บทที่143 เข้าวังขอความเป็นธรรม
ความจริงอันหลิงหยุนชอบชุดสีแดง แต่ก็รู้สึก เกรงใจที่ให้เขาใส่ เพราะปกติเขาไม่ชอบใส่อันใดที่ โดดเด่น คิดว่าคงไม่ชอบ
วันนี้ก็เลยพูดออก ” หม่อมฉันชอบสีแดง”
กงชิงที่มองเห็นชุดสีแดง ก็เลยหยิบมาสวมใส่ กงชิงวี่เดินออกมาจากข้างใน “งามหรือไม่?” อันหลิงหยุนตาเป็นประกายขึ้นมา ไม่เพียงแต่งาม ผู้ชายคนนี้ไม่ใส่ยิ่งดี
มันน่าอิจฉาริษยา
ผู้ชายที่หล่อจะมีโทษ หุ่นดีใส่อันใดก็ดูดี ประกอบ รวมกัน ก็ไม่มีใครเทียบได้
“งามมาก หม่อมฉันรอท่านอ๋อง ท่านอ๋องรีบไปรีบ
กลับ”
“อืม”
ยังดีที่กงชิงวีไม่พูดไร้สาระ หันตัวออกไปทันที
อันหลิงหยุนหมุนตัวดูรอบๆ รู้สึกอบอุ่น อาบเสร็จก็ขึ้นจากน้ำ แน่นอนได้ไปที่ห้องอุ่นตาม
ที่กงชิงวี่แนะนำ
อันหลิงเข้าไปก็ไม่ได้อยู่นิ่งๆ รีบใส่ชุดคลุม ดึก แล้วก็ยังออกไปหาฉาวเหม่ยเหริน แล้วยังหาถางเห อกับพ่อบ้านมาด้วย
อาหยู่อยู่ตรงนั้นอยู่แล้ว อันหลิงหยุนรีบไปดูฉาว เหม่ยเหริน ร่างกายฉาวเหม่ยเหรินสั่นตลอด ใบหน้า ซีดเซียว เหมือนกับโดนดูดเลือดจนหมด
ใบหน้านางน่ากลัวมาก ที่ทำให้ตกใจ เพราะ ใบหน้านางเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น
“ถางเหอ เจ้าเอาป้ายหยกอาญาสิทธิ์ของจวนอ๋อง ออกไป รีบไปดัดที่ประตูเมืองหลวง จับตัวเฉาหมั่งมา | ห้ามให้ผิดพลาด”
อันหลิงหยุนเริ่มเตรียมการต่อไป. ถางเหอรับคำสั่ง แล้วรีบไปทันที
“พ่อบ้าน เจ้ารีบไปที่เสินเฉิงเสี้ยง ไปเคาะประตูทั้ง คืน ต้องหาวิธีเจอเสินหยุนเจ์ ก็บอกว่าข้ามีเรื่องขอร้อง เขา ได้รับราชโองการตรวจสอบคดี
พ่อบ้านตกตะลึง ทันใดนั้นก็หันตัววิ่งออกไป ท่านอ๋องตอนนี้สับสนกับพระชายา แต่ก็เชื่อฟัง
ประตูบ้านตระกูลเงินเปิดออก พ่อบ้านโดนขวาง ไว้ ด้วยความโมโหตะโกนเสียงดังลั่น
ตระกูลเสินปิดได้มิดชิด พ่อบ้านเป็นกังวลใจ เข้าไปไม่ได้ก็ได้แต่มองประตูที่ปิดแน่น
