บทที่ 103 สามี คืนนี้อยู่กับฉันหน่อยได้ไหม?
“กระบี่เจ็ดปีศาจ ดาบเล่มแรก ท้องฟ้ามืดครื้ม!”
ในปากเฉินจิ้นท่อง
แกว่งดาบออกไป!
ทันใดนั้น ออร่ากำลังของดาบที่มีสีดำสนิทราวกับหมึก ตู
เหมือนจะกลืนแสงโดยรอบ
บนเวที ก็เริ่มมีตแล้วด้วยซ้ำ
ภายใต้ตาบนี้ เวทีที่เท้าของเฉินจิ้นและกงเป็นอู่มีรอยแตก หลายครั้ง แต่ตอนนี้ มันแตกมากขึ้นเรื่อยๆ
” เป็นไปได้ยังไง?”
กงเป็นอู่ตะโกน
ดาบนี้ น่ากลัวเกินไป
แม้แต่อาจารย์ของเขา ซึ่งเป็นหนึ่งในเสาหลักทั้งสี่ของ ประเทศญี่ปุ่น ผู้เป็นแตนเส้นอันดับแข็งแกร่งอย่างแท้จริง เทพตาบซอกไกโต ฟันดาบที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา ก็ไม่ได้มี พลังมากขนาดนี้
เผชิญกับดาบของเฉินจิ้น กงเป็นอู่ก็ตกใจกลัว
เขารู้สึกได้ถึงพลังของดาบเล่มนี้ เขารู้สึกว่า เหมือนเขาอยู่ ในความมืดโดยไม่มีร่องรอยของแสง มันเกินกำลังของ มนุษย์ที่สามารถต่อต้านได้
กงเป็นอู่ตกใจมาก หันกลับไปจะหนี
เขามีความรู้สึกว่า ถ้าเขารับการฟันครั้งนี้ เขาตายแน่!
อย่างไรก็ตาม เมื่อกงเปิ่นอู่ต้องการหนี เขาก็พบว่า เขาไม่ สามารถแม้แต่จะหนีได้
สถานที่ที่มีกำลังของตาบปกคลุมอยู่นั้น มืดมาก
แม้แต่เขา อยู่ชั้นสูงสุดปรมาจารย์ ได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว กล่าวได้ว่า เขาที่จะก้าวเข้าสู่ครึ่งแดนเสินในอนาคตอันใกล้ นี้ กลับเหมือนติดอยู่ในโคลนติน
ในท้ายที่สุด กงเป็นอู่ทำได้เพียงต่อสู้เพื่อปกป้องรากฐาน ของตนเองไว้ใช้วิธีการลับ ซึ่งทำให้เขาสามารถหลีกเลี่ยง จุดที่อันตรายถึงชีวิตนี้ได้
อย่างไรก็ตาม ดาบนี้ ก็เอาแขนของเขาไปหนึ่งหนึ่งข้าง
นอกจากนี้ มันยังเป็นมือขวาถือมีด
“อาก!”
จ่ากงเป็นอู่ก็กรีดร้อง
ความเจ็บปวดจากที่แขนหัก กระตุ้นประสาทของเขาอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เจ็บปวดกว่านั้นคือ มือขวาของเขาหัก
จากไหล่!
เมื่อไม่มีมือขวา เขาจะถือดาบได้อย่างไร?
ถือดาบไม่ได้ การฝึกฝนมาทั้งชีวิต เขาแตกต่างอะไรกับ คนไร้ประโยชน์?
“ไม่เลว ยังมีความสามารถอยู่นิดหน่อย สามารถรอดพ้น
ความตายได้!”
เฉินจิ้นมองไปที่กงเปินอู่แล้วพูด
จากสิ่งนี้ เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของกงเป็นอู่ หาก วางไว้ในบูโดเย็นเชี่ย เขาจะสามารถติดอันดับหนึ่งในสิบ หรือแม้แต่ห้าอันดับแรกของการจัดอันดับปรมาจารย์!
” อย่างไรก็ตาม กระบวนท่านี้ของผม คุณรับมันไม่สำเร็จ ของเหล่านี้ ผมรับมันไว้ละนะ!” เฉินจิ้นหัวเราะอย่างเย็นชา ทันใดนั้น ของล้ำค่าของเหล่าปรมาจารย์ผู้พ่ายแพ้และผลไม้ ชื่อเย็นก็ถูกเฉินจิ้นยืดไป
“คุณ…คงเป็นอู่ทองไปที่เฉินจิ้น ดวงตาเบิกกว้าง!
