บทที่ 16 การกระทำผิดที่หยุดไม่ได้

ไม่รู้ว่าผ่านไปเท่าไหร่ เยสวนกับหลิวจิ้งถูกน้ำ เย็นสาดหน้า จนพวกเธอค่อยๆสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา

เมื่อลืมตาขึ้นมา สิ่งที่เห็นก็คือใบหน้าชั่วร้ายของ จางสิ่งเทียน

เยสวนหวาดกลัวจนใบหน้าซีดขาว ร่างสวยสั่น ระริก แม้แต่แรงจะพูดก็ไม่มี

“จางติ่งเทียน คุณคิดจะทำอะไร?” หลิวจิ้งผ่าน อะไรมาเยอะกว่าเย่สวน จึงสงบได้ในเวลาอันรวดเร็ว เธอตะคอกออกมา แต่บนใบหน้าสวยตามแบบฉบับ ผู้ใหญ่ก็ยังคงเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น เมื่อพยายาม ดิ้นเพื่อลุกขึ้น แต่กลับพบว่า มือและเท้าของเธอถูกมัด เอาไว้ ร่างกายนอนราบอยู่บนเตียง

และแน่นอนว่าเยสวนก็มีชะตากรรมเดียวกัน

สองแม่ลูกมองหน้ากัน ทั้งสองต่างเห็นความ หวาดกลัวในดวงตาของกันและกันได้อย่างชัดเจน พวก เธอพอจะจินตนาการออกว่าต่อไปพวกเธอกำลังจะ เผชิญกับอะไร มันเป็นฝันร้ายที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตของผู้ หญิงแล้ว

“หีๆ คิดไม่ถึงเลยว่าคนตกอับอย่างจางยิ่งเทียน จะได้นอนกับผู้หญิงสวยๆตั้งสองคนพร้อมกัน ต่อให้ ต้องตายก็คุ้มแล้วล่ะวะ” จางติ่งเทียนยิ้มออกมาด้วยสีหน้ำรายๆ

เยสวนกลัวจนน้ำตาเอ่อคอ พูดกับจางติ่งเทียน ด้วยเสียงสั่นๆ “คุณกำลังทำผิดกฎหมายนะ คุณไม่กลัว ติดคุกหรือไง?”

“ติดคุก?” จางสิ่งเทียนยิ้มเยาะออกมา “ตอนนี้ฉัน ไม่เหลืออะไรแล้ว หลังจากนี้ก็คงไม่มีที่ยืนในเมืองปิน เหออีก อยู่ข้างนอกกับติดคุกมันต่างกันตรงไหน? อีก

อย่าง ฉันวางแผนไว้แนบเนียนขนาดนี้ คิดว่าจะมีใครรู้เห รอ?” เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ เขาก็หยิบกล้องที่วางอยู่บน

เก้าอี้ข้างๆขึ้นมาอย่างช้าๆ จากนั้นก็นำไปวางไว้บนโต๊ะ หัวเตียง และหันกล้องมายังเตียง

ตอนนี้เย่สวนและหลิวจิ้งตกอยู่ภายใต้การควบคุม ของเขา เขาจึงไม่รีบร้อน เขากำลังเพลิดเพลินกับ ความรู้สึกแห่งชัยชนะที่สามารถไล่ล่าเย่สวนและหลิวจิ้ง ให้มาอยู่ในกุมมือได้ รอให้ความรู้สึกนี้ถลำลึกลงไปจน เพียงพอแล้ว เขาถึงจะลงมือทำอย่างไม่คิดลังเล

“อีกอย่าง ถ้าเรื่องนี้มีแค่ดินฟ้า กับพวกแกและฉัน เท่านั้นที่รู้ หลังจากเรื่องนี้จบแล้วพวกแกกล้าไปแจ้ง ความ หรือเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่น ฉันรับประกันว่า คลิป ยั่วสวาทบนเตียงของพวกแก ถูกส่งถึงมือญาติๆเพื่อนๆ และคนในครอบครัวของพวกแกแน่” จางสิ่งเทียนเดิน กลับมานั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง แล้วพูดออกมาอย่าง สบายๆ
เมื่อได้ยินแบบนี้ เยสวนกับหลิวจึงก็ทั้งโกรธทั้ง กลัว

