บทที่223 ไม่เห็น โรงศพไม่หลั่งน้ำตา
เห็นการเคลื่อนไหวนี้ของจ้าวหรูเย็น ลู่เสี่ยงหยางก็รู้สึกอบอุ่น ใจ ไม่ว่าก่อนหน้านี้จ้าวหรูเย็นจะว่าเขาว่ายังไง แต่พอเขามี เรื่องลำบาก ผู้หญิงคนนี้ต้องก้าวออกมาเป็นคนแรกแน่นอน
นึกถึงจุดนี้ หลังจากนี้ลู่เสี้ยงหยางจะปกป้องจ้าวหรูเย็น อย่างไม่มีเงื่อนไข ช่วยเหลือเธอในทุกเรื่อง
โจวอานกำหมัดแน่น แววตาไฟลุกโชน แทบทนไม่ได้ที่จะ ตบจ้าวหรูเย็นฉาดใหญ่
แม่งเอ้ย แฟนของตัวเองยังอยู่ตรงนี้แท้ๆ เธอก็มีชู้อย่าง โจ่งแจ้งแบบนี้
อัปยศ!
ความอัปยศที่ยากจะอธิบายเกิดขึ้นในจิตใจเขา
หลิวผิงกับถังหลงเกือบจะคุกเข่า คนตรงหน้านี้คือลูกพี่ ของพวกเขา ที่พวกเขามีได้ทุกวันนี้ เป็นเพราะลู่เสี้ยงหยาง มอบให้ พวกเขาจะกล้าไม่เคารพลู่เสี้ยงหยางได้ยังไง
ตอนนี้ทั้งสองก้าวขาอย่างร้อนรนเดินเข้ามาถึงข้างตัวลู่เสี้
ยงหยาง อยากที่จะคำนับทักทาย แต่ในตอนนี้เอง ลู่เสี้ยงหยางถลึงตาใส่พวกเขาทั้งสอง พวกเขาทั้งสองเข้าใจความหมายของลู่เสี้ยงหยางทันที คน ติดดินอย่างลู่เสี้ยงหยาง แน่นอนว่าไม่ชอบให้สถานะของเขา ถูกเปิดโปงออกมา
อิ่ม!
หลิวผิงกับถังหลงสบตากัน ได้แต่ทำเป็นไม่รู้จักลู่เสี้ยง
หยาง
ถังหลงที่อารมณ์ร้อนคนนี้ ยกมือขึ้นมาตบไปที่ปากของพี่
เตา
“เชี่ย ไอ้ขยะ ใครให้ความกล้ากับมึง? ทำเรื่องไร้สาระ
แบบนี้”
ภายใต้การตบหนึ่งฉาดของถังหลง ฟันในปากของพี่เตาก็ หลุดไปสองสามซี่ เลือดสดไหลออกมา
เอ้?
พี่เตายกมือขึ้นจับหน้า แสดงความมึนงงอย่างมาก เขา เรียกหลิวผิงกับถังหลงมาเพื่อให้สนับสนุนตัวเอง ไม่ใช่เรียก พวกเขาสองคนมาสั่งสอนตัวเอง
แม่เข็ด!
พี่หลงตีคนผิดหรือเปล่า?
“พี่หลง คนที่ทำลายเขตพื้นที่ของเราคือไอ้เด็กนี่ พี่ควร ต่อยมันนะ” พี่เตาเริ่มมีใจที่อยากตาย มองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง
แล้วพูด “เอาเรื่องไร้สาระอะไรมาพูด? กูตบก็คือมึง” ถังหลงเงื้อมือ ขึ้นอีกครั้ง ตบไปที่หน้าของพี่เตา
พี่เตามีนงงโดยสมบูรณ์ ตะลึงงัน
“เชี้ย! อะไรกันวะเนี่ย?” โจวอานสายตามีนงง เขายังรอดู ลู่เสี้ยงหยางถูกสั่งสอน แต่ไม่คิดว่าผลลัพธ์จะเป็นแบบนี้
หลิ่วหรูยู่กับจ้าวหรูเย็นต่างสับสน คนพวกนี้ทำไมกัด กันเอง เริ่มส่งเสียงคำรามในรังแล้ว?
หลิวผิงยิ้ม พูดกับพี่เตา “ก่อนหน้านี้พวกเราเคยเตือนแก แล้วใช่ไหม ว่าอย่าใช้อำนาจกดขี่คนอื่น อย่าทำเรื่องที่ผิด กฎหมาย แต่แกเอาคำพูดของพวกฉันทำหูทวนลม แกพูดซิ ควรตบไหม?”
อะไร?
