บทที่ 90 ศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย

ในไม่ช้า บะหมี่ของจ้าวหรูเย็นก็ถูกลู่เสี้ยงหยางชดจน

หมดจดแล้ว

ในที่สุดลู่เสี้ยงหยางก็เอามือลูบท้องของเขา

จ้าวหรูเย็นถอนหายใจเบา ๆ เธอรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย ลู่ เสี้ยงหยางที่เป็นลูกเขยของบ้านตระกูลเย่ต้องถูกทารุณกรรม แน่เลย กินแค่บะหมี่ก็ทำให้เขาอิ่มเอมใจได้ขนาดนี้

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้จ้าวหรูเย็นก็เกิดความตั้งใจขึ้น ดูเหมือน ว่าเธอต้องทำดีกับลู่เสี้ยงหยางให้มากกว่านี้แล้ว

ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ก็มีเสียงเท้าเดินดังเข้ามาจากด้าน นอกประตูคลินิกอีกครั้ง

เมื่อจ้าวหรูเย็นเงยหน้าขึ้นมองผ่านหน้าต่างสีหน้าของ เธอก็เปลี่ยนไปทันที เธอจึงรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้ววิ่งตรงขึ้น ไปชั้นสองของคลินิกโดยไม่มีความลังเลใด ๆ

“ลู่เสี้ยงหยาง ไม่ว่าคุณจะใช้วิธีใด คุณต้องไล่คน ๆ นั้น ออกไปให้ได้นะ” เสียงหวาดกลัวของจ้าวหรูเย็นส่งผ่านลงมา จากชั้นสอง
สู่เสี้ยงหยางพูดไม่ออกไปสักพัก นี่จ้าวหรูเย็นเห็นเสือ หรือ? ต่อให้เห็นเสือก็ไม่จำเป็นต้องเวอร์ขนาดนี้นี่นา

เขายิ้มอย่างขมขื่นแล้วเงยหน้ามองออกไปด้านนอก คลินิกและเห็นชายคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามา

ชายคนนี้อายุประมาณสามสิบ ด้วยรูปร่างหน้าตา ธรรมดา ๆ คนหนึ่ง สวมชุดสูทในร่างที่อวบอิ่มพุงย้อย มี สร้อยทองคำราคาแพงประดับอยู่ที่คอและมือ แวบแรกที่เห็น ก็เดาได้ว่าเขาเป็นคนรวยในชั่วข้ามคืน

ลู่เสี่ยงหยางไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าทำไมจ้าวหรูเย็นถึง ต้องกลัวคนแบบนี้ด้วย

ในเวลานี้โดยที่ไม่รอลู่เสี้ยงหยางเอ่ยปากพูด ชายที่ชื่อ วังเฉิงเจียงคนนี้ก็ได้ตะโกนใส่ลู่เสี้ยงหยางก่อนแล้ว “ไอ้หนู นายเป็นหมอมาใหม่ใช่ไหม? พี่จำได้ว่าชูจื้อเฉิงเป็นหมอ ประจำที่นี่ไม่ใช่เหรอ?”

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มพูด “ซูจื้อเฉิงคืออดีต ต่อไปผมเป็นหมอ ประจำที่นี่ ไม่ทราบว่าคุณต้องการตรวจอะไรครับ?”

วังเฉิงเจียงหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “ตรวจงั้นเหรอ? นาย จะมั่นใจคลินิกของพวกนายมากเกินไปแล้ว ต่อให้กป่วยจน แทบตายกูก็จะไม่มารักษาที่นี่หรอก วันนี้กมาทวงหนี้ แมร่งเอ้ ย กูจะพูดอะไรมากมายกับพนักงานอย่างมึงไปทำไมวะ? รีบ เรียกไอ้แก่จ้าวต้าไห่ออกมาเดี๋ยวนี้!”
มาทวงหนี้? ลู่เสี่ยงหยางขมวดคิ้ว ที่แท้ก็เจ้าหนี้นี่เอง ถึงว่าจ้าวหรูเย็นถึงต้องซ่อนตัวเร็วขนาดนี้

“ต้องขออภัยจริง ๆ นะครับ วันนี้คุณลุงจ้าวไม่อยู่คลินิก ถ้าคุณต้องการทวงเงินก็คงต้องมาวันหลังแล้วล่ะครับ” ลู่เสี้ ยงหยางส่ายหัวพูด

วันหลัง? วังเฉิงเจียงบ่นเสียงออกมาแล้วพูดต่อ “คำนี้ก ไม่รู้ว่าได้ยินมากี่รอบแล้ว ไอ้แก่จ้าวต้าไห่รับปากว่าจะคืนเงิน ภายในวันนี้ ไม่เป็นไร ถ้ามันไม่อยู่ กูจะรอที่นี่จนกว่ามันจะ กลับมา”

หลังจากพูดจบเขาก็ดึงเก้าอี้มานั่งลง ดูจากสีหน้าแล้ว เขามุ่งมั่นที่จะรอเจ้าต้าไห่กลับมาเป็นอย่างมาก

ลู่เสี้ยงหยางเกิดความสงสัย เขาจึงยิ้มแล้วลองถามดู “พี่ ชาย คุณลุงจ้าวติดเงินพี่ชายเท่าไหร่ครับ? แล้วทำไมถึงเป็น หนี้พี่ชายได้ล่ะครับ?”

