บทที่141 มาทันเวลา
ในระยะไกลกงชิงหยินได้มองไปที่กงชิงวี่ “ถ้าเจ้า ไม่รีบเข้าไป นางอาจก่อปัญหาใหญ่แน่ ซ่างซูหลี่เป็น คนสนิทของราชครูจุน
ถ้าเรื่องครั้งนี้ไม่จัดการให้เหมาะสม กลัวว่าเจ้า อาจเดือดร้อนไปด้วย”
ความสัมพันธ์ระหว่างราชครูจุนกับราชสำนักมี ปัญหาพัวพันกันอยู่ ถ้าต้องการจัดการคนสนิทของ ราชครูจุนคงยากยิ่งกว่า
ขึ้นสวรรค์ ราชครูจุนไม่ยอมแน่นอน
กงชิงที่ไม่พูดอันใด กงชิงหยินถาม “นางเปลี่ยนไป มาก เจ้าไม่รู้สึกเหรอ ถึงแม้ข้าจะเคยเจอนางไม่กี่ครั้ง แต่ข้าจำได้ ลายมือนางน่าเกลียดกว่าขอทานเขียน ยุ่งเหยิง จับพู่กันยังไม่เป็นเลย แต่เมื่อกี้ข้าเห็นนางจับ พู่กันได้มั่นคง สายตาคมชัด
แม้ไม่ได้ดูตัวหนังสือที่ขีดเขียนลง ก็สามารถรู้ได้ ลายมือนางคงสวยมาก
เจ้าไม่ได้สงสัยเหรอ นางไม่ใช่อันหลิงหยุน?”
“กงชิงที่มองแล้วยิ้ม” พระชายาของข้าด้วยเหตุใด เสด็จพี่รองถึงสนใจขนาดนี้เพคะ?”
กงชิงหยินวันนี้ดื่ม
“ไม่ใช่สนใจ แต่ดูนางแปลกๆ”
เหล้าไปนิดหนึ่ง แต่เขาก็ยังมีสติ “ข้าว่าคิดว่าเป็นเพราะข้าฝึกฝนพระชายามาดี เสด็จพี่รองไม่ได้สังเกตเหรอ ช่วงนี้นางเชื่อฟังขึ้นมาก”
กงชิงหยินยิ้มเยาะ ” พระชายาของเจ้า เจ้าจะเอา กระไรก็แล้วแต่ แต่เรื่องของช่างซูหลี่ทางที่ดีอย่าไปยุ่ง ดีกว่า”
กงชิงหยินพูดจบก็กลับไปในจวนอ๋องตวน ไม่หัน กลับมามองเลย
กงชิงขมวดคิ้วด้วยความกังวล จ้องมองใบหน้า เย็นชาของอันหลิงหยุน
นางคงโกรธมากจริงๆ ถึงให้แม่ทัพอันไปหาฮ่องเต้
นางพูดถึงโลกอนาคต ผู้หญิงจะสูงศักดิ์ขึ้น มี ความต้องการสูง ผู้ชายต้องมีความจริงใจถึงจะได้ใจผู้ หญิง ใช้เงินทองซื้อใจ
ผู้หญิงมันเป็นวิธีของพวกไอ้แก่บ้ากาม สิ่งที่นาง พูดเป็นการดูถูก
รอไปหนึ่งชั่วโมง แม่ทัพอันยังมาไม่ถึง แต่ซ่างซู หลี่กลับมาจากข้างนอก
รถม้าของซ่างซูหลี่จะมีระดับต่างกว่ารถม้าของ แม่ทัพอันสองระดับ ตอนแรกรถม้าของแม่ทัพอันสูง กว่าซ่างซูหลี่หนึ่งระดับ
แขวนโคมไฟไว้ข้างละสองดวง ของซ่างซูหลี แขวนหนึ่งดวง
ฮ่องเต้ได้พระราชทานให้แม่ทัพอันมีตำแหน่งและ เงินเดือนเท่ากับอ๋อง ถึงแม้ไม่ใช้อ๋อง แต่ได้รับการ ปฏิบัติที่เท่า
เทียมกับอ๋อง แขวนโคมสามดวง
รถม้าของซ่างซูหลี่จอดอยู่หน้าประตู ซ่างซูหลี่ลง จากรถ มีคนรีบเอาโคมไฟวางไว้ข้างๆรถม้า ซ่างซูหลี่ ค่อยๆลงจากรถม้า
เดินอย่างใจเย็น
อันหลิงหยุนกำลังครุ่นคิด ซ่างซูหลี่อายุประมาณ ห้าสิบ อายุไล่เลี่ยกับพ่อของนาง ทำงานในราชสำนัก ละเอียดกว่าคุมด้าน
