บทที่ 219 เล่นกับพี่สักคืนนะ

กรับ!

พี่เตาที่เพิ่งเห็นรูปของ หลิ่วหรูยู่ก็กลืนน้ำลายทันที บ้าจริง ผู้หญิงคนนี้สวยจริงๆ หุ่นดีที่สุด ที่สำคัญเธอยังซิงอีกด้วย

ฮ่าๆ ผู้หญิงแบบนี้ขอให้ได้สักที ต่อให้ตายยังคุ้มเลย

“เธอคือใคร? นายรู้สึกเหรอ?” พี่เตาถามด้วยความสนใจ เขาอดไม่ได้ที่จะทำให้สำเร็จตามความต้องการ

โจวอานตอบ “เธอชื่อหลิ่วหรูยู่ครับ ผมเคยเจอเธอหลาย

ครั้ง”

“ดี ดีมาก งั้นก็เลือกเธอคนนี้เลย” พี่เตาโบกมือ ดูเหมือน ว่าเขากำลังจะลงมือซะแล้ว

แต่โจวอานเตือนเขาก่อน “พี่เตาครับ เธอเป็นลูกสาวของ ตระกูลหลิ่วเลยนะครับ พี่ต้องระวังด้วยนะครับ”

พี่เตารู้สึกตกใจ ตระกูลหลิ่วเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ใน ปืนเหอและเป็นครอบครัวที่มีอำนาจมาก

แต่เขาไม่ได้กลัวอะไร เพราะตัวเขาก็มีภูมิหลังที่ดีเหมือน

กัน

“ไม่เป็นไร ผู้หญิงแบบนี้มีรสชาติที่สุดแล้ว” พี่เตายิ้มกว้าง จนแทบจะมีน้ำลายไหลออกมาจากมุมปาก

“แล้วก็ พี่เตาครับ ผมยังมีเรื่องอยากขอความกรุณาจากพี่ หน่อยครับ” โจวอานเห็นว่าพี่เตากำลังจะลงมือ เขาจึงรีบ ฉวยโอกาสพูด

“ว่ามา” วันนี้พี่เตาอารมณ์ดี จึงยิ้มพูดอย่างมีความสุข

ดวงตาโจวอานเป็นประกาย “ข้างๆ หลิ่วหรูยู่มีไอ่หน้าจืด คนหนึ่งครับ ผมเห็นมันทีไรก็รู้สึกหมั่นไส้ทุกทีครับ ผมอยาก ขอความกรุณาจากพี่เตาช่วยสั่งสอนมันให้ทีครับ”

ลู่เสี้ยงหยาง นายชอบเกาะผู้หญิงกินนักใช่ไหม? วันนี้กจะ ทำลายอาชีพของนายเอง

“ตกลง ไม่ใช่ปัญหา พี่จะพาคนไปจัดการกับมันเดี๋ยวนี้

เลย” พี่เตาพูด

ในล็อบบี้ของร้าน KTV

ขณะนี้ลู่เสี้ยงหยางและจ้าวหรูเย็นกำลังยืนมองการจราจร

ที่วุ่นวายด้านนอกจากข้างหน้าต่าง

จ้าวหรูเย็นยังคงปล่อยวางเรื่องของลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ ดัง นั้นเธอจึงเรียกเขาออกมาคุยให้ชัดเจน

“สู่เสี้ยงหยาง คุณติดว่าที่ผ่านมาฉันมองคุณผิดไหม?” จ้าวหรูเย็นมองไปที่สู่เสี้ยงหยางแล้วถามเขา

คู่เสี้ยงหยางยิ้มพูด “หมายถึงอะไร?”

จ้าวหรูเย็นถอนหายใจแล้วพูดต่อ “อดีตฉันเคยคิดว่าคุณ เป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบ แต่ตอนนี้ฉันดูเหมือนจะคิดผิด แล้ว ฉันคิดมาตลอดว่าคุณไม่มีทางเลือกอื่นถึงได้ไปเป็น ลูกเขยบ้านตระกูลเย่ แต่วันนี้คุณกลับอยู่กับคุณผู้หญิงบ้าน ตระกูลหลิ่ว แล้วมันหมายถึงอะไร? คุณอธิบายได้ไหม?”

อธิบาย?

ลู่เสี้ยงหยางไม่เข้าใจ ทำไมเขาต้องอธิบายด้วย ถ้าเย่สวน เป็นคนขอร้อง เขาอาจจะมีหน้าที่ที่ต้องอธิบาย เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางเอาแต่เงียบไม่พูดอะไร จ้าวหรูเย็นก็

รู้สึกเศร้าใจและมีน้ำตาคลอเต็มเบ้าตาของเธอ

ลู่เสี้ยงหยางไม่ชอบการที่ผู้หญิงมาร้องไห้ต่อหน้าอย่าง ที่สุด เขาจึงยกมือขึ้นแล้วพูดกับเธอ “โอเคๆ ผมจะอธิบาย โอเคไหม?”

