บทที่ 220 กลเม็ดของพี่เตา
โชคดีที่พี่เตาเป็นคนหูตาไว เขาหลบแก้วที่หลี่วหรูยู่เหวี่ยงมา
ได้
พี่เตารู้สึกว่าแค่ผู้หญิงคนเดียวยังจัดการไม่ได้ เขาคงต้อง อับอายขายหน้าอย่างแน่นอน จากนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของ เขาก็หายไป “นางตัวแสบ อุตส่าห์ให้เกียรติเธอแล้วนะ อย่า หาว่าไม่เกรงใจก็แล้วกัน”
เขาดีดนิ้วแล้วมีชายสองคนเดินเข้ามาจับแขนของหลิ่วหรู ยู่ไว้จากด้านหลัง
หลิ่วหรูยู่พยายามดิ้นรนแต่ไร้ประโยชน์
พี่เตาพูดอย่างเคร่งขรึม “ตอนนี้เธอยังมีโอกาสตัดสินใจ เธอจะยอมนอนกับพี่หรือว่าจะสัมผัสกับกลเม็ดของพี่”
“ถ ย!” หลิ่วหรูยู่ถ่มน้ำลายใส่หน้าพี่เตาแล้วพูดอย่าง แดกดันว่า “สภาพหมาไม่แดกอย่างถึง ยังคิดจะให้กูนอนกับ จึงเหรอ? ฝันไปเถอะ”
รูม่านตาของพี่เตาหดเล็กลง เขาเช็ดน้ำลายของหลิ่วหรูยู่ ออกจากใบหน้า จากนั้นตกไปที่ใบหน้าของเธอด้วยความ
โมโห
“แมร่ง พูดกันดีๆ ไม่ชอบ ในเมื่อขนาดนี้แล้ว กก็จะไม่ เกรงใจแล้วเหมือนกัน”
หลิ่วหรูยู่ถูกตบจนมีเลือดไหลออกมาที่มุมปาก รอยฝ่ามือ ของเขายังติดอยู่ที่แก้มอันขาวเนียนของเธอ แต่ถึงอย่างนั้น เธอยังคงมองพี่เตาด้วยสายตาประชดประชัน
“มีคนเคยบอกคุณไหมว่าคุณมันเหมือนตัวตลกคนหนึ่ง คิดว่าใส่ชุดแบรนด์เนมแล้วจะปกปิดความสกปรกข้างใน ของคุณได้เหรอ? คุณมันก็แค่ไอ้หน้าตัวเมียดีๆ คนหนึ่งแค่ นั้นเอง” หลิ่วหรูยู่พูดตะคอกใส่เขา
พัวะ!
หลังพูดจบเธอก็ถูกตบเข้าที่หน้าอย่างจังอีกครั้ง
“นางตัวแสบ กูเหมือนตัวตลกแล้วไง? คอยดูนะว่าคืนนี้ก จะเอาถึงต่อหน้าพี่น้องของกูยังไง!”
พี่เตาพูดอย่างเหี้ยมโหดแล้วยื่นมือออกไปกระชากเสื้อ ของหลิ่วหรูยู่จนทำให้เห็นผิวอันขาวเนียนและเสื้อผ้ารัดรูป
ด้านในของเธอ
กรึบ!
พี่เตาถึงขั้นกลืนน้ำลาย แล้วดวงตาก็สว่างขึ้น
สายตาลูกน้องของเขาต่างก็มองมาที่หลิ่วหรูยู่แล้วพากัน กลืนน้ำลาย พี่เตาหัวเราะตังๆ แล้วพูดว่า “พี่น้อง รอข้าเสพสุขกับมัน
ให้เสร็จก่อน แล้วพวกเองก็ต่อแถวกันมาเลย” เมื่อนึกถึงภาพแห่งความสุขที่จะได้ลิ้มรสหลิ่วหรูยู่กำเดา ของลูกสมุนหลายคนก็แทบพุ่ง
พี่เตายังคงยื่นมือออกไปดึงเสื้อของหลิ่วหรูยู่แล้วพยายาม เข้าไปจูบปากเธอ
หลิ่วหรูยู่หลั่งน้ำตาด้วยความเสียใจแล้วตะโกนขอความ ช่วยเหลืออย่างไม่หยุด
พี่เตายิ้มอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นฉีกเสื้อของหลิ่วหรูยู่มาดม “ฮ่าๆ ๆ รีบร้องขอความช่วยเหลือเลย ร้องดังๆ ยิ่งดังยิ่ง ทำให้พี่รู้สึกตื่นเต้น”
ปั้ง!