” ยังไม่ยอมแพ้ใช้ไหม?”
เฉินจิ้นมองอย่างเป็นซาและโบกมือ
ทันใดนั้น ร่างของกงเป็นอู่ก็บินออกไปอีกครั้ง ตกลงไปใต้
เวที
กงเป็นอู่ซึ่งหน้าซีดมากอยู่แล้ว กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง
” จากนี้ไป คุณควรเคารพบูชาบูโตเย้นเชี่ยเหมือน เทพเจ้า!”
เฉินจิ้นยืนไขว้มือไว้หลัง มองไปที่กงเป็นอู่ พูดอย่างเย็นชา ว่า “ย่าเกรงผมเหมือนย่าเกรงปีศาจ!”
“คุณ ยอมไหม?”
เสียงดังเข้าหูของกงเป็นอู่อีกครั้ง อีกครั้ง ที่อวัยวะภายใน ของเขาสั่นสะท้าน
ดูเหมือนว่า เพียงแค่ความคิดเดียวของเฉินจิ้น อวัยวะ ภายในของเขาจะกลายเป็นผงในวินาทีถัดไป ฝีมือเช่นนี้ ทำให้กงเป็นอู่ เกรงกลัวมากถึงที่สุด
แววตาที่มองเฉินจิ้น ดูเหมือนปีศาจจริงๆ
” ผมยอม!”
ในที่สุด กงเปินอู่กัดฟันแล้วพูด
“ในเมื่อคุณยอมรับมัน ก็จงยอมรับว่าคุณเป็นขยะ บูโต
ของญี่ปุ่น ขี้ขลาดสิ้นดี!”
เฉินจิ้นกล่าวจางๆ
พลังในร่างกายไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อย
สีหน้าของกงเป็นอู่เปลี่ยนไปทันที
อย่างไรก็ตาม ในชั่วพริบตา เขารู้สึกว่า ดูเหมือนตนเองจะ ถูกจับตาโดยเทพมรณะ แค่เขากล้าที่จะพูดคำว่าไม่ วินาที ถัดไป ก็จะถูกฉีกเป็นชิ้น!
ในขณะที่กงเป็นอู่ลังเล สายตาของเฉินจิ้นก็กวาดผ่านเขา
ไปอีกครั้ง
กงเป็นอู่รู้สึกเพียงว่า วิญญาณทั้งหมดกำลังจะตาย
จึงตะโกนทันทีว่า “ผมกงเป็นอู่ ผมยอมรับว่าตนเองเป็น ขยะ บูโดญี่ปุ่นของผม ขี้ขลาดสิ้นดี!”
ก่อนหน้านี้ สถานที่จัดงานที่เงียบสงบมาโดยตลอด
ในขณะนี้ อารมณ์ของทุกคน ถูกปลดปล่อยออกมาทันที
ผู้ชมเดือดกันหมด
” เฉินจิ้น!”
” เฉินจิ้น!”
” เฉินจิ้น!”
ชื่อของเฉินจิ้น ดังก้องไปทั่วสถานที่
และสู่ถึงถึงที่อยู่ในมุม ถึงตอนนี้ดวงตาของเธอเบิกกว้าง
เขาคือเฉินจิ้นจริงๆหรือ?
เขาเอาชนะกงเป็นอู่จริงเหรอ?
และเอาชนะง่ายๆแบบนี้!
เมื่อนึกถึงก่อนหน้านี้ ตนเองคิดว่าเขาเป็นคนทรยศชาติ ชื่นชมชาวต่างชาติ ประจบประแจงกงเป็นอู่ตอนนี้ ดูเหมือน ว่าเขาดูถูกมันมากกว่า
เขาดูทุกอย่างออกแต่แรกแล้ว แน่นอนว่าเขาจะส่ายหัว แน่นอนว่าเขาจะไม่แยแส
ตอนนี้ ลู่ถึงถึงหน้าแดงด้วยความอับอาย
ละอายใจตัวเอง!
หลังจากตะโกนคำว่ากงเป็นอู่เสร็จ ดูเหมือนคนทั้งคนจะ
สูญเสียพลังหมด
นั่งซึมเศร้าอยู่บนพื้น
เขารู้ว่า ต่อจากนี้ เขากลายเป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว
เขาไม่มีหน้ากลับไปหาอาจารย์!
แต่เขา ไม่อยากตาย!
