บทที่ 45 ออกไปให้พ้น

ไม่นานหลังจากนั้น ในช่วงแรกเย่หยุนเทาก็ออกจากตระ กูลเย่กรุ๊ป หยิบเอกสารต่างๆของชิงสุยกรุ๊ป และไปที่ ธนาคารเพื่อยื่นขอจดจำนอง

เงินสด 5 ร้อยล้านถึงในมือทันที เขาก็ไปที่ไห่เทียนกรุ๊ป โบกมือและซื้อหุ้น 10%ของไห่เทียนกรุ๊ป

หลังจากที่ผ่านขั้นตอนการซื้อหุ้นของไห่เทียนกรุ๊ป เรียบร้อยแล้ว เย่หยุนเทาจึงกลับไปหาคนในครอบครัว อย่างมีความสุข และขอความช่วยเหลือจากคุณยาย

อย่างไรก็ตาม เย่หยุนเทากลับไม่รู้เลยว่า ตอนที่เขาได้ ออกจากไห่เทียนกรุ๊ป ประธานหยางไข่ของไห่เทียนกรุ๊ป ก็ได้โทรศัพท์หาจางยูนเหา

โทรศัพท์ได้ดังขึ้นครึ่งนาทีกว่าจางยูนเหาจะรับสาย

หยางไข่รีบพูดด้วยความเคารพ “คุณชาย ผมได้ทำตาม คำสั่งของคุณแล้ว นำหุ้น10%ของบริษัท ขายให้กับตระกูล เย่แล้ว”

จางยูนเหาพยักหน้า และยิ้มอย่างเคร่งขรึม “โอเค เรื่องนี้ ทำได้ดี ฮี ขอแค่ตระกูลเย่ซื้อหุ้นของไห่เทียนกรุ๊ป 10% อย่างนั้นผมก็สามารถผูกกับตระกูลเย่ได้อย่างมั่นคง ถึง เวลา ผมคงจะวางแผนต่อไป เยสวนผู้หญิงคนนี้ จะถูกตระ กูลเย่ส่งมายังเตียงของผมอย่างเชื่อฟัง”

เมื่อฟังคำพูดของจางยูนเหา หยางไข่ก็เหงื่อไหล่ออกมาทั้งตัว เพราะรู้สึกกลัวกับแผนการของคุณชายของพวกเขา

ถึงเวลาเลิกงานตอนเย็น ลู่เสี้ยงหยางออกจากหยูเม่ย หยินกรุ๊ป ในช่วงแรก เขาไม่ได้กลับบ้าน แต่ไปที่คลับดีโอ รา

คืนนี้เขาได้นัดกับหลิวผิงผู้เป็นลูกคนรวยของพื้นที่สีเทา

เขาได้ถูกคนใส่ร้ายว่าเป็นคนที่ทำให้ถังหลิงหลิงเป็น มลทินมาก่อน เรื่องนี้เขาจำเป็นจะต้องรีบสอบสวนให้ ชัดเจนที่สุด หากภายในหนึ่งสัปดาห์ยังไม่มีหลักฐาน ที่จะ สามารถมายืนยันความบริสุทธิ์

ของเขา ไม่อย่างนั้นเย่สวนจะหย่ากับเขา

แต่แน่นอนว่าเรื่องเล็กน้อยนี้ไม่จำเป็นต้องให้เขาออกมา ด้วยตนเอง ปล่อยให้คนอย่างหลิวผิงทำ ก็เหมาะสมที่สุด

เข้าไปในคลับดีโอรา ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้อยู่ที่ชั้นหนึ่ง แต่ เดินตรงไปยังชั้นสอง

ชั้นสองนี้เป็นห้องส่วนตัว มีเพียงลูกคนรวยมีเงินเท่านั้น ถึงจะสามารถจ่ายได้

ลู่เสี้ยงหยางทั้งตัวเต็มไปด้วยสินค้าจากข้างถนน แต่ง กายอย่างธรรมดา เดินขึ้นไปยังชั้นสองอย่างตื่นตาตื่นใจ เมื่อบริกรเดินมาเห็นเขา ใบหน้าก็แสดงความดูถูก และ