เสินเฉิงเสี้ยงเดินไปมาอยู่ในบ้าน ฮูหยิงเฉิงเสี้ยง ถามด้วยความกังวลใจ “เฉิงเสี้ยง เรื่องนี้ไม่เห็นแก่ท่าน อ๋องเหรอ ตอนนี้ ท่านเป็นผู้สำเร็จราชการแทนราชวงศ์ ตอนนี้ฮ่องเต้มีรับสั่งให้พระชายาเสียนเป็นผู้สอบสวน คดี ไม่รู้จะอธิบายกระไร”
“ไม่มีปัญหา ดึกดื่นนางมาที่จวนข้า บอกว่าหาหยุน เจ๋ และก็เป็นข้อห้ามใหญ่ ข้าเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ก็พูดว่าผู้ หญิงผู้ชายห้าม
เข้าใกล้กัน ไม่ให้นางทำอย่างนี้อีก” เสินเฉิงเสี้ยง พูด แต่ก็กังวลใจเหมือนกัน
ตอนนี้ในเมืองหลวงมีเรื่องของซ่างซูหลี่ มีคนในวัง พูดออกมา เรื่องนี้ถ้าให้หยุนเจไป กลัวว่าหยุนเจ๋จะตก อยู่ในอันตราย คนที่มีอำนาจก็มีแต่คนอยากเข้าใกล้ ช่วงนี้หยุนเจ่เป็นที่รักใคร่ของฮ่องเต้ คนเหล่านี้ก็เริ่มมา ประจบ ในจวนเฉิงเสี้ยงไม่มีเหตุการณ์อย่างนี้มานาน แล้ว ลูกสาวจะมีราชทายาทให้ฮ่องเต้น่าจะเป็นเรื่องน่า ยินดี
แต่เขาคิดรอบคอบแล้ว รู้สึกสะเทือนขวัญ ถ้า คลอดทายาทออกมาได้ก็ดี แต่ถ้าคลอดไม่ได้ก็มีโทษ ทั้งตระกูล
เขาไม่กล้าที่จะโอ้อวด?
ประตูใหญ่จวนเฉิงเสี้ยงปิดแน่น พ่อบ้านให้คน กลับไปรายงาน
ตอนนี้อันหลิงหยุนกำลังรอเสินหยุนจี๋ ถ้าเขาไม่ มานางก็ไม่สามารถช่วยคนได้
หันกลับมาชี้ที่หมาจิ้งจอกหางสั้น “เจ้าไป ไปหา เขามา เอากระบี่โม่เยมาด้วย จำไว้ ตรงด้ามกระบี่จะมี หัวสัตว์ร้ายสองหัว
ถ้าเขาไม่ได้พกติดตัว ก็ไปหาที่ห้องเขา เจ้าเคย นอนเสื้อผ้าเขา จำกลิ่นเขาได้อยู่แล้ว”
หมาจิ้งจอกหางสั้นได้รับคำสั่ง ก็หายไปในชั่วพริบ ตา
สี่ขาย่อมวิ่งได้เร็วกว่าสองขา คนในจวนอ่องเสียน เห็นสิ่งของสีขาวๆชั่วพริบตาก็กระโดดออกทางประตู
พ่อบ้านกำลังเคาะประตู พอกระพริบตาทีหนึ่ง หมาจิ้งจอกหางสั้นก็มาถึง พ่อบ้านรีบถาม “หมาจิ้งจอก น้อยมาแล้วเหรอ?”
