บทที่ 156 วิธีอัปยศ

เวลาผ่านไป พริบตาเดียวก็ถึงยามตึก

ถึงอย่างนั้นก็ตาม ภายในลานบ้านกว้างของตระกูลถัง ยัง คงมีแสงสว่างในห้องรับแขก ระดับสูงทั้งหมดของตระกูลถัง นั่งอยู่ด้วยกัน การแสดงออกบนใบหน้าค่อนข้างสลับซับซ้อน

หางตาหวังตาหลินยังคงมีน้ำตา ทุกวันนี้แค่นึกถึงการบาด เจ็บของถังหลง เธอก็น้ำตาไหลอย่างควบคุมไม่ได้

ถึงแม้เธอจะมีถังปิงหยู่และถังหลงลูกชายลูกสาวสองคน แต่ถังปีงหยู่เป็นลูกสาว อนาคตต้องแต่งงานออกไป คนที่ สามารถอยู่เคียงข้างเธอได้มีแค่ถังหลงลูกชายคนนี้

เดิมทีหวังจะพึ่งพาถังหลงให้เลี้ยงดูยามแก่เฒ่า แต่ตอนนี้ ไม่ใช่แล้ว ต่อไปพวกเขาสองคนต้องเป็นคนดูแลชีวิตประจำ วันของถังหลง

ถังกั่วเหลียงสีหน้าซีดเซียวนิดหน่อย ราวกับไม่กี่วันนี้แก่ ลงไปหลายปี

คุณปู่ตระกูลถังใบหน้ามีความรู้สึกผิด ต้องทำการแก้แค้น ให้ถังหลง และเขาก็ได้โอ้อวดเกี่ยวกับคนในครอบครัว แต่ หลังจากตรวจสอบในช่วงนี้ถึงได้พบว่า พวกเขาตระกูลถังหา โอกาสไม่เจอเลย ตระกูลหานในไห่ตงแข็งแกร่งกว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก ถ้าไม่มีอุบัติเหตุ ถังหลงโดนตัดเส้นเอ็นมือกับ เขา ความทุกข์นี้ก็ถือว่าเจ็บเปล่าๆ

ถังถั่วเจียงและถังกั่วเช่อก็กำลังจิตใจหมกมุ่นเช่นกัน

ช่วงเวลาต่อมา คุณปู่ถอนหายใจและเอ่ยขึ้น “ดูเหมือนเรา ต้องหยุดความแค้นของอาหลงไว้ก่อน ตระกูลเราต้องสร้าง ความเข้มแข็งให้ตัวเองก่อน ถึงจะจัดการตระกูลหานในห่ ตงได้”

“ว่าไงนะ? พ่อ ไม่แก้แค้นให้อาหลงแล้วเหรอ?” หวังตาน หลินตะโกนขึ้นมาเป็นครั้งแรก น้ำตาที่เพิ่งเช็ดแห้งก็เอ่อขอบ ตาอีกครั้ง

“พ่อ นี่….” ถังกั๋วเหลียงร่างกายสั่นสะท้านอย่างหนัก สีหน้าไม่เต็มใจอย่างยิ่ง

“เฮ้อ พ่อ พ่อตัดสินใจแบบนี้ แน่นอนว่าช่วยตระกูลถังเรา ได้ แต่ต่อไปความน่าเกรงขามของตระกูลถังเราในปินเหอก็ จะค่อยๆ หมดไป”

“จริงนะ พ่อ เรามาคิดกันอีกครั้งเถอะ การแก้แค้นตระกูล หานท่าแบบลับๆ ก็ได้ เราไม่จำเป็นต้องประกาศสงครามกับ เขา”

ถังถั่วเจียงและถังถั่วเซ่อ พากันพูดโน้มน้าว

คุณปู่ส่ายหน้า พูดขึ้นอย่างหมดหนทาง “วิธีการพวกนี้ ฉันไม่เคยคิดมาก่อน แต่ตระกูลหานแข็งแกร่งเกินไปในไห่ดง ตระกูลถังอย่างเราไม่กล้าเสี่ยง” ขณะที่พูดเขาก็แยกกอง เอกสารในมือให้ถังกั๋วเหลียง ถังกั๋วเซ่อและคนเหล่านี้ดู

ข้อมูลในนั้นแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งทุกๆ ด้านของ ตระกูลหานในไห่ตง

อ่านข้อมูลจบแล้วโดยไม่พูดอะไรสักคำ ถังถั่วเหลียง ถัง

กั๋วเจีย ถังกั่วเซ่อก็เงียบ

ความแข็งแกร่งของตระกูลหานในไห่ตง มันเกินความคาด

หมายของพวกเขามาก

ร่างกายหวังตานหลินอ่อนแรงไปชั่วขณะ สีหน้า เสื่อมโทรมหมดหนทางอย่างมาก

ถ้าเอาตามแนวโน้มนี้จริงๆ ก็ไม่สามารถแก้แค้นให้ถัง หลงได้

แกรัก!

