยางต้องการเล่น งานฮ่องเต้ การตายของอ๋องจุ้นโก๋ไม่ยุติธรรม นี่จึงเป็น สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ เดิมทีเป็นคดีที่สามารถปิดคดีได้ กลายเป็นคดีที่ไร้เบาะแส”

อันหลิงหยุนหลงตกอยู่ในความคิด คิดเกี่ยวกับ เรื่องนี้เป็นเวลานานและเดินไปรอบๆ ลาน นางกล่าว : “ท่านอ่อง ท่านว่า เป็นไปได้หรือไม่ว่าไม่มีโจรผู้นั้นอยู่ จริง และทุกอย่างเป็นภาพที่สร้างขึ้นมาเพคะ?”

“ข้าก็รู้ว่าไม่มีโจรผู้นั้นอยู่จริง และคนที่ฆ่าก็คือ คนในจวน แต่ข้ายังไม่พบวิธีที่จะแก้ปัญหา”

กงชิงคาดไม่ถึงว่าหญิงผู้นี้จะมีความสามารถมาก เช่นนี้ หลายวันก่อนหน้านี้ตอนที่เขาไปสำนักลับมือ ปราบ ผู้คนในสำนักลับมือปราบ ยืนยันว่าจะไม่มีการ พิจารณาคดีนี้อีก ผู้กระทำก็คือโจร แต่เขารู้ว่าเรื่องไม่ ได้ง่ายอย่างนั้น
ภายในจวนของอ๋องจุ้นโก๋ ลานอื่นๆ ดูหรูหรากว่า ลานตรงหน้า ที่นี่ไม่สิ่งของมีค่าอะไร โจรไปลานอื่นๆ มาที่อ่องจุ้นโก๋พุ่งตรงไปที่มุมหลังลานที่ธรรมดาที่สุด นี่มันไม่สมเหตุสมผล

เห็นได้ชัดว่าเหมือนห้องทรมาน จะมีเงินได้ อย่างไร

เส้นทางที่พวกโจรก็ถึงแค่นอกลาน และไม่ สามารถออกไปได้ด้วยซ้ำ

หิมะนั้นได้ช่วยฆาตกรเอาไว้ ยังเพิ่มความยากใน การตีคดีความ

อันหลิงหยุนจ้องกงชิงวี่ อดไม่ได้ที่จะยิ้มให้เขา อย่างเห็นด้วย ชายผู้นี้น่าทึ่งจริงๆ อันที่จริงเขามีภาพ เงาของฆาตกรอยู่ในใจแล้ว แต่ไม่มีหลักฐาน จับไม่ได้

“ท่านถาง….ท่านคิดว่าอย่างไร?” อันหลิงหยุนอ ยากฟังความคิดเห็นของถางเหอ

ถางเหอสายหน้า: “หม่อมฉันไม่ตรวจคดี คดีนี้ อย่างมากหม่อมฉันแค่อำนวยความสะดวก หากให้ หม่อมฉันพูด หม่อมฉันก็รู้สึกว่าคดีนี้มีปัญหาแน่นอน

น่าสงสัยมากมาย แต่ถ้าต้องดู หม่อมฉันดูไม่ออกพ่ะย่ะ ค่ะ” “งั้นท่านลองพูดดู” อันหลิงหยุนยังคงยืนหยัดจะ

ฟัง ถางเหอจึงต้องฝืนพูด: “ท่านอ่องบอกว่าเป็นคนในจวน อาจเป็นเพราะจำนวนประชากรในจวนมีความเป็น เอกฉันท์ แต่อ๋องจุ้นโก๋เป็นถึงท่านอ๋อง ท่านอ๋องอยู่ จวนอ๋องจุ้นโก๋สวยงามรุ่งเรือง หากไม่อยู่แล้ว จวนอ๋อง จุ้นโก๋ก็ต้องพัง มีสมาชิกครอบครัวที่เป็นสตรีมากมาย ขนาดนี้ จะใช้ชีวิตอย่างไร?

ต่อให้คนรับใช้มีความกล้ามากแค่ไหน ก็ไม่กล้าที่ จะฝ่าฝืน ยิ่งไม่กล้าฆ่าเจ้านาย

เรื่องนี้ อาจเป็นฝีมือของโจรจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ”

อันหลิงหยุนมองไปที่กงชิงวี่อย่างเห็นอกเห็นใจ มี ผู้ใต้บังคับบัญชาที่เป็นเช่นนี้ จะไม่เครียดจนตายได้ อย่างไร

“ท่านถางเป็นคนที่ฉลาดเช่นนี้ ยังสับสนกับสิ่งที่ อยู่ตรงหน้า สิ่งผิวเผินเหล่านั้นน่าจะมีความเป็นไปได้ มากว่าคือการหลอกลวง

เปรียบกับอาซิว มองจากคนภายนอกเห็นเขาจงรัก ภักดีต่อท่านอ่อง ไม่มีทางทำเรื่องต่อต้านหลังท่านอ่อง แต่การปรากฏของข้า ทำให้อาซิวจิตไร้สำนึก อาซิวมี แนวโน้มที่จะทรยศ

นอกจากนี้ ในลานแห่งนี้เต็มไปด้วยกลิ่นเลือด ท่านถางไม่รู้สึกเลยหรือว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องฝึกการต่อสู้ แต่เป็นห้องทรมาน?”

