ตอนที่ 130 ซอยอัดมืดมิด

และในห้องโถง ดนุพลที่เป็นห่วงปาลี ใช้แรงผลักนัฐ พงศ์และจักรกฤษออกจากอ้อมกอด จากนั้นรีบวิ่งออก มา

แต่ทางด้านปาลี ก็ถูกราบตัวเข้าไปในลิฟต์ เรียบร้อยแล้ว

ติ้ง เสียงของประตูลิฟต์ได้เปิดอย่างช้าๆ

ในตอนนี้เอง ดนุพลที่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าประตูลิฟต์

แค่ว่า เขาหันหลังให้กับลิฟต์และหันหน้าไปยังมุม ต่างๆทั่วทุกทิศหาปาลี

“ดนุพล……”

ปา ดีใจบอกไม่ถูก เหมือนกับว่าตกน้ำแล้วเห็นทาง รอดชีวิตสุดท้ายแบบนั้น เธอพยายามเอื้อมมือไปทาง ดนุพล ห่างประมาณสอง สาม เมตร แต่ปากของเธอถู กรฐาปิดไว้อย่างแน่น จะออกเสียงที่ยังไม่เท่าเสียงของ ยุง ดังกว่า ยิ่งไปกว่านั้นยังอยู่ที่ไนต์คลับที่มีคนวุ่นวาย พุ่งพล่านอีก ครพลไม่ได้ยินเสียงอะไร และมองหาปา ทั่วๆต่อไป จากนั้นเดินไปทางห้องน้ำ ตั้งแต่ต้นจนจบ กลับไปยังที่ ลิฟต์และหันไปทางปาส

“ด……ณ บมาส คุณหันตัวสิ ฉันอยู่ตรงข้างหลัง ของคุณ ด ……

ดวงตาของปาลีเริ่มเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวไปด้วยหมด หวังไปด้วย เธอพยายามโบกมืออย่างหมดหวัง เธอ ตะโกนออกไปไม่ได้ ร้องขอพูดอยู่ในใจว่า คนเพียง แค่คุณหันมา ฉันก็อยู่ตรงข้างหลังของคุณ

ในที่สุด สัมผัสพิเศษของคนรักกันก็เกิดผลทําให้รู้สึก ได้ ดนุพลหันหลังมากะทันหัน มองไปทางข้างในของ ลิฟต์ เสียดาย มันสายเกินไปซะแล้ว

“ดึง” เสียงของประตูลิฟต์ปิดลง ในตอนนั้นเอง ดอน ที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิดดนุพลทันเห็นแค่สายตาคู่หนึ่ง สายตาคู่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและน้ำตา แต่ว่า สายตาคู่นั้นเห็นแค่แว๊บเดียว กลัวว่าจะคิดไปเอง คน พละกำลังจะเดินไปทางประตูลิฟต์ แต่ลิฟต์ก็ถูกปิดไป แล้ว เหลือเพียงแค่ประตูเหล็กของลิฟต์ ดนุพลสายหัว ไปมา ค่าตัวเองให้สดกลับมา จากนั้นก็หันหลัง กลับไป ยังทางเดินห้องน้ำ ตอนที่ประตูลิฟต์ปิดลง ปาลีเห็นคน พลหันหลังไป เสียดาย เขายังไม่ทันได้เห็นเธอ หลับตา กับน้าตาที่ค่อยๆไหลลงมา