วังเฉิงเจียงไม่อยากสนใจลู่เสี้ยงหยาง เขากลอกตาแล้ว พูดต่อ “นายจะถามทำไม? เป็นพนักงานก็ทำหน้าที่พนักงาน ไป อะไรที่ไม่ควรถามก็อย่าไปถาม”

เมื่อเห็นว่าวังเฉิงเจียงไม่ยอมพูด ลู่เสี้ยงหยางจึงไม่กล้า ถามต่อ เขาคิดว่ารอถามจ้าวหรูเย็นจะดีกว่า

ดูเหมือนว่าลู่เสี้ยงหยางจะประเมินความมุ่งมั่นของวังเฉิงเจียงที่ตั้งใจรอจ้าวต้าไห่ต่ำไป หลังจากรอมาสักพักใหญ่ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะจากไป

ในช่วงเวลานี้มือถือของลู่เสี้ยงหยางได้รับข้อความจาก จ้าวหรูเย็น บอกว่าให้เขารีบหาวิธีกำจัดสังพระเวสีตนนี้ออก ไปโดยเร็วที่สุด

ลู่เสี้ยงหยางคลำคางของเขา ถ้าคิดจะไล่คน ๆ นี้ออกไป โดยวิธีปกติคงเป็นไปไม่ได้ ดูเหมือนว่าเขาคงต้องคิดหาวิธี อื่นมาใช้แล้ว

หลังจากจ้องมองวังเฉิงเจียงอยู่สักพัก ทันใดนั้นเขาก็ เกิดไอเดียขึ้นมา

“รู้แล้ว” ลู่เสี้ยงหยางคิดในใจ จากนั้นก็ยิ้มพูดกับวังเฉิง เจียง “พี่ชายครับ ดูเหมือนว่าร่างกายของพี่ชายไม่ค่อยโอเค เท่าไหร่นะครับ เหมือนจะมีปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่ พี่ชาย อยากให้ผมลองตรวจดูสักหน่อยไหมครับ?”

ทันทีที่พูดคำนี้ วังเฉิงเจียงก็ชักสีหน้าใส่ “ถ้าไอ้เด็ก เกรียนอย่างนายจะรักษาคนได้ กูคงต้องเปลี่ยนชื่อแล้วล่ะ” ลู่เสี้ยงหยางมองข้ามคำพูดรุนแรงของเขา จากนั้นยิ้ม

พูดต่อ “ถ้าไม่ลองแล้วจะรู้ได้ยังไงล่ะครับ?”

“เหอะ ๆ” วังเฉิงเจียงทำเสียไม่สบอารมณ์ เขาจ้องหน้าสู่เสี้ยงหยางแล้วพูดต่อ “ตั้งแต่จ้าวต้าไห่มาอยู่ในคลินิกนี้ หมอทุกคนก็กลายเป็นพวกต้มตุ้นกันหมด ถ้ากเชื่อมึงก็โง่ แล้วล่ะ”

สู่เลี้ยงหยางยังคงยิ้มพูดต่อ “ถ้าพี่ชายไม่ยินดีก็ไม่ เป็นไรครับ แต่ผมขอบอกอาการของพี่ชายคร่าว ๆ ก่อนก็ แล้วกัน ดูเหมือนศักยภาพเจ้าตัวนั้นของพี่ชายไม่ค่อยแข็ง แรงเท่าไหร่นะครับ ตึก ๆ ตื่น ๆ คงถึงคุณภรรยาบ่นแน่เลย”

เย็ตแมรั้ง!

เมื่อคำพูดนี้ออกจากปากของลู่เสี้ยงหยาง วังเฉิงเจียงนั่ง ตัวตรงขึ้นมาทันที จากนั้นเขามองไปที่ลู่เสี้ยงหยางด้วย สายตาอันน่าเหลือเชื่อ

ไอ้เปรตคนนี้รู้ได้ไงว่าสมรรถภาพตรงนั้นของเขาเสื่อม ด้วยสาเหตุนี้ ทุกครั้งที่เขาเสร็จกิจกับภรรยาก็จะถูกเธอ

