ตอนที่73 ที่รักอย่ากลัวสิ

ดนุพลค่อยๆพาปาลีเดินไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของป่า จน มองลับตาไร้เงาผู้คน รอบๆเต็มไปด้วยเหล่าต้นไม้เถาวัลย์ อันรกทึบ

“ดนุพล คุณจะพาฉันไปไหนกันแน่”

ปาลีเดินตามดนุพลไป เริ่มเกิดความสงสัย

“ตรงนี้ละกัน”

ในที่สุดดนุพลก็หยุดตรงข้างต้นสนต้นหนึ่ง

“ตรงนี้ยังไง”

ปาลีเริ่มไม่เข้าใจ

ดนุพลกลับโอบกอดเธอจากด้านหลัง เป่าพ่นลมหายใจ เร่าน้อยลงบนต้นคอของปาลี “พวกเรามาทำกันตรงนี้นะ

“มาทําอะไร”

ปาลียังไม่รู้ตัว

“ที่รัก ผมก็จะเอากับคุณตรงนี้ไง”

ปากดนุพลยังพูดอยู่ แต่มือกลับล้วงลูบไล้ไปในเสื้อของปาลี กำแน่นก้อนเนื้ออันนุ่มเด้ง แล้วค่อยๆนวดเล้าโลม

เบาๆ

“อ๋ ! ”

ปาลีตกใจหนักมากับการกระทำของดนุพล รีบจับมืออัน ซุกซนของดนุพลไว้แน่น พูดด้วยใบหน้าเขินอายว่า “ดนุพล นี่มันในป่านะ ถ้ามีชาวบ้านผ่านมาเห็นจะทำยังไง….

“ไม่มีคนหรอก”

ดนุพลไม่ยอมหยุด อีกมือหนึ่งก็ค่อยล้วงเข้าไปใน

กางเกงของปาลี”

“ไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ

ปาลีก็ปลดมือดนุพลออกไม่ได้จริงๆ

ดนุพลหยุดชะงัก ทำสีหน้าโกรธแล้วพูดว่า “ที่รัก เมื่อกี้คุณ พูดเองว่า วันนี้คุณจะทำตามที่ผมสั่งทุกอย่าง ทำไม เสียใจ แล้วล่ะสิ”

ปาลีเมื่อเห็นดนุพลโกรธจัด ก็ค่อนข้างลำบากใจ ค่อยๆ มองไปรอบๆ จนแน่ใจว่าไม่มีผู้คนแล้วพูดว่า “แต่ที่นี่ไม่มี เตียงนะ”

“ทำเรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องใช้เตียงหรอกนะ
เมื่อคนพลเห็นปาลีเริ่มใจอ่อนแล้ว รอยยิ้มมุมปากก็ปรากฏ ออกมาอย่างชัดเจน พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ที่รัก ตอน นี้เธอไม่ต้องทําอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างฟังผมแค่คนเดียวนะ ครับ

แต่…. ก็ได้ค่ะ แต่คุณต้องระวังรอบๆนะ ถ้ามีคนเราต้อง หยุดนะ

หัวใจปาลีเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ทำเรื่องแบบนี้กลางป่า กลางเขา อีกอย่างก็เป็นครั้งแรกสำหรับเธอ เธอรู้สึกกลัว แต่ลึกๆในใจเองก็แอบหวังอยู่ไม่น้อย

“ครับ ผมจะระวังนะ สุดที่รักของผมมีผมดูได้แค่คนเดียว ส่วนคนอื่นหมดสิทธิ์

ตนพลกัดใบหูอันเล็กน่ารักของปาลีพร้อมพูดด้วยน้ำเสียง ดุดัน มือหนึ่งนวดเคล้าบดขยี้ส่วนบน อีกมือหนึ่งก็ยุ่งอยู่กับ ส่วนล่าง ปาลิโดนความเคลื่อนไหวของมือดนุพลร่างกาย อ่อนสั่นระรัว จนแทบจะยืนไม่ไหว

“ที่รัก เปียกแล้วนะ ผมจะเข้าไปแล้วนะครับ

ดนุพลพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลหยดน้ำ

ปาลิกัดริมฝีปากตัวเองแน่น หน้าแดงระเรื่อ ตอบ “ค่ะ” ตก

ลงเบาๆ
ดนุพลให้มือทั้งสองของปาลีจับต้นสนไว้ แล้วค่อยๆถอด กางเกงของปาลีออกลงจนถึงเข่า ค่อยๆสอดสิ่งของอันเป็น ที่รักเข้าไปทางด้านหลัง

“อ๋า ! ! ! เจ็บ ! ”

