บทที่ 25 เขาเป็นคนล้างห้องน้ำ

เห็นลู่เสี้ยงหยางเดินออกมาจากห้องน้ำเย่สวน ท่านย่า พวกเขา นึกว่าพวกเขาจำคนผิด พวกเขาขยี้ตาทีละคน

ภาพลักษณ์ของลู่เสี้ยงหยางในคราบของคนขี้ขลาด ตาขาวและไม่มีความสามารถฝังรากลึกในใจของทุกคน เขาจะมีสิทธิ์เข้ามาในหยูเม่ยหยินกรุ๊ปได้อย่างไร

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจคือ มองไปอีกที คนคนนั้น เป็นลู่เสี้ยงหยางจริงๆด้วย

“เฮ้ย เห็นผี” เย่หยุนเทาตกใจ ส่งเสียงร้องแปลก ๆ ใน หัวเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม ลู่เสี้ยงหยางมาอยู่ที่นี่ ได้อย่างไร

แน่นอนในวินาทีนี้ท่านย่า เย่สวน เย่ซวงและ เย่หยุน เทา ในใจต่างมีคำถาม

คู่เสี้ยงหยางมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

ในจิตใต้สำนึก เย่หยุนเทาและเย่ซวงก็คิดว่า ลู่เสี้ยง หยางจะต้องแอบเข้ามาแน่ๆ และพวกเขาก็คิดว่า หยูเม่ย หยินกรุ๊ปมีการรักษาความปลอดภัยที่เข้มมาก แม้ลู่เสี้ยง หยางจะมีปีก ก็ไม่มีทางจะแอบเข้ามาได้

คิดถึงตรงนี้ สมองของเย่หยุนเทาก็เริ่มทำงานด้วย ความเร็วสูง ช่วงเวลาต่อไป ตากลอกไปมา คิดถึงความ เป็นไปได้ ยิ้มเหมือนไม่ค่อยเต็มใจมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วกล่าวว่า “ลู่เสี้ยงหยาง คุณไม่ธรรมดา ไม่เจอกันแค่ สามวันทำเอาตะลึงไปเลย หรือทำงานที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ป โอ้ เหอะๆ คงจะทำงานพวกล้างห้องน้ำมั่ง”

ฟังคำพูดของเขาแล้ว เย่ซวงดวงตาประกายทันที ใน เมื่อลู่เสี้ยงหยางไม่สามารถแอบเข้ามาได้ ก็มีแค่กรณี เดียวคือ เขาทำงานที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ป และด้วยความ สามารถของลู่เสี้ยงหยาง ก็น่าจะทำได้แค่ล้างห้องน้ำ

“ฮา ฮา ฮา ตลกจริงๆ ชั่งเป็นคนขี้ขลาดตาขาวและ ไม่มีความสามารถจริงๆเลย ต้องล้างห้องน้ำเพื่อเลี้ยง ปากท้อง” เย่ซวงหัวเราะเสียงดัง ใบหน้าแสดงความดูถูก

“คนเสียข้าวสุก หน้าตาตระกูลเย่ของพวกเราถูกคุณ ทำลายจนหมดสิ้นแล้วเย่สวน รอการประชุมเชิงปฏิบัติ การธุรกิจสิ้นสุดก่อน คุณกลับไปต้องหย่ากับเขาทันที” ท่านย่ากล่าวด้วยใบหน้าที่โกรธ

“โธ่” เย่สวนถอนหายใจในใจ การแสดงออกบนใบหน้า ดูสับสน ในสายตาของเธอ การทำงานไม่มีการแบ่ง ชนชั้น ถึงแม้จะเป็นแค่คนล้างห้องน้ำแต่ก็อาศัยลำแข้ง ของตนเอง ดีกว่าเย่หยุนเทา และเย่ซวงหนอนข้าวของ ครอบครัวเหล่านี้ เพียงแค่การดูถูกของเย่หยุนเทาพวก เขา ทำให้เธอเจ็บปวดในใจ