ถางเหอตะลึงเล็กน้อยครู่หนึ่ง มองไปที่อันหลิงหยุ นด้วยความประหลาดใจ: “พระชายาหมายถึง?”
“ข้ากับท่านอ่องคิดเหมือนกัน ฆาตกรอยู่ในจวน และข้าสามารถย่อขอบเขตได้ คนที่ฆ่าคน ฆาตกรเป็น ภรรยาและนางสนมสิบสองคน อาจเป็นแค่คนเดียว และอาจเป็นไปได้ว่าสองคน และเป็นไปได้ว่าทั้งสิบ สองคน”

“ห้ะ?” ถางเหอตกใจ

อันหลิงหยุนหันมองไปที่ลาน: “คงเป็นเพราะอ๋อง จันโก๋มีนิสัยชอบล่วงละเมิดผู้หญิง และทุกคนในจวนก็ รู้เรื่องนี้ ถูกบังคับโดยฐานะของอ๋องจุ้นโก๋ ไม่มีผู้ใด กล้าพูดเรื่องนี้ออกไป

และเหล่าภรรยาและนางสนมของเขาถูกพามา เพื่อล่วงละเมิด ไม่ใช่เพื่อเป็นภรรยา พวกนางต่างก็ กลัว ไม่มีผู้ใดกล้าพูดเรื่องนี้ออกไป หลายปีมานี้ ใช้ ชีวิตอย่างหวาดกลัวในจวน

ในที่สุด ในคืนที่หิมะตกหนัก พวกนางได้ใช้ชีวิต เพื่อตัวเองสักครั้ง

สมมุติ คืนนั้นอ่องจุ้นโก๋ดื่มเหล้ามา ปลุกภรรยาคน หนึ่งตื่นขึ้นมา ภรรยาผู้นี้สามารถอดทนต่ออ๋องจุ้นโก๋ ได้ แต่คืนนั้น อ่องจุ้นโก๋ต้องการลงมือล่วงละเมิดเด็ก ถ้าอย่างงั้น….

พลังของความเป็นแม่ ตัวแม่เองสามารถทนทุกข์ ทรมานได้ แต่ไม่สามารถทนเห็นลูกทรมานแบบนั้นไม่ ได้ แม่ก็เลยสู้อย่างหนัก กรีดร้อง
แม้ว่าลานแห่งนี้จะอยู่ในมุมของหลังลานก็ตาม แต่ ลานโดยรอบอยู่ใกล้กันภรรยาและนางสนมมาก

พอหญิงผู้นี้ตะโกน สภาพโดยรอบก็ดี พี่สาวน้อง สาวที่ชะตากรรมชีวิตเดียวกันตื่นขึ้นด้วยความตื่น ตระหนก มาจากความเห็นอกเห็นใจก็ดี จากความกลัว ก็ดี พวกนางเริ่มไม่กล้า แต่คิดว่าชะตากรรมที่น่าเศร้า จะถึงคราวของพวกนางไม่ช้าก็เร็ว ดังนั้น จึงมีคนวิ่งมา

ในระหว่างนี้ คนรับใช้ไม่กล้าออกมาอย่างแน่นอน คนที่มีความรุนแรง ปกติเรื่องเห็นชีวิตคนเสมือนต้น หญ้าไม่เคยทำน้อยลง ลานแห่งนี้ก็สถานที่ฆาตกรรม ทำร้ายคน แม้ว่าจะตะโกนอย่างไร ไม่มีผู้ใดกล้าออก มา คนรับใช้ยังไงก็ไม่กล้า

ล้วนกลัวตายทั้งนั้น หากถูกพบเห็น จุดจบคงไม่ดี

นัก ดังนั้นไม่ว่าจะตะโกนดังขนาดไหน ก็ไม่มีทางมีคน

มา

มีคนไปหาชายาอ่องจุ้นโก๋ คุกเข่าคำนับ

ทันใดนั้นผู้หญิงก็รวมตัวกัน ต่อสู้กับชายผู้ที่ เกลียดแค้น

พวกนางบุกมาถึงที่นี่ ลงโทษอ่องจุ้นโก๋!”

อันหลิงหยุนหันไปมองกงชิงรี่ ดวงตาของกงชิงวี่ ตาลุกเป็นฟืนเป็นไฟ มองนางผงกศีรษะ: “ถูกต้อง!”