บทที่ 271 ทําลายชื่อเสียง

จากนั้นลู่เซี่ยงหยุนก็แนะนำวางหภรรยาของตัวเองให้ เสียงหยางรู้จัก ทั้งสามคนพูดคุยกันเล็กน้อย ลู่เซี่ยงหยุน และภรรยา ของเขาก็ไปคุยกับแขกท่านอื่นๆต่อ

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมงงานแต่งงานก็จบลงด้วยความ เรียบร้อย

ก่อนหน้านี้ลู่เซี่ยงหยุน และวางหยู่ได้จองร้านคาราโอเกะ เพื่อให้เพื่อนๆได้ไปสังสรรค์กัน ปกติแล้วลู่เสี้ยงหยางไม่ชอบสถานที่แบบนี้ แต่เพราะเห็น

แก่หน้าของลู่เซี่ยงหยุน เขาจึงต้องยอมไปด้วย

เมื่อผู้หญิงไฮโซหลายคนเห็นว่าลู่เสี้ยงหยางไป จึงตาม ไปด้วยอย่างหน้าด้านๆ

ถึงแม้พวกเธอจะรู้อยู่แล้วว่าลู่เสี้ยงหยางแต่งงานแล้ว แต่ ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความรักของพวกเธอที่มีต่อเขาแต่ อย่างใด

ฮ่าๆนี่มันศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดแล้ว แต่งงานได้ก็หย่าได้ และสําหรับคนอย่างลู่เสี้ยงหยางที่เป็นคุณชายตระกูลลู่จะมี สามสี่ภรรยาก็เป็นเรื่องปกติ

ในห้องคาราโอเกะ

แม้ว่าคืนนั้นจะเป็นงานแต่งงานของลู่เซี่ยงหยุนและวางห ยู่ แต่จุดศูนย์กลางความสนใจก็อยู่ที่ลู่เสี้ยงหยางทั้งหมด ผู้หญิงไฮโซทั้งหลายแทบจะเรียงแถวกันมาชนแก้วกับลู่ เลี้ยงหยาง พร้อมทั้งพูดคำพูดเยินยอต่างๆนาๆ

เย่นเฟยคู่ก็อยู่ในห้องคาราโอเกะห้องนี้ด้วยเช่นกัน เมื่อ เธอเห็นฉากนี้เข้าก็โกรธจนต้องกัดฟัน ลู่เลี้ยงหยางคนนี้ก็แค่ อาศัยบารมีพ่อจนได้เป็นหัวหน้าตระกูลลู่จนถึงทุกวันไม่ใช่ หรอ มีอะไรให้ต้องเยินยอกัน

ลู่เซี่ยงหลงกับเซี่ยตงเสว่ที่นั่งอยู่ในมุมไม่ได้รับความ สนใจจากใครเลย

ลู่เซี่ยงหลงกำหมัดแน่นแสดงสีหน้าบูดบึ้ง ปกติแล้ว ศูนย์กลางความสนใจต้องเป็นของเขา แต่ตอนนี้กลับถูกลู่เสี้ ยงหยางแย่งไปหมด

เซี่ยงเสว่หัวเราะออกมา และคิดในใจอย่างมุ่งร้าย อีก ไม่นานหรอก พ่อของคนใหญ่คนโตพวกนี้ก็ต้องยอมให้เธอ เวลาผ่านไปนานมากแค่ครู่เดียวก็เปลี่ยนเป็นเช้าตรู่ใน

พริบตา แม้จะบอกว่าคืนนี้จุดเด่นในห้องคาราโอเกะคือลู่เสียง หยาง แต่หลังจากที่ทุกคนไปชนแก้วกับลู่เสี้ยงหยางแล้วก็ต่าง

มาชนแก้วกับลู่เซี่ยงหยุนด้วยทั้งนั้น

ดังนั้นตอนนี้ลู่เซี่ยงหยุนจึงดื่มจนเมาแล้ว

แม้ลู่เสี้ยงหยางจะไม่ได้คออ่อน แต่ตอนนี้เขาก็รู้สึกมึนหัว อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน

ลู่เซี่ยงหลงเห็นว่าสนุกกันพอแล้ว และถึงเวลาแล้วจึงลุก ขึ้นมาพูดว่า “พอแล้วๆ พี่รองของพวกเราเมาจนแทบไม่ไหว แล้ว ดื่มต่อไปไม่ไหวแล้วหละ พวกคุณสนุกกันให้เต็มที่เลย พวกเราจะไปส่งเขากลับไปก่อน
ตอนแรกทุกคนตั้งใจจะไปก่อกวนในห้องหอ แต่เมื่อเห็น ว่าฝ่ายเจ้าบ่าวเมาแล้วจึงได้ล้มเลิกความคิดไป