ในตอนนี้ ประตูห้องรับแขกถูกเปิดออก ถังปิงหยู่รีบเดิน เข้ามา สีหน้าตื่นเต้นอย่างมาก

“คุณปู่ คุณพ่อ คุณลุงทุกคน ข่าวดีค่ะ ข่าวดีสุดๆ” ถังปิงห ยู่ตะโกนด้วยเสียงนุ่มนวล

คุณปู๋ยกเปลือกตาขึ้นเบาๆ มองถังปิงหยู่ ถามขึ้น “ข่าวดี

อะไร?”
ในขณะเดียวกัน ถังกั่วเหลียง ถังกั่วเช่อและพวกเขาก็พา กันมองถังปิงหยู่ รอคำตอบจากเธอ

ถังปิงหยู่ตื่นเต้นจนแทบเต้นแร้งเต้นกา พูดขึ้น “คืนนี้หาน เข่าชวนเจ้านั่นมันโดนคนฟัน ฟันซะน่าสมเพชเลย ฟ้ามีตา จริงๆ ไม่รู้ว่าใครแก้แค้นแทนพวกเราตระกูลถัง”

ว่าไงนะ?

เมื่อคำนี้พูดออกมา คุณปู่ ถังกั๋วเหลียง ถังกั่วเซ่อ พวกเขา เหล่านี้ก็ยืนขึ้นมาจากเก้าอี้ทันที

หานเช่าซวนถูกคนฟัน? !

ร่างกายหวังตานหลินสั่นสะท้านอย่างรวดเร็ว รีบเดินไป หาถังปิงหยู่ จับแขนเธอแล้วถามขึ้น ปิงหยู่ ลูกไม่ได้ล้อเล่น ใช่ไหม?”

ถังปิงหยู่สายหน้า พูดขึ้นอย่างจริงจัง “นี่สื่อหลักรายงาน เลย ฉันจะล้อเล่นได้ยังไง”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ คุณปู่ ถังกั๋วเหลียงและพวกเขาเหล่านี้ ก็ต่างพากันควักโทรศัพท์ออกมา อยากอ่านข่าวนี้

หลังจากนั้นสักพัก คุณปู่และพวกเขาเหล่านี้อ่านรายงาน ข่าวที่เกี่ยวข้องจบ ก็พูดไม่ออกด้วยความประหลาดใจ ต่าง มองหน้ากัน ด้วยสีหน้าตกตะลึง

มันถูกรายงานข่าวในสื่อจริงๆ คุณชายตระกูลหานในไห่ตง ไม่รู้ไปทำให้ศัตรูคนไหนขุ่นเคือง โดนฟันจนน่าสมเพช อย่างยิ่ง

“ฮ่าๆ แก้แค้น นี่เป็นการแก้แค้นจริงๆ เราตระกูลถังไม่ได้ ไปหาเรื่องหานเช่าสวนชั่วคราว ไม่คิดว่าคนอื่นจะลงมือให้ ก่อน” คุณปู่หัวเราะเสียงดัง รู้สึกพึงพอใจอย่างมาก

“แม่ง ใครมันทำเนี่ย กล้าเกินไปแล้ว” ถังกั๋วเหลียงขมวด

ถังปิงหยู่ก็เกิดความคิดฉับพลัน จู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ พูด โพล่งออกมา “ก่อนหน้านี้ ลูเสี้ยงหยางเคยบอกว่าเขาจะแก้ แค้นให้อาหลง ลู่เสี้ยงหยางเป็นคนทำหรือเปล่า?”

สู่เสี้ยงหยาง?

พอได้ยินสามคำนี้ ถังกั่วเหลียงก็ทำเสียงฮึดฮัต ไอ้เด็ก คนหนึ่งที่พูดจาสามหาว จะเชื่อคำที่มันพูดได้ยังไง เฮอะ ถ้า มันกล้าแบบนี้ คงไม่ต้องไปเป็นเขยตระกูลเย่หรอก เป็นไอ้ ขยะแท้ๆ”

“จริงด้วย” หวังตานหลินตอบรับแล้วพูดขึ้น “ลู่เสี้ยงหยาง เป็นคนขี้ขลาด ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว ถ้ามันกล้าหาญ พระอาทิตย์คงขึ้นทางทิศตะวันตกแล้ว เฮอะ พวกเราตระกูล ถังไม่ได้ให้เขาคิดบัญชีนี้ให้ซะหน่อย”

