บทที่ 102 คลับหงเฉิน

เมื่อเห็นเย่หยุนเทา เย่สวนก็ปรับสีหน้าเธอลงและถามอย่าง ไม่สนใจว่า “นายมาที่นี่ทำไม?”

เย่หยุนเทามีสีหน้าเยาะเย้ยและพูดด้วยรอยยิ้ม “ตั้งแต่วัน นี้เป็นต้นไปฉันเป็นประธานของซิงสุยกรุ๊ป ฉันอยู่ในห้อง ทำงานของตัวเองมันไม่เหมาะตรงไหนเหรอ?”

“ฝันไปเถอะ” เย่สวนตะคอก “อย่าลืมว่าฉันมีหุ้นอยู่ 51% อยู่ในมือ ตอนนี้ฉันเป็นตัวแทนชั่วคราวของตระกูลเย่กรุ๊ป”

“ช่าๆๆ ใช่คุณมีหุ้น 51% ในมือ คุณท่าหน้าที่บริหารตระ กูลเยกรุ๊ปแทนชั่วคราว แต่น่าเสียดายที่นั่นเป็นอดีตไปแล้ว” เย่หยุนเทาลุกจากเก้าอี้ มองไปที่เยสวน

เยสวนขมวดคิ้วและถามว่า “หมายความว่ายังไง”

ก่อนที่เย่หยุนเทาจะตอบ คุณนายก็เดินเข้ามาจากข้างนอก และพูดว่า “นี่คือสิ่งที่ฉันหมายถึงไง อีกอย่าง เธอเองก็เห็น ชอบด้วยไม่ใช่เหรอ”

“ฉันเห็นด้วยเหรอคะ?” เย่สวนฟังแล้วยิ่งสับสน

“ดูนี้สิ นี่คือสัญญาที่เธอเซ็นไว้เมื่อวานนี้ ที่เธอได้สละสิทธิ์ ในการเป็นตัวแทนบริหารตระกูลเยกรุ๊ปโดยสมัครใจและ จากนี้ไปฉันจะเป็นตัวแทนของตระกูลเย่กรุ๊ป” คุณนายโยนสัญญาทิ้ง

เยสวนอ่านสัญญาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอเปลี่ยน เป็นสีเข้ม หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ

นี่คือสัญญาการโอนหุ้นตัวแทนและนี่ก็เป็นลายเซ็นของ

เธอ

อย่างไรก็ตาม สัญญาดังกล่าวถูกปลอมขึ้น เมื่อวานนี้เธอ ได้ลงนามในสัญญาการจัดบุคลากรซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับ เรื่องหุ้นเลยแม้แต่น้อย เธอถูกคิดบัญชีแล้ว

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าคุณนายจะสามารถใช้วิธีการ ที่ไม่เหมาะสมเช่นนี้เพื่อเอาหุ้น 51% ในมือของเธอกลับคืน

“ฮาๆ เข้าใจแล้วใช่มั้ย คุณยอมทิ้งหุ้นตัวแทนในมือของ คุณโดยสมัครใจเอง งั้นต่อไปอะไรที่คุณย่าตัดสินใจก็จะไม่มี อะไรเกี่ยวข้องกับคุณอีก ตอนนี้คุณย่าแต่งตั้งให้ผมเป็น ประธานของซิงสุยกรุ๊ป คุณมีปัญหาอะไรมั้ย?” เย่หยุนเมายิ้ม ให้เยสวน

เย่สวนบีบมือของเธอเข้าหากันแน่น เล็บของเธอจิกเกือบ ทะลุฝ่ามือของเธอ แต่เธอไม่สังเกตเห็น

เธอเป็นคนตรงไปตรงมา ไม่คิดว่าคุณนายจะใจร้ายขนาด นี้แม้แต่หลานสาวของตัวเองก็ยังไม่เว้น

“เฮ้อ เยสวน อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นฉัน ทำแบบนี้เพื่อตระกูลเย่ของพวกเรา” หญิงชราถอนหายใจ “ยังไงเธอก็ เป็นผู้หญิง ผู้หญิงเป็นคนใจอ่อน ทำเรื่องใหญ่ไม่สำเร็จหรอก ครอบครัวเย่ของเราไม่สามารถรอได้อีกต่อไป ตอนนี้ตระกูล เย่ของเราต้องเร่งเวลาเพื่อเข้าสู่ตำแหน่งของยักษ์ใหญ่แถว หน้า ด้วยวิธีนี้เราจะสามารถตั้งหลักในปินเหอได้และในเวลา เดียวกันตระกูลเย่ของเราก็จะได้รับความเคารพจากคน ภายนอกด้วย”