ฐานะของหมาจิ้งจอกหางสั้นนั้นสูงส่ง สูงกว่าพ่อ บ้าน พอเขาเห็นก็ต้องทักทาย หมาจิ้งจอกหางสั้นไม่ อยากเสียเวลา เขารีบปืนขึ้นจากขาขึ้นไป กระโดดขึ้น ไปบนหัว พ่อบ้านไม่กล้าขยับ หมาจิ้งจอกหางสั้นจับ ประตูจวนเฉิงเสี้ยง แล้วกระโดดขึ้นไป
พ่อบ้านตะลึง ช่างเป็นหมาจิ้งจอกที่ยอดเยี่ยม คว้าประตูก็ขึ้นไปได้ เหนือกำแพงหมาจิ้งจอกหางสั้น มองไปรอบๆ แล้วรีบลงไป พ่อบ้านเดินไปมาอยู่นอก ประตู รอหมาจิ้งจอกหางสั้น กำลังครุ่นคิด หมาจิ้งจอกพระชายายอดเยี่ยมขนาดนี้ พระชายาก็ยิ่งไม่ธรรมดา จริงๆ พ่อบ้านคิด ไม่ทำอันใดเลยก็ไม่ได้ ก็ร้องตะโกน
เรื่อยๆ
พอตะโกน ทั่วลานสวนบ้านตระกูลเสินเปิดไฟ สว่างขึ้นมา เสินหยุนเจ๋ที่ยังไม่ได้พักผ่อนก็ได้รับข่าว กำลังใส่เสื้อผ้าออกจาก
ประตู มีเสียงร้องจีจีดังมาจากลานสวน
เสินหยุนเจ๋ออกไปทางประตู ฟังดีๆ ในสวนเหมือน มีเสียงฆ่าแกงกัน
รู้สึกผิดปกติเสินหยุนเจ๋ก็เดินไปหา ห่างจากประตู ไม่ไกล เห็นคนฝูงหนึ่งกำลังไล่ตีจิ้งจอกหางสั้น ก็ ตะโกน
“หยุดนะ”
ทุกคนก็หยุด เสินหยุนเจ๋มองหมาจิ้งจอกหางสั้น เรียกเขา “มานี่”
หมาจิ้งจอกหางสั้นรีบวิ่งออกจากฝูงชน วิ่งไปหา ร่างของเสินหยุนเจ๋ แล้วหมุนรอบไหล่เขา แล้วหยุด จากนั้นหันหน้ามองไป
ลานสวนที่เสินหยุนเจ๋เดินออกมา แล้ววิ่งตามไป
คนใช้บ้านตระกูลเสินจะไล่ตาม เสินหยุนจ่ก็ได้ดุ “เจ้ากล้าเหรอ นั่นเป็นของข้า ใครกล้าเข้ามา ข้าไม่ละเว้น”
พูดจบก็กลับเข้าไปลานสวน หมาจิ้งจอกหางสั้น ตรวจสอบไปรอบด้าน แล้วรีบไปที่หน้าประตูห้องพัก ประตูปิดอยู่ ร้องเสียง
จีจีสองครั้ง ใช้อุ้งเท้าตีประตู
เสินหยุนเจ๋เดินมาถึงประตู ผลักประตูให้ หมาจิ้งจอกหางสั้นเข้าไป
เข้าไปแล้วหมาจิ้งจอกหางสั้นก็มองไปทั่วห้อง ใน เวลาอันรวดเร็วก็เห็นกระบี่เล่มหนึ่ง
รีบวิ่งเข้าไปหา เสินหยุนเจ๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ให้ ข้าเอากระบี่โม่เยไปด้วยเหรอ?”
“ร้องเสียงจีจี!”
หมาจิ้งจอกหางสั้นพยักหน้า
เสินหยุนเจ๋เดินไปที่กระบี่โม่เย หยิบกระบี่โม่เย แล้วอุ้มหมาจิ้งจอกหางสั้นขึ้น หมุนตัวเดินออกไป
พอออกจากประตูก็เห็นเงินเฉิงเสี้ยงกับฮูหยิงเฉิง เสี้ยงรีบร้อนเข้ามาหา
เสินหยุนเจไม่เดินไปข้างหน้า พาจิ้งจอกหางสั้น เดินไปทางด้านหลังสวน
พ่อบ้านได้ยินมีการเคลื่อนไหว เห็นมีคนรีบร้อนลง มาจากหลังคา เขาก็ไม่ลังเล รีบขึ้นรถม้ากลับไป รายงาน
รถม้ากงซิงวี่ถึงหน้าวัง เอาป้ายอาญาสิทธิ์จะเข้า
มีคนเข้าไปทูล ในเวลาอันรวดเร็วก็ได้เข้าไป
วัง
ตอนนี้แม่ทัพอันกำลังยืนรออยู่ที่พระตำหนักจรุง จิต ถึงแม้จะมีราชโองการ แต่ว่าความคิดฮ่องเต้เดาใจ ยาก ถึงเขาจะหน้า
ด้าน เวลานี้ฮ่องเต้ชิงหยู่ไม่นอนแต่อยู่บนแท่นสูง มือจับเก้าอี้หัวมังกรนั่งมอง ได้ต่อว่าแม่ทัพอันแล้ว ว่า เรื่องนี้จะทำให้ช่าง
ซูหลี่ผิดหวังเสียใจ
ลูกชายเขาตายไปแล้วสองคน ลูกสะใภ้เขามีชู้ยัง ประหารไม่ได้ เรื่องนี้พูดออกไป ก็ไม่มีผลดีต่อเขา
แม่ทัพอันหนักแน่นไม่พูดอันใด ยืนอยู่ไม่ยอมขยับ
ฮ่องเต้ชิงหยู่ไม่ยินยอม อ่านจดหมายเสร็จรีบสั่ง ให้หลิงหยุนไปตรวจสอบคดี แม่ทัพอันแปลกใจ จดหมายเขียนว่าไง
แต่ตั้งแต่มีราชโองการ ทั้งสองก็คุยกันไม่ลงตัว
ครั้งนี้กงชิงวี่มาแล้ว แม่ทัพอันกำลังคิดไม่ไปอยู่ เป็นเพื่อนลูกสาวมาตรงนี้ด้วยเหตุใด หรือเวลานี้เขาจะ มาหย่ากับเมีย?
