บทที่ 150 คุกเข่าเรียกคุณท่าน

เมื่อได้ยินคำพูดของโจวอาน ลู่เสี้ยงหยางก็ยิ้ม แล้วพูดว่า “มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”

โจวอานพยักหน้า ด้วยสีหน้าลำพองใจ “แน่นอน”

จ้าวต้าไห่พูดต่อโจวอานว่า “โจวอานเรียนเก่งมาตั้งแต่ เด็กๆ เคยเรียนธุรกิจที่มหาวิทยาลัยหัวซึ่ง หลังจากเรียนจบ ก็ไปเรียนต่อที่อเมริกา ปัจจุบันเรียนจบแล้ว กำลังดำรง ตำแหน่งผู้จัดการในบริษัทใหญ่ เงินเดือนสตาร์ทที่ห้าแสน ระดับนี้แกไม่มีทางเทียบติดหรอก”

พูดมาถึงตรงนี้ เขาหันไปพูดกับจ้าวหรูเย็นว่า “หรูเย็น แกเป็นคนฉลาด ควรรู้นะว่าควรเลือกใคร”

จ้าวหรูเย็นสายหน้า พูดเสียงเรียบว่า “เมื่อกี้ฉันบอกแล้ว ว่าลู่เสี้ยงหยางคือแฟนของฉัน และมันจะไม่เปลี่ยนไป”

เมื่อเธอพูดออกมาแบบนี้ จ้าวต้าไห่ก็โกรธสุดๆ แยก เขี้ยวถลึงตาใส่จ้าวหรูเย็นแล้วพูดว่า “แกรู้ไหมว่ากำลังพูด อะไรออกมา? ขอร้องอย่าโงไปหน่อยเลย ผู้ชายไม่เอาไหน อย่างสู่เสี้ยงหยางไม่คู่ควรกับแกเลยสักนิด”

จ้าวหรูเย็นส่ายหน้า “เขาจะคู่หรือไม่คู่ควร มันขึ้นอยู่กับ

ฉัน”
จ้าวต้าไห่หายใจถี่ๆเพราะถูกกระตุกต่อม โมโห เขาทั้งรัก ทั้งจนใจกับลูกสาวตัวเอง ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าควรทำยังไงกับ เธอดี

โจวอานแสยะยิ้ม ดูเหมือนผู้หญิงคนนี้คงยังไม่เคยเผชิญ โลกกว้างสินะ ถึงได้เลือกคนกระจอกอย่างลู่เสี้ยงหยาง

อีกเดี๋ยวถ้าเขาโชว์กำลังทรัพย์ของตัวเองให้เธอเห็นล่ะก็ จ้าวหรูเย็นต้องยอมเลือกเขาแต่โดยดีแน่ๆ

เขายิ้ม แล้วพูดกับจ้าวหรูเย็นว่า “หรูเย็น วันนี้ผมมีของ ขวัญมาให้คุณด้วยล่ะ”

จ้าวหรูเย็นส่ายหน้า พร้อมกับปฏิเสธฉับว่า “ไม่จำเป็น

ในเมื่อเธอไม่ชอบโจวอาน เกลียดเลยด้วยซ้ำ เพราะงั้น เธอก็ต้องขีดเส้นกับเขาให้ชัดเจน แน่นอนว่าแม้แต่ของขวัญ ของเขาก็ห้ามรับเด็ดขาด

ในใจของโจวอานเริ่มไม่พอใจ ถ้าเป็นคนอื่น เขาใช้ฐานะ กับตำแหน่งตามจีบจนคว้ามาอยู่ในมือได้ บางคนถึงขั้น ติดใจ แต่จ้าวหรูเย็นกลับตรงกันข้าม คิดว่าตัวเองล้ำค่าหา ยากขนาดนั้นเลยหรือไง เขาลงทุนตามจีบขนาดนี้แล้ว เธอ ยังไม่คิดจะตอบรับอีก พอเป็นไอ้กระจอกคนนั้นกลับยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ให้

มันทำให้โจวอานรู้สึกเหมือนตัวเองแพ้
“ที่” เขาส่งเสียงที่เบาๆออกมา แต่ใบหน้ายังประดับไป ด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็ล้วงหยิบกล่องรูปร่างงามตาออกมา จากกระเป๋า

เมื่อเปิดกล่องแรกออกมา ก็พบว่าเป็นแหวนเพชรที่ส่ง แสงวาววับ

ส่วนกล่องที่สอง เป็นรูปปั้นกุมารเรียกทรัพย์ขนาดเท่า ฝ่ามือ ตัวรูปปั้นทำมาจากทองคำอร่ามตา

