บทที่ 237 หน้าของฮ่องเต้
เส้นเฉิงเสียงจัดการเรื่องในบ้านเสร็จ ก็ รีบเข้าวังเข้าเฝ้าฮ่องเต้ แต่ก็ช้าไปหนึ่งก้าว ถูกกงชิงชิงตัดหน้า
ไปเสียก่อน
สองวันมานี้ฮ่องเต้ชิงหยู่อยู่ในวังของ ฮองเฮาตลอด กงชิงวิเข้าวังก็ตรงเข้าไปที่วัง เพิ่งหยี
“ทูลฝ่าบาท อ๋องเสียนขอเข้าเฝ้า
ส กงกงรายงาน ฮ่องเต้ชิงหยู่แปลกใจ “ให้เข้ามา
กง ง เข้าประตูมา นำกระบี่โม่เยที่อยู่ใน มือถวาย นไป สองมือสวีกงกงรีบเร่งถวายขึ้น
ไป
เงินหยุนซูตะลึงไปสักครู่ “อ๋องเสียน?” บทที่ 237 หน้าของฮ่องเต้
เส้นเฉิงเสียงจัดการเรื่องในบ้านเสร็จ ก็ รีบเข้าวังเข้าเฝ้าฮ่องเต้ แต่ก็ช้าไปหนึ่งก้าว ถูกกงชิงชิงตัดหน้า
ไปเสียก่อน
สองวันมานี้ฮ่องเต้ชิงหยู่อยู่ในวังของ ฮองเฮาตลอด กงชิงวิเข้าวังก็ตรงเข้าไปที่วัง เพิ่งหยี
“ทูลฝ่าบาท อ๋องเสียนขอเข้าเฝ้า
ส กงกงรายงาน ฮ่องเต้ชิงหยู่แปลกใจ “ให้เข้ามา
กง ง เข้าประตูมา นำกระบี่โม่เยที่อยู่ใน มือถวาย นไป สองมือสวีกงกงรีบเร่งถวายขึ้น
ไป
เงินหยุนซูตะลึงไปสักครู่ “อ๋องเสียน?” สีหน้ากงชิง ไม่น่าดู “ฝาบาท เมื่อครู่ข้า เพิ่งจะออกมาจากจวนเฉิงเสียง แล้วข้างดีเงิน หยุนเจ อีกทั้งยังกดดันให้เฉิงเสียงลงโทษ เงินหยุนเอ่อ ข้ามาเพื่อขอรับโทษ
หน้าของเงินหยุนซูซีดเผือด ฝ่ามือมี เหงื่อออก
ฮ่องเต้ งหยู่มองไปที่เงินหยุนซูแวบ
หนึ่ง แล้วมองไปทางกงชิง ด้วยความมึนงง “ท่าทางเจ้าเหมือนมาคิดบัญชีข้ามากกว่า เจ้า มาเพื่อรับโทษ?”
“ใช่” กงชิง ตอบเสียงดังและทรงพลัง
ฮ่องเต้ชิงหยูสีหน้าเย็นชา “มีเรื่องอะไรก็ รีบพูดมา ข้าไมเวลาว่างมาเสียเวลากับเจ้า กระบี่เล่มนี้ข้าให้หยุนเจ๋ เจ้าก็เห็นว่ามันขวางหู ขวางตา?”
“ฝ่าบาท ที่ขาเสินหยุนเจไม่ใช่เพราะ กระบี่เล่มนี้ แต่ที่นํากระบี่เล่มนี้มาก็เพราะว่ามัน มาขัดขวางไม่ให้ขาลงโทษเงินหยุนเอ๋อด่าง หาก”
รีบพูดมา” ฮ่องเต้ชิงหยู่รู้สึกหงุดหงิดยิ่ง
นัก
กงชิง กล่าวว่า “หยินหยุนบาดเจ็บ!
แววตาฮ่องเต้ซิงหยู่ขรึมลง อารมณ์ทุก อย่างจบลงกะทันหัน “เกิดเรื่องขึ้นเมื่อไหร่?”
