บทที่ 244 ฮูหยินใหญ่จะให้หย่าร้างกัน

บทที่244 ฮูหยินใหญ่จะให้หย่าร้างกัน

เนื่องจากพ่อบ้านไม่มีวิชา ใช้เวลาเพียง ไม่นานก็โดนตีจนหน้าบวม ไปหมด

ตงเอ๋อไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขี้นกับหยุ นโล่ชวน นางตะโกนขึ้นว่า : “จวิ้นจู๋ เขานั่น แหละที่เป็นคนสั่งให้ทําร้ายข้า พวกเขาอยาก แล้วบังคับให้ขายอมรับผิด ข้าคาย

หยุนโล่ชวนได้ยินเช่นนั้นก็โมโหมาก และวิชาการต่อสู้ของนางก็ดีมาก เมื่อนาง เกรี้ยวกราดขึ้นมาได้ดีพ่อบ้านจนบาดเจ็บไป นอนกองขอความช่วยเหลืออยู่บนพื้น

คนที่อยู่ในลานเดรียมจะลงมือ อองตวน มองไป จึงไม่มีคนกล้าขยับ

เมื่อตีเสร็จ หยุนโล่ชวนยืนอยู่กับที่ ร่างกายสายไปมายืนไม่นิ่งเล็กน้อย แต่นาง บ ไม้ไว้ จึงใช้ไม้เป็นตัวพักพิงไม่ให้ล้มลงไป อ๋องดวนเดินไปหานาง ยังไม่ทันได้พูด อะไรจุน ที่อยู่ด้านหลังก็กุลีกุจอรีบวิ่งออก

มา

“ท่านอ๋อง !”

อ่องตวนหันกลับไปมอง จน จึง กุลีกุจอเค็มไปด้านหน้า สีหน้า น ตระหนก : “ท่านอ๋อง”

อ๋องตวนไม่ได้พูดอะไร หันกลับไปมอง หยุนโล่ชวน

หยุนโล่ชวนหักไม้ในมือให้มันหักเป็น สองท่อน โยนทิ้งแล้วเดินออกไป

เมื่อออกจากประตูหยุนโล่ชวนเป็นลม ทันที ตงเอ๋อตกใจร้องไห้ออกมา

อันหลังหยุนเดินผ่านมาพอดี เห็นจวน อ๋องตวนคึกคักจึงเดินไปดู

หยุนโล่ชวนเป็นลมทำให้ทุกคนตกใจ นางรีบเดินเข้าไปดู คนเป็นลมไปแล้ว คงเอ๋อ ตกใจพูดอะไรไม่ออก “อาห…….

อันหลังหยุนเตรียมจะให้อาหยูเข้าไปอุ้ม หยุนโล่ชวนชนมา อ๋องตวนได้เดินออกมาจาก ด้านในพอดี

“หลบไป”สีหน้าไม่น่าดูนัก ก้มลงอุ้มหยุ นโล่ชวนเพื่อจะพากลับ ตงเอ๋อยกมือขึ้น ลง ไปทันที เกือบตีโดนอ๋องตวน

อันหลิงหยุนลุกขึ้นมองเหตุการณ์ด้วย ความมีนงงเล็กน้อย

อ่องตวนโมโหโกรธตะโกนออก มา : “บังอาจ ! ”

“เป็นเพราะพวกท่าน ไม่ให้จวิ้นจู่กิน อาหารเลย ให้พวกข้ากันแต่น้ำซาวข้าว จน ไม่มีแรงเลย ถ้าท่านจะพาจวิ้นไป ข้าจะขอสู้ กับท่านอย่างไม่คิดชีวิต ท่านสงจวิ้นจูให้ข้า ไม่ เช่นนั้นข้าจะกลับไปที่กําหนัก วางบอกฮูหยิน ใหญ่เดี๋ยวนี้ ว่าคนที่จวนอ๋องตวนทั้งเจ้านาย และคนรับใช้รังแกเราสองคน ไม่ให้ข้าวเรากิน อีกทั้งยังใส่ร้ายว่าพวกเราขโมยเงินไปก

ห น า งอีกด้วย

หกหมุนรําลึง !!

พวกเราจะซ่อนมันยังไง ?