“โจวอาน คุณหมายความว่ายังไง?” จ้าวหรูเย็นถามด้วย น้ำเสียงที่ไม่ค่อยดีนัก

โจวอานหัวเราะ แสดงสีหน้าออกมาอย่างจริงใจ แล้ว หยิบกล่องแรกยื่นไปให้จ้าวหรูเย็น “หรูเย็น แหวนเพชรวงนี้ ผมมอบให้คุณ สิบกะรัต และมีจำนวนจำกัดทั่วโลก ทั้งยัง เป็นแหวนที่ออกแบบในราชวงศ์อังกฤษ ราคาสูงจนไม่อาจดี ค่าได้”

จ้าวหรูเย็นมองแหวนเพชร แล้วส่ายหน้า “ขอโทษนะ ฉัน ไม่ชอบ”

โจวอานหน้าเสีย ความโกรธเริ่มปรากฏขึ้นมาในใจ

ให้ตาย แหวนวงใหญ่ขนาดนี้ ยังไม่ชอบอีก หยิ่งยโสไป

เพื่อใคร หลังจากที่นั่งไป เขาก็วางแหวนลงหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร ถ้าไม่ชอบผมซื้อแบบอื่นให้คุณก็ได้”

จากนั้นเขาก็หยิบกุมารเรียกทรัพย์ยื่นไปให้จ้าวด้าให่ “คุณลุงครับ คุณลุงทำธุรกิจ ผมเลยซื้อกุมารเรียกทรัพย์มา ให้ หวังว่าสิ่งนี้จะเรียกโชคลาภมาให้คุณลุงนะครับ”

จ้าวต้าไห่อยากได้เป็นอย่างมาก แต่ก็ต้องอดทนไว้ไม่ได้ ยื่นมือออกไปรับในทันที กลับส่ายหัวแล้วพูดว่า “แพงเกิน ไปแล้ว ฉันไม่กล้ารับไว้หรอก”

“ไม่เลยครับ คุณลุงก็พูดเกินไป คุณลุงกับพ่อผมเป็นเพื่อน กัน มันก็ถูกต้องแล้วที่ผมซื้อให้”

พูดพร้อมกับเอากุมารเรียกทรัพย์ยัดใส่มือของจ้าวต้าไห่

“นี่ นายว่าของขวัญสองอันนี้ของฉันเป็นไงบ้าง? นาย ดิ้นรนชาตินี้ทั้งชาติคิดว่ามีปัญญาซื้อใหม?” จู่ๆ โจวอานก็ยิ้ม ตาหยีแล้วเอ่ยถามขึ้นมา

เมื่อคำพูดของโจวอานถูกพูดออกมา จ้าวหรูเย็นก็หน้าบึง ซึง ถลึงตาใส่โจวอานแล้วพูดว่า “คุณหมายความว่ายังไง? แค่ซื้อแหวนเก่ากับกุมารเรียกทรัพย์เก่าๆนี้ได้ ก็เจ๋งแล้วว่า งั้น?”

โจวอานมองมาพร้อมกับอมยิ้มแล้วพูดว่า “หรูเย็นคุณ ใจเย็นก่อน ผมก็แค่ล้อเขาเล่นเอง เขาเก่งขนาดนี้ ยังมี หลายอย่างที่ผมยังต้องเรียนรู้จากเขา อย่าว่าแต่ของขวัญสองชิ้นเลย ยี่สิบกว่าขึ้นเขาก็ซื้อได้”

คำพูดแบบนี้ ถ้าพูดกับคนอื่นก็คงคิดว่าเป็นคำชมไปแล้ว แต่เมื่อพูดกับลู่เสี้ยงหยาง ใครๆก็ฟังออกว่ามันมีความ หมายตรงกันข้าม กำลังกระทบกระทั่งลู่เสี้ยงหยางอยู่เห็นๆ

จ้าวหรูเย็นโกรธเป็นอย่างมากจนหน้าอกกระเพื่อมไหว เธออยากจะตอกกลับโจวอานแทนลู่เสี่ยงหยาง แต่ถึงคำพูด ของโจวอานจะฟังดูน่าเกลียด แต่มันก็เป็นความจริง ลู่เสี้ยง หยางไม่มีอะไรมาข่มโจวอานได้เลย

จ้าวต้าให้ส่งเสียงที่ออกมา แล้วพูดกับลู่เสี้ยงหยางว่า “ลูก ผู้ชายต้องแข็งแกร่งด้วยลำแข้งของตัวเอง เหตุผลนี้แก เข้าใจหรือยัง?”

