บทที่ 88 ความงามอันน่าทึ่ง

เช้าตรู่วันที่สอง

หลังจากลู่เสี้ยงหยางและเย่สวนตื่นนอน ทั้งสองก็ทำธุระ ส่วนตัวจนเสร็จสิ้น เย่สวนเตรียมตัวออกไปวิ่งยามเช้า ส่วนสู่ เสี้ยงหยางอยู่บ้านเพื่อเตรียมอาหารเช้า

อาหารเช้าเตรียมไปแค่ครึ่งหนึ่ง หลิวจิ้งก็ออกมาจาก

ห้องนอนของเธอ

เธอมีนิสัยชอบเล่นโยคะทุกเช้า ซึ่งเช้าวันนี้ก็เป็นเช่นเคย ดนตรีโยคะดังขึ้น เธอนอนลงบนเสื่อโยคะและเริ่มเล่น

โยคะ

แม้หลิวจิ้งอายุสามสิบกว่าแล้ว แต่หุ่นของเธอไม่แพ้สาว ๆ ในวัยยี่สิบกว่าเลย บางทีอาจจะอวบอิ่มและมีเสน่ห์กว่า

สาววัยยี่สิบด้วย

เธอสวมชุดโยคะรัด รูป เผยให้เห็นถึงเส้นโค้งรูปตัว S ที่ สมบูรณ์แบบของเธออย่างทั่วถึง

ลู่เสี้ยงหยางที่อยู่ในครัวเพิ่งเตรียมอาหารเช้าเสร็จ เขา จึงนำอาหารออกมาวางไว้บนโต๊ะและเขาเหลือบมองไปเห็น หลิวจิ้งที่นอนอยู่บนเสื่อโยคะกำลังบิดเอวไปมาด้วยท่าทางที่

ดึงดูดสายตามาก
เปรียบกับเมื่อก่อนลู่เสี้ยงหยางคงต้องถูกหลิวจิ้งตายับ อย่างแน่นอน แต่ในขณะนี้หลิวจิ้งกลับเงียบและเล่นโยคะต่อ โดยไม่ได้พูดอะไร ใบหน้าของเธอแดงก่ำและดูเหมือนเธอ กำลังเขินอายอยู่

ลู่เสี่ยงหยางก็รู้สึกตื่นเต้นในใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าหลัง จากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้มุมมองของแม่ยายที่มีต่อเขานั้น เปลี่ยนไป

หนึ่งนาทีต่อมา หลิวจิ้งเปลี่ยนท่าโยคะเพื่อยืดเส้นเอ็นขา

ของเธอ

แต่ยังไม่ถึงไหน จู่ ๆ เธอก็ตะโกนร้องเสียงออกมาแล้ว นั่งลงบนเสื่อโยคะ ขาทั้งสองข้างของเธอเหยียดตรงและไม่ สามารถโค้งงอได้ ในเวลาเดียวกัน เหงื่อหอมไหลลงมาจาก หน้าผากและไหลผ่านแก้มที่สวยงามของเธอ

เมื่อเห็นแบบนี้ลู่เสี้ยงหยางก็รีบถามเธออย่างเป็นห่วง

หลิวจิ้งบอกว่าตอนนี้ขาทั้งสองข้างของเธอขยับไม่ได้ แล้ว กล้ามเนื้อของเธอดึงและปวดมาก

ลู่เลี้ยงหยางรู้ทันทีว่าตะคริวขึ้นขาเธอ!

“แม่อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวผมนวดให้ ค่อย ๆ ยืดเส้นเดี๋ยวก็ดีขึ้น” ลู่เสี้ยงหยางเดินไปนั่งลงข้างหลิวจิ้ง

มองสองข้างของเขาค่อย ๆ วางลงบนขาของหลิวจิ้ง แม้ จะมีกางเกงโยคะ แต่สามารถสัมผัสถึงความยืดหยุ่นและ ความเรียบเนียนที่อธิบายไม่ได้

หลิวจิ้งตัวสั่นเล็กน้อย ความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้ กลืนกินหัวใจของเธอและปล่อยให้หัวใจของเธอมีนเมาไป ชั่วขณะ

หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางนวดให้ ความเจ็บปวดที่ขาของ เธอก็ค่อย ๆ บรรเทาลง ในที่สุดความเจ็บปวดนั้นก็ได้หาย ไปอย่างสมบูรณ์ เหลือเพียงความรู้สึกผ่อนคลายที่ส่งผ่านมา จากฝ่ามือของลู่เสี้ยงหยาง

