ตอนที่ 63 ผู้ชายต้องดูดน

“ที่รัก เอาเถอะน่า!”

ดนุพลจะเชื่อฟังเสียที่ไหน มือทั้งสองข้างลูบไล้บน

หน้าอกของปาลี

“ไม่อนุญาตให้คุณเตะต้อง”

ปาลีเปิดอวัยวะเพศของเขาออกมาอย่างไม่เขินอาย

“ที่รัก คุณลองจับมันดูสิ ทั้งใหญ่ทั้งแข็ง ผมอดใจไม่ไหว แล้ว ผมอยากได้คุณจนใจจะขาดแล้ว”

ดนพลไม่ยอมแพ้ จับมือของปาลีให้มาจับตรงเป้ากางเกง

ของเขา

“อย่าค่ะ ตอนนี้ยังตอนเช้าอยู่ ถึงแม้จะเป็นรุ่งเช้า แต่ข้าง

นอกมีชาวบ้านมากมาย…

ปาลีถูกเขาดื้อจนเริ่มรู้สึกหวั่นไหว อีกอย่างเมื่อกี้ก็ยังไม่ เสร็จสิ้น เธอเองก็รู้สึกไม่พอใจ

อันที่จริงเธอไม่ได้โกรธเคืองดนุพลอย่างจริงจัง เพราะ เรื่องเหล่านั้นไม่มีความเกี่ยวข้องกับดนุพลเลย อีกอย่างวัน นี้ดนพลสามารถบินมาช่วยเธอได้ เธอเองก็รู้สึกประทับใจเรากทากันเงียบๆหน่อย พวกเขาไม่โดยนหรอก

ขณะที่พูดก็เริ่มจุดความร้อนตามเรือนร่างของปาลี

“ดนพล… ”

ปาลีถูกเขากระทำจนร่างกายร้อนวูบวามไปทั้งตัว แม้แต่ จะพูดปฏิเสธออกมายังไม่มีเรี่ยวแรง ขณะที่ทั้งสองเชื่อมต่อ กัน ปาลีก็งอตัวลง และนิ้วทั้งสิบนิ้วก็จิกบนแผ่นหลังของดน พล

ดนุพลทำตามคำพูดที่ได้กล่าวไว้ เขาค่อยๆเคลื่อนตัว อย่างช้าๆ เพราะเขารักปาลีจากใจจริง เขาไม่ต้องการชาว บ้านดูถูกปาลีเพราะเรื่องนี้

ทันใดนั้นด้านนอกประตูก็มีร่างเงาการกระทำของคนสอง คนขึ้น หนึ่งคือจักรกฤษถอดชุดเครื่องแบบทหาร อีกอันหนึ่ง คือนัฐพงษ์ที่ถูกจักรกฤษผลักออก

เมื่อได้ยินเสียงออดอ้อนเบาๆของผู้หญิงในห้อง และเสียง หายใจของผู้ชาย เบื้องหน้าของนัฐพงษ์ก็เกิดภาพฉากตอน ที่เขาใช้นิ้วกลางกดบนหน้าท้องของปาลีเบาๆเพื่อทำการ ตรวจสอบการบาดเจ็บในตอนนั้น เมื่อหวนนึกถึงเขาก็ยก สองนิ้วที่เคยสัมผัสผิวของปาลีขึ้นมาดูดในปากสักครู่

ส่วนจักรกฤษที่กำลังพยายามแอบมองในห้องจากประตูที่

มีรอยร้าวก็รู้สึกเสียดาย ถึงแม้รอยร้าวบนประตูจะใหญ่ แต่เงาบนเตียงเพียงเท่านั้น

เมื่อจักรกฤษมองไม่เห็นอะไรแล้วก็ล้มเลิกความพยายาม และรีบลุกขึ้นและทำปากปุ๋ยพร้อมพูดกับนัฐพงษ์ที่อยู่ด้าน ข้างว่า : “ที่แท้พี่ดนุพลเป็นคนอ่อนโยนกับเรื่องแบบนี้ หาก ฉันเป็นผู้หญิงคงไม่ชอบแน่ เรื่องแบบนี้ต้องยิ่งดุดันถึงจะยิ่ง มัน ดูเหมือนว่าต่อไปพวกเราต้องหาเวลาสอนพี่ดนุพลแล้ว ล่ะ ผู้ชายจะอ่อนโยนได้ยังไง เพราะผู้ชายต้องดุดันเท่านั้น!