หลิงหยุนใจกล้าขึ้นมาก เรื่องนี้เขาไม่ยอมแน่นอน แต่มาถึงวันนี้ ต้องหน้าด้านขนาดไหนก็ต้องปกป้องลูกสาว หย่าเมียเป็นไปไม่ได้!
กงชิงที่เข้ามา ใส่ชุดสีแดงจนทำให้แม่ทัพอันกับ ฮ่องเต้ชิงหยู่ตกตะลึง ดึกดื่นใส่ชุดอย่างนี้เข้ามา จะ แต่งงานเหรอ?
“ข้าขอคารวะฮ่องเต้”
ยากที่จะเห็นกงชิงวี่คุกเข่าขาข้างเดียว เข้าประตู มาก็คุกเข่าเลย
ฮ่องเต้ชิงหยู่ประหลาดใจนิดหนึ่ง ฮ่องเต้องค์ก่อน เคยรับสั่งให้อ่องสองท่านสืบทอดบัลลังก์เป็นร้อยปี เวลาเข้าประชุมราชสำนักไม่ต้องคุกเข่า ท่านเคยพูด อ่องสองท่านไม่ต้องคุกเข่าคำนับฮ่องเต้ วันนี้ด้วยเหตุ ใดแปลกๆ
“ไม่มีคนนอก รีบลุกขึ้น”ฮ่องเต้ชิงหยู่พูดเบาๆ
“ขอบพระทัยฮ่องเต้” กงชิงวี่ลุกขึ้นแล้วมองไปทาง แม่ทัพอัน
“ท่านพ่อตา”กงชิงวี่ยกมือคำนับ
แม่ทัพอันมองไปทางฮ่องเต้ชิงหยู่ สองคนคิดในใจ วันนี้ด้วยเหตุใดทำตัวเหมาะสมจัง ปกติประชุมไม่ คุกเข่า วันนี้คุกเข่า ปกติแค่ก้มหัวทักทาย แต่วันนี้ ยกมือก้มคำนับ
“อืม”แม่ทัพอันตอบ คิดในใจ ถ้าไม่ใช่รังแกหลิง หยุนแล้วด้วยเหตุใดทำตัวอย่างนี้ คิดแล้วสีหน้าก็คร่ำ เครียด
กงชิงวี่หันตัวมาทางฮ่องเต้ ยกมือคำนับ “ฮ่องเต้ วันนี้ข้าดึกดื่นเข้าวัง มีเรื่องหนึ่งอยากให้ฮ่องเต้ตัดสิน ใจให้”
“ตัดสินใจให้ก็ได้ เจ้าเข้ามาก็คุกเข่า แล้วก็ทำหน้า เย็นชา คนไม่รู้นึกว่าข้ากับแม่ทัพอันรังแกเจ้า ใครทำ เรื่องไม่ดีกับเจ้า เจ้ามีปัญหาพูดมา ข้าจะเป็นคนตัดสิน ใจให้เจ้า”ฮ่องเต้ชิงหยู่ไม่เคยเห็นกงชิงจริงจังขนาดนี้ ชั่วขณะรู้สึกไม่ค่อยชิน
“ฮ่องเต้ ข้ารู้สึกไม่สบายใจ พระชายาของข้าโดน คนอื่นรังแก คนที่รังแกเป็นคนรับใช้” กงชิงวี่สีหน้า เฉื่อยชา
ฮ่องเต้ชิงหยู่ยังตั้งสติไม่ได้ แม่ทัพอันพูดขึ้นมา ก่อน
“ใครรังแก?” แม่ทัพอันโกรธจนจะเดินออกไป ฮ่องเต้ชิงหยู่ทุบเก้าอี้ “บังอาจ”