จ้าวหรูเย็นมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางด้วยสายตาคาดหวัง เธอ หวังว่าลู่เสี้ยงหยางจะบอกเธอสำหรับทุกสิ่งที่เธอเห็นนั้นไม่ เป็นความจริง

สู่เสี้ยงหยางถอนหายใจแล้วพูด “เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่าง ที่คุณคิด ผมกับหลิ่วหรูยู่เป็นแค่เพื่อนทั่วไปเท่านั้น วันนี้เธอ ไม่สบายใจ ผมจึงตั้งใจมาอยู่เป็นเพื่อนเธอก็เท่านั้น”

จ้าวหรูเย็นรู้สึกน้อยใจ เป็นแค่เพื่อนทั่วไปเท่านั้น? ถ้าเป็น แค่เพื่อนทั่วทำไมคนอื่นต้องให้คุณมาอยู่เป็นเพื่อนในวันที่ไม่ สบายใจด้วย?

อีกอย่างในวันที่เธอเศร้าใจเขาก็ไม่เคยอยู่เป็นเพื่อนเธอ

เลย

จ้าวหรูเย็นคิดว่าลู่เสี้ยงหยางต้องโกหกเธออย่างแน่นอน

“เย่สวนรู้ไหมที่คุณทำแบบนี้? ในเมื่อเธอแต่งงานกับคุณ แล้ว คุณก็ควรจริงใจกับเธอบ้างสิ” จ้าวหรูเย็นพูดอย่างไม่ พอใจ เธอเองก็รับไม่ได้ที่ลู่เสี้ยงหยางเปลี่ยนไป

ลู่เสี้ยงหยางได้แต่ยิ้มอย่างเงียบๆ ดูเหมือนว่าจ้าวหรูเย็น จะเข้าใจผิดเขาไปกันใหญ่แล้ว

จ้าวหรูเย็นมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดต่อ “ฉันเข้าใจดี คุณเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงมันอาจทำให้คุณถูก กดดันมากมายหลายอย่าง แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะมี สิทธิ์ทรยศต่อชีวิตคู่ได้นะ ถ้าคุณไม่อยากเป็นลูกเขยที่แต่ง เข้าบ้านภรรยาอีก คุณก็จบความสัมพันธ์แล้วเริ่มต้นใหม่ ก็ได้”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เธอหยุดไปพักหนึ่ง จากนั้นพูดต่อ “ใน ฐานะเพื่อนกัน ฉันมีหน้าที่ที่ต้องเตือนคุณว่าความจริงมัน โหดร้ายนะ คุณจะเกาะหลิ่วหรูยู่กินไปตลอดไม่ได้ วันหนึ่งถ้า เธอเบื่อคุณ เธอก็จะทิ้งคุณไป ฉันเองก็ไม่เข้าใจเลยจริงๆ คุณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ ทำไมคุณไม่ใช้มัน ให้เกิดประโยชน์ คุณหาเลี้ยงชีพด้วยความสามารถของคุณ เองก็ได้นะ”

ลู่เสี่ยงหยางพูดอย่างจริงจัง “ผมหาเลี้ยงชีพด้วยความ สามารถของผมเองมาตลอด”

“โดยวิธีไหน? เกาะผู้หญิงกินเหรอ?” จ้าวหรูเย็นได้แต่ส่ายหัว เธอไม่คิดเลยว่าลู่เสี้ยงหยางนั้น

หมดหนทางรักษาแล้ว ถึงเวลานี้ยังคิดจะเล่นลิ้นอยู่ “โอเค ฉันไม่อยากคุยเรื่องนี้กับคุณอีกแล้ว แต่ฉันอยาก เตือนคุณอีกเรื่องหนึ่ง เรื่องที่คุณไปมีเรื่องกับตระกูลหานและ ตระกูลเหอ ฉันว่าคุณรีบออกไปจากปิดเหอเถอะนะ ไม่งั้นคุณ อาจจะถูกฆ่าเมื่อไหร่ก็เป็นไปได้ ถึงเวลาแล้วจะไม่มีใครช่วย

คุณเก็บศพด้วยซ้ำ” จ้าวหรูเย็นพูดด้วยความโกรธ

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ตอนนี้เธอยิ่งคุยกับลู่เสี้ยงหยางก็ยิ่ง รู้สึกหงุดหงิด

“เหอะๆ ผมเคยบอกคุณแล้ว ตระกูลหานกับตระกูลเหอไม่ อยู่ในสายตาของผมหรอก คนที่ควรออกไปให้พ้นจากปินเห อดือพวกเขาต่างหาก” ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างใจเย็น เมื่อได้ยินเช่นนี้จ้าวหรูเย็นก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ ดูเหมือน ว่าเธอหมดหนทางที่จะช่วยลู่เสี้ยงหยางแล้วจริงๆ เขาคงคิด ว่ามีหลิ่วหรูยู่คนนี้แล้วคิดจะทำอะไรก็ได้ ถึงขั้นไม่สนใจ ตระกูลหานกับตระกูลเหอ

“โอเค ฉันไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว ต่อจากนี้คุณคิดจะทำ อะไรก็เรื่องของคุณ จะเป็นตายร้ายดีก็เรื่องของคุณ” จ้าวหรู เย็นพูดจบก็หันเดินจากไปด้วยความโกรธ