นัฐพงษ์ที่กำลังตกอยู่ในห่วงความเพ้อฝันก็ตกใจ เมื่อ ได้ยิน’คำวิจารณ์’ของจักรกฤษ ใบหน้าที่ขาวซีดก็มืดครึ้ม ทันที และชำเลืองมองจักรกฤษอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง ก่อน จะพูดว่า : “ความคิดตื้นๆ!” พูดจบก็หันหลังเดินตรงไปที่ เครื่องบินอย่างเคืองโกรธ

“เว้ย นัฐพงษ์ หยุดเดี๋ยวนี้เลย เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ คุณพูดว่าใครมีความคิดตื้นๆ ข้าเจอผู้หญิงมามาก และไม่ เคยพ่ายแพ้ด้วย ทำไหมแกถึงกล้าบอกว่าฉันมีความคิด ตื้นๆ หรือว่าแกก็ชอบทำแบบดนุพลช้าๆเบาๆแบบนั้นหรอ? พระเจ้า หรือว่ายุคสมัยนี้เขานิยมสไตล์แบบนี้แล้ว? ”

จักรกฤษเดินไล่ตามนัฐพงษ์มาถึงเครื่องบิน ขณะเดียวกัน ก็แหกปากตะโกนร้อง

นัฐพงษ์ฟังจนรู้สึกรำคาญ เลยดึงประตูเปิดอย่างเต็ม กำลัง และพูดอย่างเย็นชาว่า : คุณผู้ชาย หากผมจำไม่ผิด เครื่องบินลำนี้ของคุณยืมมาจากพ่อของคุณไม่ใช่หรอ และดูตอนนเหมือนไกลจะครบสามขวโมงแล้ว

เมื่อจักรกฤษได้ยินแบบนี้ก็ตบหัวตัวเองเต็มแรงหนึ่งที “โธ่ เอ่ย ลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง นั่งดีๆนะ ผมจะบินแล้ว!”

ขณะที่พูดก็สตาร์ทเครื่องบินด้วย

จนลืมเลยว่าเขายังไม่ได้ไปช่วยธวัฒน์ออกมาจากถ้ำ

นัฐพงษ์พูดอืมแล้วนั่งลง และยกมือลูบรอยประทับแว่นตา บนจมูก ขณะเดียวกันก็ชำเลืองมองบ้านที่ปาลีกับดนุพล พลอดรักกันแวบหนึ่งผ่านหน้าต่างเครื่องบิน และร่างของ ดนุพลที่อยู่ภายในดวงตาก็หายไป

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ดนุพลก็เดินผ่านปาลีออกจาก ห้อง เมื่อเห็นจักรกฤษและนัฐพงษ์ไปแล้ว ในใจก็บ่นพึมพำ ว่าจะไปก็ไม่รอเขากับปาลีด้วย

แต่ทิ้งเขาไว้ที่นี้ก็ดี เขาเติบโตมาจากเมืองใหญ่ คิดไม่ ถึงว่าพื้นที่ภูเขาลึกแบบนี้จะบรรยากาศดี หากสามารถพักอยู่ ที่นี้อีกไม่กี่วัน คงจะดีมากแน่ๆ

ส่วนปาลีถูกดนพลทรมานจนเหนื่อยและนอนหลับไปแล้ว และด้วยเมื่อคืนนอนในถ้ำไม่ค่อยสบายด้วย เมื่อทำกิจเสร็จ เลยนอนหลับลึกไปเลย

เขาแทบไม่รู้เลยว่าจักรกฤษไม่ได้ไปช่วยธวัฒน์
เมื่อถึงตอนบาย บาลกตนขึ้นมาด้วยความหิวโหย

หลังจากที่ดนุพลให้ปาลีดื่มซุปเนื้อ และกินอาหารเสร็จ ปาลีที่ถูกเขาสกัดกั้นอยู่ข้างนอกก็เข้าห้องได้

หลังจากที่พี่น้องผู้หญิงรอดชีวิตออกมาได้ก็อยู่ด้วยกัน โชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ

“ปาลี ทำไหมธวัฒน์ถึงยังไม่กลับมา ไม่ใช่ว่าเขาอยู่ด้วย กันกับเธอมาตลอดหรอ? ”

เมื่อปาลีนึกถึงภาพสถานการณ์ที่ถูกฝูงหมาปากว่าร้อยตัว ล้อมรอบ สีหน้าก็เริ่มขาวซีด

เมื่อปาลีได้ยินแบบนั้นก็ตกใจ และรีบหันหน้ามองดนุพลที่ อยู่ด้านข้าง เขาตอบรับเธอว่าจะไปช่วยธวัฒน์