“โอเคๆ วันนี้พวกเราจะปล่อยเจ้าบ่าวไป มีคนพยักหน้า

พูด

ลู่เสี้ยงหยางลุกขึ้นจากโซฟา และแบกลู่เซี่ยงหยุนไว้บน หลัง จากนั้นก็เดินออกไปจากห้องคาราโอเกะ

วางหยู่ไม่ได้เมาขนาดนั้น เหล้าของเธอถูกลู่เซี่ยงหยุนดื่ม แทนเกือบทั้งหมด ดังนั้นเธอจึงมีสติดีอยู่ เธอถือกระเป๋า และ เดินตามหลังลู่เสี้ยงหยางไป

ลู่เซี่ยงหลง และเซี่ยตงเสวก็เดินตามออกไปด้วยเช่นกัน ลานจอดรถชั้นใต้ดินลู่เสี้ยงหยางวางลู่เซี่ยงหยุนไว้ในรถ

วางหมู่นั่งอยู่เบาะหลัง และยิ้มให้ลู่เสี้ยงหยางพร้อมพูด อย่างเกรงใจ “วันนี้เซี่ยงหยุนเขาดื่มจนเมาแล้ว ขอโทษด้วย จริงๆนะคะ รบกวนคุณจริงๆ

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า และพูดว่า “เขาเป็นพี่รองที่ดีที่สุด ของผม ไม่เป็นไรเลยพี่สะใภ้ ไม่ต้องเกรงใจ”

“โอเค” วางหมู่พยักหน้า ก่อนที่จะหน้าแดงขึ้นมา เธอรู้สึก ว่าคุณชายสามตามที่คนอื่นพูดถึงกับตอนนี้ที่เธอเจอ ไม่ เหมือนกันเลยสักนิด

ลู่เสี้ยงหยางสตาร์ทรถ และกำลังจะขับออกไป แต่ทันใด นั้นลู่เซี่ยงหลงกับเซี่ยตงเสว่ก็รีบเดินมา

ลู่เซี่ยงหลงมองลู่เสี้ยงหยางพลางยิ้ม และพูด “น้องสามพี่ รองต้องรบกวนแกไปส่งหน่อยแล้ว ฉันกับพี่สะใภ้แกกลับก่อน นะ” เลี้ยงหยางพูดอย่างเฉยเมย “แล้วแต่”

เซี่ยตงเสว่พูดด้วยรอยยิ้มอันมีเสน่ห์” “สะใภ้ใหญ่ เดี๋ยว พรุ่งนี้เชิญทุกคนมากินข้าวด้วยนะคะ วันนี้เอาอย่างนี้ก่อนแล้ว กัน”

หลังจากพูดจบเธอก็เดินจับมือกับลู่เซี่ยงหลงกลับไป ลู่เลี้ยงหยางสตาร์ทรถ และมุ่งหน้าตรงไปที่บ้านของลู่เซี่ ยงหยุน

ตระกูลลู่เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียง และเข้มงวดเรื่องลำดับ ขึ้นมาก

แม้ว่าบ้านตระกูลลู่จะใหญ่มาก และมีห้องอยู่มากมาย แต่

ก็มีเพียงแค่หัวหน้าครอบครัวเท่านั้นที่มีสิทธิ์อาศัยอยู่ในนั้น

สำหรับคนในตระกูลคนอื่นๆต้องซื้อบ้านเอง แต่ก็ยังอยู่ ในบริเวณบ้านของตระกูล

สี่สิบนาทีหลังจากนั้น ลู่เสี้ยงหยางก็ไปส่งลู่เซี่ยงหยุนถึง บ้าน หลังจากอุ้มเขาไปนอนบนเตียงแล้วจึงกลับออกมา

ในขณะเดียวกันลู่เซี่ยงหลง และเซี่ยตงเสว่ก็ไม่ได้กลับ ไปที่บ้านของตัวเอง พวกเขาก็มาที่บ้านของลู่เซี่ยงหยุนเช่นกัน แต่อยู่ข้างนอก

เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางเข้าไปในบ้านของลู่เซี่ยงหยุน และ ไม่นานเขาก็ออกมาทั้งคู่ก็สบตากันแล้วยิ้ม รอยยิ้มนั้นแฝงไป ด้วยความโหดร้าย

เซี่ยตงเสว่พูดยิ้มๆ “สามี พวกเราจะสําเร็จหรือว่าจะล้ม เหลวก็อยู่ที่คืนนี้แล้ว พวกเราสองคนผัวเมียจะอยู่ในตระกูลยัง ไง จะมีชีวิตยังไงอยู่ตำแหน่งไหน ก็ต้องดูความสามารถของ คุณในวันนี้แล้ว” ลู่เซี่ยงหลงแสยะยิ้ม และพูดว่า “สบายใจได้ ฉันรอวันนี้ มานานแล้ว วันนี้ฉันจะต้องทำลายลู่เลี้ยงหยางให้สิ้นซาก แม้แต่พ่อของมันที่เป็นหัวหน้าตระกูลก็อย่าหวังว่าจะได้เป็นต่อ