อันหลังหยุนหันกลับไปมองอาหยู อาห ยิ้มออกมา : “ที่แท้คือเงินหายนี่เอง ! ”

คนนอกอาจไม่รู้ มีหรือที่อาหยู่จะไม่รู้ แท้จริงแล้วก็คือเงินกับบัญชีไม่ตรงกัน เลยใส่ ร้ายโยนความผิดคนอื่น!

สีหน้าของอ๋องตัวไม่ดีนัก มองดูหยุนโล่ ชวนที่อยู่ในอ้อมกอดซึ่งตัวเบาเหมือนจะลอย ได้ ยอมปล่อยศักดิ์ศรีตัวเองลง แล้วพูดขึ้น

ว่า : “เจ้านายเจ้าอยู่ที่นี่ เจ้าจะไปไหน ? “

“ข้าจะกลับตำหนักทั่วกง

ตงเอ๋อเจ้าไปหา อ่องตวนรีบอุ้มหยุนโล่ ชวนขึ้นมาแล้วหันกลับไป : “ข้าพาไปเอง เจ้า นําทางอยู่ข้างหน้า ดงเอ๋อไม่ยอม อันหลังหยุนจึงพูดขึ้น ว่า : “ฮ่องกวนได้เอ่ยปากแล้ว เจ้ายังไม่รีบ ถอยออกไปอีก ?”

ดงเอ๋อมองไปที่อันหลังหยุนสักครู่ นาง ไว้ใจอันหลังหยุน

เมื่อหลีกทางให้แล้วตงเอ๋อจ้องมองไปที่ ตัวอ๋องตวน อ๋องตวนอุ้มหยุนโล่ชวนไว้แล้วก ลับไปที่น่าหนักทั่วกง อันหลังหยุนก็เดินตาม ไปด้วย

จากจวนอ๋องดวนไปตำหนักกั๋วกงถ้าใช้ ทางด้านหลังจะใกล้กว่า อีกอย่างพวกเขาเดิน ออกไปจากด้านหลังก็สามารถหลีกเลี่ยงคน บางส่วนได้

ประตูของตำหนักก๊วกงเปิดอยู่แล้ว คน รับใช้เมื่อเห็นหยุนโล่ชวนโดนอุ้มเข้ามา ตกใจ ทุกคนในนําหนักออกมาดูกันหมด

ไม่นานนักอ่องตวนก็ถูกล้อมรอบไปด้วย

ผู้คน มีฮูหยินหลายท่านเมื่อเห็นภาพนี้เหมือน จะตายเสียให้ได้ ปรกติไม่ว่าจะดุดันแค่นั้น แต่ ในเวลานี้กลับดุดันไม่ขึ้น ในมือของแต่ล่ะคน ถือผ้าเช็ดหน้า บ ดากันอยู่

ฉากนี้ยิ่งทำให้รู้สึกสลดใจ

ส่วนตงเอ๋อเมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ยิ่งรู้สึก เสียใจ ร้องไห้ไปด้วยพูดไปด้วยว่าตอนอยู่จวน อองตวนเจอกับเหตุการณ์ร้ายๆอะไรบ้าง

บรรดาฮูหยินเมื่อได้ยินเช่นนั้นต่างโมโห โกรธกัน จากตอนแรกที่ร้องไห้ตอนนี้กลาย เป็นความโกรธ สายตา จ้องมองไปที่อ่องตวน นั่นเหมือนจะฆ่าแกงให้ตายกันไปข้างหนึ่ง มี บางคนถึงกับตึงดาบออกมา

อันหลังหยุนกลัวเกิดเรื่อง จึงไม่ได้เข้า ใกล้นัก ส่วนอาหยูก็ปกป้องอันหลังหยุนไว้ ป้องกันไว้ก่อนเผื่อจะเกิดเหตุการณ์ไม่ดีขึ้น

คนทั้งกลุ่มเดินไปที่ห้องหยุนโล่ชวน อย่างโกรธเคือง และทยอยกันเดินเข้าข้างใน น

ห้องนอนของหยุนโล่ชวนนั้นกว้างสง่า งาม อะไรที่ควรมีก็มีครบทุกอย่าง อะไรที่ไม่ ควรมีก็ไม่มีเลย ของใช้สำหรับผู้หญิงไม่มีให้ เห็นเลยสักชิ้น

