บทที่ 289 คำเชิญชวนของนางฟ้า

ภายในร้านอาหาร ทุกคนต่างตกตะลึงไปตามๆ กัน เป็นเวลา นาน ถึงได้สติกลับคืนมาอย่างช้าๆ

ดาวประจำชั้นอย่างกงหมู่หนึ่ง จับจ้องไปที่เลี้ยงหยาง อย่างมีเลศนัย ทันใดนั้นเองเธอรู้สึกว่า ในตัวผู้ชายคนนี้มี ความแตกต่าง

ฟานเจาปรับโฟกัส ราวกับได้รับบทสรุปจากการคาดเดา ของตนก่อนหน้านี้

ในเวลาเดียวกัน เพื่อนนักเรียนคนอื่นๆ ก็จับจ้องไปที่เลี้ ยงหยางเช่นเดียวกัน ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความ หวาดหวั่น

บ้าเอ๊ย เลี้ยงหยางไม่ได้เป็นแค่เขยย้ายเข้าธรรมดา อย่างแน่นอน

ไม่เบิกตาดูเอาเสียเลย เขาย้ายเข้าคนนั้นสามารถนำบัตร สมาชิกVIPพิเศษของร้านอาหารรอยเบิลเบอร์หนึ่งออกมาได้

เลี้ยงหยางไม่แยแสสายตาที่ตกตะลึงของทุกคน เขาลาก เอาเก้าอี้ออกมา ก่อนที่จะนั่งลงอย่างสบายใจ

สาวบริการสุดสวยโค้งคำนับให้กับลู่เลี้ยงหยางอีกครั้ง พร้อมเอ่ยขึ้น “คุณผู้ชายค่ะ ไม่ทราบว่าคุณต้องการจองห้องไหมคะ? ดิฉันจะไปจัดการให้เดี๋ยวนี

ลู่เสี้ยงหยางสะบัดมือ “ไม่จําเป็นแล้ว เธอไปทำงานของ เธอได้แล้ว

ในเมื่อคนพวกนี้ดูถูกตนเอง เช่นนั้นแล้ว ต่อให้ตนมีความ สามารถที่จะจองห้องส่วนตัว ตนก็จะไม่มีทางไว้หน้าคนพวก

นี้

เขาอยากจะรู้จริงๆ ฉินหยุนเฟยยังไงสร้างภาพต่อไปยังไง

เมื่อเห็นสาวบริหารจากไปต่อหน้าต่อตา ฉินหยุนเฟยตก อกตกใจ เขาเอ่ยขึ้นอย่างทันท่วงที “รอเดี๋ยว

หลังจากนั้นจึงหันไปทางเสียงหยาง “เลี้ยงหยาง ตอนนี้ แกต้องจองห้องเดี๋ยวนี้

ประโยคที่เต็มไปด้วยการออกคำสั่ง ราวกับว่าเลี้ยง หยางเป็นลูกน้องของเขา

ลู่เลี้ยงหยางรู้สึกขบขัน “คุณกำลังขอร้องผมอยู่รึเปล่า?

“แก” ใบหน้าฉินหยุนเฟยบวมแดง ให้ตาย ก็แค่คนไร้ ประโยชน์ ก็แค่มีบัตรVIPไว้ในครอบครองไม่ใช่หรือไง? ทำไมถึงได้กล้าอวดดี?

เมื่อเห็นว่าฉินหยุนเฟยนิ่งไป ลูกน้องของเขาหวังเจี้ยนก็ลุก ขึ้นยืนเช่นเดียวกัน “ลู่เสี่ยงหยาง ทางที่ดีนายอย่าทำลายบรรยากาศของทุกคนเลยจะดีกว่า ก็แค่ใช้บัตรของนายจอง ห้องเท่านั้นเองไม่ใช่หรือไง? แกคิดว่าแกใหญ่มาจากไหน แล้วอีกอย่างก็ไม่ได้ให้นายจ่ายเงินเสียหน่อย พี่หยุนเฟย ของเรามีปัญญาจ่ายได้”

เลี้ยงหยางไร้การเคลื่อนไหว ไอ้งั่งสองตัวนี้ตลกสิ้นดี

เมื่อเห็นว่าลู่เสี่ยงหยางไร้การตอบรับ ฉินหยุนเฟยเริ่มหวั่น ไหว เขาและลู่เสี้ยงหยางไม่ถูกกันแต่ไหนแต่ไร แถมเขาเองก็ แดกดันลู่เสี้ยงหยางเอาไว้ไม่น้อย หากในเวลานี้ เขาตั้งใจไม่ ไว้หน้าของตน ก็เป็นเหตุเป็นผล

สำหรับการเป็นคนที่แอบชอบฉินหยุนเฟย ไปหมิ่นหมั่นไม่ อยากเห็นฉินหยุนเฟยเสียหน้าอยู่แล้ว เธอจึงเอ่ยสมทบ “ลู่เสี้ ยงหยาง ใช้บัตรของนายจองห้อง เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ หรือแก คิดว่าจะต้องให้เราทั้งห้องขอร้องแกอย่างนั้นเหรอ?”

