บทที่ 199 หอการค้าไม่ต้อนรับขยะ
หลังจากหลินอ้าวเสว่นั่งลงแล้ว ลู่เสี้ยงหยางก็ดื่มขาและไม่ สนใจหลินอ้าวเสว่
ยิ่งหลินอ้าวเสว่ต้องทนทุกข์มากเท่าไหร่ เหงื่อก็ไหลออก มาจากหน้าผากของเธอมากเท่านั้น
ไม่กี่นาทีต่อมา หลินอ้าวเสว่ก็ทนความทรมานไม่ไหว เธอ พูดอย่างอ่อนแรงว่า “ท่านประธาน เรื่องหน้าตึกเมื่อครู่ฉัน ผิดเองค่ะ ไม่ควรดูถูกคนอื่น ฉันขอโทษคุณด้วยความจริงใจ นอกจากนี้คุณมีถ้าคุณธุระอะไรก็สั่งฉันมาได้เลย ฉันสัญญา ว่าจะทำให้ดี”
ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะเบาๆ “เฉินจิ้นซิ่วกลับไปหรือยัง?” หลินอ้าวเสว่สายหัว “ยังรอฉันอยู่ที่ชั้นล่างค่ะ”
“อือ” ลู่เลี้ยงหยางพยักหน้าและกล่าวว่า “คุณไปบอกให้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโยนเขาออกไป บอกเขาว่าที่ นี่ไม่ใช่ที่ที่ขยะแบบเขาจะมาเหยียบได้ ถ้ามีครั้งต่อไปให้หัก
ชาเขา”
“.ค่ะ ท่านประธาน” หลินอ้าวเสว่ไม่กล้าฝ่าฝืนแม้แต่น้อย หลังจากตอบรับแล้ว เธอก็รีบออกจากห้องทำงานทันที
ที่ได้ตึกอาคารหนานกั่ว
เฉินจิ้นซิ่งยังคงรอหลินอ้าวเสว่อยู่ ที่สมาคมการค้ามีการ อารักขาที่เข้มงวดมาก ถ้าไม่ใช่พนักงานภายในก็ไม่
สามารถเข้าไปได้
ดังนั้นเฉินจื่นชิ่วจึงถูกทิ้งไว้ข้างนอก
ก่อนจะเข้าไปที่สมาคมการค้า หลินอ้าวเสว่สั่งให้เฉินจิ่น ซิ่วรอเธออยู่ที่เดิม เธอจะขึ้นไปรับงานเพื่อออกไปคุยกับผู้ อำนวยการ บังเอิญว่าพวกเขาอยู่ที่เดียวกัน
ทว่าหลังจากรอมาสักพัก หลินอ้าวเสว่ก็ยังไม่ออกมา
ช่วงเวลานี้จางเหว่ยมีเรื่องด่วนอยากคุยกับเฉินจี่นซิ่ว เขา จึงมาที่ใต้อาคารหนานกั่วด้วย
เมื่อเห็นเฉินจิ้นซิ่วรออยู่อย่างเริ่มหมดความอดทน จางเหว่ ยก็พูดว่า “พี่พี่จีนซิ่ว โทรหาพี่สะใภ้สิ บอกให้เธอรีบหน่อย”
เฉินจิ๋นซิ่งส่ายหัวและพูดว่า “ไม่รีบ”
ในเวลานี้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนท่าทาง ดุดันเดินออกจากอาคารหนานกั๋วมาหาเฉินจิ่นซิ่วและจางเหว่ ยและถามว่า “เฉินจิ่นซิ่วคือคนไหน?”
“ฉัน” เฉินจิ๋นซิ่วรู้สึกประหลาดใจ
จางเหว่ยพูดอย่างตื่นเต้น “หรือพี่สะใภ้จะพาเราไปเยี่ยม ชมสมาคมการค้า… ”
ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยคจบ ก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยเข้ามาขัดจังหวะ “ท่านหลินให้มาแจ้งพวกคุณสอง คนว่าสมาคมการค้าไม่ต้อนรับขยะ ขอให้ขยะอย่างพวกคุณ
รีบไสหัวไปซะ
อะไรนะ?
ไม่ต้อนรับขยะ?