การทหาร
ใส่ชุดเสนาบดี ช่วงอกมีนกกระเรียนกำลังบิน ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆหมอกมงคล ทำให้รู้สึกว่าซ่างซู หลี่มีราศีไม่ธรรมดา
ซ่างซูหลี่เตรียมก้าวขาเข้าไป มองเห็นอันหลิงหยุน แล้วแปลกใจ เขารู้จักอันหลิงหยุนกับอาหยู่ ช่างซูหลี่เดินเร็วได้ไม่กี่ก้าว ก็โค้งคำนับ ” ข้าน้อย
คำนับพระชายาเสียน”
อันหลิงหยุนไม่กล้าเชื่อสายตาตัวเอง ซ่างซูคนนี้ มีมารยาทมากกว่าคนรับใช้
“ช่างซูหลี่ให้เกียรติเกินไปแล้ว ข้าผ่านมาทางนี้ เลยแวะดู หวังว่าซ่างซูหลี่คงไม่ถือสา”อันหลินหยุนพูด ด้วยเสียงอบอุ่น
ช่างซูหลี่ยืดตัวตรง มองดูอันหลิงหยุน “เชิญพระ ชายาเข้าไปข้างใน”
“ไม่ต้องแล้ว ไม่รบกวนช่างซูหลี่ ข้าแค่ดูๆไม่กล้า รบกวนช่างซูหลี่ เดี่ยวท่านอ่องก็จะตามหาข้า ถ้าท่านรู้ ว่าข้ามาวุ่นวายอยู่ ตรงนี้ เดี่ยวท่านจะไม่พอใจ ขอให้ ซางซูหลี่แกล้งทำเป็นไม่เคยข้า”
ช่างซูหลี่ก็พูดอย่างมีมารยาท “ถ้าอย่างนั้นข้าน้อย
ไม่รบกวนพระชายาแล้ว”
ซ่างซูหลี่หันหลังกลับไปด้วยความเคารพ อันหลิน หยุนเห็นช่างซูหลี่ไปแล้วรู้สึกกังวลใจ
เป็นคนรับใช้ไม่ใช่ช่างซูหลี่ อันหลินหยุนไม่เป็น ห่วง ยื้อเวลาไว้ใกล้มาถึงแล้ว
ช่างซูหลี่เดี่ยวก็อาจนึกขึ้นมาได้
ช่างซูหลี่เดินเข้าไปแล้วอันหลิงหยุนเดินไปเดินมา กงชิงวี่รู้สึกขบขัน ผู้หญิงคนนี้ฉลาดจริงๆ
ต้องเผชิญกับคนรับใช้ดูถูกเหยียดหยาม ถ้าให้ ช่างซูหลี่รู้จะไม่ดี กังวลมาก
“พระชายา เป็นอันใด?” อาหยู่รีบถาม
อันหลิงหยุนมองไป “อาหยู่ กลับไปเชิญท่านอ๋อง
มา ข้ารออยู่ตรงนี้ ก็บอกว่าข้าโดนคนรังแก” อันหลิงหยุนกลัวคนในจวนซ่างซูจะลงโทษก่อน
ค่อยสอบสวน ถึงตอนนั้นทำอันใดก็ไม่ได้แล้ว”
อาหยู่ลังเล ด้วยเหตุใดท่านอ๋องยังไม่มา
“พระชายา ข้าไปไม่ได้ ถ้าเกิดเรื่องกับพระชายา อาหยู่จะทูลท่านอ๋องกระไร” อาหยู่ไม่ไป
“ให้เจ้ากลับไปก็กลับไป ช่วงนี้ไม่มีคนรังแกข้าเจ้า รีบกลับไปข้าดูแลตัวเองได้”
อันหลิงหยุนเกลียดความดื้อ ช่วงเวลาสำคัญก็ไม่ เชื่อฟัง
อาหยู่ไม่ขยับ เครียดที่ท่านอ่องยังไม่ปรากฏตัว ถ้ายังไม่มาเข่าก็ต้านทานไม่ไหวแล้ว
หลังจากที่ช่างซูหลี่กลับจวนเดินไม่กี่ก้าวก็หยุด นึกอันใดขึ้นมาได้ก็หันไปมองทางประตู รู้สึกแปลกใจ นึกถึงร่างกายที่สกปรกของอันหลิงหยน แค่มาดูความ สนุกแล้วด้วยเหตุใดร่างกายสกปรกขนาดนั้น แปลก จริงๆ?
