ตอนที่363 ระวังไม่ไหว

แต่พอกลืนน้ำผลไม้นั้นลงคอ ปาลีก็รู้ผิดปกติขึ้นมา มัน ทั้งเปลี้ยวทั้งแสบ เหมือนมีมีดขีดในลำคอ เจ็บจนเหนือ ทน ท้องของปาลีก็เจ็บขึ้นทันที

“โอ๊ย….”

ปาลีร้องเจ็บ แก้วผลไม้ก็หลุดจากมือไป เธอจับท้อง ของตนเอง เจ็บจนขดตัวเป็นกลมๆ

ดนุพลกำลังคุยเรื่องกับทวิติยาในห้องหนังสือ โชคดีที่ ประตูไม่ได้ปิดแน่นอน เสียงแก้วแตกได้ส่องเข้าหูทั้งสอง ดนุพลวิ่งออกมาเป็นคนแรก

“ที่รัก เธอเป็นอะไร…”

ดนุพลวิ่งไปหาปาลี แล้วกอดเธอที่เหงื่อเต็มหน้าผาก เข้าอ้อมกอด

“เธอ… น้ำผลไม้…..

ปาลีอดความเจ็บปวดแล้วชี้ไปไอริณที่ตกใจนิ่งอยู่นั่น แล้วก็ชี้ไปแก้วผลไม้ที่อยู่บนพื้นอีก ต่อมาก็พูดอะไม่ไม่ ออกอีกแล้ว สีหน้าเธอซีดเผืดจนดูไม่มีเลือด แต่มือของ เธอยังคงจับกระเป๋าตนเองให้แน่ๆ ในนั้นมีของที่ปาลีได้ มาไม่ง่ายเลย เธอจะทิ้งมันไปไม่ได้

ทวิติยาที่เดินออกมาทีหลังเห็นฉากนี้ก็อ้าปากกว้าง สภาพของปาลีดูไม่ใช่แสร้งทำออกเป็นแน่
ถึงปาลีจะพูดไม่ได้เต้มประดยคแต่ดนุพลยังเข้าใจ ความหมายของเธอได้ทันที เขาหันหน้าไปพูดกับทวิติยา อย่างเย็นชา”แม่พาไอริณไปโรงพยาบาลด้วยกัน”

ต่อมาก็พูดกับคนรับใช้หนึ่งคน”เก็นน้ำผลไม้ที่เหลือเป็น ตัวอย่างแล้วไปกับผม

พูดจบก็ลังเลอีกแล้วอุ้มปาลีขึ้นรถที่จดอยู่ข้างนอก

เมื่อปาลีถูกส่งเข้าโรงพยาบาล สีหน้าเธอก็ซีดจนเขียว ใกล้จะหมดสติ และเธอก็โดนส่งเข้าห้องฉุกเฉินทันที

ดนุพลรออยู่ข้างอนกอย่างกังวล ทวิติยาอุ้มไอริณยืน อยู่ข้างๆ เหมือนรู้ว่าตนเองทำเรื่องผิดไปใหญ่ ไอริณเอา หัวฝังในอ้อมกอดของทวิติยาตลอด มือเล็กๆของเธอก็ จับแขนเสื้อของทวิติยาแน่ ร่างกายเล็กๆของเธอก็สั่นไม่ หยุด

ดนุพลไม่ได้ด่าทอเธอ เพราะเขากำลังรอผลของหมอ

อยู่

หลังครึ่งชั่วโมง!

ปาลียังอยู่ในห้องฉุกเฉิน แต่ผลการตรวจของน้ำผลไม้ แก้วนั้นได้ออกมาแล้ว

มองดูตัวเลขและตัวอักษรในใบผลรายงานนั้น ฟังดูหมอ ที่กำลังอธิบายอยู่ มือของดนุพลที่จับผลตรวจนั้นก็กำแน่ ความโกรธที่ไม่เคยมีมาก่อนทำให้เขาเหมือนสัตว์ที่บ้า คลั่ง
“ไอริณ”

ดนุพลตะคอกแล้วลากไอริณออกมาจากอ้อมกอดของ ทวิติยา “บอกว่า เธอไปเอายาพิษมาจากไหน ทำไมเธอ ต้องวางยา”

“ฮือ…..”

