บทที่251 ไม่ใช่ความฝัน
รอไปสักพักฮ่องเต้ชิงหยู่ก็พูดขึ้นมา
“เล่นสิ!”
อันหลังหยุมหยิบหมากรุกหนึ่งเม็ดขึ้นมา แล้ววางมันลง ฮ่องเต้ชิงหยู่ไม่พอใจ “พูดก็ ส่วนการพูด เล่นหมากรุกก็เล่น
หมากรุก นิสัยอย่างนี้ทําไมเหมือนอ๋อง เสียน อยู่กับเขาตลอดใช่ไหม ถูกเขาชักจูงจน เสียคน?”
“ใครพาใครเสียคนยังไม่รู้เลย ก่อนหน้า นี้ฮ่องเต้ก็ยังดีๆอยู่ ตั้งแต่ได้คลุกคลีกับข้า กลายเป็นคนนิสัยแย่เหมือนกัน!”
“อ่า? ฮาฮา……”
ฮ่องเต้ชิงหยู่เงยหัวขึ้นหัวเราะอย่างมี ความสุข อันหลังหยุนรอเขาหัวเราะเสร็จ แล้ว
พูด “ ฮ่องเต้ต้องการให้วังที่ฮองเฮา และสนมต่างอยู่ๆมีแต่ตำแหน่งแต่ไร้ ประโยชน์ใชไหม?”
“นั่นมันไม่เหมือนกัน ข้า..
“ฮ่องเต้ ไม่มีก็ไม่มี มีก็คือมี” อันหลังหยุ นเตือนฮ่องเต้ชิงหยู่ อย่าหาข้อแก้ตัว
ฮ่องเต้ชิงหยู่รู้สึกเครียด อย่างไรหลัง หยุนก็จะปิดปากข้า ไม่ให้ข้าพูด?”
“ฮ่องเต้ ข้าไม่พูดก็ไม่ได้ พูดก็ไม่ได้”
ฮ่องเต้ชิงหยู่เหมือนคนใบ้เลย สองคน จ้องตากัน ฮ่องเต้ ชิงหยู่ซ่าเลืองมองหมากรุก บนกระดาน น่าจะได้เห็นอันหลัง
หยุนพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง
“ได้ ขาให้เวลาเจ้าหนึ่งปีไม่ให้แต่งพระ ชายารอง แต่ถ้าเจ้าแพ้เกมหมากรุกครั้งนี้ ก็ ต้องฟังข้า เจ้าต้องไปทําเรื่องขอ
แต่งงานให้อ่องเสียนที่จวนก๊กอู๋ใหญ่” “สขอแต่งงาน” อันหลังหยุนเหมือนถูก เหยียดหยาม แต่งชายารองแย่งสามีข้าแล้ว ยังให้ข้าไปสู่ขอให้อีก บ้าไปหรือเปล่า?”
อันหลงหยุนโกรธจนหน้าชาวซีด รู้สึก ปวดท้องขึ้นมา นางก็เลยค่อยๆผ่อนคลาย อารมณ์
ฮ่องเต้ งหยู่มองแล้วรู้สึกพอใจ แล้วพูด “นี่ก็คือบทเรียนราคาแพงของพระชายาเอก
“ถ้าเช่นนั้นข้าไม่ทำ” อันหลังหยุนจะเดิน ออก
ฮ่องเต้ชิงหยู่โกรธแล้วพูด “นั่งลง”
อันหลิงหยุนก็นั่งลง โมโหมองแผ่น กระดานหมากรุก แล้วมองฮ่องเต้ชิงหยู่ “ฮ่องเต้ท่านจงใจให้ข้าแพ้ เพื่อต้องการให้ข้า เป็น
คนไปสู่ขอให้อ่องเสียน
ข้าไม่ใช่จงใจให้เจ้าแพ้ แต่ข้าหาเจ้าเพื่อ คุยเรื่องให้จวิ้นจูมมิงแต่งงานเป็นชารองของ อ๋องเสียน
อันหลิงหยุนมองหน้าฮ่องเต้ชิงหยู่ ไอ้ แก่เจ้าเล่ห์!
“ฮ่องเต้ ถ้าหม่อมฉันชนะ ก็ไม่ต้องแต่ง ชายารองแล้วใช่หรือไม่?”
ฮ่องเต้ งหยู่ก็ไม่ปิดป้ง “ชายารองนี่ต้อง แต่งเพียงแคาเลื่อนเวลาให้อีกหนึ่งปี”
“ฮ่องเต้ ทําไมอย่างไรก็ต้องแดงชายา รอง เหมือนตอนนี้ ครอบครัวมีความสงบสุข ราบรื่นมันไม่ดีหรือ?” ครอบครัว
อ๋องตวนมีปัญหาไม่จบสิ้น มันก็มี ตัวอย่างให้เห็นแล้ว?”