ช่างซูหลี่ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิดปกติ หันกลับมาทางพ่อ บ้านกับคนรับใช้
“เข้ามา”
คนรับใช้กับพ่อบ้านรีบตามเข้ามา “นายท่าน”
“พระชายามาเมื่อไหร? ซ่างซูหลี่ถาม
พ่อบ้าน “มาช่วงค่ำ”
“ช่วงค่ำ?”
ช่างซูหลี่ยิ่งแปลกใจ ดูความสนุกตั้งสองชั่วโมง?
“นี่เวลาไหนแล้ว ยังไม่กลับอีก?” ซ่างซูหลี่ขมวด คิ้ว คนรับใช้พูด “คนอย่างนาง ก็คงมาดูความสนุก
แหละ”
“พูดไร้สาระ นางจะมาดูความสนุกได้ถึงสอง ชั่วโมงเลยเหรอ?” พ่อบ้านเจ้าไปดูซิ ให้นางกลับ ถ้า นางไม่กลับ เจ้าให้คนจัดการนางชั้นต่ำคนนั้นก่อน” ช่างซูหลี่ถึงแม้จะทำงานในราชสำนัก ความโหดเหี้ยม นี่มีมากกว่าคนทั่วไป
พ่อบ้านรับคำสั่ง รีบเดินไปที่ประตู
ออกจากประตูไปหาอันหลิงหยุน อันหลิงหยุนยัง ถกเถียงกับอาหยู่ พอมองเห็นพ่อบ้านก็เข้าใจ คงเกิด เรื่องแน่นอน
อันหลิงหยุนเอามือไขว้หลัง พยายามตั่งสติให้นิ่ง
พ่อบ้านมาถึงหน้าอันหลิงหยุน แล้วพูด “พระชายา เสียน ดึกแล้วมีน้ำค้างเยอะ เข้าไปดื่มน้ำพักผ่อนก่อน”
“ไม่ต้องแล้ว ขอบใจพ่อบ้าน อ่องเย่นกำลังมารับ ข้าแล้ว ข้ากลัวท่านอ๋องลงโทษ ไม่เข้าไปรบกวนหล่ะ”อันหลิงหยุนตอบปฏิเสธ
พ่อบ้านหวาดกลัว เป็นอย่างที่นายท่านพูดจริงๆ
“ข้าจะจัดการนางชั้นต่ำคนนี้ กลัวมันแปดเปื้อน สายตาพระชายา ทำให้พระชายาตกใจ ก็ขอเชิญพระ ชายาเข้าไปข้าง
ใน รอข้าน้อยจัดการนางชั้นต่ำคนนี้เสร็จ ค่อย เชิญพระชายาออกมา”
ถ้าท่านอ๋องทำโทษ ข้าน้อยจะเป็นคนพูดเรื่องให้ เข้าใจ”
พ่อบ้านบอกให้อันหลิงหยุนเข้าไป อันหลิงหยุน เงยหน้ามองพ่อบ้าน ไม่รู้ควรพูดอันใด ก็เลยนิ่งเงียบ
พ่อบ้านพูด “เชิญพระชายา”
อันหลิงหยุนไม่ยอมขยับ พ่อบ้านไม่ลังเล
“พระชายา ถ้าไม่ยอมเคลื่อนย้าย ถ้าอย่างนั้นพระ ชายาก็อย่าหันกลับไปมอง จะได้ไม่แปดเปื้อนสายตา พระชายา ทำให้ตกใจ”
พ่อบ้านกวักมือ ให้คนเข้ามา คนพวกนั้นในมือถือ ถังน้ำ หอบผ้าขาว อันหลิงหยุนเข้าใจมันคืออันใด อย่างที่ลือกันผ้าพันชั้น ก็คืออันนี้นี่เองใช้น้ำแช่ผ้าขาว ติดไว้ที่ใบหน้าเป็นชั้นๆขึ้นไป เวลาหมดลมไม่ได้ รวดเร็ว แต่ทรมานมาก
