บทที่185 ปิดการใช้งานทั้งหมด

จางเทาชายคนหนึ่งข้างตัวหานติดตามหานปิงหาน มาจากไห่ตง เขาอยู่กับหานไม่รู้ว่าทำเรื่องละเมิด กฎหมายมาเท่าไหร่แล้ว เขารู้ดีว่าต่อจากนี้หานปิงหานจะทำ อะไรจึงแอบหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความออกไป

ให้ลูกน้องของเขารอหลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางออกจาก โรงแรมไปแล้ว หาโอกาสจัดการเขา

โจวอาน ไปจื่อเหา สวียั่นยั่นที่อยู่อีกด้านมองไปที่หลิ่วหรู ยู่โดยไม่รู้ตัว เมื่อเธอเป็นคนพาลู่เสี้ยงหยางมา ตอนนี้ลู่เสี้ ยงหยางจะโดนหานปิงหานไล่ออกไปแล้ว ดูชิว่าเธอจะมีการ แสดงออกอะไรไหม

ถึงอย่างนั้นแขนเรียวทั้งสองข้างของหลิ่วหรูยู่ก็กอดอยู่ ตรงหน้าอกเธอไม่ขยับเขยื้อน ราวกับว่าฉากนี้ไม่เกี่ยวข้อง อะไรกับเธอ

เดิมตามนิสัยเธอแล้วก็อยากจะยื่นมือเข้าไปยุ่ง แต่เมื่อกี้ สู่หยางพูดกับเธอไว้ ว่าเรื่องในคืนนี้ไม่อนุญาตให้เธอ ยื่นมือเข้ามาแทรก

หลิ่วหรูยูชื่นชมลู่หยางอย่างไร ถือเอาคำพูดของเขา เป็นคำสั่งโดยธรรมชาติ
จะได้ดูพอดี ว่าลู่เสี้ยงหยางจะทำให้เธอประหลาดใจได้อีก Inu

ไปจื่อเหากับโจวอานหัวเราะเยาะ ดูท่าหลิ่วหรูยู่ก็ไม่ได้ ปกป้องลู่เสี่ยงหยางอย่างที่พวกเขาคิด

สวียันยั่นคิดเอาเองว่าเธอเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้ได้เป็น อย่างดี จึงหัวเราะแล้วพูดขึ้น “ต่อให้เป็นคุณหนูใหญ่ตระกูล หลิว ก็ไม่ยินดีที่จะทำให้ตระกูลหานแห่งให่ตงของพวกเราไม่ พอใจเพียงเพื่อไอ้แมงตาคนนึง”

จ้าวหรูเย็นส่ายหัว ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางน่าจะรู้ถึงผลลัพธ์ ของการเป็นแมงดาแล้วนะ ในตอนที่ไม่เจอกับปัญหาใหญ่ เขายังสามารถเสวยสุขกับผู้หญิงได้ ทำวางท่า ช่างไม่สง่า ผ่าเผย แต่เมื่อเขาพบเจอปัญหาที่เกี่ยวข้องกับหลักการที่แท้ จริง เขามีแต่ต้องโยนออกไป ถูกกระทำเหมือนเด็กที่ถูกทอด ทิ้ง

ถึงอย่างไรผู้หญิงที่ร่ำรวยก็ไม่สนใจแมงตาอย่างนาย ส่ง นายออกไปก็ยังมีแมงดาคนอื่นอีก ช่วงเวลาหนึ่ง จ้าวหรูเย็น รู้สึกไร้ค่าแทนลู่เสี้ยงหยาง น่ารันทด!