จางสิ่งเทียนกำลังขู่กันอยู่เห็นๆ ถ้าเป็นแบบนั้น จริงๆ ต่อให้วันนี้จะเกิดอะไรขึ้น พวกเธอสองคนก็จำต้อง ยอมเงียบ

อีกอย่างที่น่ากลัวก็คือ เรื่องแบบนี้มีครั้งแรก ก็ ต้องมีครั้งที่สองและสามตามมา

คนหน้าด้านไร้ยางอายอย่างจางติ่งเทียน ต้อง เอาเรื่องคลิปมาขู่เพื่อสนองความต้องการที่เลวร้ายของ ตัวเองเรื่อยๆแน่

เมื่อคิดมาถึงจุดนี้ เย่สวนกับหลิวจิ้งก็แทบอยาก จะกัดลิ้นตาย

แต่ว่า ตราบใดที่ยังไม่อับจนหนทาง พวกเธอ สองคนก็จะไม่เดินทางที่สุดเหวี่ยงแบบนี้หรอก

สมองของเย่สวนกับหลิวจิ้งประมวลผลได้อย่าง เร็วไว คิดหาทางออกได้แค่ไม่กี่วินาที หลิวจิ้งขยิบตา ให้เยสวนโดยทันที

เยสวนเข้าใจในทันใด จากนั้นก็พยักหน้าให้ อย่างแนบเนียน

หลิวจิ้งสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หันหน้าไปพูดกับ จางติ่งเทียนว่า “ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนดี และคุณก็จริงใจกับ เยสวน จริงๆแล้วคุณไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้เลย ยัง ไงคุณก็จีบลูกสาวฉันติดอยู่แล้วล่ะ”
“ฤย ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว จะเอาอะไรไป จีบเธอติด?” จางสิ่งเทียนเหมือนจะเริ่มเดือด จู่ๆก็ลุกขึ้น จากเก้าอี้กะทันหัน

หลิวจิ้งสะดุ้ง รีบพูดต่อว่า “คุณนี่ช่างไม่เข้าใจ ความรู้สึกของผู้หญิงเอาซะเลย คุณให้ของขวัญราคา แพงอย่างจูบแห่งเทพธิดากับลูกสาวฉันขนาดนั้น แล้ว ในใจของเธอจะไม่มีคุณอยู่ได้ยังไง เพียงแต่ว่าตอนนี้ เธอยังหมั้นกับขยะอย่างลู่เสี้ยงหยางอยู่ เลยรู้สึกไม่ดี ถ้าจะตอบรับความรู้สึกของคุณ”

“งั้นเหรอ?” จางสิ่งเทียนนิ่งไป จากนั้นก็หันไป ถามเย่สวนเสียงเย็น

เยสวนเผชิญหน้ากับจางจิงเทียน ส่วนสองมือที่ ถูกมัดอยู่ข้างหลัง กำลังถือโทรศัพท์เอาไว้ในมือ

เมื่อครู่เธอกับหลิวจิ้งเพิ่งวางแผนกันทางสายตา ว่าจะให้หลิวจิ้งพูดเบี่ยงเบนความสนใจของจางติ่งเทียน ส่วนเธอมีหน้าที่ใช้โทรศัพท์ขอความช่วยเหลือ

และในตอนนี้เอง เมื่อเห็นจางยิ่งเทียนลุกขึ้นยืน ตัวของเย่สวนก็แข็งที่อในทันที รีบซ่อนโทรศัพท์ไว้ได้ บั้นท้ายจากนั้นก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “แม่ฉันพูดถูก ฉัน ประทับใจคุณมาก แต่คุณก็ใจร้อนเกินไป จนทำให้ฉัน รู้สึกผิดหวัง”

“มัน…..” จางดิ่งเทียนนิ่งอึ้ง ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร สีหน้าค่อนข้างจะรู้สึกผิด