ขณะนี้ประตูห้องวีถูกถีบจนพัง จากลู่เสี้ยงหยางก็เดินเข้า
มา
ลู่เสี้ยงหยางกวาดสายตามองไปทั่วห้องจากนั้นสีหน้าก็ เคร่งขรึมทันที
“ช่างกล้า พวกนายจะต้องตายกันหมด!” การสังหารที่น่า สยดสยองที่สุดได้ปะทุออกมาจากร่างของลู่เสี้ยงหยาง
สืบ! ทั้งห้องมีกลิ่นอายความตายขึ้นมาทันที!
เนื่องจากความเจตนาฆ่าที่ปะทุออกมาจากร่างของสู่เสี้ยง หยางทำให้อุณหภูมิทั้งห้องลดลงจนเหมือนเข้าสู่ฤดูหนาว ทันที
พี่เตาและลูกน้องต่างก็สะดุ้งตกใจ
ลู่เสี้ยงหยางนั้นเย็นเยือกอย่างที่สุด เขาพูดกับคนเหล่านั้น “พวกขยะสังคมคิดแล้วยังว่าจะตายท่าไหน?”
“หือ? ไอ้หนู นายก็คือไอ้หน้าจืดที่คอยเกาะหลิ่วหรูยู่กินใช่ ไหม? ใจใหญ่เหมือนกันนะเรา!” พี่เตาพูดอย่างเย้ยหยัน
“พวกขยะเหลือขอ วันนี้ข้าจะทำให้พวกเองเสียชาติเกิด เอง” ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าไร้ซึ่งอารมณ์
“จริงเหรอ? ทำให้กดูหน่อยว่าถึงเอาความมั่นใจนี้มาจาก ใหน ไอ้กระจอกเหลือขอ” พี่เตาตะคอกแล้วส่งสายตาให้กับ
ลูกน้อง
คนเหล่านั้นกระโจนเข้าไปหาลู่เสี้ยงหยางเหมือนหมาป่าที่
หิวโหย
ลูกน้องคนแรกถือกำปั้นแล้วกระโดดเข้าไปหาลู่เสี้ยง
หยาง
สู่เสี้ยงหยางหรี่ตาแล้วยื่นแขนออกไปแล้วหักแขนของชาย
คนนั้น จากนั้น ก่อนที่เขาจะกรีดร้องออกมา ลู่เสี้ยงหยางยกขาขึ้น แล้วถีบไปที่กลางอกเขาอย่างจัง “โอ้ย” ในที่สุดขายคนนั้นก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดขึ้น
มา เขารู้สึกเจ็บหน้าอกเหมือนถูกรถพุ่งชนด้วยความเร็ว
เขากระเด็นออกไปเป็นเมตรอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
ดูม!
ร่างของชายคนนั้นกระแทกเข้ากับฝาผนังจนทำให้ทั้งห้อง สั่นสะเทือน
ชายคนนั้นค่อยๆ สไลด์ลงไปนอนกองที่พื้นแล้วเลือดสีข้น
ก็พุ่งออกมาจากปากของเขา
เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางอัดชายคนนั้นจนหมดสภาพ ลูกน้อง
คนอื่นๆ จึงถอยห่างออกไป
แต่ ณ ตอนนี้ ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ยั้งมือ เขากระโจนเข้าหา
ชายกลุ่มนั้นอีกครั้ง
ผัวะ ผัวะ ผัวะ!
ท่ามกลางเสียงวุ่นวาย ชายเหล้านั้นค่อยๆ กระเด็นออกไป ฟาดกับฝาผนังห้องทีละคน
จนกว่าฝาผนังห้องร้าว และพวกลูกน้องก็ล้มลงไปนอนขด ตัวอยู่กับพื้นด้วยความเจ็บปวด ที่!