ที่สําคัญที่สุดคือกว้างขวางมาก ผนังใน ห้องนอนมีรูปภาพติดอยู่หลายภาพ ทั้งภูเขา แม่น้ำดูยิ่งใหญ่ ยังมีดาบบางส่วน ถึงแม้จะดู โหดเหี้ยม แต่ก็ดูกลมกลืน

หยุนโล่ชวนไปนอนที่เตียง ฮูหยินใหญ่ Gาหนัก วรงรีบเข้าไปในห้อง เมื่อเห็นคนหมด สติอยู่ สีหน้าไม่พอใจนัก

“อ๋องดวน ขาให้หลานสาวแต่งงานกับ ท่าน แต่ไม่ใช่หมายความว่าจะให้ท่านส่งนาง กลับมาในสภาพนี้ เรื่องนี้ ข้าต้องไปขอทวง ความยุติธรรมแน่ ฮูหยินใหญ่ มือไว้ตรงอก ให้การคํานับ จากนั้นเดินออกไปเพื่อไปที่ พระราชวัง อ่องตวนพูดขึ้น : “เรื่องนี้ข้ามีคำอธิบาย ให้แก่ท่านได้ ฮูหยินใหญ่อย่าเพิ่งโกรธ เดี่ยว จะกระทบต่อสุขภาพ”

“เรื่องนี้ไม่ขอรบกวนท่านอ๋อง”ฮูหยิน ใหญ่ หนัก วางไม่สนใจในตัวอ่องตวน ไปดู อันหลิงหยุน ขณะนี้อันหลังหยุนไม่ได้สนใจ ใครทั้งนั้น ก๋าลังช่วยหยุนโล่ชวนดูอาการ

“ร่างกายอ่อนเพลียไปหน่อย ไม่มีแรง นัก และผอมแห้งไปหน่อย เตรียมน้ำซุปไก่ให้ คิม เดี๋ยวสักพักก็น่าจะตื่นขึ้นมาเอง

อันหลังหยุนลุกยืนขึ้นนั่ง ฮูหยินใหญ่ตำ หนักถั่วกงหันไปมองดงเอ๋อ ดงเอ่อซมซาน ย่ำแย่เล็กน้อย เหมือนโดนตีทั่วร่างกาย

ฮูหยินใหญ่กําหนัก วางทนไม่ได้กับ เรื่องไม่ยุติธรรม มองไปที่ตงเอ๋อแล้วถาม

ว่า : “พูดออกมา ว่าเกิดอะไรขึ้น? ”

ตงเอ่งรีบคุกเข่าลงทันที ฮูหยินใหญ่ให้ ความเป็นธรรมด้วย ตงเอ๋อร้องไห้ออกมา เล่าทุกเรื่องที่ได้ รับความกดดันและรังแกจากจวนอ่องดวนให้ แก่ หยินใหญ่ าหนัก วางพิง

เมื่อฟังจบฮูหยินใหญ่กําหนัก วางถาม ขึ้นว่า : “ข้าขอถามเจ้าหน่อย เจ้าได้ขโมยเงิน หกหมื่นตำลึงไปหรือไม่ ? ”

“ฮูหยินใหญ่ให้ความเป็นธรรมด้วย คง เองจะขโมยเงินได้อย่างไร ? ถึงแม้ต้องอด ตาย ตงเอ๋อก็ไม่ทำเรื่องเช่นนี้เด็ดขาด ! ”

ฮูหยินใหญ่กําหนัก วกงมองไปที่ญาติผู้ หญิงคนอื่นๆในตำหนัก มีเด็กบางคนที่อายุยัง ไม่ถึงสิบขวบด้วย

ฮูหยินใหญ่สําหนักทั่วกงในมือจับไม้เท้า ย็นไว้แล้วพูดขึ้นว่า “ข้าจะบอกให้พวกเจ้าฟัง ไว้ วันข้างหน้าถ้าจะแต่งงานอย่าไปใฝ่สูง แต่งงานกับคนที่ฐานะสูงส่งกว่าเรา เพราะถ้า ไปใฝ่สูงแล้วก็จะได้รับจุดจบเช่นนี้