เฉินจิ้นซิ่วและจางเหว่ยต่างตกตะลึง เหตุไตสมาคมการ ค้าจึงพุ่งเป้ามาที่พวกเขาล่ะ
เดี๋ยวนะไม่ต้อนรับขยะ ทำไมรู้สึกคุ้นประโยคนี้จัง เหมือน ว่าจะเคยได้ยินที่ไหนสักแห่ง
เฉินจิ่นซิ่วขมวดคิ้ว
“ที ดูเหมือนว่าขยะทั้งสองก้อนนี้จะไม่ยอมไปเองดีๆ ถ้า เป็นอย่างนั้นเราช่วยกันจัดการโยนมันออกไป” เมื่อเห็นเฉิน จิ๋นซิ่วและจางเหว่ยยังคงนิ่งอยู่ หัวหน้าหน่วยรักษาความ ปลอดภัยที่ใบหน้าเย็นชาก็กวักมือบอกลูกน้อง
“ครับ ลูกพี่” ลูกน้องเขาขยับตัวจับไปจับคอเสื้อของเฉิน จีนจิ๋วและจางเหว่ยแล้วโยนพวกเขาออกลงบนถนนด้านนอก บริษัท
หลายคนที่เดินผ่านไปมาหยุดดูทันที
เฉินจีนจิ๋วและจางเหว่ยเสียหน้ามาก แทบอยากมุดหน้าลงหลุม
จางเหว่ยฝันพูดว่า “พี่จีนจิ๋ว เกิดอะไรขึ้น พี่กับพี่สะใภ้หลิน อ้าวเสว่มาด้วยกันไม่ใช่เหรอ”
เฉินจีนซิ่วอับอายจนพูดไม่ออก ใบหน้าของเขาไม่น่าดูเลย ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าไม่ต้อนรับขยะคือสิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางเพิ่ง พูดไป
หรือว่านี่คือสิ่งที่เขาหมายถึงงั้นเหรอ?
ซึง!
คิดมาถึงตรงนี้ เฉินจีนชิ่วก็สั่นสะท้าน
แต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ เฉินจิ๋นซิ่วก็ยังรู้สึกว่าประโยคนี้ เป็นเพียงเรื่องบังเอิญ
เพราะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเองพูดว่าท่านหลิน หอการค้าเป็นคนสั่งมา
เป็นไปได้ไหมว่านอกจากหลินอ้าวเสว่ในสมาคมการค้า นั้นยังมีอีกคนที่แซ่หลิน?
ไม่รู้ว่าตัวเองไปทำให้เขาขุ่นเคืองตรงไหน?
ไม่ได้ ต้องโทรหาหลินอ้าวเสว่เพื่อยืนยันสักหน่อย
เฉินจื่อซิ่วรีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาแล้วโทร
หาหลินอ้าวเสว่
ไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย เฉินจิ้นซิ่วก็สถานการณ์ของเขา อย่างรวดเร็ว
หลังจากพูดเสร็จ เฉินจิ่นซิ่วก็ถามย้ำอีกครั้ง “อ้าวเสว่ นอกจากคุณแล้ว ในสมาคมการค้าของคุณ มีคนแช่หลินอีก หรือไม่?”
หลินอ้าวเสว่กล่าวอย่างเย็นชา: “ไม่ ฉันคือท่านหลินคน
นั้นแหละ”
อะไรนะ?
เฉินจิ๋นซิ่วและจางเหว่ยตกต่างตะลึงตาค้าง
อะไรวะเนี่ย?
หลินอ้าวเสว่คือท่านหลิน? นี่ไม่ได้หมายความว่าคุณ คนที่ ให้หน่วยรักษาความปลอดภัยมาจับพวกเขาโยนออกไปแล้ว ยังเรียกเขาว่าขยะทั้งหมดคือหลินอ้าวเสว่เหรอ?
“อา พี่พี่จีนซิ่ว นี่มัน… เกิดอะไรขึ้น ทะเลาะกับพี่สะใภ้เห รอ?” จางเหว่ยถามอย่างโง่เขลา
เฉินจีนชั่วอารมณ์ไม่ดี ด่าออกไปว่า “ไปให้พ้น ไอ้บื้อเอ้ย”
“โอ้” จางเหว่ยถอยออกไปอย่างนึ่งตึง แววตาปรากฏ ความเย็นชา เขาอดทนกับเฉินจิ้นซิ่วมานานแล้ว อีกไม่นาน เขาจะโค่นเฉินจิ๋นซิ่วซะแล้วเป็นลูกพี่ซะเอง
วินาทีต่อมา เฉินจิ่นซิ่วกำลังจะถามหลินอ้าวเสวว่าเกิด อะไรขึ้น หลินอ้าวเสว่ก็เอ่ยอีกครั้ง “นับจากนี้ไปเราสองคน ชาดกัน เราไม่มีความสัมพันธ์ไดๆกันอีก จำไว้ให้ดีว่าฉันไม่รู้ จักขยะ
“ตูดๆ!”
หลังจากพูดจบ เธอก็วางสาย
แม่งเอ้ย!
เธอไม่รู้จักขยะงั้นเหรอ? !