บรรยากาศในห้องวีเงียบลงด้วยความเย็นเยือก รูม่านตา ของพี่เตาหดเล็กลงและรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว
ลู่เสี้ยงหยางในขณะนี้เลือดเย็นอย่างที่สุด ทุกๆ หมัดที่ เหวี่ยงออกไปก็ทำเอาพวกนักเลงเจ็บจนปางตาย
นี่ก็คือไอ้หน้าจืดที่บอกหรือ?
ให้ตายเหอะ มันเป็นปีศาจชัดๆ
ขาของพี่เตาสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ สีหน้าของเขาหวาด กลัวอย่างที่สุด
“คู่เสี้ยงหยาง คุณมาจนได้!” หลิ่วหรูยู่แหงนมองลู่เสี้ยง หยาง แม้มุมปากของเธอยังมีเลือดไหลอยู่ แต่เธอไม่ได้รู้สึก เจ็บปวดใดๆ ตอนนี้เธอแค่รู้สึกตกใจ ซาบซึ้ง และรู้สึกชื่นชม ด้วยความน่าเหลือเชื่อ
ในบรรดาผู้ชายทั้งหมด ลู่เสี้ยงหยางดูยิ่งใหญ่และมีความ เป็นผู้ชายมากที่สุดเท่าที่เธอเคยพบ
“ขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้คุณต้องถูกทำร้าย เป็นความ ผิดของผมเอง” สู่เสี้ยงหยางพูดอย่างใจเย็น แม้เสียงพูดจา เบาแต่มันก็ดังก้องเหมือนฟ้าร้องในหัวใจของหลิ่วหรูยู่
พี่เตากัดฟันแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอีกครั้ง เขาไม่คาดคิดว่าลู่เสี่ยงหยางจะมีความสามารถขนาดนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เรียกลูกน้องมามากเท่าไหร่
แต่ตอนนี้เขากำลังเรียกลูกน้องยอดฝีมือมาแล้ว!
หลัง โทรเสร็จ พี่เตาก็เกิดความมั่นใจอีกครั้ง จากนั้นยิ้ม พูดกับลู่เสี้ยงหยางด้วยสีหน้าขมขื่น “ไอ้หนู คนของพี่กำลัง มาแล้ว นายตายแน่”
ในระหว่างที่ลู่เสี้ยงหยางมีเรื่องกับพี่เตาและลูกน้องของ
เขา
จ้าวหรูเย็นได้เดินกลับห้องคาราโอเกะของเธอ
โจวอานกลับไปนั่งอยู่ที่เดิมและทำเหมือนไม่ได้ขยับตัวไป
ไหน
จ้าวหรูเย็นรู้สึกผิด แต่เมื่อเห็นภาพนี้เธอก็แอบโล่งใจ
“หรูเย็น คุณไม่สบายเหรอ ทำไมไปเข้าห้องน้ำนานจัง?” โจวอานถามอย่างเจ้าเล่ห์
นัยน์ตาจ้าวหรูเย็นเกิดความตื่นตระหนกขึ้น แต่ไม่นานก็ หายไป เธอยิ้มพูดกับเขา “ฉันรู้สึกปวดท้องหน่อย ต้อง ขอโทษนะที่ให้รอนาน”
โจวอาน โบกมือพูด “ไม่เป็นไรครับ แล้วปวดมากไหม? ต้องหายากินไหม?”
จ้าวหรูเย็นส่ายหัวตอบ “ไม่เป็นไรๆ ตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้ว” โจวอานพยักหน้า สมาธิของเขาไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว เขาแทบ อดใจรอไม่ไหวที่จะเห็นลู่เสี้ยงหยางถูกคนของพี่เตาสั่งสอน
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ โจวอานยิ้มอย่างมีเลศนัยแต่พูดกับจ้าวหรู เย็นอย่างใจเย็น “หรูเย็น ผมยิ่งคิดเรื่องของลู่เสี้ยงหยางแล้ว ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจเลย ไหนๆ เขาก็เป็นเพื่อนคุณ ผมคิดว่า เราควรไปคุยกับเขาอีกรอบ เพราะเงินเดือน 6000 ที่ผมบอก จะให้เขานั้น ผมรู้สึกว่ามันน้อยเกินไป เอางี้ดีกว่า ผมจะให้ เขาเดือนละหมื่นไปเลย”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