พี่เตาเบิกตากว้าง สงสัยว่าเขาได้ยินผิดไป
ไม่ใช้อำนาจกดขี่คนอื่น ไม่ทำเรื่องที่ผิดกฎหมาย นั่นยัง เป็นสไตล์การรวมโลกใต้ดินของพวกเขาหรอ?
ก่อนหน้านี้ภายใต้คำสั่งของหลิวผิงกับถังหลง พวกเขา เพื่อได้อาณาเขต ไม่รู้ว่าทำเรื่องที่มองไม่เห็นแสงสว่างไปเท่า ไหร่แล้ว ก่อนหน้านี้ ถังหลงกับหลิวผิงเคยบอกเขาแท้ๆ ว่าจะรวม สังคมต้องใจทรามมือสกปรก เพื่อเป้าหมายแล้วไม่เลือกวิธี
การ
แต่ตอนนี้ หลิวผิงมาบอกเขาว่าให้เป็นคนดี?
เชี่ยอะไรเนี่ย!
เล่นตลกอะไร?
พี่เตาเกิดความสับสน
ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกข่า ไอ้เวรสองตัวนี้ตอบสนองไวมาก แต่ เหตุผลเส็งเคร็งแบบนี้คาดว่าคงมีแค่หลิวผิงที่คิดออกมาได้ แต่อดพูดไม่ได้ว่า นี่เป็นข้ออ้างที่เป็นเหตุเป็นผลที่สุด
แม่ง ไอ้ตัวตลกโง่ ยังอึ้งอะไรอีก? ยังไม่รีบขอโทษคนอื่น เขาอีก” ถังหลงยกขาขึ้น ถีบไปที่ขาของพี่เตาหนึ่งที่
พี่เตาร้องไห้ไร้น้ำตา ไม่กล้าขัดขืน รีบไปที่ด้านข้างของ หลิ่วหรูยู่ ก้มหัวแล้วพูด “คุณหลิ่ว ผมผิดไปแล้ว หวังว่าคุณ จะให้อภัยผม”
“ให้อภัยแก?” หลิ่วหรูยู่ส่งเสียงหี่ในจมูก แล้วพูด “ได้”
เพี้ยะเพี้ยะ!
หลังจากสิ้นเสียงพูด เธอก็ยกมือเรียวงาม ตบไปที่หน้า ของพี่เตาสองครั้ง ” โอเค ระหว่างเราเคลียร์แล้ว จากนี้ไม่มีความบาดหมาง ต่อกัน” หลิ่วหรูยู่กล่าว เมื่อกี้เธอโดนพี่เตาทำให้เจ็บปากไป สองครั้ง ตอนนี้เธอจึงตบกลับคืน
หลิวผิงกับถังหลงหนังตากระตุกเล็กน้อย ยังดีที่หลิ่วหรูยู่ เป็นคนรู้ใจของลูกพี่พวกเขา ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ใครกล้าตบลูก น้องของพวกเขา พวกเขาจะต้องให้มันถอดหนังสามชั้น แน่นอน
ในใจของพี่เตาเสียใจอย่างมาก ถ้ารู้ว่าผลจะเป็นแบบนี้ ตั้งแต่แรก เขาไม่มีทางแตะต้องหลิ่วหรูยู่เด็ดขาด
ในตอนนี้ หลิวผิงมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางกับหลิ่วหรูยู่แล้วพูด ขึ้น “เรื่องคืนนี้พวกเราได้จัดการแล้ว พวกคุณยังมีอะไรจะ เสริมอีกไหม?”
หลิ่วหรูยู่ส่ายหน้า
ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้สนใจเขา แต่เหลือบมองไปที่โจวอาน เดินเข้าไปหาเขา
ในใจของโจวอานอึดอัด เพียงพริบตา ก็นึกข้อแก้ต่างได้
“หรูเย็น พวกเรารีบไปกันเถอะ เพื่อนของเธอตอนนี้พ้น จากอันตรายแล้ว เธอไม่ต้องกังวลอีกแล้ว ฉันรีบส่งเธอกลับ บ้าน คุณลุงจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเธอ” โจวอานพูดข้ออ้างเพื่อ ที่จะแอบออกไปอย่างเปิดเผย จ้าวหรูเย็นไม่ได้รับคำ เพียงแค่จ้องมองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง
เมื่อกี้ตนเองออกมายืนหยัดแทนเขา ยิ่งกระตุ้นความรู้สึก ที่เธอมีต่อลู่เสี้ยงหยางอีกครั้ง
“เฮ้ นี่ก็ดีกแล้ว หรูเย็นรีบไปเถอะ” ตอนนี้โจวอานบังคับ
ดึงมือของจ้าวหรูเย็น พาเธอเดินไปทางด้านนอกห้องอย่าง “หยุดก่อน ฉันบอกให้แกไปได้แล้วหรอ?” แต่พึ่งเดินออก ไปได้ไม่กี่ก้าว เสียงที่เย็นชาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ของลู่เสี้
ร้อนรน
ยงหยางก็ดังสะท้อนขึ้น
เปรี้ยง!