ด้านหลัง รฐาที่ยืมขืนมุมปากเหมือนกับสัตว์ร้าย เขา ค่อยๆก้มหัวลงมา แลบลิ้นออกมาไซร้ไปยังต้นคอของ ปาลอย่างนุ่มนวล เสียงเหมือนกับปีศาจร้ายพูด “ปาล์ ปาลีของฉัน เห็นไหม เขาช่วยเธอไม่ได้ ใครก็ช่วยเธอ ไม่ได้ เธอรู้ไหม หลายวันที่ผ่านฉันสะกดรอยตามเธอ ตลอดทนต่เสียดายเธออยู่แต่กับดนุพล ทําให้ฉันหมด โอกาสลงมือ จนถึงตอนนี้” บนคอที่ถูกไซร้อย่างน่า ขยะแขยงและเสียงที่พูดอยู่ข้างหู ทำให้ปาลีสั่นไปทั้ง ตัวเหมือนกับใบไม้ที่พูกล้มพัดปลิว เธอเปิดตากว้างๆ นํ้าตาไหลลงมาทีละหนดทีละหยด เธอกลัวมาก เธอ กลัวมากจริงๆ “ดึง” เสียงของประตูลิฟต์เปิดขึ้นอีกครั้ง

รฐาพาปาลีไปยังด้านหลังของไนต์คลับที่เต็มไปด้วย ความมืดและเป็นซอยตรอกเล็กๆ

เขาวางแผนมาและจัดการมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เขา หยิบกุญแจมือและเทปกาวที่เตรียมไว้ออกมา ปิดปาก ของปาลีไว้ จากนั้นนํากุญแจมือมาล็อกมือของเธอไว้ แล้วนํามาล็อกบนผนังที่มีท่อโลกะอยู่

ปา ดิ้นรนอย่างสุดชีวิต แรงของเธอจะไปสู้แรงฐา อย่างผู้ชายได้ยังไง เธอยังต่อสู้ และยิ่งแลกกับความ เจ็บปวด ในขณะที่แน่ใจแล้วว่าปาลีไม่มีทางตะโกนได้ และหนีไปได้ รฐากอคปา จากด้านหลัง ทั้งตัวกอดปาล์ ไว้แน่นๆ วางคางไว้บนไหล่ด้านซ้าย

ใน า น มิดสนิทสายตาของเขาเต็มไปด้วยความ สว่างไสวเหมือนกับหมาป่าระยิบระยับ

เขาพูด: หลายวันที่ผ่านมาน่าจะสนุกมากล่ะสิ เพราะ ว่าบนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข สดใจ ประทับใจ สวยงาม นั่นคือเมื่อก่อนตอนที่เราคบ กันผมไม่เคยได้เห็นทั้งความสุขและความหวาน คุณรู้ อะไรหรือเปล่า คุณที่เป็นแบบนี้ แผดเผาผมไปทั้งเป็น ผ่านไปแล้วห้าปี คุณไม่เคยรักผมเลยใช่ไหม ไม่อย่าง นั้น ไม่มีผม คุณทําไมยังดูมีความสุขมากขนาดนี้?”

มือของเขาค่อยๆลูปไปยังผิวของปาลีอย่างเบาๆ ทั้ง การกระทําเขาและน้ำเสียงของเขาก็เบาลงเรื่อยๆ แต่ ปาลีรู้สึกตั้งแต่แรกว่าการกระทำของเขาเปรียบดนุพล ไม่ได้เลยมันทั้งเย็นเฉียบ เสียดายที่เธอไม่สามารถพูด ออกมาได้ ทําได้แต่เพียงส่ายหัวไปมาสุดชีวิต

“ไม่มีคุณในชีวิต ผมคิดถึงแต่คุณ ทั้งวันทั้งคืน คุณรู้ ไหมว่ามันทรมานแค่ไหนกว่าจะผ่านไปในแต่ละวันได้ คุณ คุณกลับผ่านมันไปได้อย่างมีความสุข ไม่ได้ ผม ไม่อนุญาต!” รฐายิ่งพูดยิ่งโกรธ พูดถึงตอนสุดท้ายก็ ตะโกน มือทีลปบนตัวของปาลีก็ระเบิดออกมาทันที จับ วของปาลิไว้ฉีกเสื้อของปาล็ออกอย่างบ้าคลั่ง เสียง เสื้อผ้าที่กำลังถูกฉีกให้เป็นชิ้นได้ดังขึ้นลอยไปใน อากาศ และเข้าไปในหูของปาลี