ไอริณร้องไห้ขึ้นมา เธอไม่เคยเห็นดนุพลดุร้ายขนาดนี้ เธอรู้สึกลัวมาก

“ดนุ แกทำให้ไอริณตกใจแล้ว”

ทวิติยาก็ตกใจกับสภาพของดนุพลไปด้วย แม้เธอก็ ตกใจกับคำที่ดนุพลพูดออกมานั้นเหมือน แต่เธอเป็นคน เลี้ยงดูไอริณมาเองเลยรักเอ็นดูไอริณมาก แย่งไอริณ จากมือของดนุพลมา แล้วปลอบใจว่า”ไอริณอย่าร้องไห้ อย่ากลัวนะ มีย่าอยู่นี่….

แต่คราวนี้ดนุพลโกระมากจริงๆ เขาจับไปมือของไอริณ อีกครั้ง“ห้ามร้องไห้ ตอบคำถามพ่อมา งั้นพ่อก็ไม่เอาเธอ แล้ว แม้บ้านก็ไม่ให้เธอเข้า

ดนุพลคิดไม่ออกทีเดียวว่าแค่เด็กสามขวบ จะทำเรื่อง เลวร้ายขนาดนี้ออกมาได้ มันน่ากลัวจริงๆ

พอไอริณได้ยินว่าดนุพลจะไม่เอาเธอก็รู้สึกกลัวทันที แล้วยิ่งร้องไห้ใหญ่ขึ้นมา ตั้งแต่เล็ก ถ้าโสรจไม่พอใจใน ตัวเธอก็มักจะขู่เธอว่าไม่เอาเธอและไล่เธอออกจากตระ กูลกันตพัฒน์ ดังนั้นตอนนี้เธอเลยกลัวกับค่าพูดนี้มากไม่มีกี่ปิดบังอีกใดๆ เธอพูดว่า”เป็นแม่ค่ะ…แม่สอนไอริณ เอง พ่ออย่าทิ้งไอริณไปนะ ฮือๆ..หนูกลัว……

ไอริณไม่ได้โกหก หลังที่โสรจรู้ว่าดนุพลต้องหย่ากับ ตนเองแน่นอน เธอเลยเอารูปของปาลีให้ไอริณดู ให้ไอ ริณหาโอกาสวางยาให้เธอ

ได้ยินดังนั้น ทวิติยาอ้าปากกว้าง เธอรู้สึกตกใจมาก

ดนุพลสายตาเปล่งประกายความเย็นชา เพราะเขาก็ เดาออกได้แล้ว ถ้าไม่มีโสรจคอยสั่งสอนเบื้องหลัง ไอริณ ที่เป็นเด็กสามขวบจะทําเรื่องแบบนี้ออกได้ยังไง อีกทั้งยา พิษไร้แรงแบบนั้นเด็กสามขวบคนหนึ่งจะไปซื้อมาได้ไง

เวลานี้แค่ได้ยินเสียงอี๊ด ประตูห้องฉุกเฉินได้เปิดออก ปาลีที่นอนบนเตียงถูกเขนออกมา

ดนุพลรีบเดินเข้าไป หมอพูดอย่างตื่นเต้นว่าโชคดีที่ส่ง มาทันเวลา ไม่งั้นถ้าช้าอีก5นาที แม้พระเจ้าก็ช่วยไม่ได้ แล้ว

หลังเข้าห้องผู้ป่วย ปาลียังดูอ่อนแอมาก แต่เธอสามารถ เอ่ยปากพูดได้แล้ว

“ดนุพล กระเป๋าฉัน….”

ประโยคแรกที่ปาลีเอ่ยถึงก็คือกระเป๋าของเธอ เพราะใน นั้นมีอนาคตของเธอและดนุพล