เธอไม่ได้สนใจว่าลู่เสี้ยงหยางจะทำงานอะไร แต่คน อื่นสนใจ และเธอก็สนใจว่าคนอื่น ๆ คิดอย่างไรกับลู่เสี้

หยางหยาง
ลู่เสี้ยงหยางไม่แสดงสีหน้าอะไรเลย ยิมให้เธอเมื่อเห็น เย่สวน จากนั้นเหลือบมองท่านย่า เย่หยุนเทาพวกเขา เหมือนกำลังมองคนโง่

“เกรงว่าจะทำให้พวกคุณผิดหวังแล้ว ฉันมาเข้าร่วม การประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจ” ลู่เสี้ยงหยางพูดเบาๆ

อะไรนะ

เมื่อเขาพูดออกมา ทุกคนตะลึง เสียดายที่ไม่มีใครเชื่อ

เขา

ในช่วงสามปีที่ผ่านมาที่เขาเป็นลูกเขยของตระกูลเย่ ภาพลักษณ์คนขี้ขลาดตาขาวและไม่มีความสามารถ ของเขาได้ซึมเข้าในกระดูกของพวกเขาแล้ว คนที่ สามารถเข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจนี้ได้ ล้วนเป็นตัวแทนของบริษัทใหญ่ ๆทั้งนั้น เขาลู่เสี้ยงหยาง เป็นใคร

“ฮา ฮา ฮา ช่างเป็นคนโง่จริงๆ แม่งไม่กลัวว่าพูดโกหก แล้วจะสะเทือนลิ้นเหรอ คนอย่างคุณเนี่ยนะ จะมีสิทธิ์ได้ เข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจ ฉันจะรีบคุกเข่า แล้วเรียกคุณว่าพ่อเลย” เย่หยุนเทาหัวเราเสียงดัง น้ำตา เกือบจะไหลออกมา

“ถุย เล่นอะไรกัน ช่างไม่รู้ตัวเลย คนโง่อย่างคุณยัง สามารถมาเข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจ แล้ว คนชั้นสูงอย่างพวกเราจะต้องมาคลุกคลีกับคุณ ออกไป เดี๋ยวนี้” เย่ซวงกล่าวด้วยการเยาะเย้ย
เย่สวนใบหน้าซีดขาว เดินไปข้างลู่เสียงหยาง พูดเบา ว่า “รีบออกไปเถอะ อย่าโม้ต่อเลย มิฉะนั้นคุณจะต้อง อับอายกว่านี้ นอกจากนี้ งานนี่ของคุณก็ไม่ต้องทำต่อ แล้ว ต่อไปทำงานที่บริษัทของฉันดีกว่า ฉันจะให้เงิน เดือนสูงกับคุณ”

ฟังประโยคนี้แล้ว ลู่เสี้ยงหยางในใจก็สบายขึ้น ใน เวลาที่สำคัญเช่นนี้คนที่เป็นห่วงตัวเองมากที่สุดก็ยังคง เป็นภรรยาของตัวเอง

เวลาต่อมา ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม ไม่ได้พูดอะไรอีก หันหลัง แล้วเดินไป

แต่ด้านหลังก็ยังมีเสียงหัวเราะเยาะของเย่หยุนเทา

และเยสวน

“แม่ง ทำไมถึงมีคนโง่อย่างลู่เสี้ยงหยางได้ คนอย่าง เขาอยู่ไปก็เปลืองข้าวเปล่าๆ ทำไมไม่ตายๆไปซะ”

“ฮา ฮา ฮา ที่ตกลงคือ ทั้งๆที่เป็นคนไร้ค่า แต่ในสายตา ของบางคนกลับเป็นของล้ำค่า”

“อืม นี่น่าจะเป็นเพราะคนไร้ค่าก็น่าจะเห็นใจคนไร้ค่า

ด้วยกัน”

ด้วยเสียงเยาะเย้ยลู่เสี้ยงหยาง พวกเย่สวนก็เดินไปถึง ห้องประชุมของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป

การประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจในวันนี้จัดขึ้นที่นี่
การประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจจะเริ่มตอน 9 โมงอย่าง เป็นทางการ ตอนนี้แค่8โมง50 ยังมีเวลาพักอีก10นาที

เยสวนพวกเขาเจอที่นั่งของตนเองแล้ว การจัดสรรที่ นั่งก็มีความเฉพาะเจาะจง มีเพียงตัวแทนบริษัทที่ แข็งแกร่งเท่านั้นที่สามารถนั่งในตำแหน่งแนวหน้าได้

เยสวน ท่านย่าพวกเขาสี่คน มีสิทธิ์นั่งได้แค่แถวหลัง

สุด

ต้องบอกว่า ความโลภของผู้คนไม่มีขีดจำกัด ก่อนที่ยัง ไม่มีโอกาสได้เข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจ พวกคนตระกูลเย่ความปรารถนาก็คือ ขอแค่ได้เข้าร่วม การประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจ แต่ตอนนี้ได้เข้าร่วมการ ประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจแล้ว พวกเขาก็อยากจะนั่ง ตำแหน่งแถวหน้า

เย่หยุนเทายิ้มแล้วยิ้มอีก พูดอย่างมั่นใจว่า “คุณย่า ต่อ ไปถ้าบริษัทอยู่ในความดูแลของฉัน บวกกับเย่ซวงแต่ง เข้าไปในตระกูลลู่ พวกเราร่วมมือกัน ตัวแทนของบริษัท เราจะต้องได้นั่งตำแหน่งแถวหน้าอย่างแน่นอน”

ท่านย่ายิ้มแล้วพยักหน้า ในใจยิ่งปลื้มเยู่หยุนเทาและ เย่ซวงสองคนนี้มากขึ้น

เยสวนไม่ได้มีส่วนร่วมในการพูดคุยของพวกเขา

เหมือนกำลังใจลอย เจ็บปวดในใจ ลู่เสี้ยงหยางเป็นคน

รักศักดิ์ศรีมาก แต่มาทำงานล้างห้องน้ำที่หยูเม่ยหยิน

กรุ๊ป ดูเหมือนเขาจะไม่มีทางไปแล้ว
“ใช่แล้ว” เวลานี้เย่หยุนเทานึกถึงเรื่องเรื่องหนึ่ง มองเย่ สวนเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้มแล้วถามว่า “ลู่เสียงหยางบอก ว่ามาร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจไม่ใช่เหรอ ทำไมยังไม่เห็นเขา คุณไม่โทรเรียกเขาหน่อยเหรอ”

“ใช่ เรียกเขามาให้ทุกคนได้เห็นหน่อย คนขี้ขลาด ตาขาวและไม่มีความสามารถของตระกูลเย่พวกเราเก่ง แค่ไหน เขายังสามารถมาเข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติ การธุรกิจได้” เย่ซวงกล่าวโดยไม่มีรอยยิ้ม

เย่สวนถูกโจมตีจนพูดไม่ออก ท่านย่าตบโต๊ะแล้วพูด ว่า “พอแล้ว อย่าพูดถึงคนขี้ขลาดตาขาวและไม่มีความ สามารถแล้ว พูดถึงเขา ฉันก็คลื่นไส้” “ได้ครับคุณย่า” เย่หยุนเทาและเย่ซวงไม่กล้าพูดต่อ

แล้ว แต่เมื่อมองไปที่เย่สวนแสดงออกถึงการเยาะเย้ย

เวลาผ่านไประหว่างรอ 10นาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว เก้าโมงตรง การประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจเริ่มอย่างเป็น

ทางการ

อาวุโสของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปในภายใต้การดูแลของซุน เซียงเซียงก็เดินเข้ามาพร้อมกัน