รังเกียจออกมา

แม่งเห็นได้ชัดว่าคนนี้เป็นจนๆ และยังแสร้งทำเป็นว่าใช้เงินเหมือนคนกระเป๋าหนักบนชั้นสอง กลัวว่าจะเดินไปได้ ไม่เท่าไหร่ในทางเดินบนชั้นสอง ก็สะบักสะบอมออกมา

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้สนใจกับบริกรเหล่านั้น และเดินตรงไป ตามทางเดิน เมื่อเดินผ่านทางแยกตรงทางเดิน เขาก็ได้ เห็นคนที่คุ้นเคยสองคน

จ้าวหรูเย็น

ซูจื้อเฉิง

ลู่เสี้ยงหยางประหลาดใจเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับความประหลาดใจของเขา จ้าวหรูเย็นและซูจื้อเฉิงนั้นก็ยากที่จะเชื่อ

พวกเขารู้ดีว่าการใช้จ่ายที่ชั้นสองสูงมากแค่ไหน พวก เขาทั้งสองจะปรึกษาร่วมมือกับเย่หยุนเทาในคืนนี้ กัดฟัน และยินดีเพื่อที่จะเปิดห้องส่วนตัว แต่คิดไม่ถึงว่า คนอย่าง ลู่เสี้ยงหยาง จะกล้ามาถึงที่นี่

ไม่นานหลังจากที่ประหลาดใจ ซูจื้อเฉิงก็ยิ้มเยาะขึ้นมา “ผู้ชายธรรมดาก็คือผู้ชายธรรมดา โลกของคนธรรมดา พวกเราไม่เข้าใจคนพวกนี้ มาเล่นสนุกถึงที่นี่ เกรงว่าคงจะ ต้องใช้เงินที่เก็บมาถึงครึ่งปีสินะ”

“เจ้าโง่เอ๊ย” ลู่เสี้ยงหยางด่าในใจ และไม่ได้หันไปมองที่ซู จื้อเฉิง แต่ถามไปยังจ้าวหรูเย็นว่า “คุณมาถึงที่นี่มีเรื่อง อะไรเหรอ”

แม้ว่าเขาและจ้าวหรูเย็นจะมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน แต่เขารู้ดีว่า จ้าวหรูเย็นเป็นคนที่สุภาพเรียบร้อยไร้เดียงสาและไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบเลี้ยงสังสรรค์อย่างแน่นอน มาถึงที่ นี่ น่าจะต้องมีเรื่องอะไรบางอย่าง

“ยิ้ม ฉันได้เจอกับผู้ร่วมมือคนหนึ่ง อยากจะคุยอะไรกับ เขาสักหน่อย…” จ้าวหรูเย็นพูดจบ แต่ก่อนที่เธอยังพูด ไม่ทันจบ ก็ได้ถูกซูจื้อเฉิงดึงตัวออกไป

“หรูเย็น คุณจะมาไร้สาระอยู่กับผู้ชายธรรมดาไปทำไม เหรอ อย่าลดสถานะของพวกเราเพราะเขาดีกว่า”

” จ้าวหรูเย็นพูดไม่ออกชั่วขณะ จากนั้นเหลือบกลับ ไปมองที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างขอโทษ

ลู่เสี้ยงหยางยักไหล่ และยังคงเดินไปข้างหน้าต่อ

ไม่นานหลังจากนั้น ลู่เสี้ยงหยางก็มาถึงห้องส่วนตัวเลขที่ 666 ซึ่งเป็นสถานที่ที่เขาและหลิวผิงนัดเจอกัน

ทันทีที่เข้าไปในห้องส่วนตัว ก็เห็นลูกคนรวยสองท่านนั่ง อยู่บนโซฟา ข้างๆพวกเขาล้อมรอบไปด้วยกลุ่มสาวสวย เซ็กซี่ในชุดแทบจะเปิดเผยเรือนร่าง และรูปร่างที่ร้อนแรง ทำให้ลู่เสี้ยงหยางมีบางอย่างคาดไม่ถึง หลิวผิงไม่ได้อยู่

ข้างใน และดูเหมือนว่าจะยังไม่มา

“เฮ้ ยัยโง่เอ๊ยมาจากไหน นี่คุณเขามาที่นี่ได้งั้นเหรอ รีบ ออกไปให้พ้น” ทันใดนั้นเสียงหัวเราะที่ไม่จริงจังของชาย คนหนึ่งก็ดังขึ้น