“สองวันที่ข้าไม่ได้เข้าวังถวายการรับใช้ ก็เพราะเรื่องนี้ วันที่ตูฟางหุ้นสร้างเสร็จหยุน หยุนถูกคนหลอกออกไปนอกเมือง ถูกขอทาน กลุ่มหนึ่งดักไว้ เป้าหมายของพวกเขาไม่ใช่ฆ่า คน และก็ไม่ใช่การลักพาตัว แต่หวังจะทำให้ หยุมหยุนมีมลทิน
หยินหยุนไม่ยอม ถูกพวกมันทำร้าย
เกือบจะต้องตายไป วันนี้เพิ่งพ้นขีด อันตราย”
“อ้า?” เงินหยุนซูลุกขึ้นรีบถอยหลัง ยก กระโปรงขึ้นคุกเข่าลง “หม่อมฉันสมควรตาย ฝ่าบาทโปรดไว้ชีวิตด้วย ฮ่องเต้ งหมองไปที่ฮองเฮาแวบหนึ่ง กุมมือไว้แล้วกล่าวถาม “พระชายาเสียนไม่ เป็นอะไรแน่?”
“ฝ่าบาท หลายวันนี้หยุนหยุนคงออก จากจวนไม่ได้ ต้องพักผ่อนอยู่ที่จวน แต่ข้า ยอมไม่ได้จริงๆ คนพวกนั้นให้การซัดทอดว่าผู้ บงการ คือเส้นหยุนเอ๋อ”
“ฮ่องเต้ งหยู่ถอนหายใจโล่ง อก “ในเมื่อเจ้าก็ดีคนแล้ว และก็ลงโทษไป แล้ว กระบี่เล่มนี้ข้าจะเก็บคืนกลับมาก่อน
ตระกูลเงินเจ้าก็ไม่ต้องคิดแค้นอยู่ในใจ เดี๋ยวข้าจะพูดกับเฉิงเสียงเอง ให้เขาอบรมสั่ง สอนหยุนเจกับหยุนเอ๋อให้ดี
“ฝ่าบาท ข้าอยากขอความกรุณาหนึ่ง อย่าง” กงชิง กล่าวอย่างไม่แยแส สีหน้ายัง ไม่ผ่อนคลาย
ฮ่องเต้ ง ยูคิดสักพักแล้วกล่าวถาม “ความกรุณาอะไร” “ขอให้ฝ่าบาทประทานเครื่องรางให้หยุน หยุน ป้องกันไม่ให้มีใครคิดปองร้ายนาง
กงชิง ไม่อ่อนน้อมถ่อมตน ฮ่องเต้ชิงหยู่ กล่าวอย่างหมดปัญญา “นี่เจ้ากำลังขอหรือ? เจ้ากำลังปล้นอยู่ชัดๆ”
“ข้าไม่เป็นอ๋องเอเจิ้นก็ได้ ข้ารู้สึก น้อยใจ สองวังของฝ่าบาทต่างก็มีเรื่องน่ายินดี ถือเป็นเรื่องมงคลคู่ที่มาพร้อมกัน คิดแล้ว ข้า ไม่ได้ทําหน้าที่ฝ่าบาทดูแลสองวัง ข้าควรจะ ช่วยแบ่งเบา
แต่ว่าเพราะสุขภาพสองวัง ดึงหยุนหมุน เข้าไปเกี่ยวข้องด้วยข้าก็ไม่ยินดี
ข้าคิดไปคิดมา ลาออกจากราชการ กว่า แบบนั้นจะได้กลับบ้านดูแลปกป้องหยุนหน จะได้ไม่ต้องมีคนคอยคิดปองร้ายหยุนหน
“อ๋องเสียนใจกล้าไม่น้อย บังอาจมาขู่
ข้า?”
