ตอนที่391 ไม่ปล่อยแม้แต่คนเดียว

เดิมทีปาลีไม่อยากไปพบเธอ แต่คราวนี้จิรเมธก็จะไป เมืองแล้ว ด้วยฐานะของจิรนาถเธอก็ต้องไปพร้อมกัน ถึงเธอจะไม่อยากไปเธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่บ้านตระ กูลกันตพัฒน์ต่ออีก เกรงว่าพวกเธอต้องมีช่วงเวลานาน ที่ไม่สามารถเจอกันอีก ยังไงเธอกับเขาก็เคยช่วยเหลือ กันงั้นถือเป็นการลาจากแล้วกัน และปาลีก็รู้ดีว่าการ ต้องจากไปแบบนี้จิรนาถต้องไม่เต็มใจแน่ เธอเองก็กลัว ว่าวันสุดท้ายจิรนาถจะทำเรื่องบ้าบออะไรออกมา

เมื่อมาถึงถานที่ที่นัดไว้ตามเวลา ปาลีก็มองเห็น จิรนาถได้รออยู่ที่นั่นแล้ว เธอเดินไปเดินมาดูเหมือน หงุดหงิดมาก

พอเห็นปาลีมา จิรนาถก็รีบเดินเข้าไป เมื่อได้มองไป รอบว่าและยืนยันว่าไม่มีใครได้มองเห็นพวกเธอ จึง ยื่นมือไปจับมือของปาลี พูดอย่างน่าสงสารว่า“ฉันรู้ว่า เป็นเธอ เป็นเธอให้ดนุพลส่งจิรเมธไปเมืองSทำไม ทั้งๆ ที่เธอรู้ว่าเมื่อจิรเมธไปจากบ้านนี้ฉันก็ต้องไปกับเขา ทําไม ทําไมเธอต้องไล่ฉันออกไป ทำไม”

ปาลีโดนเธอจับจนรึสึกเจ็บ ถึงตอนนี้แล้วจิรนาถก็ยัง แสแสร้งอยู่

ปาลีผลักมือของจิรนาถออกไป และก็พูดอย่าง ไม่ปฏิเสธ”ใช่ ข้อเสนอที่บอกว่าให้คุณปู่ไปรักษาที่ เมืองSเป็นฉันพูดให้ดนุพล ส่วนเหตุผลนั้น…..เธอคง เข้าใจมากที่สุด ช่วงนี้เธอได้ทำอะไรไปและมันมากเกินแค่ไหน ฉันไม่พูดเธอก็รู้เอง”

ใช่ ข้อเสนอที่บอกว่าให้จิรเมธไปใหษาที่เมืองSเป็น ปาลีเสนอออกมาและดนุพลก็แค่ช่วยเธอพูดออกมาเท่า ก็เท่านั้น ที่ปาลีทำแบบนี้ ด้านหนึ่งคือให้จิรเมธได้รับ การรักษาที่ดีและกายดีไวๆ อีกด้านหนึ่งก็คือจิรนาถห่าง จากบ้านตระกูลกันตพัฒน์ เพราะการกระบ้าที่บ้าคลั่ง ของจิรนาถเหนือการควลคุมแล้ว เธอเบนไม่กล้าให้เธอ อยู่ต่ออีก

พอได้ยินปาลียอมรับ จิรนาถทั้งรู้สึกแปลกใจและ รู้สึกกังวล เดิมทีเธอคิดว่าปาลีจะไม่ยอมรับ ถ้าอย่าง นั้นก็แสดงว่าปาลียังไม่อยากแตกแยกกับเธอ และเธอก็ สามารถใช้จุดนี้ขอได้โอกาสสุดท้ายเพื่ออยู่ที่นี่ แต่คาด ไม่ถึงปาลีจะยอมรับไปตรงๆ ดูท่าปาลีอยากจะให้เธอ ย้ายออกไปเร็วๆแล้ว