ทุกครั้งที่คุยกับลู่เสี้ยงหยางแล้ว ความคาดหวังที่เธอมีต่อ เขาก็จะลดลงทุกที เชื่อว่าอีกไม่นานความรู้สึกที่เธอมีต่อลู่เสี้ ยงหยางก็จะหมดไปอย่างแน่นอน

ในเวลาเดียวกัน

ห้องวีที่หลิ่วหรูย่อยู่

หลังจากลู่เสี้ยงหยางออกไปไม่นาน จู่ๆ ประตูห้องก็ถูก เปิดออก จากนั้นชายสวมเสื้อกล้ามที่มีรอยสักเต็มแขนและ ย้อมสีผมทองเดินเข้าไปในห้องสิบกว่าคน

พวกเขาตั้งเป็นสองแถวแล้วมีชายในชุดสูทผมยาวเดิน

เข้ามาจากด้านหลัง

พี่เตา

พี่เตาจับจ้องไปที่หลิ่วหรูยู่ด้วยสายตาอันชั่วร้ายและกลืน น้ำลายอย่างไม่หยุด

ให้ตายเหอะ หลิ่วหรูยู่มันดูดีกว่าในรูปเยอะเลย เขาถูมืออย่างสับปลับแล้วเดินเข้าไปหาเธอ หลิ่วหรูยูขมวดคิ้วแล้วดื่มต่อโดยที่ไม่สนใจเขา

“เหอะๆ คุณหลิ่ว ช่างบังเอิญจริงๆ เลยนะครับที่เราได้พบ กันในคืนนี้” พี่เตายืนอยู่ตรงหน้าหลิ่วหรูยู่แล้วยิ้มด้วยรอย ยิ้มอันชั่วร้าย

“คุณเป็นใคร? ฉันไม่รู้จักคุณ” หลิ่วหรูยู่แสดงสีหน้าน่า รังเกียจแล้วพูดอย่างเย็นชา

“ไม่รู้จักผมเหรอ? ฮ่าๆ ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวคุณหลิ่ว ก็จะรู้จักผมเอง อีกอย่าง คุณอาจจะประทับใจอย่างไม่รู้ลืมไป ตลอดชีวิตเลยก็ได้” พี่เตาพูดอย่างชั่วร้าย สายตากวาดมอง ไปที่ร่างอันงดงามของหลิ่วหรูยู่ เขารู้สึกเหมือนมีไฟแผดเผา ในตัวเขาและอดไม่ได้ที่จะเล่นเธอเดี๋ยวนี้

“ไปให้พ้น ไม่งั้นพวกนายจะไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์ของวัน พรุ่งนี้อีก” ในฐานะลูกสาวบ้านตระกูลหลิ่ว หลิ่วหรูยู่ยังคงมี อารมณ์ร้อนและไม่เกรงกลัวใคร

สีหน้าพี่เตาสงบลง จากนั้นเขาพูดอย่างประชดประชัน “คุณหลิว คุณอาจจะยังมั่นใจในตัวเอง แต่ผมจะบอกคุณนะ ว่าผมไม่ได้กลัวตระกูลหลิ่วของคุณหรอก” จากนั้นเขาเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของหลิ่วหรูยู่แล้วยิ้ม พูดอย่างโหดร้ายต่อ “เจ้าหนู อย่าทำกร่างกับพี่เดี๋ยวขึ้น เตียงด้วยกันเราก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”

หลิ่วหรูยู่เริ่มรู้สึกไม่ดี ดูเหมือนว่าใช้ตระกูลหลิ่วขู่เขามัน จะไม่ได้ผล เธอจึงรีบพูดกับพี่เตาว่า “ถ้านายกล้าลวนลามฉัน ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ”

“แจ้งตำรวจ?” พี่เตาไม่ได้รู้สึกกลัวเลย เขาเงยหน้าขึ้น แล้วยิ้มพูดอีกครั้ง “คุณจะมีโอกาสนั้นไหม?”

จากนั้นเขาแย่งโทรศัพท์ของหลิ่วหรูยูไปแล้วโยนลงบน พื้นและเหยียบมันให้แหลก

“คุณ!” หลิ่วหรูอยู่เริ่มรู้สึกกลัวจนสีหน้าซีดเซียว

“แฮะๆ ไม่ต้องกลัวหรอก พี่ชอบน้องจริงๆ นะ คืนนี้ไปนอน กับพี่วันหลังน้องจะได้กินดีอยู่ดีกับพี่ไปตลอด” พี่เตาสแกน ไปทั่วร่างกายของหลิ่วหรูยู่ จากนั้นเขาหายใจถี่ขึ้น เหมือน เลือดความปรารถนาสูบฉีดเต็มทั่วร่างกาย

หลิ่วหรูยู่รู้สึกขยะแขยงมาก มือที่ถือแก้วเหล้าบีบแรงขึ้น เรื่อยๆ จากนั้น เธอก้านแก้วขึ้นแล้วฟาดไปที่พี่เตา..