เขามาที่เย็นเซี่ย นอกจากต้องการก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งสูงสุดของปรมาจารย์แห่งเย็นเซี่ย มีชื่อเสียงในประเทศและต่าง ประเทศ ยิ่งไปกว่านั้นคือ เขาต้องการที่จะมากวาดล้างเทียน ช้ายตี๋เป่าของเย็นเซี่ย ช่วยเขาให้ก้าวเข้าสู่ครึ่งแดนเส้น
แต่ตอนนี้ ทุกอย่างหายไปในพริบตา
เขาทำการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่มาหลายวันแล้ว ตอนนี้ ขโมยไก่ไม่ได้ เสียข้าวสารอีกกำมือ ทั้งหมดนี้ กลายเป็นของ
เฉินจิ้นคนเดียว
” ตอนนี้ไสหัวไปได้แล้ว!”
เฉินจิ้นมองไปที่กงเป็นอู่และหัวเราะเยาะ “จากนี้ไป ห้าม มาที่เย็นเซี่ยแม้แต่ก้าวเดียว มิฉะนั้น ผมจะฆ่าคุณ!”
กงเป็นอู่ตัวสั่น
จากนั้นลุกขึ้นและออกไป เขาไม่ต้องการเผชิญหน้ากับ ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่เฉินจิ้นคนนี้อีกต่อไป
ในสายตาของเขาเฉินจิ้นนั้นน่ากลัวยิ่งกว่าอาจารย์ของ เขาเสียอีก!
หลังจากที่กงเป็นอู่จากไป เฉินเจิ้นก็ออกไปจากเวที
หายไปในสายตาของทุกคน
ภายในห้องรับรอง
“สวัสดีคุณเฉิน!”
วันนี้ ปรมาจารย์มารวมตัวกันต่อหน้าเฉินจิ้นด้วยท่าทีที่
เคารพ
ในเวลานี้ พวกเขาต่างยำเกรงเฉินจิ้น!
เคารพเขาในการที่เขายกชูความยิ่งใหญ่ของบูโดเย็นเซี่ย เกรงกลัวความแข็งแกร่งที่น่ากลัวของเขา
วันนี้ได้ผลไม้ชื่อเย็นมา เฉินจิ้นอารมณ์ดีมาก รวมไปถึง แม้ว่าสมบัติหายากบางชิ้นที่ปรมาจารย์เหล่านี้นำออกมาจะ สูญหายไปให้กับกงเป็นอู่ แต่พวกมันก็ถูกชิงกลับมาโดยเฉิน จิ้น คืนให้พวกเขา เป็นไปไม่ได้แน่นอน
แต่เฉินจิ้นก็ไม่ใช่คนที่ได้ประโยชน์แล้วยังท่าเป็นเสีย เปรียบ ในเมื่อคนเหล่านี้ให้ความเคารพอย่างมาก เฉินจิ้นจึง ตัดสินใจที่จะแสดงบางสิ่ง
ดังนั้น เฉินจิ้นจึงหยิบลูยาหยางหยางออกมาสองสามเม็ด ที่ได้รับการกลั่นเพื่อช่วยซ่งชิงเหย็นครั้งที่แล้ว
จากนั้น เขาบดยาหวนหยางและแจกให้กับปรมาจารย์ที่ อยู่ที่นั่น
ตอนนั้นท้าสู้กงเป็นอู่ พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
ลูกยาหวนหยางนี้ แม้ว่าจะเป็นเพียงยาหวนหยางที่เฉินจิ้น ใช้บนโลก การกลั่นนั้นก็ใช้วัสดุธรรมดา แต่ฤทธิ์นั้นไม่มียา ไหนที่สามารถเทียบเคียงได้ เพียงแค่ยังมีลมหายใจ ก็ สามารถช่วยชีวิตกลับมาได้ ดังนั้น แม้ว่าจะเป็นแค่เศษยา แต่ก็สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของปรมาจารย์เหล่านี้ หายได้โดยง่ายดาย
โดยเฉพาะ เล่ยชิงไห่ เฉินจิ้นให้ยาหวนหยางแก่เขาหนึ่ง เม็ด ให้เขาเอาคืนแขนที่ขาดไปกลับมา กินยาหวนหยาง เข้าไป บาดแผลในแขนที่ขาด ก็มีเลือดไหนออกมาไม่หยุด จากนั้นต่อมือขึ้นไปอีกที
ทันใดนั้น เล่ยซิงไห่ก็เกือบจะคุกเข่าให้เฉินจิ้น
เสียซิงให้การหักแขนของเขาก็เท่ากัน ฝึกฝนฝ่ามือปาก้วา แขนขาดไปหนึ่งข้าง ก็เหมือนสูญเสียชีวิตไปครึ่งหนึ่ง
การกระทำนี้ของเฉินจิ้น เท่ากับเป็นการให้ชีวิตใหม่แก่
เลยซิงให่
“คุณเฉิน จากนี้ไป ขอเพียงคุณมีเรื่องจะใช้ผม ผม เล่ยซิง
ให้ ยินดีช่วยทุกอย่าง!”