ร่างกายของโจวอานหนักอึ้ง ขาที่ก้าวเดินอยู่ แข็งที่ออยู่
กลางอากาศ
ซิบหาย โดนไอ้โง่ลู่เสี้ยงหยางนี่จ้องเขม็งแล้ว
“เมื่อกี้ฉันพูดแล้ว ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องในคืนนี้ จะ ต้องชดใช้” ใบหน้าของลู่เสี้ยงหยางเผยรอยยิ้มอบอุ่น เดิน ไปทางโจวอานกับจ้าวหรูเย็น
ตึงตึงตึง!
ตอนนี้ภายในห้องเงียบกริบ ทุกฝีเท้าที่ตกลงบนพื้นของลู่ เสี้ยงหยางต่างเกิดเสียงที่น่าอึดอัด แล้วทุกครั้งที่เสียงฝีเท้าดังขึ้น หัวใจของโจวอานก็จะหนัก อึ้งขึ้นทุกครั้ง ราวกับถูกสัตว์ที่มาจากยุคโบราณเหยียบเข้า!
อีกนิดเดียวโจวอานก็จะทรุดลงไปแล้ว เขารู้สึกผิดปกติ ตอนนี้ที่เดินเข้ามาหาเขาไม่ใช่ลู่เสี้ยงหยาง แต่เป็นปีศาจที่ เดินออกมาจากสนามรบชูร่า
“แก แกจะทำอะไร? แกอย่าเข้ามา” ตัวของโจวอานสั่นจน แทบไม่ไหว พอลู่เสี้ยงหยางก้าวเข้ามาก้าวนึง เขาก็ถอยหลัง
ไปก้าวนึง
ปีง!
ทันใดนั้นหลังของเขาก็ชะงัก ถอยมาจนถึงกำแพงแล้ว
จะถอยก็ถอยไม่ได้
“ไหนพูดสิ คนกระจอกชั่วช้าไร้ยางอายอย่างแก ฉันควร ลงโทษยังไง?” ลู่เสี้ยงหยางเองก็เดินมาถึงตัวของโจวอาน
โจวอานยังคงพูดด้วยถ้อยคำที่หนักแน่น “ฉันรู้ แกไม่ชอบ ที่ฉันคบหรูเย็น แต่ฉันรับประกัน ฉันจะดีต่อหรูเย็น แกไม่ จำเป็นต้องคิดเอาเองว่าฉันเป็นคนยังไง ฉันไม่เข้าใจว่าแก กำลังพูดอะไร”
คู่เลี้ยงหยางหัวเราะ “มาถึงตอนนี้แล้ว ยังทำเป็นเสแสร้ง ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ ดูท่าแกคงไม่เห็นโรงศพไม่หลั่งน้ำตา”
ยกมือขึ้น จะตบไปที่โจวอาน โจวอานตะโกนออกมาด้วยความตื่นตกใจ “ที่คุณหนูหลิ่ว หรูยู่ถูกตบ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันจริงๆ”
ลู่เสี้ยงหยางหูทวนลม ง้างมือจะตบต่อ
แต่ในตอนที่มีอของลู่เสี้ยงหยางใกล้จะตกลงบนไหล่ของ
โจวอาน ทันใดนั้นจ้าวหรูเย็นก็ก้าวออกมา ยืนขวางระหว่าง เขากับโจวอาน “ลู่เสี้ยงหยาง อย่าคิดว่านายมีความสัมพันธ์กับคุณหลิ่ว แล้วคิดว่าจะทำอะไรก็ได้ไม่พูดด้วยเหตุผล คืนนี้คุณหลิ่วถูก ตบ จะไปเกี่ยวอะไรกับโจวอานได้ นายอย่ากล่าวโทษเขา
เขาอยู่กับฉันตลอด ถ้านายจะตีก็ตีฉันด้วยเถอะ”
จ้าวหรูเย็นกล่าว ในใจไม่สบายใจอย่างมากที่ลู่เสี้ยง หยางปกป้องหลิ่วหรูยู่ขนาดนี้
แต่พูดจบ เธอก็หลับตาลง หยาดน้ำตาสองหยดไหลออก มาจากดวงตาของเธอ ไหลลงบนใบหน้าที่งดงามของเธอ ตกลงสู่พื้น
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