ทุกคนหันหน้ามองไปที่อ่องตวนพร้อม กัน สายตาที่โกรธเกรี้ยวนั้นแทบจะอยากฆ่า อ่องดวนให้ตายทั้งเป็น

ถ้าจะพูดว่าผู้หญิงบ้านอื่นแต่งงานกับ อ๋องตวนถือเป็นการใฝ่สูงคนฐานะสูงกว่า เพราะว่าอ่องตวนถือเป็นเชื้อพระวงศ์

แต่สําหรับนําหนัก วางของพวกเขา น ไม่ใช่ฐานะของพวกนางก็ไม่ได้ด้อยไปกว่า เชื้อพระวงศ์ ผู้หญิงในตำหนักกั๋วกงไม่มีใคร กล้าดูถูกได้

อินหลิงหยนรู้สึกว่าอ๋องตวนโดนสั่งสอน แต่ก็ไม่ถือว่าหนักหนามาก ถึงแม้เข้าจะรักจน ฉฉ แต่ก็ไม่สมควรให้ท้ายจนขาดความ ยุติธรรม

อ่องดวนนั่งลง : “ข้าก็ไม่ทราบราย ละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้เท่าไหร่นัก แต่ที่ฮูหยิน ใหญ่พูดนั้นมันถูกต้องทุกอย่าง”

อันหลังหยุนมองไปที่อ่องตวน เขากลาย เป็นคนดีเช่นนี้ได้อย่างไร ? รู้จักกลัวด้วย ? ฮูหยืนใหญ่กําหนัก วงลุกขึ้น : เข้า มา ดูแลชวนเอ๋อให้ดี ข้าจะเข้าวังขอพระ ราชโองการ ให้ชวนเอ๋อกับอ๋องตวนหย่าร้าง น”

อ่องดวนเห็นเช่นนั้นรีบลุกขึ้นทันที : ” หยืนใหญ่ ข้าผิดไปแล้ว ขอร้องให้ฮูหยินใหญ่ ให้โอกาสข้าในการไถ่โทษสักครั้งเถอะ อีก อย่างเรื่องหย่าร้างนี้ก็มีผลกระทบต่อพระชายา รองเหมือนกัน”

“กระทบหรือไม่นั้นผู้หญิงของตะกูลหยุ นก็สามารถแต่งงานออกไปได้ ถ้าไม่มีคน แต่งงานด้วยก็สามารถอยู่ที่บ้านได้ ไม่กระทบ ความ กดีที่มีต่อฮ่องเต้หรอก

“ฮูหยินใหญ่ เรื่องนี้มีการเข้าใจผิดกัน ากลับไปจะสืบสวนให้ชัดเจนแน่นอน

“อ๋องตวน ข้าอายุปูนนี้แล้ว ไม่ใช่เด็กที่ จะมาหลอกกันได้ง่ายๆ หรือว่าอ๋องตวนอยาก ให้คนผมหงอกสงคนผมดก่อนอย่างงั้น หรือ ? อ่องตวนเคยหลอกข้ามาครั้งหนึ่งแล้ว หรือว่าคิดจะหลอกอีกครั้งอย่างนั้นหรือ ?

อ่องตวน อย่าหาว่าไม่ให้เกียรติท่านเลย นะ ท่านก็เคยเป็นรัชทายาทของราชวงศ์มา ก่อน ท่านทําเรื่องเช่นนี้ออกมาได้อย่างไร ท่านยังมีเกียรติภูมิของเชื้อพระวงศ์อยู่อีกหรือ ไม่

ในฐานะที่เป็นท่านอ๋อง ไม่ต้องพูดถึง เรื่องครองแผ่นดิน ในสายตาขานั้นแค่วังหลัง ท่านยังจัดการไม่ได้เลย ช่างเป็นเรื่องที่น่าผิด หวังยิ่งนัก

“ฮูหยินใหญ่ข้ารู้ว่าข้าผิด แต่เรื่องหย่า ร้างนั้นไม่ได้จริงๆ

“หึ !”

ฮูหยินใหญ่ตำหนักกั่วกงไม่ได้สนใจอ๋อง ตวนเลยสักนิด ก้าวเดินแล้วออกไปข้างนอก