“ถูกต้อง” คุณปู่พยักหน้า และพูดขึ้น “ลู่เสี้ยงหยางติดหนี้พวกเราตระกูลถัง ต่อไปพวกเราตระกูลถังต้องพยายามจับ ตัวมันให้ได้ มัดมันไว้แล้วพามาที่ตระกูลถัง ดูว่ามันจะพูด เล่ห์กลอะไรออกมาได้บ้าง”

ถังปิงหยู่ไม่พูดอะไร ก็รู้สึกว่ามีเหตุผล ลู่เสี้ยงหยางมีดี อะไร? กล้าลงมือกับคุณชายตระกูลหาน?

นึกถึงตรงนี้ในใจเธอก็ผิดหวังนิดหน่อย หลังจากออกจาก

บ้านมา ก็ไปโรงพยาบาลที่ถังหลงอยู่ เตรียมดูแลถังหลง

ช่วงนี้ อารมณ์ของถังหลงไม่ได้หดหูเท่าไรนัก เธอต้องจ้อง มองตลอด เผื่อว่าถังหลงจะคิดไม่ตก ทำอะไรโง่ๆ ออกมา

เพิ่งกลับมาถึงห้องคนไข้ถังหลง กันยังไม่ทันได้นั่ง ก็มี เสียงเคาะประตูดังขึ้น

“เข้ามา” ถังปีงหยู่พูดอย่างใจเย็น

จาก!

ประตูห้องเปิดออก ลู่เสี้ยงหยางก้าวเดินเข้ามา

“นายเหรอ? นายมาทำอะไร?” ถังปิงหยู่ขมวดคิ้ว ทำหน้า ไม่ต้อนรับ

ลู่เสี้ยงหยางไม่สนใจเธอ อ้อมร่างกายเธอแล้วเดินมาข้าง เตียงถังหลง ควักยาเม็ดหนึ่งออกมาส่งให้ถังหลง “กินมัน นี่ ยารักษาแผลที่ฉันกลั่นให้นาย”
ถังหลงรู้สึกสิ้นหวังตั้งนานแล้ว สายหน้าพูดขึ้น “ลูกพี่ไม่ ต้องหรอก ฉันพิการไปแล้ว ถึงจะกินยาวิเศษก็ไม่ได้ผล หรอก”

“เฮอะ ไอ้กาก แต่นี้ก็ยอมแพ้ไม่ต้องเป็นห่วงมีฉันอยู่ นาย พิการไม่ได้หรอก” ขณะที่ลู่เสี้ยงหยางพูด ก็แยกปากของถัง หลงออก แล้วโยนเม็ดยาเข้าปากเขา

ทันใดนั้น กลิ่นยารุนแรงก็ละลายในปากถังหลง ไหลตาม หลอดอาหารถังหลงลงไปยังกระเพาะ จากนั้นก็ไหลเวียนไป ทั่วร่างกาย

ในตอนนี้ ถังหลงก็รู้สึกสบายมากเหลือเกิน ร่างกายอบอุ่น ราวกับแช่น้ำพุร้อน

ไม่นานถังปิงหยู่ก็เดินมา พูดขึ้นอย่างเย็นชา “รีบใสหัว ออกไป ต่อไปนี้ตระกูลถังของเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับ นาย”

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วพูดขึ้น “ถ้าไม่เห็นแก่ถังหลง ฉันจะ เตะกันคุณ สั่งสอนคุณไปตั้งนานแล้ว”

คำพูดนี้เมื่อถังปิงหยู่ใต้ยิน มันเต็มไปด้วยการพูดจา แทะโลม ก็ทั้งอับอายและโกรธทันที

มือสวยเอื้อมไปที่เอว อยากจะหยิบปืนออกมา

ลู่เสี้ยงหยางรู้เจตนาของเธอ ส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น “สาวน้อยใจแตก ไม่ดีไม่ได้จริงๆ สินะ”

ขณะที่พูดมือขวาเขาก็ยื่นออกไป กดถังปิงหยู่ไว้โต๊ะข้าง เดียง จากนั้นก็ยกมือซ้ายขึ้นดีป้าบกันสวยของถังปิงหยู่!

อ้าก!

ทันใดนั้น ร่างกายถังปิงหยู่ก็แข็งที่อ ตาสวยเบิกกว้าง ริม ฝีปากเล็กแดงระเรื่อเผยอเป็นรูปตัวโอ

ไม่คิดว่าเธอจะโดนเขาตีจริงๆ และโดนตีกนสวยด้วยวิธี

อัปยศแบบนี้อีก!