แต่ในขณะนี้ลู่เสี้ยงหยางยังคงไม่ขยับเขยื้อน ยืนนิ่งอยู่ที่ เดิม

คืนนี้ เขามาเพื่อมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับหานปิงหาน ของขวัญชิ้นใหญ่ยังไม่ได้ให้ จะออกไปได้ยังไงล่ะ?
“หานปิงหาน เก็บวิธีการเด็กๆของแกไปซะ ใช้กับฉันไม่ได้ แกคิดว่าการคุกคามของแกฉันจะเอามาใส่ใจหรอ?”ลู่เสี้ยง หยางหัวเราะอย่างดูถูก

“งั้นหรอ?” หานปิงหานยิ้มเย้ยหยัน แล้วพูดขึ้น “ถ้าแกไม่ ยินดีออกไป ก็จะมีคนมาเชิญออกไป”

แน่นอนว่าหลังจากสิ้นเสียงเธอ เหอจุ้นเหลียงชายหนุ่ม หน้าตาหล่อเหลาในชุดสูทรองเท้าหนังก็ลุกขึ้นมา ชี้ไปที่จมูก ของลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดเสียงต่ำ “คุณหานบอกให้แกไสหัว ไป ไม่ได้ยินหรอ?”

เมื่อเห็นเหอจุ้นเหลียง ชายผู้มีอำนาจรอบด้านก็หายใจ เฮือก แสดงสีหน้าตกใจ

“พระเจ้า คุณชายเหอออกหน้าแล้ว ไอ้เด็กนี่้จบสิ้นแล้ว”

“โธ่เว้ย ไม่คิดว่าตระกูลเหอก็อยู่ฝั่งเดียวกับตระกูลหาน ดู ท่าตระกูลหานกับตระกูลเหอเป็นพันธมิตรกันสินะ?”

ตระกูลเหอเหมือนกันกับตระกูลหลิ่ว เป็นหนึ่งในสี่ตระกูล ใหญ่แห่งปืนเหอ อิทธิพลของพวกเขาเป็นที่รู้กันดี

สู่เสี้ยงหยางยังคงไม่ขยับเขยื้อน สีหน้าดูถูกเหยียดหยาม ท่าทางไม่เห็นใครอยู่ในสายตา

ฉากนี้ทำให้หานปิงหานเกิดภาพนิมิตร หรือว่าลู่เสี้ยง หยางจะมีอะไรที่ทำให้ฟ้าดินสะเทือนได้จริงๆ ถึงได้ไม่สนใจขายมีอำนาจพวกนี้ที่อยู่ตรงนี้เลย

แต่คิดให้ลึกเข้าไป มันจะเป็นไปได้ยังไง ถ้าสู่เสี้ยงหยาง ไปถึงระดับนั้นแล้วจริงๆ ทำไมในปืนเหอถึงไม่เห็นตำนาน อะไรเกี่ยวกับเขาเลย

“ที เสแสร้ง เสแสร้งต่อไปเถอะ ฉันอยากจะเห็นนัก อีก เดี๋ยวไล่หมาอย่างแกออกไป แกจะยังทำเป็นนิ่งเฉยแบบนี้ได้ ไหม” หานปิงหานยิ้มเยาะในใจ แน่ใจว่าลู่เสี้ยงหยางเพียง แค่แกล้งทำเป็นสงบ แสร้งทำเป็นวางท่า

แต่เหล่าชายมีอำนาจในที่นี้ ไม่ได้มีแค่เหอหุ้นเหลียงที่ อยากเอาใจหานปิงหาน ได้เป็นที่โปรดปรานของหานปิง หาน ตอนนี้เห็นลู่เสี้ยงหยางไม่ขยับเขยื้อน ต่างก็กระโดด ออกมา แล้วต่าว่าลู่เสี้ยงหยางทันที

“ไอ้หนูแกหูหนวกหรอ? คุณหานให้แกไสหัวไป ไม่ได้ยิน หรือไง?”

“ที หรือว่าอยากให้พวกเราเรียกรปภ.มาโยนแกออกไป ยังคิดว่ามีตัวตนอยู่อีก?”