แม่ทัพอันเลยรีบหันตัวกลับมา ก้มหัวไม่พูดอันใด
“ฮี เจ้าก็ให้เขาพูดจบก่อน เจ้าจะไปไหน? นี่เป็นวัง ของข้า เจ้านึกว่าเป็นประตูบ้านเจ้าเหรอ?” ฮ่องเต้โมโห จนอยากทำโทษทั้งสองคน
สวีกงกงรีบพูด “แม่ทัพอันฟังให้จบ เรื่องนี้มีฮ่องเต้
จัดการได้”
ตอนนี้แม่ทัพอันก็มองไปทางกงชิงวี่
กงชิงวี่ก็เลยพูดต่อ “วันนี้ ตอนเช้าข้า กับพระชายาได้พูดเรื่องเกี่ยวกับบ้านช่างซูหลี่ จิตใจของพระ ชายาจะแตกต่างจากคนทั่วไป บางครั้งก็ดื้อ จะไปดู ฉาวชื่อที่หน้าบ้านซ่างซูหลี่ ข้าก็เลยบอก ถ้านางจะไป ก็ได้ ข้าทำธุระเสร็จค่อยไปกับนาง นาง
ตอบตกลงกับข้าแล้ว ข้าเลยไม่กังวล
อ่องตวนพรุ่งนี้แต่งพระชายารอง ข้ากับเขานาน แล้วไม่ได้ดื่มด้วยกัน ก็เลยเชิญเขาดื่มเหล้า ดื่มเยอะ ทำให้มีเรื่อง อ๋องตวนกลับแล้วข้ารีบไปหาพระชายา เห็นพ่อบ้านซ่างซูหลี่กำลังจะทำร้ายพระชายา ถ้าข้า ไปไม่ทัน เขาจะทำอันใดกับพระชายาบ้าง”
แม่ทัพอันเพิ่งเข้าใจ นี่คือมาฟ้องร้อง แบมือ แม่ทัพ อันไม่พูดอันใด
ฮ่องเต้ชิงหยู่ถาม “บาดเจ็บเหรอ?”
“ไม่บาดเจ็บ แต่ตกใจคนพวกนั้นรีบร้อนจัดการ ฉาวซื่อ เรื่องการฆ่าคนพระชายากลัว บอกพวกเขาอย่า พึ่งฆ่า พวกเขาก็ดึง
พระชายาไว้ สาวใช้ในจวนออกมาหลายคน พากัน กระชากพระชายา พระชายามีเชื้อสายนักรบ มีกำลัง เล็กน้อย ดิ้นหลุด
แล้วก็ไปขวางไว้ พ่อบ้านซ่างซูยกมือขึ้นจะทำร้าย พระชายา ตอนที่ข้าไปถึงพระชายาโดนรังแกจนเละ ไปทั้งตัว พอเห็นข้าก็ร้องไห้ขึ้นมาทันที
ข้ารู้สึกโกรธมาก พระชายาได้พาองครักษ์ไปด้วยองครักษ์ก็ได้พูดแล้ว พระชายากำลังรอข้า แต่คนรับ ใช้ก็ยังจะทำร้ายพระชายา ข้ายิ่งคิดยิ่งโมโห พวกเขา รังแกพระชายาหรือรังแกข้า รังแกข้าหรือรังแก ฮ่องเต้?”
แม่ทัพอันใจเป็นสุข ลูกเขยข้าด้วยเหตุใดพูดเก่ง ขนาดนี้
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