“เฮ้อ “หลิวจิ้งถอนหายใจออกมา พูดต่อว่า “ถ้าเทียบคุณกับขยะอย่างลูเสียงหยางแล้ว ฉันรับรองว่าฉัน

จะเลือกคุณมาเป็นลูกเขยแน่นอน ถ้าหากว่าตอนนี้คุณ

อยากกลับตัวกลับใจ โดยการปล่อยพวกฉันไป แล้วก็

ขอโทษพวกฉัน เรามาเริ่มต้นใหม่ด้วยกันก็ยังไม่สาย นะ”

“เริ่มต้นใหม่ด้วยกัน?” จางจิ่งเทียนยืนเหม่ออยู่ กับที่ ใบหน้าฉายแววซับซ้อน

พูดตามตรง ถ้าเขาได้นอนกับเย่สวนอย่างเปิด เผยและถูกต้อง แล้วทำไมเขาต้องใช้วิธีสกปรกแบบนี้ ล่ะ

“ใช่! เริ่มกันใหม่ ฉันพิจารณารับคุณเป็นลูกเขย ได้นะ” หลิวจิ้งพูดหว่านล้อม

เวลาเพียงแค่ชั่วครู่ ความคิดอยากจะหยุดของ จางสิ่งเทียนก็เกือบจะเกิดขึ้นมา แต่ภายในเวลาอัน รวดเร็ว เขาก็ดึงสติกลับมาได้ จากนั้นก็เผยรอยยิ้มชั่ว ร้ายออกมา แล้วยกมือขึ้นตบหน้าหลิวจิ้ง

เพี้ยะ!

ใบหน้างดงามของหลิวจิ้งปรากฏรอยฝ่ามือแดงๆ ขึ้นมาในทันที

“นังแก่รกโลก คิดจะโกหกฉันเหรอ ฉันเกือบติด กับแล้ว แกคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบหรือไง? ถ้าฉัน ปล่อยพวกแกไป พวกแกก็คงรีบแจ้นไปแจ้งตำรวจแน่ๆ” จางสิ่งเทียนชี้หน้าหลิวจิ้งพร้อมกับด่าออกมาด้วยความ โกรธ
สหน้าของหลวจึงย่าแยเป็นอย่างมาก เธอไม่ได้ พูดอะไรอีก คิดไม่ถึงเลยว่าแผนของเธอจะถูกจางดิ่ง เทียนจับได้

“แม่งเอ๊ย ฉันทนรอไม่ไหวแล้ว งั้นฉันขอเอาอีแก่ อย่างแกให้ตายคาที่ก่อน แล้วค่อยไปสนุกกับลูกสาวคน สวยของแกทีหลัง” จางยิ่งเทียนพูดออกมาอย่างโหด เหี้ยม ผลักหลิวจิ้งล้มนอนลงอย่างแรง เตรียมพร้อมจะ ลงมือ

“แม่คะ จางจิ่งเทียน แกมันสัตว์เดรัจฉาน แก ห้ามทำอะไรบ้าๆนะ ไม่งั้นแกได้เสียใจภายหลังแน่” เย่ สวนตะคอกเสียงดัง ร้อนใจจนน้ำตาไหลออกมา

ในขณะเดียวกัน

ณ ตระกูลเย่ ในคฤหาสน์ของท่านย่า

จากเรื่องที่ภาพวาดไผ่ยักษ์พันปีของเย่หยุนเทา ถูกตาจางหัวโบราณเปิดเผยว่าเป็นของปลอม บรรยากาศก็ตกอยู่ในความเงียบ

หน้าผากของเย่เจิงกั๋วเริ่มมีเหงื่อไหล คิดไม่ ถึงว่าลูกชายจะกล้าถึงขนาดใช้ของปลอมมาหลอกท่าน

ย่า

ถ้าท่านย่าโกรธเข้าล่ะก็ ลำดับตำแหน่งในตระกูล ของเขาคงถูกลดลงเป็นแน่

เย่หยุนเท่านั่งตัวหดอยู่ที่มุมโซฟา ร่างกายสั่นระริก ในใจโกรธจางเทียนเฉินแท็บ ไอแก่นจะพูด ความจริงทำไมก็ไม่รู้ ยังไม่เข้าเรื่อง ไม่มีอะไรทำหรือ ไง?