เธอบอกว่าตนเองเป็นขยะ!
เฉินจิ้นซิ่วโกรธมาก โกรธจนควันออกหู ทันใดนั้นก็ น้ำลายฟูมปาก ดวงตากลอกขึ้นจนเห็นสีขาวแล้วก็ เขาซัก อย่างบ้าคลั่ง!
ขณะเดียวกัน หลังจากที่ช่างกวนหยู้ออกคำสั่งตามที่ลู่สี้ ยงหยางไว้วานแล้วนั้น ย่านธุรกิจของปิงเหอทั้งหมดก็เดือด พล่าน
สมาคมการค้าจะให้การสนับสนุนแก่บริษัทที่มีคุณสมบัติ เหมาะสม สำหรับบริษัทที่มีคุณสมบัติเข้าเกณฑ์แล้วนั้นนี่เป็น โอกาสในการพัฒนาอย่างยิ่ง
ในช่วงนี้ บริษัทจำนวนมากต่างกำลังมองหาโอกาส หวัง ว่าบริษัทของพวกเขาจะสามารถเข้าเกณฑ์การสนับสนุนของสมาคมการค้าได้
พริบตาเดียวก็เป็นช่วงเที่ยงแล้ว ลู่เสี้ยงหยางเดินมายังชิว ชื่อกรุ๊ปที่ชิวรั่วหานทำงานอยู่
ชิวชื่อกรุ๊ปนี้สร้างขึ้นโดยชิวเจียงหัวแม่ของชิวรั่วหาน สู่เสี่ยงหยางเพิ่งมาถึงสำนักงานของชีท รั่วหาน เห็นคนอีก
สองคนอยู่ข้างใน
เป็นผู้ชายคนหนึ่งและผู้หญิงอีกหนึ่ง
ชายคนนี้มีรูปร่างสูงและหล่อเหลา ชุดสูทและรองเท้าหนัง ประณีต สวมมีแว่นตาสีทองบนตั้งจมูก ดูแล้วช่างอ่อนโยน
หลินเสี่ยวเฟิง คุณชายของตระกูลหลิน ตระกูลหลินเป็น หนึ่งในสี่ตระกูลหลักในปินเหอและถือว่าค่อนข้างเป็นตระกูล ที่แข็งแกร่ง
ส่วนผู้หญิงรูปร่างอวบอิ่ม หน้าตาสะสวย แม้ว่าเธอจะอายุ หน่อย แต่เธอก็ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ดูแลอายุน่าจะแค่ สามสิบปีเท่านั้น การสวมกระโปรงสูทของเธอ แสดงให้เห็น ถึงความภาคภูมิใจของเธออย่างเต็มที่
ชิวเจียงหั้ว
แม่ของซิวรั่วหาน
สู่เลี้ยงหยางเคยเห็นเธอในงานเลี้ยงวันเกิดของชีวรั่วหานดังนั้นจึงจำเธอได้ไม่ยาก
เมื่อเห็นลู่เสี่ยงหยางเข้ามา รอยยิ้มที่อ่อนโยนจึงปรากฏ บนใบหน้าของชิวเจียงฮั้ว “เลี้ยงหยาง มาแล้วเหรอ โชคดีที่ ช่วงนี้เธออยู่กับรั่วหาน ฉันถึงได้เดินทางไปทำงานอย่าง สบายใจ”
สู่เสี้ยงหยางยิ้ม ส่ายหัวแล้วพูดว่า “คุณน้าเกรงใจเกินไป แล้ว รั่วหานเป็นลูกพี่ลูกน้องของเย่สวน เป็นสิ่งที่ฉันสมควร ทำ”
“อืม” หลังจากที่ชิวเจียงหัวตอบด้วยรอยยิ้ม เธอก็แนะนำ หลินเสี่ยวเฟิงให้ลู่เสี้ยงหยางรู้จัก
หลังจากแนะนำตัวแล้ว ลู่เสี้ยงหยางยื่นมือออกไปเตรียม จะจับมือกับหลินเสี่ยวเฟิง “สวัสดีครับ คุณชายหลิน ดีใจที่ได้ พบคุณ”
หลินเสี่ยวเฟิงขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าแต่ไหนแต่ไรเขาจะไม่ สนใจลู่เสี้ยงหยางเลย จึงไม่จับมือกับเขาแล้วหันไปพูดกับชิว เจียงทั้วว่า “คุณป้าครับ เรามาเข้าเรื่องกันเร็วๆดีกว่า จะได้ ไม่มีหมาแมวที่ไหนไม่รู้มารบกวนเราอีก แผนงานสมาคม การค้านั้นสำคัญมากนะครับ”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