อันหลิงหยุนขยับขาก้าวหนึ่ง เพื่อขวางทางคนที่ถือถังน้ำ “ข้าทนดูสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ ขอให้พ่อบ้าน ลงโทษวันอื่น”
พ่อบ้านรู้สึกลำบากใจ แล้วพูด “พระชายา อย่า ทำให้ข้าน้อยลำบากใจเลย ข้าน้อยได้รับคำสั่งมา จัดการชีวิตนางชั้นต่ำคนนี้
ถ้าลังเลไม่ตัดสิน กลัวฮูหยิงจะลงโทษ ถึงตอนนั้น คนที่รับโทษก็คือข้าน้อย ขอให้พระชายาทรงเมตตา”
สีหน้าของอันหลิงหยุนค่อยๆเฉื่อยชาลง “ข้าไม่ได้ | พูดว่าไม่ให้เจ้าจัดการนาง ข้าแค่พูดว่า วันนี้ข้าไม่อยาก ดู เจ้ารอให้ข้าไปก่อนค่อยลงมือก็ได้”
“พระชายาก็พูดเล่นหรือเปล่า “ยมบาลบอกให้ ตายเวลาไหนก็ต้องตายเวลานั้นรอไม่ได้ ฮูหยิงได้ออก คำสั่งแล้ว ข้าไม่กล้า”
%3D
อันหลิงหยุนไม่ยอมไป พ่อบ้านขยิบตา คนรับใช้ หันตัวกลับไปจวนซ่างซู อันหลิงหยุนมองไป แล้ว ครุ่นคิด
ไม่นานในจวนมีผู้หญิงออกมาสองคน แต่งตัว หรูหรา เป็นสาวงามอายุน้อย เวลาเดินสง่างามมาก แต่ พวกนางเดินเร็วมาก
สักพักก็มาถึงตรงหน้าอันหลิงหยุน
“ข้าน้อยเหยาเอ่อ”
“ข้าน้อยช่วยเอ่อ”
“คำนับพระชายาเสียน ขอให้พระชายาเสียนมี ความสุข”
สองคนประกบมือวางไว้ด้านซ้าย ก้มคำนับอันหลิง หยุน
พ่อบ้านพูด “พวกนางเป็นเมียน้อยของคุณชาย สอง”
“ข้าได้ยินชื่อเสียงของพระชายาเสียนมานาน วัน นี้ได้ข่าวว่าพระชายาเสียนอยู่ตรงนี้ จึงอยากพบหน้า ขอเชิญพระชายาเข้าไปในจวนให้พวกข้าได้ทำความ เคารพ”
สองคนถึงแม้จะทำท่าคำนับ แต่ก็ใช้มือดึงอันหลิง หยุน อันหลิงหยุนนึกขึ้นมาได้ ถีบคนละที
พ่อบ้านขยิบตา คนในจวนซ่างซูอ้อมไปเพื่อไป จัดการฉาวเหม่ยเหริน อันหลิงหยุนเคลื่อนไหวเร็ว “อา หยู่ขวางไว้”
อาหยู่ใช้ตัวเข้าไปขวาง อันหลิงหยุนโดนสองคน บนพื้นลุกขึ้นมาดึงไว้ พระชายาเชิญข้างใน”
อันหลิงหยุนโกรธมาก เข็มในมือได้ปรากฏออกมา แทงคนละหนึ่งที สองคนก็ล้มลงกับพื้น
อันหลิงหยุนหันมามองพ่อบ้าน “ข้าดูซิใครยังกล้า ขยับ?”