แต่เขาก็ฉลาดพอที่เมื่อถูกแฉก็รีบยอมรับ

“คุณย่าผมผิดไปแล้ว ผมไม่ควรเอาของปลอมมา หลอกคุณย่า แต่ว่าผมก็พยายามสุดใจแล้ว ช่วงนี้ตระกูล ของพวกเรากำลังขาดแคลนเงิน ผมเลยเอาเงินที่ผมมี อยู่ติดตัวทุ่มให้กับตระกูลจนหมด เพราะหวังว่าจะ สามารถคลี่คลายปัญหาของตระกูลได้ ผมรู้ว่าคุณย่า ชอบภาพวาดโบราณ ผมไร้ทางเลือกเลยต้องจ้างคนวาด เลียนแบบ ที่ผมทำอย่างนี้ก็เพราะอยากให้คุณย่ามีความ สุขนะครับ”

“เฮ้อ..เมื่อได้ฟังคำพูดป้อยอของเย่หยุนเทา ความคิดที่อยากจะลงโทษเย่หยุนเทาในทีแรกก็หายไป ในทันที

คนอื่นๆในตระกูลเย่เมื่อเห็นว่าท่านย่ามีท่าที่ผ่อน คลายลง จึงรีบพูดขึ้นอย่างรังานว่า

“ใช่แล้ว คุณแม่ หยุนเท่าเป็นเด็กดี ที่ทำแบบนี้ก็

เพราะไร้ทางเลือก ไม่ว่ายังไง เขาก็ทำเพราะอยากให้

แม่มีความสุข เหตุผลพอจะให้อภัยได้นะ” เย่เจิ้งซาน

และเย่เจิ้งเหอทยอยพูดขึ้นมา

“ใช่ค่ะคุณย่า คนกตัญญูอย่างหยุนเทา มีเจตนา ดีกว่าคนโง่เง่าอย่างเย่สวนและลู่เสี่ยงหยางอีกนะ คุณย่าจะลงโทษเขาได้ยังไง?” เย่ซวงพูดนำลูกหลานในตระกูลเข้นมา

เมื่อได้ยินที่ทุกคนพูดมาแบบนี้ ท่านย่าจึงรู้สึกว่า มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย

แม้ว่าเย่หยุนเทาจะให้ของขวัญเป็นของปลอม แต่ก็มีเหตุผลคืออยากให้เธอดีใจ

แต่รังนกเกรดต่ำที่เย่สวนให้มามันเป็นของกินจริง เหรอ? กลัวก็แต่ว่ากินลงไปแล้วจากที่ไม่ป่วยก็อาจจะ

ป่วยเอาน่ะสิ แบบนั้นมันเจตนาไม่ดีชัดๆ ส่วนปิ่นปักผมของลู่เสี้ยงหยาง มันยิ่งกว่าขยะอีก

เธอโกรธจนแทบบ้า

สองคนนี้มีเจตนาชัดว่ามีปัญหากับเธอ

ถ้าให้เทียบกันแล้ว เย่หยุนเท่ายังรู้จักความกว่า

อีก

“เอาล่ะๆ แค่เจตนาดีก็พอแล้ว ย่ารู้ว่าหยุนเท่ารู้ บุญคุณที่สุด” ท่านย่าแย้มรอยยิ้มออกมาอย่างปลื้มใจ

กริงๆๆ!

จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของคุณย่าก็ดังขึ้นมา เมื่อหยิบ ขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเย่สวนที่โทรมา

เมื่อเห็นว่าเป็นเย่สวน ท่านย่าก็พลอยหงุดหงิด เมื่อนึกไปถึงรังนกเกรดต่ำที่เธอให้มา จึงตัดสายอย่าง ไม่คิดลังเล