เลี้ยงหยางวางนิ้วมือลงกับโต๊ะ “ใช้บัตรของผมจองห้อง ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพียงแต่คืนนี้ ฉินหยุนเฟยเองต่าง หากว่าจะเป็นเจ้าภาพเลี้ยงพวกเราที่ห้องส่วนตัวเอง หากผม ก้าวออกมาในตอนนี้ ก็เป็นการแย่งความดีความชอบของ เขาสิ นั่นก็หมายความว่า ฉินหยุนเฟยสู้ไม่ได้แม้แต่เขยย้าย เข้าอย่างผมล่ะสิ”

นี่มัน..………

ประโยคของลู่เสี้ยงหยาง ไปหมิ่นหมิ่นไม่สามารถหาข้ออ้างเพื่อตอกกลับเขาได้เลย สิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางได้พูดออกไปก็ เป็นความจริง

ใบหน้าของฉินหยุนเฟยดำทะมึนมากกว่าเก่า ดูท่าคืนนี้คง ได้ขายขี้หน้าเสียแล้ว

เมื่อนึกขึ้นได้ เขาจึงก้มหน้าลงขออภัยจากเลี้ยงหยาง “ขอโทษที ฉันขอกลับไปที่คำพูดที่ได้พูดไปเมื่อสักครู่นี้เรื่องนี้ เป็นฉันเองที่ทำผิด ตอนนี้รอบกวนคุณช่วยใช้บัตรของคุณ จองห้องให้หน่อย จะได้ไหม?”

ประโยคสุดท้าย ใบหน้าของเขาบวมแดง ขอโทษต่อหน้า เขาย้ายเข้าที่ไร้ประโยชน์ ช่างขายหน้าซะมัด

ให้ตาย! ให้ไอ้ยยย้ายเข้านี้ได้ใจไปก่อน บนโต๊ะอาหาร

ค่อยจัดการเขา

ลู่เสี่ยงหยางเผยรอยยิ้มออกมา “หากแกพูดดีๆ แต่แรก ก็

ไม่ต้องเสียเวลาทุกคนแล้ว จริงๆ เลย

จบ ขายื่นบัตรให้กับบริการสาว “เปิดห้องที

“ได้ค่ะ คุณผู้ชาย” สาวบริการทำการเปิดห้องทันที ก่อนที่ จะพาลู่เลี้ยงหยางและทุกคนเข้าไปในห้อง

ฉินหยุนเฟยรู้สึกขายขี้หน้าเมื่อสักครู่นี้ เพื่อกู้หน้ากลับคืน มา เขาจึงโบกมือพร้อมเอ่ย “ทุกคนอยากทานอะไร สั่งได้เลย ไม่ต้องดูราคา ยังไงซะ ขอเพียงแค่ทุกคนมีความสุข สนุก ฉันเสียเงินนิดหน่อยไม่เป็นไรหลอก

ในความใจใหญ่ของเขา ทุกคนลืมเรื่องกระอักกระอ่วน ของเขาเมื่อสักครู่ทันที

ในเวลาอันสั้น ภาพลักษณ์ของเขาก็กลับมาสูงส่ง ร่ำรวย ใจกว้างเช่นเดิม

ในขณะเดียวกัน ทุกคนต่างสั่งอาหารที่ตนชอบ พวกเขา ต่างสั่งอาหารจานเด็ดของร้านอาหารรอยเอ็ลเบอร์หนึ่ง

เลี้ยงหยางเหลือบมองรายการอาหาร ไม่รู้ว่าใครที่กล้า สั่งไวน์แดงCaloranti100ขวด

เมื่อเห็นดังนั้น เลี้ยงหยางหัวเราะออกมาไวน์ แดงCaloranti ผลิตจํานวนจำกัด แถมตอนนี้มีประวัติ ยาวนานกว่าร้อยปี พูดแบบไม่โอเวอร์ ทุกขวดราคาอยู่ ที่25ล้าน

แค่ไวน์แดงCaloranti100ขวด ราคาก็อยู่ที่250ล้าน เข้าไปแล้ว ท่าทางภาพที่ฉินหยุนเฟยได้สร้างเอาไว้ค่อนข้าง ใหญ่ ไม่รู้ว่าเขาได้พกเงินมากมายขนาดนี้ไหม

เมื่อนึกขึ้นได้ เลี้ยงหยางกระตุกยิ้มมุมปาก

ต่อจากนั้น หลังสั่งอาหารเสร็จสรรพ ทุกคนนั่งสนทนากันที่ ห้องส่วนตัว

ผู้ที่นั่งข้างเสียงหยางอย่างเซียวไป จาง และฟ้านเจ้าที่ห้องเดียวกัน

มีเพียงพวกเขาสามคนเท่านั้นที่คอยคุยกับลู่เลี้ยงหยาง ส่วนคนอื่นๆ ไม่อยากที่จะสนใจลู่เลี้ยงหยาง

เหนือความคาดหมาย เทวประจำชั้นเรียนที่อยู่ตรงข้ามกับ เขา กงหมู่หนิงส่งยิ้มให้กับลู่เสี้ยงหยาง พร้อมเอ่ย “ ลู่เลี้ยง หยาง ตอนนี้นายว่างไหม? ออกมากับฉันหน่อยสิ ฉันมีอะไร จะถามนายสักหน่อย”

อะไรนะ?