ฟอบ้านรู้สึกกลัว นึกไม่ถึงว่าอันหลิงหยุนจะ ร้ายกาจขนาดนี้ แต่เขาทำให้เรื่องพังไม่ได้ ไม่สนใจ อย่างอื่นแล้ว ตรงไปหาฉาวเหม่ยเหริน “ยังไม่ลงมือรอ อันใด? พระชายาตกใจ ถ้าพวกเจ้ายังไม่ลงมือ ทำให้ พระ
ชายาตกใจเป็นอันใดไป รับผิดชอบได้หรือไม่?”
“เจ้ากล้าเหรอ!”
อันหลิงหยุนรีบเข้าไป ในจวนซ่างซูมีผู้หญิงออก มาอีกสองคน ผู้หญิงสองคนนี้คำนับเสร็จก็กอดขานาง คนละข้างแล้วนอน
ลงบนพื้น นางขยับไม่ได้แล้ว โมโหจนหน้าถอดสี
“เจ้ากล้ามาก เป็นแค่สาวใช้ยังกล้ามาทำยังนี้ วันนี้ถ้า ข้าไม่สามารถหยุด
เจ้าได้ ข้าจะฆ่าเจ้า!”
พ่อบ้านไม่ได้สนใจอันใด ในจวนซ่างซูมีคนออก มาอีกสิบกว่าคนล้อมอาหยู่ไว้ อาหยู่ไม่อยากทำร้าย ใคร แต่คนพวกนี้เหมือน
เถาวัลย์รายล้อมเขาไว้
อันหลิงหยุนโกรธมาก “อาหยู่ เจ้าทำอันใด?”
อาหยู่ตกตะลึง ใช้มือฟาดลงไป ตีจนเขาบาดเจ็บ
พ่อบ้านเห็น ตกใจจนสั่น “เร็ว!”
มีสองคนกดฉาวเหม่ยเหรินไว้ ผ้าขาวจุ่มน้ำ แช่ได้ที่ถือขึ้นมา บังคับฉาวเหม่ยเหรินเงยหน้าขึ้น เอาผ้า วางไว้บนหน้า
อันหลิงหยุนเห็นฉาวเหม่ยเหรินหายใจริบหรี่ ใช้ ขาเตะไปทีหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด
กลิ้งไปอีกทาง เตะ
อีกที ผู้หญิงอีกคนบนพื้นถูกเตะกระเด็นออกไป หน้าเฉื่อยชา อันหลิงหยุนพุ่งไปยังฝูงชน ต่อสู้กัน ขึ้นมา
พ่อบ้านเห็นไม่มีใครระวัง ยกมือขึ้นเตรียมจะตบตี แต่มือเขาเจ็บ ถอยไปหนึ่งก้าว มีเสียงฮีทีหนึ่ง
อันหลิงหยุนหันกลับไปมอง กงชิงวี่เดินมา
“ใจกล้ามากนะ ฐานะต่ำต้อยยังกล้าดี กล้ามาคิด
ร้ายพระชายาข้า ถ้าข้ามองไม่เห็น คงจะโดนพวกเจ้า ทำร้ายแน่นอน พระ ชายาของข้ามีครรภ์ ถ้าตกใจ ดูพวกเจ้ามีกี่หัวให้
ตัด”
พ่อบ้านตกใจจนตัวสั่น รีบคุกเข่าลงมา คนอื่นก็ไม่กล้าทำอันใดต่อ ต่างพากันคุกเข่า
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