ในห้วงแห่งรัก(NC+)

ตอนที่379 โวยวายกันใหญ่



ตอนที่379 โวยวายกันใหญ่

เวลาต่อมานี้ บ้านตระกูลกันตพัฒน์สงบสุขมาก ไม่ได้ เกิดความวุ่นวายใดๆด้วยการเข้ามาอยู่ของปาลีและจิร นาถ

และคนที่มีการเปบี่ยนแปลงมีแต่จิรเมธเท่านั้น ตั้งแต่ จิรนาถเข้ามาดูแลท่านแล้ว ดวงตาของท่านก็ยิ่งดูสดใส มีชีวิตขึ้น ใบหน้าที่นิ่งเฉยก็เริ่มมีชีวิตชีวา สุดท้ายภาย ใต้การแนะนำของจิรนาถเขาก็สามารถอ้าปากพูดได้ แม้จะยังพูดติดอ้างอยู่

หมอที่รักษาท่านก็บอกว่ามหัศจรรย์ ช่างเป็นเรื่องที่ มหัศจรรย์

ต้อวรู้ว่าจิรเมธตอนนี้อายุ70กว่าแล้ว พอมีโรคหลอด เลือดสมอง ทางเดียวของเขาก็คือรอความตาย และคน ที่สามารถฟื้นฟูกลับมาเหมือนท่านมันมีไม่กี่คนเอง

ปาลีก็อดพูดในใจไม่ได้ว่าพลังแห่งวความรักมันช่าง มหัศจรรย์จริงๆ

และหลังธนัทและทวิติยาเห็นว่าจิรเมธค่อยดีขึ้นภาย ใต้การดูแลของจิรนาถ แล้วก็ค่อยๆยอมรับจิรนาถและ ก็ไม่จับตามองเธออยู่เสมอเหมือนตอนแรกแล้ว

ทุกอย่างดูเหมือนค่อยเดินไปทางที่ดี มีแต่ปาลีรู้ว่านี่ มันแค่ ตอนที่379 โวยวายกันใหญ่ ปลดล็อกออโต้แล้ว
รุ่งอรุณก่อนรุ่งสางนั้นเป็นช่วงเวลาที่มืดที่สุด ปาลีไม่ ได้ลงมือเป็นเพราะเธอกำลังรอจิรนาถลงมืออยู่ เธอรู้ว่า จิรนาถต้องลงมือแน่ แต่จิรนาถก็ฉลาดมาก เธอไม่ได้ ลงมือแบบอดทนไม่ไหวแต่เป็นรอโอกาส รอโอกาสที่ ลงมือได้สำเร็จแต่กลับไม่มีใครไปสงสัยว่าเป็นเธอทำ

ตอนคืน ท้องฟ้ามืดมนมาก

บนเตียง ดนุพลกำลังนอนอยู่บนเตียงกับปาลี มือ ใหญ่ๆของเขากดจับลงที่ที่ว่องไวที่สุดบนตัวของปาลี ทำให้ปาลีทั้งคันทั้งชา แล้วอดไม่ได้หัวเราะออกมา ต่อ มาก็เปลี่ยนเป็นเสียงครางที่เบาๆ…

ทันมดนั้น ข้างล่างมีเสียงดังส่องเข้ามา เสียงนั้น เหมือนคริสตัลชินใหญ่โดนคนทุบให้แตก สั่นจนพื้นดิน ก็สั่นไปด้วย ต่อมาก็เสียงกรีดร้องของทวิติยาดังขึ้นมา

ทั้งสองคนตกใจและได้หยุดการกระทำทั้งหมดลง

“เกิดอะไรขึ้น”ปาลีถามด้วยความสงสาย

“ฉันลงไปดูแป๊บ”

ดนุพลขมวดคิ้ว ต่อมาก็จูบไปที่หน้าของปาลีแรงๆที หนึ่งแล้วถึงลุกขึ้จจากเตียง ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยจึงรีบ เดินออกจากห้องไป

ปาลีลุกขึ้นมา ดวงตาเปล่งประกาย ดูท่าตอนนี้ฉาก เด่นจะเริ่มแล้ว แต่ในเมื่อมีเรื่องสนุกให้ดู เธอจะพลาดได้ยังไง ปาลีใส่เสื้อคลุมเรียบร้อยแล้วก็เดินออกจาก ห้องนอนไป แต่เธอไม่ได้เร่งรีบเดินลงไปเหมือนดนุพล กลับเป็นยืนมองอยู่ชั้นบน