เลย์ชิงให่ยกคารวะทันทีด้วยความเคารพ!
ไม่มีการละเลยเพราะอายุเฉินจิ้นน้อยกว่า!
ปรมาจารย์คนอื่นๆ ก็แสดงความคิดเห็นเช่นกัน
ความแข็งแกร่งของเฉินจิ้นนั้น น่าสะพรึงกลัวและไม่อาจ หยั่งรู้ได้ ก่อนหน้านี้ เฉินจิ้นแสดงเพียงท่าเดียวและฟันดาบ ออกไปหนึ่งที่
อย่างไรก็ตาม พลังของดาบนี้ ไกลเกินกว่าความรู้ความ เข้าใจของชั้นสูงสุดปรมาจารย์
พวกเขายังสงสัยว่า เฉินจิ้นเป็นแดนเสินแล้ว
นอกจากนี้ ตอนนี้เฉินจิ้นสามารถหยิบมันออกมาอย่าง ง่ายดายยาที่ดีเช่นนี้ รักษาอาการบาดเจ็บของพวกเขาได้ ทันที ทำให้พวกเขานับถือเฉินจิ้นราวกับเทพเจ้า
แต่ละคนต่างอยากที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉินจิ้น!
ยิ่งไปกว่านั้น บางคนก็หยิบวัตถุดิบล้ำค่าหรือสมบัติล้ำค่า ออกมาโดยตรง ส่งมอบให้เฉินจิ้นเป็นการขอบคุณ
แม้ว่าจะเจ็บตัว แต่ปรมาจารย์เหล่านี้ก็ยังคิดว่ามันคุ้มค่า!
เฉินจิ้นไม่ปฏิเสธสิ่งที่เฉินจิ้นเชิงชอบ แน่นอนว่า เฉินจิ้นไม่ได้เอาจากพวกเขาโดยสูญเปล่า
หลังจากรับสิ่งของจากพวกเขา เฉินจิ้นก็เสนอยาที่มีมูลค่า เท่ากันเพื่อแลกเปลี่ยน
อย่างไรก็ตาม ในสายตาของเฉินจิ้น ยาเพ้ยหยวนที่ ธรรมดามาก ยาหวนหยางที่วัตถุดิบต่ำ มีค่ามากในสายตาของปรมาจารย์ เพราะ ยาที่เฉินจิ้นหยิบออกมา ล้วนเป็นยา
ชั้นยอด ยาเม็ดที่มีคุณภาพเยี่ยมชนิดนี้ มีเพียงในโรงยา ผลิตออก
มาในแต่ละปี แต่ปริมาณนั้นน้อยมาก แต่ละเม็ด มีราคาแพง มาก
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ไม่มีราคาตลาด!
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นปรมาจารย์ หรือแม้แต่ชั้นสูงสุด ปรมาจารย์ พวกเขาอยากได้ ก็ต้องจ่ายราคามหาศาลหาก ต้องการได้มา
ทันใดนั้น ปรมาจารย์ต่างคาดเตาเกี่ยวกับตัวตนของเฉิน
จิ้น
แอบสาบานว่า ด้วยโชคชะตาในวันนี้ จากนี้ เราต้องมี ความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉินจิ้นให้ได้
มีปรมาจารย์ที่แอบคิดว่า หลังจากที่เขากลับไป ต้องส่งรุ่น น้องหญิงที่มีหน้าตาและพรสวรรค์ที่โดดเด่นจากตระกูล เพื่อ ส่งให้เฉินจิ้นดูว่าเขาสนใจหรือไม่
อย่างไรก็ตาม เฉินจิ้นก็ยังคงเป็นหนุ่มที่กระฉับกระเฉงทรง
พลัง
หลังจากแยกทางกับปรมาจารย์เหล่านี้ ในเวลาที่เฉินจิ้น ต้องการที่จะไปที่บ้านของตระกูลเสิ่น ไปที่ค่ายรวมจิต เพื่อ รวมแดนทงเงินระดับกลางของเขาให้แข็งแกร่งขึ้น
ซึ่งชิงเหย็นคว้าเขาไว้ สายตาเธอดูขมขึ่น
“สามี คืนนี้คุณอยู่กับฉันหน่อยได้ไหม?”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