ปาลียิ้มเย็นชา ในเมื่อปาลีเลือกเป็นศัตรูของเธอ งั้น เธอก็ไม่ต้องเอาใจเธอต่ออีก จ้องไปปาลีแล้วจิรนาถพูด อย่างดุดัน“ใช่ เรื่องช่วงนี้เป็นฉันทำเอง แต่นี่ไม่ใช่สิ่ง ที่เธออยากเห็นหรอ ไม่งั้นเธอช่วยฉันกลับมาบ้านตระ กูลกันตพัฒน์ทำไม ก็เพื่อใช้ฉันมาจัดการคนของตระ กูลกันตพัฒน์ไม่ใช่หรอ ดังนั้นเธอก็อย่าทำดูเป็นสูงส่ง ที่จริงเธอก็ไม่ต่างกับฉันสักเท่าไหร่ ไม่ เธอยิ่งต่ำต้อย กว่าฉันอีก อย่างน้อยสิ่งที่ฉันทำลงไปฉันกล้ายอมรับ แล้วเธอ เธอรู้แต่แอบมองอยู่ข้างหลังเท่านั้น ทั้งๆที่ใน ใจรู้สึกสะใจแต่หลังนั้นกลับว่าตำหนิฉัน คนนกสองหัว อย่างเธอโลกนี้มันมีไม่เยอะเลยทีเดียว เชอะ”
ปาลีมองดวงตาที่ดุดันของจิรนาถแล้วยิ้มเย็นชาออก มา”สุดท้ายเธอก็เผยธาตุแท้ของเธอออกมาแล้ว ฉันยัง คิดว่าเธอจะแสแสร้งต่อไปอีก ใช่ ฉันยอมรับว่าตอนนั้น ที่ฉันช่วยเธอกลับมาบ้านตระกูลกันตพัฒน์ก็คิดอยาก จะใช้เธอไปจัดการพวกเขาแต่ฉันก็ไม่ได้ต่ำต้อยอย่าง ที่เธอคิดหรอก อีกทั้งฉันก็ไม่รู้สึกว่าตนเองทำตัวสูงส่ง ช่วงนี้ถ้าเรื่องที่เธอทำนั้นเป็นเรื่องเล็กๆฉันก็ไม่ไปขาด แย้งแถมยังแอบช่วยเธอด้วย เพราะฉันเองก็เกลียด ธนัทและทวิติยา ฉันอยากให้พวกเขาชดใช้กรรมที่พวก เขาทำลงไม่น้อยกว่าเธอ แต่สิ่งที่เธอทมันมากเกินไป แล้ว ถ้าเธออยู่บ้านตระกูลกันตพัฒน์ต่อสุดท้ายเธอเอง ก็รอดออกมาไม่ได้ เพราะคนตระกูลกันตพัฒน์ฉลาด กว่าที่เธอคิดไว้ ไปเถอะ ไปจากที่นี่ เธอกับคุณปู่จะได้ อิสระมากกว่านี้”

ตอนนี้ธนัทและทวิติยายังไม่สงสัยถึงจิรนาถเพราะมี เธอที่เป็นแพะรับบาปอยู่ แต่สักวันความจริงมันต้องโด รเปิดเผยออกมา ถึงตอนนั้นผลที่จิรนาถได้รับต้องโหด ร้อยกว่าสองปีก่อนแน่นอน ที่ปาลีอยากให้เธอจากไปที่ นี่ก็คืออยากช่วยเธอ

แต่เสียดายที่จิรนาถยังจมอยู่มนความแค้น เธอจะ มองเห็นเรื่องเหล่านี้ได้ยังไง

ตอนนี้คนที่ขาดขวางเธอไปแก้แค้นก็เท่ากับเป็นศัตรู ของเธอ

“อิสระ เธอก็รู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่อิสระ ที่ ฉันทำเป็นคนขอทานอดทนมาสองปีก็เพื่อมีวันหนึ่งจะได้ไปจัดการคนของตระกูลกันตพัฒน์ ปาลี ฉันขออบกเธอ ฉันจะไม่ไปจากที่นี่ และตอนนี้ฉันไม่เพียงแต่ไม่ปล่อย ธนัทและทวิติยา แม้ภาสวร อิงดาว เธอและดนุพลของ เธอ ฉันล้วนไม่ปล่อยหมด คนที่เป็นคนของตระกูลกันต พัฒน์ฉันล้วนไม่ปล่อยแม้แต่คนเดียว เธอรอดูเถอะ ฉัน ต้องให้พวกเธอเจอดีแน่”

จิรนาถตะโกนอย่างเป็นฟืนเป็นไฟ แล้วหันตัวเดินไป จนหายอยู่ในความมืด