“แม่งเอ้ย ไอ้โง่ ให้เวลาแกไสหัวไปหนึ่งนาที อย่าอยู่รก สายตาพวกเราที่นี่ หีที ถ้าไม่เพราะเห็นแก่หน้าของคุณหาน คุณชายอย่างฉันมาคุยกับแก ก็ทำปากฉันสกปรกหมดแล้ว
ในไม่ช้าคลื่นแห่งสงครามและเสียงต่อต้านก็พุ่งเข้าหาลู่เสี้

ยหยาง

ใบหน้าของหานปิงหานแขวนรอยยิ้มสดใส สายตามี ความเยาะเย้ย นี่คือความแตกต่างของเธอกับลู่เสี้ยงหยาง คำพูดคำเดียวของเธอ ก็สามารถทำให้เหล่าชายมีอำนาจนับ ไม่ถ้วนที่อยากเอาใจเธอบดขยี้ลู่เสี้ยงหยางได้

จ้าวหรูเย็นกระวนกระวายจนเหงื่อออกมือ ลู่เสี้ยงหยาง ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงไม่เข้าใจสถานการณ์ ตอนนี้ใน สถานการณ์แบบนี้ เหล่าผู้ชายร่ำรวยทั้งหลายต่างต่อต้าน เขา บีบคั้น เขาออกไปตอนนี้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว แต่ ทำไมเขายังคงตอแยไม่ขยับล่ะ?

หรือว่าเขาจะรอให้หลิ่วหรูยู่เข้าไปช่วยเขาพูด?

ไร้เดียงสาเสียจริง ช่างโง่เขลา

คิดมาถึงตรงนี้ จ้าวหรูเย็นก็ไม่สนใจว่าเธอไปช่วยพูดให้ลู่ เสี้ยงหยางตอนนี้ จะทำให้เหล่าชายมีอำนาจพวกนี้ขุ่นเคือง หรือไม่ จิกทิ้งหนังหัวแล้วเอ่ยปากพูด “ลู่เสี้ยงหยางนายรีบ ไปเถอะ ออกไปจากที่นี่”

ลู่เลี้ยงหยางยิ้ม หันกลับไปมองเธอแล้วพูดว่า “ฉันยังมี ของขวัญชิ้นใหญ่ที่ยังไม่ได้ให้คนของหานปีงหาน จะออกไป ได้ยังไงล่ะ?”
ได้ยินแบบนั้น จ้าวหรูเย็นก็โกรธจนกระทืบเท้า ดูท่าลู่เสี้ยง หยางจะไม่มียาอะไรช่วยได้แล้ว ในเมื่อเขามองหาความ อัปยศอดสูด้วยใจจริง งั้นเธอเองก็ยุ่งไม่ได้

สวียั่นยั่นเห็นว่าสู่เสี้ยงหยางเป็นศัตรูกับผู้มีอำนาจทั้งหมด ในล็อบบี้แล้ว ก็ตื่นเต้นมาก รีบเดินออกไปข้างหน้าสองสาม ก้าวมาถึงข้างกายหานปิงหาน แล้วพูดด้วยสีหน้าน้อยใจ “ท่านประธาน ไอ้เด็กนี้วันนี้สร้างปัญหาไว้ด้วย เมื่อกี้ตอนอยู่ ข้างล่าง ทำตัวหยาบคายต่อท่านประธาน ฉันพูดสั่งสอนมัน ไปไม่กี่คำ มันก็ลงมือตบฉัน”

หานปิงหานมองไปที่รอยฝ่ามือบนใบหน้าของสวียั่นยั่น สีหน้านิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วตบบ่าของเธอพลางพูดว่า “วางใจ เถอะ เหล่าคุณชายที่อยู่ที่นี่จะทวงคืนความยุติธรรมให้เธอ เอง”

ไปจื่อเหากระโดดออกมาคนแรก มองไปที่สู่เสี่ยงหยาง แล้วพูด “วางใจเถอะ ไอ้เด็กนี่ก็ลงมือตบฉันเหมือนกัน วันนี้ ฉันคนหนึ่งให้อภัยมันไม่ได้”