อีกอย่างเมื่อจวิ้นจู่มู่มิงแต่งเข้ามาแล้ว พวกเราเข้ากันไม่ได้อยู่แล้ว ข้าจะเป็นคน ทําให้เขาตาย หรือเขาจะเป็นคนทำให้ข้า
ตายมันไม่แน่นอน ถึงเวลานั้น พ่อข้าม ข้าไม่ได้ พ่อของจวิ้นจู่ มึงก็คุมนางไม่ได้ นี่จะเป็นการกระตุ้นให้เหล่าขุนนางเกิด การแตกแยก
“มันจะไม่กระทบต่อการจงรักภักดีที่ ขุนนาง ต่อฮ่องเต้เลยหรือ?
“ข้ายังไม่เคยได้ยิน เรื่องของผู้หญิงใน แต่ละวัง จะมีผลเสียต่อความจงรักภักดีในราช สำนัก”ฮ่องเต้ชิงหยู่เล่นหมากรุกต่อ
อันหลังหยุนพูด “มองเห็นพวกขุนนาง ต่างโดนควบคุม ลูกสาวเหมือนอยู่ในกำมือ จะ มีความสุขหรือ!
ฮ่องเต้ชิงหยู่โยนหมากรุกลงบนกระดาน หมากรุก เงยหัวนมองอันหลิงหยุนด้วยความ เย็นชา “ข้าตามใจเจ้ามากไปหรือ
เปล่า?”
อันหลิงหยุนนิ่งแล้วมองฮ่องเต้ชิงหยู่ นางเกือบใช้เข็มที่มฮ่องเต้ชิงหยู่เพื่อปลิดชีวิต
ฮ่องเต้ชิงหยู่ปัดกระดานหมากรุกทิ้ง สีหน้าเคร่งขรึม “ไสหัวไป!” อันหลังหยุนลังเลแบบหนึ่ง สุดท้ายนาง ก็ลุกขึ้นทําความเคารพ “หม่อมฉันทูลลา”
ปกติอันหลังหยุนจะค่อยๆถอยออกไป แต่วันนี้หันตัวเดินจากไปทันที
สีหน้านางดูไม่ดีเลย ผลักประตูออกจน สวียงกงตกใจ สวีกงกงรีบมองฮ่องเต้ชิงหยู่ หน้าดูไม่ดีเลย รีบมองมาทางสีหน้า
ไม่ดีของอันหลังหยุน
“พระชายาเสียนรอสักครู่
อ้นหลิงหยุนรีบก้าวเดินไป แต่เดินได้ไม่ กี่ก้าวก็ปวดท้อง เจ็บแบบเหมือนเป็นตะคริว เจ็บจนเดินไม่ได้
สวีกงกงหันกลับมาเห็นอันหลิงหยุนย่อ ตัวลง รีบเดินไปดู “โอ๊ะ พระชายาเสียนเป็น อะไร?”
อันหลังหยุนหายใจลำบาก รีบเอายา ออกมากิน เหงื่อเต็มหัวนาง “อ๋องเสียน เรียก อ๋องเสียน ส กงกงหันกลับไปมองข้างหลัง เขาจะ กล้าหรือ?
ฮ่องเต้องหมองอันหลังหยุน เขาไม่ ขยับ ในมอบหมากรุก
อันหลิงหยุนนั่งยองๆไม่ไหวแล้ว ก็
คุกเข่าลงไป กงชิง!
”
นางตะโกน ดังไปทั่วทั้งตำหนักจรุงจิต กงชิง หลับสนิทมาก แต่ทันใดนั้นก็ได้ยิน เสียงดังจนติน
“หลิงหยุน”
ลุกขึ้นแล้วรีบเดินออกจากตำหนักจรุงจิต อันหลิงหนคุกเข่ากับพื้นมือกุมท้องไว้
“หลิงหยุน”
ส กงกงตกใจคุกเข่ากับพื้น
กงชิงก้มตัวอุ้มอันหลิงหยุนขึ้น มองไป ทางตำหนักข้างใน หีนตัวกลับรีบอุ้มอันหลัง หยุนจากไป ออกจากประตูอันหลังหยุนก็สลบแล้ว อันหลังหยุนนั่งในรถม้า รีบตรวจสอบร่างกาย อันหลังหยุน นางไม่เป็นไร เพียงแต่
กุมท้องไว้แล้วมีเหงื่อแตก
อันหลิงหยุนสลบมาตลอดทางจนถึง หน้าประตูจวนอ๋องเสียน แล้วฟื้นขึ้นมา
กงชิง มองคนที่อยู่ในอ้อมกอด ใบหน้า ขาวซีด เขาค่อยรู้สึกหายห่วงหน่อย
อันหลิงหยุนขยับตัว นางมองออกไป ทางรถม้าไม่ยอมพูดอะไร
กงชิง ถาม “เขาพูดอะไรหรือ?”