แม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะชอบธรรม แต่ก็ฟังดูไร้สาระสำหรับ เยสวน หญิงชราก็แค่ต้องการควบคุมตระกูลเย่กรุ๊ปอย่าง มั่นคงด้วยมือของเธอเอง

เพียงแค่ว่าเธอยังคงหลอกลวงตัวเองและคนอื่นๆ ตอนนี้ หุ้น 51% ของตระกูลเย่กรุ๊ปอยู่ในมือของหวังหยุน แม้ว่าเธอ จะเอาหุ้น 51% ของตัวแทนกลับคืนมาด้วยวิธีที่น่ารังเกียจ แต่สุดท้ายก็ยังเป็นของหวังหยุนอยู่ดี

“คุณย่า คิดว่าสามารถยึดตระกูลเย่กรุ๊ปไว้ได้โดยการทำ แบบนี้เหรอคะ คุณย่าไม่กลัวที่ประธานหวังโกรธหรือคะ” เย่ สวนหายใจเข้าลึกๆและพูดอย่างใจเย็น

เธอมีอำนาจเต็มที่ในการเป็นตัวแทนของตระกูลเย่กรุ๊ปซึ่ง หวังหยุนออกปากเองแต่แรก ตอนนี้ที่หญิงชราโกงเธอก็ เท่ากับการโกงหวังหยุนด้วยนะ

หญิงชราเผยรอยยิ้มบนใบหน้า เธอไม่กังวลกับปัญหานี้เธอรู้จักเย่สวนเป็นอย่างดีและเยสวนก็เป็นคนใจอ่อน แม้ว่า เธอจะเอาหุ้นของบริษัทไป 51% แต่เยสวนก็จะไม่ฟ้องหวัง หยุนหรอก เธอจึงทำสิ่งนี้ได้โดยไม่สะทกสะท้าน

เป็นเพราะเหตุนี้เธอจึงมีความมั่นใจที่จะทำเช่นนั้น

“หือ นี่ไม่ใช่ปัญหาที่เธอควรกังวลหรอก สิ่งที่เธอควร สนใจตอนนี้คือต่อไปจะขอข้าวกินจากที่ไหนดี” เย่หยุนเทา ตะคอกและยิ้มเยาะ

“แก.” เยสวนโกรธมากจนหน้าซีด หน้าอกของเธอ กระเพื่อมอย่างรวดเร็ว

“ฉันทำไม ยังไม่ใสหัวไปอีก” เย่หยุนเทายึดอกอย่างหยิ่ง

ผยอง

เย่สวนมองไปที่หญิงชราอีกครั้งแต่กลับหญิงชราหันหน้า หนีแถมหลับตาลง เห็นได้ชัดว่าเธอไม่สนใจชีวิตไยดีต่อไป

น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเย่สวนอย่างเงียบๆ ที่แท้ เธอไม่เคยมีตัวตนในบ้านหลังนี้เลย

ความรู้สึกหมดสิ้นสุดจะพรรณนาได้แผ่ซ่านไปทั่วหัวใจ

ของเธอ

เธอไม่รู้ว่าใครจะช่วยเธอได้ในสถานการณ์นี้

ต่อไปเย่สวนไม่รู้ว่าเธอออกจากชิงสุยกรุ๊ปเมื่อไหร่และเธอ กลับบ้านได้อย่างไร?
เมื่อเธอกลับถึงบ้าน เธออยู่ในบ้านเพียงลำพัง เธอนั่งบน โซฟาและเริ่มร้องให้น้ำตาไหลพรากอีกครั้ง

ในเวลาเดียวกัน

หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางจัดการกับธุระของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป แล้วเขาก็ไปที่อาคารเหา

วันนี้สถานที่ถ่ายทำละครทีวีเรื่อง กาลเวลาที่บากบั่นอยู่ที่ อาคารตี้เหา ในฐานะนักแสดงของซีรีส์ทั้งเรื่อง เขาไม่ สามารถขาดได้อย่างแน่นอน