“ฝ่าบาท ขาสามารถคุกเข่านานๆไม่ลุก ขึ้นมาได้
กงชิง กล่าวไปพร้อมยกชายกระโปรง เสื้อ นคุกเข่าล่ง ฮ่องเต้ชิงหยู่ตะโกนด้วย ความโกรธ “เจ้าบ้าน ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้”
กง – ลุกขึ้นมา ฮ่องเต้ชิงหยูกล่าวต่อ “เรื่องนี้อย่าไปรบกวนเสด็จแม่ จะได้ไม่ต้องมี ปัญหาเพิ่ม มาเกลียดที่เจ้าขู่ข้าที่สุด เห็นเจ้า แล้วก็อยากจะเนรเทศเจ้าออกไปจริงๆ
แต่ว่าพระชายาเสียนมักจะตกเป็นเป้า สายตาก็ไม่ใช่ทางแก้ ให้เครื่องรางกับเจ้าก็ได้ ถือว่าเป็นข้อจํากัด หวังว่าคนพวกนั้นจะไม่ไป หานางอีก
อ๋องเสียน ไม่ใช่ความผิดหยุนเอ่อคน เดียว ก่อนพระชายาเสียนจะแต่งกับเจ้า เคย ทําเรื่องที่ไม่ควรทําจริงๆ ถึงได้เกิดเรื่องแบบ วันนี้”
“ฝาบาท ถ้าอย่างนั้นขาต้องยอมให้คน รังแกหรือ? เรื่องก่อนหยุนหยุนจะแต่งกับข้า ข้าไม่ยุ่งเกี่ยวแต่หลังจากนางแต่งกับข้าแล้ว ขาไม่ให้ใครมารังแกนาง
“ข้า หยกอยู่ชั้นหนึ่ง เจ้าเอาไปเถอะ หยกช่นนี้ถือเป็นตัวแทนของข้า จากนี้ไป นอกจากขา หากมีใครทําร้ายพระชายาเสียน ก็คือทําร้ายข้า โทษเบาคือประหาร โทษหนัก ประหารเก้าชั่วโคตร ได้หรือไม่”
กงชิง มองไปทางหยกครู่หนึ่งไม่ได้รับ ไว้ “ข้าไม่เอาอันนี้”
ฮ่องเต้ชิงหยู่แววตาเย็นชา “ถ้าอย่างนั้น เจ้าจะเอาอะไร?”
“ข้าจําได้ ตอนข้ายังเด็กข้ามีเครื่องราง ม้วนเหล็กหนึ่งแผ่น ฮ่องเต้องค์ก่อน พระราชทานให้ข้า ตอนข้ายังเด็กเพื่อปกป้อง ฝ่าบาท ให้ฝ่าบาทไป ขอให้ฝ่าบาทคืนให้ข้า ด้วย”
ฮ่องเต้ชิงหยูกล่าวว่า “สวีกงกง เจ้าไป
เอามา ส กงกงหันหลังออกไป ฮ่องเต้ชิงหยู่ กล่าวถาม “อ๋องเสียนมาวันนี้ คงไม่ได้แค่มา ขอเครื่องรางม้านเหล็กของเจ้าใช่หรือไม่?