หลิวจิ้งกัดริมฝีปากไว้แน่น ๆ เพื่อไม่ให้ตัวเองเปล่งเสียง ออกมา ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ โดยที่เธอยังไม่รู้ตัว มัน เหมือนลูกพืชที่สุกและทำให้คนเห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะกัดกิน

“แม่ครับ เป็นยังไงบ้าง? ยังปวดอยู่ไหม?” ลู่เสี้ยงหยาง ถามโดยไม่ทันสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของหลิวจิ้ง

“อิ้ม ดี ดีขึ้นเยอะแล้ว” หลิวจิ้งตอบอย่างอ่อนแรง เธอลุก ขึ้นจากเสื่อโยคะแล้วรีบกลับไปในห้องนอนทันที

หลิวจิ้งนั่งอยู่บนเตียงสักพักแต่จังหวะการเต้นของหัวใจ ยังไม่สงบลงสักที และยังคงมีอความร้อนหลงเหลืออยู่บนใบหน้าของเธอ

“แปลกจัง ฉันเป็นอะไรไป?” หลิวจิ้งยิ้มอย่างขมขื่น

สิบนาทีต่อมา เย่สวนกลับจากการออกกำลังกายยาม เข้า เธอล้างหน้าเสร็จและพร้อมที่จะเริ่มทานมื้อเช้าแล้ว

แต่หลิวจิ้งยังคงขังตัวเองอยู่ในห้องนอนไม่ยอมออกไป

ไหน

เย่สวนยืนตะโกนอยู่ที่ห้องรับแขก “แม่ ออกมาทาน อาหารเช้าได้แล้วค่ะ”

หลิวจิ้งไม่มีการตอบสนอง

เย่สวนต้องตะโกนซ้ำอีกครั้ง หลิวจิ้งถึงจะตอบเธอ “พวก เธอกินก่อนเลย แม่ยังไม่หิว”

เย่สวนขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าวันนี้หลิวจิ้งค่อนข้าง ผิดปกติ แต่เธอไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น จากนั้นเธอก็เริ่ม ทานอาหารเช้าพร้อมกับลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกสังหรณ์ใจเล็กน้อย เป็นเพราะท่าทีเมื่อ ครู่นี้มันใกล้ชิดกับหลิวจิ้งมากเกินไปหรือเปล่า เธอถึงไม่กล้า

ออกมา?

หลังอาหารเช้า เย่สวนและลู่เสี้ยงหยางออกจากบ้านไปด้วยกัน

วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ แต่เย่สวนยังคงต้องเข้า บริษัทเพื่อทำโอที

สู่เสี้ยงหยางอยู่ว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำ เขาจึงไปที่คลินิกของ

บ้านจ้าวหรูเย็น

“หวัดดีตอนเช้าครับ” ลู่เสี้ยงหยางทักทาย

“อ่า” เมื่อจ้าวหรูเย็นเห็นลู่เสี้ยงหยางเข้ามาเธอก็รู้สึก ประหลาดใจจนลืมงานในมือไปชั่วขณะ เธอได้แต่ยืนจ้อง หน้าลู่เสี้ยงหยางอย่างไม่ขยับไปไหน

ช่วงที่ลู่เสี้ยงหยางไม่อยู่ในคลินิกเธอมักจะรู้สึกซึม ๆ

เหมือนในใจว่างเปล่า แต่ตอนนี้เมื่อเห็นหน้าลู่เสี้ยงหยางเธอ ก็มีกำลังใจขึ้นมาทันที

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกอึดอัดที่ถูกจ้าวหรูเย็นจ้องหน้า เขาแตะ ที่ใบหน้าของเขาแล้วพูดว่า “หน้าผมมีดอกไม้บานอยู่เห รอ?”

จ้าวหรูเย็นสูดลมหายใจเบา ๆ แล้วเพิ่งรู้สึกตัว แต่ใบหน้าของเธอแดงก่ำไปหมดแล้ว เธอจึงรีบหันกลับไป เช็คสต๊อกยาต่อ

สู่เสี้ยงหยางยิ้มเบา ๆ เปลี่ยนชุดคลุมสีขาวแล้วเริ่มนั่ง รอคนไข้บนเก้าอี้
แต่สิ่งที่ท่าให้สู่เสี้ยงหยางพูดไม่ออกก็คือธุรกิจของ คลินิกแย่มาก เขานั่งรอตั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยงแต่ไม่เห็นคนใข้ เข้ามาสักคน

จ้าวหรูเย็นเตรียมตัวจะไปทำอาหารและถามลู่เสี้ยง หยางว่าเขาอยากกินอะไร

“แล้วแต่” ลู่เสี้ยงหยางตอบโดยไม่ต้องคิด

แล้วแต่? จ้าวหรูเย็นจ้องไปที่ลู่เสี้ยงหยาง เธอเกลียดคำ

นี้ที่สุด

“งั้นกินหมี่ของฉันนะ” จ้าวหรูเย็นพูด

ว่าไงนะ?