พูดจบเขาก็เอื้อมมือไปหยิบถุงถุงหนึ่งออกมา เมื่อเปิดถุง ออกมาก็เห็นซิลิโคนหน้ากากผิวหนัง และซิลิโคนพิเศษ ลู่เซี่ยงหลงหยิบซิลิโคนขึ้นมาใส่หน้าโดยไม่ลังเล ทันใด

นั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเหมือนกับลู่เสี้ยงหยางกว่าเก้า

สิบเปอร์เซ็นต์

หลังจากนั้นเขาก็ใส่หน้ากากผิวหนังทับลงไปบนซิลิโคน อีกครั้ง

ทันใดนั้นลู่เซี่ยงหลงก็ใบหน้าคล้ายกับลู่เสี้ยงหยางเกือบ ร้อยเปอร์เซ็นต์

มันแทบจะเหมือนตัวจริงร้อยเปอร์เซ็นต์ จนขนาดที่ว่าถ้า เย่สวนมาอยู่ที่นี่ และไม่ได้มองอย่างละเอียดก็จะไม่รู้เลยว่านี่ ไม่ใช่ตัวจริง

แผนของลู่เซี่ยงหลงเลวร้ายมาก คืนนี้เขาจะปลอมตัวเป็น ลู่เสี้ยงหยางไปทำให้วางหมู่มีมลทิน

นี่เรียกว่าเป็นการยิงปืนครั้งเดียวได้นกสองตัว อย่างแรก ก็คือทำให้ลู่เสี้ยงหยางเสียชื่อเสียง และขณะเดียวกันก็ทำให้ ลู่กั่ว งพ่อของลู่เสี้ยงหยางตกอยู่ภายใต้แรงกดดัน จากนั้นก็ ยังสามารถทําลายความสัมพันธ์ระหว่างลู่เสี้ยงหยางและลู่เซี่ ยงหยุนได้ และเขาก็จะดึงลู่เซี่ยงหยุนให้มาอยู่ฝั่งเขา

ฮ่าๆๆ นี่เป็นแผนที่แยบยลที่สุด

ลู่เซี่ยงหลงหัวเราะออกมาเสียงดัง เขาแทบรอไม่ไหวแล้ว เขาเคยเป็นคาสโนวาตัวพ่อดังนั้นการมีเพศสัมพันธ์กับผู้ หญิงเป็นสิ่งที่เขาถนัดมาก

ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะมีภรรยาแล้ว แต่สำหรับผู้ชายเจ้าชู้ อย่างเขา ดอกไม้ในบ้านมันไม่น่าสนใจเท่าดอกไม้ข้างทาง หรอก

“ภรรยางั้นผมเข้าไปแล้วนะ เรื่องข้างนอกปล่อยให้เป็น หน้าที่ของผมเอง ถ้าเกิดอะไรขึ้นให้รีบแจ้งข่าวมาแล้วกัน” ลู่ เซี่ยงหลงพูดกับเซี่ยตงเสร่ จากนั้นก็รีบเข้าไปในบ้านเซี่ยง หยุนทันที

เซี่ยตงเสวรู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย เมื่อต้องเฝ้าดูสามี ของตัวเองไปมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น แต่เธอก็ทำอะไร ไม่ได้ ช่างเถอะเพื่อฐานะในตระกูลของเธอในภายภาคหน้า เรื่องนี้เธอจะถือว่าไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกัน

หลังจากลู่เซี่ยงหลงเข้าไปในบ้านของลู่เซี่ยงหยุน เขาก็ ตรงไปที่ห้องนั่งเล่น เมื่อเห็นว่าในห้องนั่งเล่นไม่มีคนอยู่ เขาจึงตรงไปที่ห้อง

นอ

ทันทีที่เข้าไปในห้องหอ เขาก็เห็นวางหยู่กำลังล้างมือให้ลู่ เซี่ยงหยุนอยู่

“ฮ่าๆๆ พี่สะใภ้ พี่ยังไม่พักผ่อนอีกหรอ ลำบากพี่แล้ว” ลู่เซี่ ยงหลงหัวเราะออกมา

วางหยี่สะดุ้งก่อนจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาแล้วเห็นลู่เสี้ยง

หยางจึงพูดว่า “น้องสาม เมื่อกี้กลับไปแล้วไม่ใช่หรอ ทำไม

กลับมาอีกล่ะ”

“เป็นเรื่องดีแน่นอน” ลู่เซี่ยงหลงเหลือบมองวางหยู่ไปทั่ว ร่างก่อนที่จะแสดงรอยยิ้มร้ายๆออกมา