ต่อว่า

แต่นี่มันเรื่องของศักดิ์ศรีลูกผู้ชายเชียวนะ เขาจะยอมรับ

ได้อย่างไร

“แมร่งเอ้ย! มึงพูดจาสามหาวแล้วนะ กล้ามั่วอีกกูจะพัก ทั้งคลินิกของมึงเลยคอยดู” วังเฉิงเจียงลุกขึ้นจากที่นั่งแล้ว หน้าด่าลู่เสี้ยงหยางทันที

สำหรับปฏิกิริยาของวังเฉิงเจียงแบบนี้ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้รู้สึกแปลกใจหรอก เพราะไม่มีชายใดจะยอมรับเรื่องแบบนั้น ใต้ต่อให้มันเป็นจริงก็ตาม

“เหอะ ๆ” สู่เสี้ยงหยางฝืนยิ้มแล้วพูดกับวังเฉิงเจียงต่อ “พี่ชายครับ ใจเย็น ๆ ก่อน ผมอาจจะเข้าใจผิดก็ได้ แต่กลิ่น ตัวของพี่ชายมันคือความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้นะครับ พี่ชายไม่ อยากรักษาให้หายจริง ๆ เหรอ?”

ว่าไงนะ?

เมื่อได้ยินคำนี้ วังเฉิงเจียงก็ตกใจจนเงียบไปอีกครั้ง

แต่ไม่นานเขาก็ตั้งสติได้ ปัญหากลิ่นตัวของเขาไปรักษา ในโรงพยาบาลใหญ่มาหลายต่อหลายแห่งแล้ว แม้กระทั่ง เคยถึงขั้นต้องผ่าตัดด้วยซ้ำ ทุกครั้งหลังจากรักษาอาการก็จะ ดีขึ้นช่วงหนึ่ง แต่ไม่นานมันก็จะกำเริบขึ้นอีก จนทุกวันนี้เขา แทบจะไม่มีกำลังใจไปรักษาอีก

“แมร่งเอ้ย! อย่าบอกนะว่าถึงรักษาให้กได้” วังเฉิงเจียง พูดอย่างไม่เกรงใจ

“ใช่แล้วครับ” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าตอบด้วยสีหน้า เรียบร้อย “กลิ่นตัวเป็นโรคที่รักษายากสำหรับหมอบางคน แต่สำหรับผมแล้วมันง่ายยิ่งกว่าการกลืนน้ำลายอีกครับ”

เชี้ย! กล้าพูดจริง ๆ

“ช่า ๆ ๆ ไอ้หนู ถึงมันขี่โม้ไม่แพ้จ้าวต้าให้จริง ๆ เลยนะสภาพอย่างมิงน่ะเหรอ?” วังเฉิงเจียงมองเขาด้วยสีหน้า

เหยียดหยาม

สู่เสี้ยงหยางกางมือสองข้างออก โดยที่ไม่ได้โต้เถียงกับ เขา แต่กลับพูดต่อเบา ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่เชื่อผม ผมจะรักษา ให้คุณดูตอนนี้เลย จริงด้วย ถือว่าเป็นของขวัญแห่งมิตรภาพ ผมจะไม่คิดค่าใช้จ่ายใด ๆ ทั้งสิ้น”

ว่าไงนะ?

ของขวัญแห่งมิตรภาพ?

ดวงตาของวังเฉิงเจียงเปล่งประกายขึ้นมาทันที พูดตาม ความเป็นจริงเขายังคงไม่ตายใจกับเรื่องนี้ อีกอย่างลู่เสี้ยง หยางรู้ว่าสมรรถภาพทางเพศของเขาไม่ดีด้วย น่าจะมีความ รู้ทางการแพทย์อยู่บ้าง

“ได้ ผมจะให้คุณรักษา แต่ถ้าไม่ได้ผลจะทำไง?” วังเฉิง เจียงถามกลับ

ลู่เลี้ยงหยางตอบโดยไม่ต้องคิด “ผมจะให้คุณลุงจ้าว กลับมาคลินิกทันทีเลย”

“ได้ ตกลงตามนี้” วังเฉิงเจียงตบต้นขาของเขาและเห็น ด้วยกับข้อเสนอนี้

หลังจากนั้นสู่เสี้ยงหยางพยักหน้าแล้วเข้าสู่การรักษา ทันทีโดยที่ไม่พูดอะไรมากไปกว่านั้น เขานำเข็มเงินออกมาแล้วคลี่ออก

วังเฉิงเจียงถอดเสื้อออกแล้วยกมือขึ้นตามคำขอของลู่เสี้

ยงหยาง

สืบสืบ!

เข็มเงินถูกแทงเข้าไปที่ใต้วงแขนของวังเฉิงเจียงหลาย เข็ม จากนั้นลู่เสี้ยงหยางก็ยิ้มพูด “เรียบร้อยครับ”

ว่าไงนะ? รักษาเสร็จแล้ว?

แมร่งเอ้ย ไอ้เปรตนี้เล่นขายของอยู่หรือ?

ล้อเล่นอยู่ใช่ไหม!