อันหลังหยุนมองเขา ลังเลสักพัก ให้ข้า ไปที่ก๊กอู๋ใหญ่เพื่อไปสู่ขอ แต่งชายารองให้ ท่าน
อันหลิงหยนรู้สึกอัดอั้นตันใจ มองไม่ เห็นกงขิง นางก็มีความเก่งกาจ ไม่ยอมแพ้ ใครง่ายๆ แต่พอเห็นกงชิง นางก็กลายเป็น คนอ่อนแอ
เห็นอันหลังหยุนเกือบร้องไห้ กงชิง กอดไว้แน่น อุ้มอันหลังหยุนลงจากรถม้า
สองคนพอถึงหลังสวนก็แช่ในสระหลิว หวงอ่างกำมะถัน) แช่เสร็จอันหลังหยุนเริ่ม ออกเหงื่อ หมอจวนโจวคอยดูแลอย่างใกล้ชิด
กงชิงก็นั่งอยู่ข้างๆจับมือนางไว้
พักผ่อนไปหนึ่งวัน ช่วงเช้าอันหลังหยุ นก็รู้สึกดีขึ้น หมอจวนโจวก็เหนื่อยมาทั้งคืน เลยกลับไปพักผ่อนอันหลิงหยุนก็มองมา
ทางกงชิง
“ถ้าต้องแต่งงานจริง ข้าจะกลับไปจน
แม่ทัพ
นางไม่สามารถคิดวิธีอื่นได้ นางทำอย่าง จนฉูฉูไม่ได้ จัดการเรื่องงานแต่งให้กงชิงหยืน ด้วยตัวเอง
กงชิง จับมืออันหลิงหยุนไว้แน่น ใช้ ผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่ออันหลังหยุน
“ถึงตายช้าก็ไม่แต่งชายารองแน่นอน”
อันหลิงหยุนตาแดง
“ข้าอดทนหน่อยก็ผ่านไปแล้ว เป็นเพราะ ข้าเก็บอารมณ์ไม่อยู่ พูดตรงเกินไป” น้ำตาอัน
หลังหยุนไหลออกมา กงชิง
เจ็บปวดหัวใจจนตัวสั่น
“ไม่ร้อง”
กงชิง เช็ดน้ำตาให้อันหลังหยุน “หลิง หยุนวางใจ าเคยรับปากไว้ว่าจะไม่แต่งชายา รอง ก็จะไม่แต่ง
“ข้าอยากกลับไปจริงๆ” อันหลังหยุน สะอื้น กงชิง ก๋ามือแน่น “ข้าไม่อนุญาต
อันหลังหยุนสะอื้น หลับตาแล้วพักผ่อน
อันหลิงหยุนหลับครั้งนี้ฝันว่าได้กลับบ้าน
ประตูห้องถูกเปิดออกอันหลังหยุนมอง
ต่อ เห็นภาพรู้ล็กตะลึงเล็กน้อย นางกลับบ้าน แล้ว?
ที่แปลกใจคือ มีคนเรียกนางข้างนอก “หลิงหยูน รีบออกเดินทาง
อันหลิงหยุนวิ่งไปดูที่หน้าต่าง ที่แท้ก็ เป็นเพื่อนร่วมทํางานของนาง
ผลักหน้าต่างออกอันหลิงหยุนวิ่งออกไป
เสี่ยวไห่ เชี่ยเฟิง โจวปอ…….
บนรถมีหลายคน อันหลังหยุนถูกเร่งให้ ขึ้นรถ นางเหม่อลอยอยู่บนรถ ข้างตัวนาง กล่องยา นางจับ แล้วเปิดกล่องดู
อุปกรณ์ข้างใน
ทุกอย่างครบ
“หัวหน้ารอพวกเราอยู่” อันหลังหยุน ได้ยินคนที่ขับรถพูด นางรู้สึกอัศจรรย์จริงๆ
นางกลับมาแล้ว
นางหยิกแขนตัวเอง เจ็บมากเลย
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