บทที่ 268 เย่นเฟย

เมื่อได้ยินเสียงที่ดังขึ้นจากทางด้านหลัง เลี้ยงหยางหมวด คิ้วแน่น เมื่อหันกลับไปก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่งสวมชุดสีเขียว เข้ม รูปร่างเซ็กซี่ หญิงงามหน้าตาสดใสเดินผ่าน

วินาทีที่ได้เห็นรูปลักษณ์ของหญิงงามคนนั้น เลี้ยงหยาง นิ่งอึ้งไป

เขาเคยเจอเธอมาก่อน เคยพบกันเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หากจะพูดได้ถูก คือเคยได้พบในโทรศัพท์ของหวังเส

หลายวันก่อน หวังเสว่ไปจัดการคดีฆ่าต่อเนื่องที่เมืองไท ผิง โทรศัพท์ตกอยู่ที่ร้านเครื่องดื่ม

ในตอนนั้นเลี้ยงหยางและเย่สวนนำโทรศัพท์ของเธอไป คืน ระหว่างทาง ลู่เสี่ยงหยางเกิดความประหลาดใจ จึงแอบ เปิดโทรศัพท์ของหวังเสว ในขณะที่เขากำลังจะแฮ็ก

รหัสของเธอ ทันใดนั้น น้องสาวของหวังเสวีดีโอคอลเข้า มาพอดี

ลู่เสี้ยงหยางกดรับอย่างไม่ได้ตั้งใจ หลังจากนั้นจึงได้เห็น สิ่งที่ไม่คาดคิด

หญิงสาวสดใสคนหนึ่ง รูปร่างอ่อนช้อยปกปิดด้วยเสื้อผ้า น้อยขึ้น หลบอยู่บนเตียงด้วยทีท่าออดอ้อน หญิงสาวสดใสในวีดีโอ เป็นคนคนเดียวกันกับคนที่อยู่

ตรงหน้านี้

“เอ๋ เป็น…..เป็นแกเองหรือ?!” นาทีที่เห็นเลี้ยงหยาง เย่นเฟยอู่ลู่เสี้ยงหยางได้ทันที

นี่มันผู้ชายน่าสมเพชที่แอบหยิบโทรศัพท์ของพี่สาวเธอคน นั้น นา?

นี้ รอบกายเช่นเฟยมีหญิงงามรูปร่างดี หน้าตา ขณะ สะสวยทันสมัยหลายคนยืนอยู่ พวกเธอมาร่วมเป็นพยานใน งานแต่งของลู่เซี่ยงหยุน

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเล่นเฟยอู่ในตอนนี้ จึงเอ่ยถามขึ้น ด้วยความประหลาดใจ “เฟย แกรู้จักคนที่ดูโง่และเชื่อคนนี้ ด้วยเหรอ?”

เย่นเฟยอู่ใบหน้าแดงก่ำ จะยอมรับได้ยังไงกัน ว่าเลี้ยง หยางไอ้ผู้ชายน่าสมเพชนนี่แอบดูร่างกายของเธอ หญิงสาว ส่ายหน้ารัว “ไม่รู้จัก แค่ไม่ชอบขี้หน้ามันเท่านั้น

ลู่เสี้ยงหยางเผยรอยยิ้มโดยไม่เอ่ยใดๆ ยังไงซะตนก็เคย เอาเปรียบเธอ ปล่อยให้เธอว่าสักคำสองคำแล้วกัน

“อืม” สาวสวยข้างกายเช่นเฟย พยักหน้าพร้อมหัวเราะ ออกมา เลือกที่จะเชื่อคำพูดของเล่นเฟย เมื่อหันไปยังลู่เสี ยงหยาง บนใบหน้า เผยอาการเย้าแหย่ ในสายตาของพวกเธอ เลี้ยงหยาง เป็นแค่จรจัด ที่เต็ม ไปด้วยกลิ่นดิน คงมาจากบ้านนอกแหง ส่วนเช่นเฟย เป็น คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเย่น ไม่มีทางที่จะรู้จักไอ้กระจอก อย่างเลี้ยงหยางแน่นอน