ให้ตาย! เกิดอะไรขึ้น?!

คำพูดที่กงหมู่หนังเอ่ยออกมาเมื่อสักครู่ ทำให้ภายในห้อง เงียบกริบไปสักพัก

นี่มัน เรื่องอะไรกัน?

ดาวประจำอย่างกงหมู่หนึ่งเป็นฝ่ายเอ่ยปากพูดคุยกับลู่เสี้

ยงหยางก่อน

กงหมู่หนึ่งเธอเป็นคนเย็นชา ต่อให้เป็นฉินหยุนเฟยพูดคุย

กับเธอ เธอก็ไม่แยแส

แต่ทำไมเธอถึงได้พูดคุยกับเขยย้ายเข้า

“บ้าเอ๊ย ผีหลอกชัดๆ เสียงหยาง นายนี่มันซ่อนลึกจริงๆ ที่ สามารถทำให้นางฟ้าพูดคุยกับนายได้ เสน่ห์แรงเสียจริงเซียวมไปถลึงตาโต ยกนิ้วโป้งให้กับลู่เสี้ยงหยาง

หนุ่มโสดอย่างจางอิจฉาตาร้อน หากดาวประจำชั้นพูด คุยกับเขาบ้าง เขาคงดีใจจนเป็นลมล้มพับไปแล้ว

เลี้ยงหยางนิ่งไป ตัวเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรต่ออง หมู่หนึ่ง เขากำลังจะปฏิเสธ หากแต่กงหมู่หนึ่งลุกขึ้นเดินออก จากห้องไปเสียก่อน ไม่ให้โอกาสเขาได้ปฏิเสธ

เลี้ยงหยางส่ายหน้าอย่างไร้หนทาง เขาได้แต่ลุกขึ้นเดิน ตามเธอออกไป

เขามาถึงนอกห้องในเวลาอันสั้น ก็ได้พบกับกงหมู่หนึ่งที่ ยืนมองออกไปนอกหน้าต่างเพื่อชมวิว ขนตายาวงอนพลิ้ว ไหวไปตามลม

ลู่เสี้ยงหยาง เดินเข้าไป “คุณกง มีอะไรจะพูดกับผมนั้น หรอ?”

จากการพิจารณาในระยะประชิด กงหมู่หญิงงามไร้ที่ติ ใบหน้าที่งดงามหมดจดทำให้ผู้พบเห็นแทบหยุดหายใจ รูป ร่างที่เซ็กซี่ สวมชุดเปิดไหล่ ที่สามารถเห็นไหปลาร้าได้อย่าง ชัดเจน เอวขาวนวลเผยให้เห็นกว่าครึ่ง ช่วงล่างสวมด้วย กางเกงวอร์มสบาย เผยเรียวค่ะงามทั้งสองข้าง

ลู่เสี้ยวหยางกลืนน้ำลายอีกอย่างอดไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้สม แล้วที่เป็นดาวประจำชั้น มีเสน่ห์ดึงดูดเสียจริง
กงหมู่หนังหมุนตัวกลับมา จับจ้องเสียงกลางนิ่ง “นาย ได้ยังไงว่ายาฝึกของโจฉันมีปัญหา? ข้อผิดพลาดที่นายว่าคือ อะไรกันแน่?”

บอกตามตรง เธอเองก็ค้นพบว่ายาวฝึกของโจฉินนั้นมี ปัญหาเล็กน้อย แต่เมื่อเธอคิดจะขัดขืน เขากลับเอ่ยขึ้นเสีย ก่อน

เพียงแต่ไม่รู้ว่า ปัญหาที่เลี้ยงหยางว่าเป็นจุดเดียวกับที่ เธอดีตเอาไว้หรือเปล่า

และแน่นอนว่าเธอไม่ค่อยเชื่อนักว่าเลี้ยงหยางจะพบเห็น ปัญหาของยาฝึก

“น่าจะเป็นข้อผิดพลาดอย่างอื่น กงหมู่หนึ่งคิดในใจยัง ไงซะเธอก็ไม่อยากจะเชื่อว่าความสามารถทางด้านยาฝึก ของเลี้ยงหยางจะเทียบชั้นเธอได้