กินหมี่ของเธอ?

ทันทีที่ได้ยินคำนี้ลู่เสี้ยงหยางก็คิดอย่างผิดเพี้ยนไป สายตาของเขากวาดมองลงไปที่หว่างขาของเธอ

วันนี้จ้าวหรูเย็นสวมกางเกงยีนส์รัดรูป จึงทำให้เห็นขา เรียวยาวสุดเซ็กซี่ของเธอได้อย่างชัดเจน คงไม่ต้องพูดถึงว่า มันล่อใจมากแค่ไหน

กรึบ!

คู่เสี้ยงหยางถึงกับต้องกลืนน้ำลาย

“นี่ ไอ้ลู่เสี้ยงหยางสารเลว คุณมองอะไรอยู่?” เมื่อเห็นสายตาไม่บริสุทธิ์ของลู่เสี่ยงหยาง ใบหน้าของจ้าวหรูเย็นก็ แตงกำขึ้นมาอีกครั้ง เธอถึงขั้นต้องตะโกนด่า

“แหะ ๆ” ลู่เสี้ยงหยางหน้าแดงขึ้นมาทันที เขาจึงรีบมอง ไปทางอื่น

“เหอะ ๆ” จ้าวหรูเย็นมือเท้าสะเอวแล้วมองหน้าสู่เสี้ยง หยางอย่างไม่ให้อภัย “เมื่อกี้คุณมองอะไร คุณคิดอะไร?”

แน่นอนว่าลู่เสี้ยงหยางจะสารภาพความคิดที่ผิดเพี้ยน ของตัวเองไม่ได้ เขาจึงส่ายหัวตอบ “ผมไม่ได้มองอะไรไม่ได้ คิดอะไรด้วย”

“เหอะ คุณคิดจะโกหกใคร? คิดว่าฉันเป็นเด็กอายุสาม ขวบเหรอ?” จ้าวหรูเย็นกระทืบเท้า

ลู่เสี้ยงหยางทำอะไรไม่ถูก เขาจึงยักไหล่แล้วพูดอย่าง ตรงไปตรงมา “ก็คุณจะให้ผมกินหมี่ของคุณไม่ใช่เหรอ? แล้วยืนเหม่ออะไรอยู่?” ขณะที่พูดเขาก็มองไปที่ขาอัน สวยงามของจ้าวหรูเย็นอีกครั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ลู่เสี้ยงหยาง คุณ คุณ คุณ คุณมันสารเลว!” จ้าวหรูเย็น เพิ่งนึกได้ว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นมันมีความหมายคลุมเครืออยู่ เธอจึงรู้สึกเขินอายอยู่สักพัก จากนั้นเหยียบรองเท้าส้นสูง แล้วรีบขึ้นไปชั้นสองของคลีนิก
เค้าบอกว่าจะทำหมี่ที่เค้าซื้อมาให้กิน ไม่ได้บอกว่าจะให้

กินหมี..ของเค้า!

หัวสมองมีแต่เรื่องอะไร?!

“ฮ่า ๆ ๆ” ลู่เสี้ยงหยางอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ทำไม จ้าวหรูเย็นถึง ใสซื่อขนาดนี้ ? ชอบทำตัวให้แกล้งตลอด

ในขณะนี้มีเสียงฝีเท้าดังเข้ามาจากด้านนอกคลินิก

ลู่เสี้ยงหยางเงยหน้าขึ้นแล้วเห็นสาวสวยคนหนึ่งที่สวม ชุดกี่เพ้าเดินเข้ามาอย่างมีสง่า

ทันทีที่คู่เสี้ยงหยางเห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ เขาถึงกับ ต้องตกตะลึงไปชั่วขณะ

และในเวลาเดียวกัน สาวสวยในชุดกี่เพ้าคนนี้เมื่อเห็น หน้าลู่เสี้ยงหยางก็ถึงกับตกใจจนยืนอยู่กับที่เหมือนกัน

“หือ? คุณเองเหรอ?” เสียงประหลาดใจของทั้งคู่ดังขึ้น เกือบพร้อมกัน