ลู่เลี้ยงหยางพยักหน้า แล้วพูดว่า “คุณลุง เหตุผลง่ายแค่นี้ ผมเข้าใจมาตลอดแหละ”

พูดจบเขาก็หันไปพูดกับโจวอานว่า “ของขวัญสองชิ้นนั้น ของนายในสายตาของฉันก็เป็นแค่ขยะที่กบในกะลาอย่าง นายกล้าเอาออกมาอวด”

ห้า?

ของขวัญสองชิ้นนี้ของโจวอานคือขยะงั้นเหรอ?

เมื่อสู่เสี้ยงหยางพูดประโยคนี้ออกมา จ้าวหรูเย็นกับจ้าว ต้าไห่ก็อึ้งตาแตก
พวกเขาต่างก็เคยเห็นอะไรมาเยอะ เพราะงั้นของที่ใจ วอานเอามา อย่างน้อยราคาก็ต้องเป็นล้านขึ้น

แต่ลู่เสี่ยงหยางกลับพูดออกมาว่าเป็นแค่ขยะงั้นเหรอ? ต้องเป็นคนกำลังทรัพย์แข็งแรงจริงๆนะถึงจะพูดออกมาแบบ นี่ได้

นิสัยชอบพูดโม้ไปเรื่อยของลู่เสี้ยงหยางคงกำเรีบอีกแล้ว

สินะ

จ้าวหรูเย็นเริ่มรู้สึกไม่ได้ดังใจ วันนี้ลู่เสี้ยงหยางถูกโจ วอานเล่นงานแน่ๆ

จ้าวต้าไห่ส่ายหน้า ยิ่งมั่นใจว่าคนอย่างลู่เสี้ยงหยางไม่ คู่ควรกับการเป็นลูกเขยของเขาสักนิต

“ฮ่าๆ ของขวัญราคาล้านกว่าๆของฉันเป็นแค่ขยะใน สายตานายเหรอ? นายนี่โม้เก่งจริงๆเลยนะ พูดเอาไว้ซะ ใหญ่โตขนาดนี้ ไม่กลัวหนักลิ้นเหรอ?” ราวกับโจวอานได้ฟัง เรื่องตลกที่สุดในโลก จึงเงยหน้าหัวเราะ ด้วยสีหน้าเสียดสี

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้าพูดเสียงนิ่งว่า “หัวเราะให้พอใจ เถอะ เดี๋ยวสักพักนายก็หัวเราะไม่ออก”

“ช่าๆๆ โง่จริงๆด้วย โง่อะไรขนาดนี้ โอ้ย ขำาฉิบหาย” โจ วอานหัวเราะเอิกอ้าก จนน้ำตาเล็ด

ลู่เสี้ยงหยางไขว้มือไว้ข้างหลัง ยืนมองโจวอานเงียบๆราวกับมองตัวตลก

หลังจากช่าไปหลายนาที โจวอานถึงได้หยุดท่า จากนั้นก็ หน้าสู่เสี่ยงหยางแล้วพูดว่า “ได้ก่อน ถ้านายมีปัญญาซื้อ ของขวัญแบบของฉันได้อันใดอันหนึ่ง ฉันจะคุกเข่าเรียก นายว่าคุณท่าน เป็นคนรับใช้ให้ด้วย แต่ถ้าไม่ ก็คุกเข่าเรียก ฉันว่าคุณท่าน แล้วมาเป็นคนรับใช้ฉันซะ

“เอาสิ ในเมื่อนายชอบเป็นคนรับใช้คนอื่น งั้นฉันจะ สนองให้นายเอง” ลู่เสี้ยงหยางตอบตกลงยิ้มๆ

โจวอานอึ้ง ไม่คิดเลยว่าลู่เสี้ยงหยางจะกล้าตอบตกลง ดู เหมือนไอ้หมอนี้จะเป็นแค่เศษตะกอน สติปัญญาถึงได้ติดลบ ขนาดนี้ แค่เขาพูดกระตุ้นแค่นี้ ก็ตอบตกลงซะแล้ว

“คู่เสี้ยงหยาง คุณรู้ไหมว่ากำลังพูดอะไรออกมา?” จ้าวหรู เย็นถลึงตาใส่ลู่เสี้ยงหยาง คำพูดลู่เสี้ยงหยางว่าใหญ่โต แล้ว นี่ยังโง่ยื่นหน้าไปให้คนอื่นต่อยอีกเหรอเนี่ย