ทันใดนั้นเย่หยุนเทาหรี่ตามอง คนข้างๆซุนเซียงเซียง เขามองเห็นเป็นลู่เสี้ยงหยาง

แน่นอนเยสวน ท่านย่า ก็เห็นลู่เสี้ยงหยางทันทีเช่นกัน “เฮ้ย เห็นผีอีกแล้ว” เย่ซวงเกือบจะพ่นน้ำที่กำลังดื่มออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ เหลือเชื่อ

ลู่เสี้ยงหยางไม่ใช่เป็นแค่ลูกเขยที่คนเสียข้าวสุกของ ตระกูลเย่เหรอ มีสิทธิ์อะไรไปเดินข้างซุนเซียงเซียงได้

เชอะ

ท่านย่าลุกขึ้นทันที จ้องมองลู่เสี้ยงหยางอย่างไม่ กะพริบตา สีหน้าดูสับสนมาก

เธอนำตระกูลเย่ต่อสู้ดิ้นรนมานานหลายสิบปี กว่าจะมี โอกาสได้เข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจนี้ได้ แต่ลู่เสี้ยงหยางเป็นแค่ลูกเขยคนเสียข้าวสุกของ ครอบครัวเขา เวลานี้กลับได้เดินข้างซุนเซียงเซียง

“โอ้ นี่ นี่มันอะไรกัน” เย่สวนในหัวมีแต่ความว่างเปล่า นั่งตะลึง ในสมองคิดถึงภาพที่เพิ่งเจอลู่เสี้ยงหยางเมื่อ สักครูนี้

ลู่เสี้ยงหยางบอกว่ามาเพื่อเข้าร่วมการประชุมเชิง ปฏิบัติการธุรกิจ แต่ไม่มีใครเชื่อแม้แต่คนเดียว แต่ตอน นี้เขายืนอยู่ข้างคนที่มีชื่อเสียงอย่างซุนเซียงเซียง

การปฏิบัติตัวเช่นนี้น่าจะเป็นคนตระกูลเย่ของพวกเรา

ถึงจะเหมาะสมสิ

ในขณะที่ท่านย่าพวกเขากำลังตกตะลึง ลู่เสียงหยาง กับซุนเซียงเซียงก็เดินเข้ามาในห้องประชุมแล้ว

มือของเย่หยุนเทาจับแก้วไว้อย่างแน่น คิดถึงความเป็น ไปได้ ทันใดนั้นจึงยิ้มอย่างเย็นชา “ลู่เสี้ยงหยางก็เป็นแค่คนทำงานเบ็ดเตล็ดของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป เขาเข้ามาในนี้ น่าจะมาเพื่อเสิร์ฟน้ำให้กับพวกเรา”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ท่านย่าและเย่ซวงตาก็สว่าง รู้สึก สบายใจขึ้น

ใช่ๆ คนเสียข้าวสุกอย่างลู่เสี้ยงหยางจะมีสิทธิ์อะไรมา ร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจนี้ น่าจะมาเพื่อเสิร์ฟ น้ำให้พวกเราแน่นอน

“เหอะๆ ลิงก็คือลิง แม้ว่าจะสวมใส่เสื้อผ้าก็ยังเป็นตัว ตลกอยู่ดี ทำงานที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ป พูดออกไปก็เป็น เรื่องที่มีเกียรติ แต่คนเสียข้าวสุกนี้ล้างห้องน้ำ ทำงาน เบ็ดเตล็ดที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ป ถ้าพูดออกไปก็จะทำให้ตระ กูลเย่ของพวกเราเสียหน้า” เย่ซวงยิ้มอย่างเย็นชาแล้ว พูด

เย่สวนไม่พูดสักคำ รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ปกติ ถ้าลู่เสี้ยง หยางมาเสิร์ฟน้ำจริงๆ ในมือทำไมไม่มีกาต้มน้ำและถ้วย กระดาษ

แต่แล้ว สิ่งที่ทำให้ท่านย่าและเย่หยุนเทาพวกเขาต้อง ตื่นตระหนกคือ

คู่เสี้ยงหยางและซุนเซียงเซียงนั่งในแถวที่นั่งที่เป็น ของเจ้าภาพ