“เห้ย ไอ้โรคจิต ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่” เช่นเฟย สบถใน ใจ ด้วยความเยือกเย็น ก่อนที่จะมุ่งไปยังตระกูลลู่ด้วย ความเร่งรีบ ขณะเดินผ่านเลี้ยงหยาง เธอเอ่ยกับเขาด้วยน้ำ เสียงที่มีเพียงเสียงหยางเท่านั้นที่จะได้ยิน “ไอ้โรคจิต ใน เมื่อแกเห็นร่างกายของฉันแล้ว ฉันจะหาคนมาควักลูกตาแก ออกมา ฝากเอาไว้ก่อน

บ้าเอ่ย! ให้ตาย ก็แค่เห็นรูปร่างเท่านั้นเองไม่ใช่หรือ? จําเป็นจะต้องโหดร้ายขนาดนี้ไหม

เส้นผมสีดำขลับประปรายที่หน้าผากของเสียงหยาง เด็ก สาวตรงหน้า เอาแต่ใจเสียมากกว่าหวงเสวซะอีก

เลี้ยงหยางยักไหล่ ไม่อยากมีเรื่องกับผู้หญิง

ดูทีท่าไม่แยแสของเลี้ยงหยาง เช่นเฟยโมโหจนกัดฟัน กรอด พร้อมกับหันไปออกคำสั่งกับบอดี้การ์ดทั้งสอง “วันนี้ เป็นวันมงคลของคุณชายตระกูล อย่าปล่อยให้ใครที่ไหน เข้ามาได้ง่ายๆ หากทำแขกผู้ใหญ่ด้านในอารมณ์เสีย พวก แกสองคนรับผิดชอบกันเอาเองแล้วกัน”

จบประโยคเธอเหลือบมองเลี้ยงหยางอย่างเยาะเย้ย เพื่อ บอกเขา ไอ้กระจอก หวังเข้าไปกินฟรี ไม่มีทาง

บ้าเอ๊ย!

เลี้ยงหยางนึกในใจ หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่มารดา ของเธอ เขาฟาดสั่งสอนเธอไปแล้ว กูกลับบ้านตัวเอง เธอมา โอ้อวดอะไรตรงนี้?

“วางใจเถอะ คุณหนูเย็น เรารู้ว่าต้องจัดการกับเรื่องนี้ยัง ไง” บอดี้การ์ดทั้งสองเอ่ย

หลังจากนั้น เช่นเฟยอู่และเพื่อนสาวของเธออีกหลายคน ไม่แยแสเสี่ยงหยางอีก พลันก้าวเท้าเข้าไปยังตระกูล

ในเวลานี้ บอดี้การ์ดทั้งสองยืนขวางทางเสียงหยางเอา ไว้ “ไม่มีการ์ดเชิญ ก็ใสหัวไปซะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าเรา สองคนไม่เตือน”

เลี้ยงหยางส่ายหน้า อย่างไร้หนทาง เขาจึงหยิบหยก ประจําตระกูลออกมาเพื่อยืนยันสถานะคุณชายตระกูลของ เขา

เมื่อบอดี้การ์ดได้เห็นหยกประจำตระกูล ทั้งคู่นิ่งแข็งไป ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “คุณชายสามกลับมาแล้วนี่เอง เชิญ ด้านในครับ เมื่อสักครู่เราทั้งสองมีตาหามีแววไม่ อย่าได้ถือ โทษเราเลย

ในบรรดาคุณชายทั้งหลายในตระกูลลู่ ลู่เลี้ยงหยางอยู่ อันดับที่สาม ถูกเรียกว่าคุณชายสาม ทุกคนในตระกูลดี คุณชายสามเป็นลูกชายของผู้นำตระกูลในตอนนี้ ซึ่งไม่ได้ อยู่ที่เมืองหลวง เพราะงั้นเมื่อเลี้ยงหยางหยิบเอาหยก ประจำตระกูลออกมา บอดี้การ์ดทั้งสอนถึงได้รับรู้ว่าที่แท้ แล้วเขาคือคุณชายสามที่กลับมาจากเมืองอื่น

เลี้ยงหยางพยักหน้ารับ ไม่ได้เอาเรื่องทั้งคู่แต่อย่างใด ยังไงซะพวกเขาก็แค่ปฏิบัติหน้าที่เท่านั้น ตรงกันข้าม เลี้ยง หยางกลับรู้สึกชื่นชมพวกเขา ที่มีความรับผิดชอบดี

หลังจากที่เข้ามาในตระกูลลู่ ลู่เลี้ยงหยางกวาดสายตาไป ทั่ว ด้วยความเหนื่อยหน่ายเล็กน้อย ทุกอย่างยังคงคุ้นเคย แต่ตัวเขากลับไม่ได้กลับมายังตระกูลหลายปีแล้ว