ปาลีเองก็เพิ่งโตเป็นสาวได้ไม่นาน เข้าทางประตูหลัง แบบนี้ อีกอย่างเล่นเสียวกันกลางป่ากลางเขาโล่งแจ้ง แบบนี้ เธอกระวนกระวายใจมาก รวมทั้งโดนดนุพลปลุกเร้า อารมณ์จนถึงขั้นนี้ แต่ยังยากที่จะสั่งการให้ร่างกายผ่อน คลาย

“ที่รัก ผ่อนคล้ายๆ อย่ากลัว แถวๆนี้ไม่มีคนหรอก”

ดนุพลประคองจับดอกบัวตูมของปาลีจากด้านหลัง นวด คลุกเคล้าเป็นระยะๆ ริมฝีปากอันเซ็กซี่ดูดดื่มอยู่กับปา กน้อยๆของปาลี เขาอยากทำให้ปาลีมีความรู้สึกอยากได้ ทั้งกายทั้งใจ จนกว่าจะปล่อยร่างกายให้ผ่อนคลายเป็น ธรรมชาติ

ทักษะการจูบของดนุพลถือว่าไม่แพ้ใครจริงๆ ไม่นานก็ สามารถทำให้ร่างกายของปาลีผ่อนคลายดั่งดอกไม้เบ่งบาน สะพรั่ง ยิ่งเบ่งบาน ดนพลก็ไม่รอช้าที่จะส่งมอบความรักอัน ลึกซึ้งไปยังประตูหลังของปาลี

มองไปยังเบื้องหน้าที่เต็มไปด้วยใบไม้เขียวขจี ฟัง เสียงหรีดหริ่งร้องเรียก เสียงลมพัดใบไม้เสียดสีกันไปมา ทั้งหมดนี้ช่างเป็นความเงียบที่แสนงดงาม ไม่เพียงแค่ดนพลเท่านั้น แม้แต่ปาลีเองก็รับรู้ได้ถึงความงดงาม สดชน ผ่อนคลายแบบนี้มาก่อน

“ที่รัก ก้มเอวลงมาหน่อย เด้งสะโพกขึ้นอีกหน่อย”

ดนพลเริ่มสั่งการปาลี

ดนุพล

ปาลีหน้าแดงระเรื่อ แต่ก็ทำตามทุกอย่าง

“ที่รัก ผมรักคุณ”

ดนผลกําบัวตูมของปาลีไว้แน่น ปาลีช่างหอมเย้ายวน ละมุนเหลือเกิน จนยากที่เขาจะปล่อยมือออกจากตรงนั้นได้

ทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันเกือบหนึ่งชั่วโมง สำเร็จความ ใคร่ด้วยกันถึงสามครั้ง สุดท้ายปาลีขาหมดแรงที่จะยืน ต่อไหว ดนุพลก็ค่อยๆสวมใส่เสื้อและกางเกงให้เธอ กอด ประคองเธออยู่ใต้ต้นไม้

“ที่รัก เหนื่อยมั้ยครับ ถ้าเหนื่อยก็หลับตาพักสักหน่อยนะ ครับ”

ดนผลลบประคองหน้าของปาลีด้วยความรักความห่วงใย เพราะจากเพิ่งผ่านศึกมาเมื่อครู่ ใบหน้าของปาลีแดงระเรื่อ

ชวนหลงใหล ตัวเล็กๆแบบนี้ดูน่านักน่าเอ็นดูกว่าปกติมาก

เลยทีเดียว
“ค่ะ งั้นฉันหลับจริงๆนะ

ปาลีขยี้จมูกน้อยๆของเธอ แล้วซุกตัวในอ้อมกอดของดน พล หลับตาลง ไม่ถึงหนึ่งนาทีเธอหายสูดลมหายใจลึกๆ แล้วก็เข้าสู่ความฝันอันแสนหวาน

“ยัยเด็กโง่เอ๊ย ! แป๊ปเดียวก็หลับซะแล้ว ”

ดนุพลกอดปาลีไว้ ค่อยก้มศีรษะลง พินิจจ้องมองคิ้ว จมูก ริมฝีปากของปาลี ยิ่งดูยิ่งรู้สึกรัก ยิ่งดูยิ่งคิดว่าตัวเองเป็น ผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก

ลมพัดผ่านอย่างแผ่วเบา แสงอาทิตย์สอดส่องผ่านใบไม้ มายังร่างของทั้งสอง ดนุผลกัมจุมพิตลงบนหน้าผากของ ปาลี “ปาลี ชาตินี้ผมจะรักแค่คุณคนเดียว”