เมื่อลู่เสี้ยงหยางมาถึง ผู้กำกับและนักแสดงคนอื่นๆก็รอ

เขาอยู่

เมื่อซูเยียนรันเห็นลู่เสี้ยงหยาง หัวใจของเธอก็เริ่มเต้นรัว และเต้นไม่หยุด อยากจะพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของลู่เสี้ยง หยาง

นักแสดงหญิงคนอื่นๆ ก็มองลู่เสี้ยงหยางอย่างบ้าผู้ชาย

นี่เป็นเหมือนภาพท่านประธานจอมเผด็จการที่หลุดออกมา เลย การจะแต่งงานกับคนเช่นนี้ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 50 ปี ในการต่อสู้

การเตรียมการสำหรับการถ่ายทำเสร็จสิ้นแล้ว หลังจากลู่ เสี้ยงหยางทำอามรณ์ชั่วครู่ ผู้กำกับก็เปิดกล้อง
ในซีนนี้ลู่เสี้ยงหยางกำลังถ่ายทำฉากที่ตัวเอกชายบ้าคลั่ง เพราะเครือข่ายการเงินของบริษัทถูกทำลายและตกอยู่ใน วิกฤต เขาขังตัวเองอยู่ในห้องทำงานคนเดียวอย่างหมดหวัง

ที่แรกลู่เสี้ยงหยางถูกไล่ออกจากครอบครัว สถานการณ์ที่ เขาเผชิญก็คล้ายกับเรื่องนี้ เขาจึงเล่นด้วยสีที่แท้จริงและเข้า สู่บทได้อย่างง่ายตาย

แค่เห็นลู่เสี้ยงหยางนั่งอยู่บนโซฟาด้วยดวงตาว่างเปล่า ความรู้สึกสิ้นหวังและหมดหนทางหลั่งไหลไปทั่วร่างกายของ เขา

“โอ้ พระเจ้า มันสมบูรณ์แบบมาก ฉันแน่ใจ ประธานลู่ สามารถเป็นเทพได้ด้วยซีรีส์เพียงเรื่องเดียวได้” ผู้กำกับ ตะโกนอย่างตื่นเต้นจากด้านข้าง แม้ว่าลู่เสี้ยงหยางไม่ได้มา จากวิชาเอกการแสดง แต่เขามีประสบการณ์มากมายและ เขาสามารถถ่ายภาพได้อย่างง่ายตาย

ความชื่นชมของซูเยียนรันมีมากขึ้นเรื่อยๆ และลู่เสี้ยง หยางเองก็ร่ำรวย ไม่คิดเลยว่าทักษะการแสดงของเขาจะ ยอดเยี่ยมขนาดนี้

จะมีผู้ชายที่สมบูรณ์แบบในโลกนี้ได้อย่างไร?

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและก็มาถึงตอนกลางคืน ใน ตอนท้ายของการถ่ายทำสู่เสี้ยงหยางขอให้ทุกคนทาน อาหารให้เสร็จก่อนออกเดินทาง
ทันทีที่ลู่เสี้ยงหยางกำลังจะกลับบ้านเขาได้รับโทรศัพท์

จากหลิวผิง

หลังจากรับสายแล้วกลับไม่ใช่หลิวผิงที่พูด แต่เป็นคนของ

หลิวผิง

“คุณชายลู่ เกิดเรื่องไม่ดีกับพี่หลิว เขาถูกทำร้าย คุณช่วย มาดูหน่อยได้มั้ยครับ”

อะไรนะ? เป็นไปได้อย่างไร?

ลู่เลี้ยงหยางขมวดคิ้ว หลิวผิงอยู่ในโลกใต้ดินเร เกันและ อิทธิพลของเขาเทียบได้กับถังหลง ใครกล้าทำร้ายเขา?

“ตกลง ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ บอกที่อยู่มา” ลู่เสี้ยงหยางกล่าว

“คลับหงเฉิน” คนในโทรศัพท์พูดทันที

คู่เสี้ยงหยางออกไปทันที แต่เขาไม่คิดเลยว่าเวลานี้เขา และเย่สวนทำให้เกิดความเข้าใจผิดอย่างมาก