ในสถานการณ์แบบนี้ถ้าหลิ่วหรูยู่ไม่ยืนอยู่ข้างลู่เสี้ยง หยาง เขาก็สามารถทำให้ไอ้กระจอกลู่เสี้ยงหยางนี่ตายได้ ด้วยมือข้างเดียว

“ดีดี ดีนี่ แกมีความกล้าหาญมาก คุณไปก็เป็นเพื่อนของ ฉัน วันนี้แกพูดจาไม่ดีกับคุณหานก่อน แล้วยังลงไม้ลงมือกับเพื่อนฉันอีก ดูท่าถ้าไม่ได้เติมสีให้แกดู แกก็จะไม่รู้ จุดจบ ของการกระทำนี้” เหอจุ้นเหลียงยิ้มมุมปาก ใบหน้าแสดงถึง ความโหดเหี้ยม

“เข้ามา” ตามเสียงที่เขาตะโกนออกไปที่นอกประตู ชายฉกรรจ์ร่างกำย่าสิบกว่าคนในชุดสูท สวมแว่นดำวิ่ง

เข้ามา

“นายน้อย มีคำสั่งอะไรครับ?” หนึ่งในชายฉกรรจ์ร่าง กำยำพูดถาม

“เก็บกวาดไอ้ขยะนี่ออกไป อย่าให้มาเกะกะสายตาพวก ฉัน” เหอหุ้นเหลียงโบกมือไปทางสู่เสี้ยงหยางอย่างไม่สบ อารมณ์

“ครับนายน้อย” ชายฉกรรจ์ร่างกำยำสิบกว่าคน รีบเดิน ไปที่สู่เสี้ยงหยาง

เมื่อเห็นฉากนี้ หานปิงหานก็มองเหอหุ้นเหลียงแวบนึง สายตาเต็มไปด้วยความชื่นชม

เหอหุ้นเหลียงตื่นเต้นดีใจมาก รู้สึกมีความสุข แอบคิดว่า ไอ้โง่อย่างลู่เสี้ยงหยาง มาอีกซักสองสามคน ให้เขาเหยียบ ซักทีสองที สร้างภาพพจน์ที่สูงส่งต่อหน้าหานปิงหาน

ตระกูลเหอรู้ถึงความแข็งแกร่งของตระกูลหาน อยากเป็น พันธมิตรกับตระกูลหาน แต่ตระกูลหานยังไม่ได้ตอบรับ เขากำลังหาโอกาสเอาใจตระกูลหานอยู่พอดี ตอนนี้ เป็นโอกาส ที่ดีที่สุด

พอตระกูลเหอได้ผูกมิตรกับตระกูลหานแล้ว ตระกูลเหอก็ จะสามารถทะยานสู่ความแข็งแกร่งได้ ถึงเวลานั้นก็กวาดอีก สามตระกูลใหญ่ให้เรียบ รวบรวมโลกธุรกิจปืนเหอ

ในขณะนี้ เหล่าชายมีอำนาจรอบด้านต่างก็อิจฉาเหอหุ้นเห ลียง ถ้ารู้เร็วกว่านี้ว่าสามารถได้รับความชื่นชมจากหานปิง หานง่ายๆแบบนี้ งั้นพวกเขาก็จะกระโดดออกมาทำเรื่องแบบ นี้แต่แรกแล้ว ถึงอย่างไรจากสถานะของพวกเขาแล้วการจะ เหยียบย่ำไอ้กระจอกซักคน ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ

หลังจากนั้น หานปิงหานก็มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วยิ้ม ออกมา “วันนี้เป็นแค่บทเรียนเท่านั้น หลังจากนี้ถ้าเจอพวก เราคนของตระกูลหานอีก รบกวนลดท่าทีลงหน่อย เป็นหมา ก็ต้องรู้สถานะของตัวเอง”