ตลอดทางเขาเดินผ่านทางเดิน ห้องฟิตเนส สระว่ายน้ำ สิ่ง ปลูกสร้างและอาคารอื่นๆ จนในที่สุดเลี้ยงหยางก็มาถึง ห้องโถงจนได้

ห้องโถงของตระกูล ถูกสร้างขึ้นอย่างกว้างขวาง ซึ่ง สามารถบรรจุผู้คนได้กว่าหลายร้อยคน ในตอนนี้ด้านในเต็ม ไปด้วยโต๊ะ ที่เหล่าคนดังมากมายกำลังรวมตัวกันพูดคุย บัดนี้ที่นี่จึงดูคึกคัก

เมื่อเลี้ยงหยางเดินเข้าห้องโถงเมื่อสักครู่ ทุกคนต่างกัน ไปทางเขาเป็นสายตาเดียว

เพราะวันนี้เวลาบีบรัด เลี้ยงหยางจึงไม่ทันเปลี่ยนชุดสูท ตอนนี้เขาอยู่ในชุดลำลอง แถมยังเป็นสินค้าตามข้างทาง

ซึ่งเป็นจุดเด่นอย่างยิ่งภายใต้สุดสูทรองเท้าหนังทั้งหมด

ให้ตาย เกิดอะไรขึ้น? ทำไมขอทานถึงได้แอบเข้ามาได้

“ฮ่าฮ่า ไอ้ขอทาน ช่างกล้า กล้ามาขอถึงในตระกูลลู่เลย”

“บอดี้การ์ดของตระกูลลู่ทำหน้าที่ได้แย่ชะมัด ฉันว่าฉัน ควรแนะนำประธาน ให้บอดี้การ์ดของตระกูลปล่อยให้ฉัน จัดการจะดีกว่า”

ในเวลาอันสั้น คนรอบข้างต่างวิพากษ์วิจารณ์ขึ้น

ในสายตาของลู่เสี่ยงหยาง คนพวกนี้ตัวใหญ่กว่ามดเพียง นิดเดียว ไม่สามารถส่งผลต่ออารมณ์ของเขาได้ เขาจึงไม่ สนใจคำพูดเหล่านั้น พลางหาที่ว่างนั่งลง พลันยกไวน์บน โต๊ะขึ้นดื่ม

ไม่ไกลนัก

เล่นเฟย ที่อยู่ข้างหน้าเลี้ยงหยาง รอบกายเธอห้อมล้อม ด้วยบรรดาลูกหลานเศรษฐี ที่กำลังเอาอกเอาใจเธอ

ตระกูลเย่นเองเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง เป็นเฟ ยอู่เองก็รูปร่างดี หน้าตาดี แถมยังจบการศึกษาจากฮาร์วาด มีแต่คนเข้าหาเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

ในเวลานี้ เพื่อนสนิทคนหนึ่งของเล่นเฟย สังเกตเห็นลู่เสี้ ยงหยาง เธอหันไปกระซิบข้างหูของเล่นเฟยอู่ “เฟยอดูนั่น ไอ้ นั่นมันคนที่โง่ทีมคนนั้นนี่นา มันเข้ามาได้ยังไง

เมื่อได้ยินดังนั้น เช่นเฟยคู่กันไปตามคำของเพื่อนสาว พลันเห็นเลี้ยงหยางที่นั่งอยู่บนโต๊ะ ที่กำลังดื่มไวน์ ทานของ หวาน อย่างไม่เกรงใจ

อืม?

หลังจากที่เล่นเฟยอู่นิ่งไปสักพัก เธอกระทืบเท้าอย่างไม่ พอใจ “ไอ้คนไร้ยางอาย คอยดูแล้วกันว่าฉันจะจัดการยังไง กับแก?”

พูดค่าเธอมุ่งไปทางเสียงหยางด้วยความโกรธ ในเวลา เดียวกัน เหล่าลูกเศรษฐีเองก็เดินตามเธอไปด้วย ต่างก็จับ จ้องเลี้ยงหยางด้วยเจตนาไม่ดี ไอ้กระจกที่ทำให้คุณหนูเป็น โกรธเป็นแน่ ในเวลานี้พวกเขาต้องออกหน้า เพื่อฝากภาพ วีรบุรุษต่อหน้าคุณหนูเป็น