การเคลื่อนไหวนั้นมาจากห้องหนังสือของธนัท ตอน ที่ปาลีเดินมาถึงชั้นล่าง ธนัทกำลังลากทวิติยาที่โดนตบ จนหน้าออกมาถึงห้องโถง ดูเหมือนเขาอยากลากทวิ ติยากลับไปห้องนอนของเธอเอง

แต่เห็นได้ชัดทวิติยาไม่ให้ความร่วมมือ แถมยังขา แขนสบัดไปมาเพื่อดิ้นรนออกจากมือของธนัท ในปาก ยังด่าทอไปด้วย

และเวลานี้ คนรับใช้ในบ้านตระกูลกันตพัฒน์ล้วนโดน เสียงโวยวายนั้นทำให้ตื่นกันหมดแล้วมาล้อมรอบมุงดู ในห้องโถง แต่ก็ไม่มีใครคนไหนกล้าเขาไปห้าม

เมื่อฟังไปพักใหญ่ ปาลีก็เข้าใจสาเหตุที่ทวิติยาโมโห โวยวายแล้ว———ที่แท้คือธนัทกลับมาจากงานเลี้ยงด้วย ท่าทางเมามาย เขาถอดเสื้อโค้ทแล้วก็ทิ้งบนโซฟา แต่ ทวิติยากลับหาเจอถุงยางหนึ่งอันจากกระเป๋าเสื้อของ เขา แถมยังเป็นถุงยางที่เคยใช้ไปแล้ว

คราวนี้ ทวิติยาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที

ตามนิสัยของทวิติยา เธอจะไม่โวยวายได้ไง แต่พอ เธอโวยวายขึ้นมากลับดูดุกว่าหญิงปากร้ายข้างถนนอีก ด้วยซ้ำ และธนัทก็เกลียดที่เธอในสภาพแบบนี้มาก อีก ทั้งเขาก็ดื่มเหล้าไปไม่น้อย เลยไม่ค่อยมีความอดทนเหมือนปกติ เขาก็ไม่สนว่าตนเองผิดหรือไม่ผิด ยกมือ ตบไปทวิติยา สุดท้ายก็จับผมของทวิติยาอยากจะลาก เธอเข้าห้องนอนของเธอ ไม่อยากจะเห็นใบหน้าที่ทำให้ คนรู้สึกเบื่อหน่ายของเธอ

เวลานี้ดนพลได้เดินลงมาจากข้างบนแล้ว และก็ได้ เห็นฉากที่พ่อแม่ของเขาต่อยกัน ทันใดนั้นเขารู้สึกทั้ง ผิดหวังทั้งหงุดหงิด เดินเข้าแล้วหยุดสองคนที่ต่อยกัน ไว้ คำแรกที่ดนุพลพูดก็คือให้คนรัลใช้ทุกคนกลับไป ห้องนอนของตนเอง

สำหรับเรื่องที่ธนัทมีชู้อยู่ข้างนอกดนุพลก็เคยได้ยิน มานานแล้ว แต่เขาที่เป็นลูกก็ไม่สามารถไปยุ่งเรื่องแบบ นี้ได้ ส่วนที่ทวิติยาโวยวายเสียงดังทำให้คนอื่นได้รู้เรื่อง ฉาวๆในบ้านแบบนี้เขาก็ไมชอบเหมือนกัน

“ดนุ ลูกดูไอ้ไร้ยางอายคนนี้สิ มันตบแม่ แถมยังตบ หน้าแม่ด้วย…..

ทวิติยาเห็นลูกชายตนเองมาก็เหมือนได้มีที่พึ่ง แล้ว ยื่นหน้าที่โดนธนัทตบจนช้ำให้ดนุพลดู “ทั้งๆที่เป็นความ ผิดของมัน มันกลับยังมาตบแม่ หลายปีมานี้มันไปมีเมีย น้อยอยู่ข้างนอกตลอด และพวกหญิงเหล่านั้นอายุน้อย จนไปเป็นลูกสาวของมันได้แล้ว ทำไมมันไม่เคยคิดเลย ว่ามันก็เป็นพ่อที่มีลูกสาวอยู่ ระวังวันไหนเวรกรรมแล้ว มันต้องไม่ตายดีแน่….

ได้ยินคำสาปชั่วช้าของทวิติยา สีหน้าของดนุพลและ ธนัทไม่น่าดูถึงที่สุด
จะเคยมีเมียคนไหนสาปแช่งสามีตนเองต่อหน้าลูก ตนเองสักไหนกัน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