“ไม่ใช่ ข้าแผนกขี้นมาได้ ของ พระราชทานจากฮ่องเต้คนก่อน ใครกล้า บังอาจทําร้ายหยุนหมุน ข้าจะต้องเอาชีวิตมัน
” เอาแต่พูดว่าจะเอาชีวิตคนตลอด ข้า เห็นว่าเจ้าถูกข้าตามใจจนเคยตัวแล้ว จงใจจะ ทําให้ทําสาบากใจ เดี๋ยวจะออกจากราชการ เดี๋ยวจะขอเหล็กม้วน เจ้าอายบ้างหรือไม่”
“ถ้าเพื่อหยุนหนแล้วขายอมไร้ ยางอาย”
“ไม่เอาไหน!” ฮ่องเต้ชิงหยูชี้ไปที่กงชิงวิ่ สวียงกงนําเครื่องรางม้วนเหล็กมาให้
ฮ่องเต้ชิงหยู่ส่งสัญญาณว่าให้นำไปให้ กงชิง กงชิงวี่ยื่นมือหยิบมา เป็นป้ายที่มีขนาด เท่าไข่ ข้างบนสลักตัวอักษรไว้หนาแน่น เป็นสี คํา ไม่สวยเท่าไหร่ แต่กงชิง หยิบมาแล้ว แขวนเอาไว้กับเข็มขัดที่เอว
ฮ่องเต้ งหมองแวบหนึ่ง “พอแล้ว ถ้า ไม่มีเรื่องแล้วก็กลับไปได้แล้ว แล้วก็ไม่ต้องไป น้อมทักทายเสด็จแม่แล้ว”
“หม่อมฉันทูลลา”
กงลิง หันหลังจากไป
ฮ่องเต้ชิงหยูหันกลับมาประคองฮองเฮา ลุกขึ้น ฮองเฮาเช็ดน้ำตา “ฝ่าบาท ทั้งหมดใน ความผิดหม่อมฉันเอง”
ฮองเฮาไม่มีความผิด หยุนเอ๋อยังเด็ก บางครั้งอาจทําเรื่องไม่เข้าท่าไปบ้าง อีกไม่กี่ปี ก็ดีขึ้นเอง
แต่ว่าหยุนเอ๋อก็ไม่ดีเท่าชูเอ๋อ ไม่เหมือน ชูเอ่อที่รอบคอบและใจดี ยังต้องคอยกระตุ้น และควบคุมดูแลให้ดี
“หม่อมฉันจะบอกกับนางเองเพคะ” “อืม”
ส กงกงเข้าประตู “ฝ่าบาท เฉิงเสียงขอ
เข้าพบพ่ะย่ะค่ะ”
“ให้เข้ามา
ตอนเงินเฉิงเลี้ยงเข้าประตูมาเห็นกงชิง วี่ หน้าเฉิงเลี้ยงแดงไปหมด ดูเหมือนว่าเขา เข้าวังมาเพื่อร้องเรียนอย่างนั้นแหละ
“อ๋องเสียม ข้ามาเพื่อขอรับโทษด้วย
ตนเอง” เงินเฉิงเลี้ยงรู้สึกอับอายขายหน้ามาก ยังต้องคอยอ่อนน้อมถ่อมตน
กง ง ไ ได้สนใจ เดินตรงออกไปเลย
เงินเฉิงเลี้ยงเข้าประตูก็คุกเข่าลงทันที “ถวายบังคมฝ่าบาท เฮาฮอง”
ลุกขึ้นเถอะ” ฮ่องเต้ชิงหยู่กล่าวเรียบๆ
เส้นเฉิงเลี้ยงลุกขึ้นพูดถึงเรื่องที่บ้าน จุด ประสงค์ที่มาเพื่อขอรับโทษด้วยตนเอง
ฮ่องเต้ งหยู่กลับเรียบเฉย “หยุนเอ๋อยัง เด็ก ทําเรื่องแบบนี้ออกมาก็พอมีเหตุผลอยู่ อบรมสั่งสอนให้ดีก็พอ
ส่วนอ๋องเสียน ช่วงนี้ก็อย่าไปยุ่งกับเขาดี กว่า จะได้ไม่มีปัญหา
“ขอบพระทัยพะย่ะค่ะ”
เส้นเฉิงเลี้ยงคิดไม่ถึงฮ่องเต้ชิงหยู่จะพูด ง่ายแบบนี้ พูดจบก็บอด้วทูลลากลับจวนเฉิงเสื้ ยง
เงินเฉิงเสียงรู้สึกเหมือนมีบางอย่างที่ มันไม่ถูกต้อง เพียงแต่คิดไม่ออกว่ามันคือ อะไร จนกระทั่งในวังแจ้งข่าวออกมา เส้นเฉิง เสี่ยงถึงได้รู้ว่า ฮ่องเต้เพียงแต่ไว้หน้าเท่านั้น
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