ตอนที่212 ใกล้บ้า

ตอนบ่าย คนที่มาหาหมอในโรงพยาบาลก็ยังคงเยอะอยู่

ร่างสูงสง่าเหยียบอยู่บนรองเท้าส้นสูงคู่สวยก้าวออกไป อย่างสง่ามาปรากฏตัวอยู่ที่ทางเดินของส่วนผู้ป่วยพักรักษา ตัวในโรงพยาบาล แป๊ปเดียวก็ดึงดูดสายตาคนได้

ใบหน้าโสรจยกยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง ถูกสายตาแบบนี้ล้อม รอบ เธอก็ชินไปเสียแล้ว

อ้างตามข้อมูลที่พงให้เธอ เธอจึงเดินมุ่งตรงไปยังห้องพัก ของปาลีได้

ปาลีตื่นแล้ว ดาโตกำลังจ้องมองไปยังผนังตรงข้ามที่ แขวนนาฬิกาไว้ ดูทั้งวันแล้วก็ยังไม่เอ่ยปากพูดอะไรออกมา สักคำ และธามที่ควรจะอยู่ข้างเตียงปาลีเวลานี้กลับไปซื้อ ข้าวให้ปาลีพอดี

ดังนั้น โสรจที่ไม่ได้ถูกเชิญมาจึงเข้ามาอยู่ข้างเตียงปาลี ได้อย่างง่ายดาย

มองเหยียดอย่างกุมอำนาจไปยังปาลีที่นอนหน้าซีดเผือด อยู่บนเตียงคนไข้ โสรจยกมุมปากอย่างเยาะเย้ย “ปาลี ฉัน มาหาเธอแล้วนะ ได้ยินมาว่า เธอบ้าไปแล้ว จริงหรือเปล่า ล่ะ?”

น่าเสียดายที่ปาลิไม่ตอบโต้กลับเลยสักนิด ตายังคงจ้องตอนที่212 ใกล้บ้า

ตอนบ่าย คนที่มาหาหมอในโรงพยาบาลก็ยังคงเยอะอยู่

ร่างสูงสง่าเหยียบอยู่บนรองเท้าส้นสูงคู่สวยก้าวออกไป อย่างสง่ามาปรากฏตัวอยู่ที่ทางเดินของส่วนผู้ป่วยพักรักษา ตัวในโรงพยาบาล แป๊ปเดียวก็ดึงดูดสายตาคนได้

ใบหน้าโสรจยกยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง ถูกสายตาแบบนี้ล้อม รอบ เธอก็ชินไปเสียแล้ว

อ้างตามข้อมูลที่พงให้เธอ เธอจึงเดินมุ่งตรงไปยังห้องพัก ของปาลีได้

ปาลีตื่นแล้ว ดาโตกำลังจ้องมองไปยังผนังตรงข้ามที่ แขวนนาฬิกาไว้ ดูทั้งวันแล้วก็ยังไม่เอ่ยปากพูดอะไรออกมา สักคำ และธามที่ควรจะอยู่ข้างเตียงปาลีเวลานี้กลับไปซื้อ ข้าวให้ปาลีพอดี

ดังนั้น โสรจที่ไม่ได้ถูกเชิญมาจึงเข้ามาอยู่ข้างเตียงปาลี ได้อย่างง่ายดาย

มองเหยียดอย่างกุมอำนาจไปยังปาลีที่นอนหน้าซีดเผือด อยู่บนเตียงคนไข้ โสรจยกมุมปากอย่างเยาะเย้ย “ปาลี ฉัน มาหาเธอแล้วนะ ได้ยินมาว่า เธอบ้าไปแล้ว จริงหรือเปล่า ล่ะ?”

น่าเสียดายที่ปาลิไม่ตอบโต้กลับเลยสักนิด ตายังคงจ้องปฏิกิริยาทันที สายตาล่องลอยค่อยๆย้ายจากนาฬิกาที่ผนัง มายังใบหน้ารูปไข่สวยของโสรจ ดวงตาค่อยๆแสดงถึง อารมณ์เกลียดชัง

“ยังตอบโต้ ก็แสดงว่าเธอไม่ได้บ้า!

โสรจขมวดคิ้วอย่างไม่ดีใจ สิ่งที่เธออยากจะเห็นจริงๆคือ ปาลีไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย

วันนี้ที่เธอมา หลักๆก็เพื่อยืนยันว่าแท้จริงแล้วปาลีบ้าหรือ เปล่า ตอนนี้ดูแล้วสภาพของปาลีไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คน ภายนอกพูด แบบนี้ โสรจอดไม่ได้ที่กัดฟัน

ยกมือขึ้น นิ้วชี้เลื่อนไปมาบนใบหน้าขาวสะอาดของปาลี เล็บสีดำเย็นๆขีดจนเป็นแผลสีขาวบนใบหน้าของปาลี โสรจ พูดอย่างเกลียดชังว่า “เธอไม่ได้บ้า เธอรู้แล้วความจริง เป็นอย่างไร? เธอทำให้ฉันไม่มีทางเลือก ฉันจะบอกเธอให้ นะ ตอนนี้ฉันทำให้เธอสูญเสียลูกไปแล้ว ขั้นต่อไป ฉันก็จะ ทำให้เธอเสียดนุพลไปด้วย เธอรู้ไหมคืนนั้นที่เธอนอนรอ ทําการผ่าตัดนั้น ดนุพลที่ไม่ได้กลับทั้งคืนทำอะไรกับฉัน พวกเรา…อะ…

คำพูดของโสรจยังพูดไม่จบ ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องเวทนา น่าตกใจออกมา

เพราะว่า ปากบางของปาลีจู่ๆก็กัดเข้าไปที่นิ้วที่กรีดไปกรีด มาบนหน้าของปาลี
ปาลีกัดอย่างสุดกำลังและรุนแรงมากราวกับแม่หมาป่าที่ ได้รับบาดเจ็บ ทําให้คนหวาดกลัว

“อะ…มือฉัน อ๊ะเจ็บ เจ็บ….ช่วยด้วย ช่วยด้วย…

โสรจเจ็บจนหน้านําหน้าแดงทันที เสียงแหลมดังกึกก้อง เธออยากจะเอามือออกมาจากปากของปาลี แต่ว่าฟันทั้ง สองแถวของปาลีกัดกันแน่นมาก นั่นรู้สึกราวกับถูกกัดจนถึง เนื้อข้างในนิ้ว เข้าไปข้างในกระดูก เลือดสดไหลรินออกมา ข้างมุมปากของปาลี แน่นอนว่าเป็นเลือดของโสรจ

เสียงแหลมของโสรจเรียกความสนใจของทั้งหมอและ พยาบาลหลายท่านทันที

แต่อาศัยการพูดโน้มน้าวและการช่วยเหลือของพวกเขา ปาลีก็ยังไม่ยอมทั้งยังกัดอย่างเอาเป็นเอาตาย ดวงตาแดง ก่ำคู่นั้นเปล่งประกายความดุร้ายต่างจากความปกติอย่างสิ้น เชิง ความรู้สึกดุร้ายและเกลียดชังนั้น ก็คือต้องการที่กัดนิ้ว ของโสรจต่อไป