ตอนที่ 170 โรงแรมรอคุณอยู่

แต่ว่า มองไปที่หน้าที่ลำบากใจและไม่สามารถช่วยอะไร ได้ของปาลีแล้ว เขาเลยไม่ได้ถามออกไป

จำได้ว่าเมื่อตอนที่อยู่ที่ประเทศไทยคอนนั้น เพราะว่าเขา ไม่เชื่อคำพูดปาลี ปาลีเลยบอกเลิกเขา ดังนั้น เขาเลยไม่ กล้าที่จะทำผิดพลาดซ้ำเดิมอีก

แต่ไม่รู้ว่าเหตุผลจริงๆที่ปาลีต้องการจะเลิกกับเขาไม่ใช่ เรื่องนี้

ดนุพลเดินไปแค่ไม่นาน ห่างออกไปแค่ไม่กี่สิบเมตร พิง ไปที่เสาข้างๆ และมองไปที่รฐาตาไม่กระพริบ ถ้าหากว่ารฐา ทำอะไรปาลีแม้แต่น้อย ไม่ต้องสงสัยเลย เขาจะรีบวิ่งกลับ ไปต่อยรฐาทันที

ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ ทำไมคุณยังต้องการที่จะคุยกับ ฉัน? ฉันบอกแล้ว ฉันไม่กลัว..

เมื่อเห็นว่าดนุพลยืนอยู่ไม่ไกล ปาลีรู้สึกโล่งใจและพูด คุยอย่างมั่นใจกันอีกเล็กน้อย

แต่ปาลียังไม่ทันพูดจบ รฐาก็หัวเราะแทรกขึ้นมา “ ถึงตอน นี้แล้ว เธอยังคิดว่าจะขู่ฉันได้อีกหรอ? ได้ยินว่าภายในเดือน นี้ เธอจะหมั้นกับดนุพล ยินดีด้วย แต่ฉันไม่เชื่อว่าตอนนี้เธอ จะทนไปด้วยกันได้
ปาลีรู้สึกละอายใจ

ใช่แล้ว รฐาพูดตรงจุดของเธอ ความสุขมันมาเร็วมาก จน เธอประหลาดใจ แต่ก็จะเสียดายมากถ้าเธอปล่อยมันไป เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเธอกำลังจะสวยงาม ความ รัก สามี และลูก ๆ มีทุกอย่างแล้ว แต่ว่าตอนนี้ สิ่งที่เคยทน ไม่ได้ในอดีต เมื่อมองย้อนกลับไปมันจะกลายเป็นความ ยุ่งเหยิงในตัวเธออีกครั้ง เธอจะทำอะไรได้ นอกจากการ ประนีประนอมและยอมรับมัน

รฐายังคงหัวเราะและพูดต่อว่า “ ได้ยินมาว่า เธอท้อง เด็ก

คนนี้…………..

“เด็กคนนี้เป็นของดนพล!”

ปาลีเกือบจะไม่ได้คิด เธอโดนกระตุ้นด้วยความตื่นเต้น

รฐายักไหล่โดยที่ไม่มีความจำเป็น “ฉันไม่ได้บอกว่ามัน เป็นของฉัน คุณกังวลอะไรอยู่ “

นับๆวันดูแล้ว เขารู้ดีว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ของเขาแน่นอน

ปาลีกำลังถูกรฐาปั่นหัวให้เป็นบ้า “รฐา คุณต้องการจะทำ อะไรกันแน่? ”

ถ้าหากว่าเขาต้องหารแค่เพียงผู้หญิง ของนอกก็มีผู้หญิง ที่สวยกว่าเธอมากมาย ทำไมถึงไม่ปล่อยเธอไป?
“แน่นอน ฉันอยากให้เธอ…..ทุกข์ทรมาน

ดวงตาของรฐาสาดส่องด้วยความเย็นยะเยือก เขาไม่มี ความสุข เธอก็อย่าคิดว่าจะได้มีความสุขเลย “พรุ่งนี้บ่ายโมง ฉันจะรอเธออยู่ที่โรงแรมดอกนาฬิกา”

พูดจบ เขาก็เดินจากไป

“ไม่!

ปาลีส่ายหัวปฏิเสธ “ฉันจะไม่ไป “

ล้อเล่นกันหน่า เธอต้องฟังและต้องไปอยู่แล้ว ต่อไปแค่ กลัวว่ามันอาจจะต้องได้รับการซ่อมแซมไปยิ่งกว่าซอยสลัวๆ ในประเทศไทย

รฐาหันหน้าไปทางเธอและยิ้มอย่างโหดร้ายที่มุมปากของ เขา “เธอเลือกที่จะไม่มาได้ แต่หลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น เธอย่อมรู้ดีกว่าใคร!”

พูดจบ ก็ไม่อยู่อีกต่อไป เขามองแวบๆไปที่ดนุพล จากนั้น ค่อยก้าวออกไป

เมื่อมองไปที่แผ่นหลังของรฐา ปาลีตัวแข็งทื่อและเกือบจะ ล้มลงไปโชคดีที่ดนุพลรับไว้ทัน

“ที่รัก คุณเป็นอะไร รฐาเค้า….พูดอะไรกับคุณกันแน่?”
ในที่สุดดนุพลก็อดไม่ได้ที่จะต้องถามออกไป

“เขา…..ฉัน….

ปาลีหน้าซีด เมื่อมองดูดวงตาที่จริงจังของดนพลเธอกลับ ไม่สามารถโกหกได้

ราค่อยๆบังคับเธอทีละนิด ไม่บังคับให้ตายหรอก แต่เขา จะไม่ปล่อยมือ และเขาก็ไม่ได้พึ่งอะไรนอกจากความไม่รู้

ของดนุพล

ในตอนนี้ ปาลีรู้สึกเหนื่อย เหนื่อยมาก

ทุกวันนี้ เธอปกปิดเรื่องนี้กับดนุพล ทุกชั่วโมงทุกนาที

ในใจเจ็บปวดทรมานและไม่มีความสุขเลย ไม่มีสักวินาทีที่

จะสบายใจได้เลย

จะเป็นยังไงถ้า…..บอกความจริงกับดนุพล

ความคิดนี้ผุดขึ้นมาที่หัวปาลี

หากเธอต้องส่งตัวเองให้เข้าปากของรฐา ก็ขอโทษดนุพล อีกครั้ง แล้ว เธอก็จะสารภาพทั้งหมดนี้

“ดนุพล ฉันมีเรื่องที่จะต้องบอกกับคุณ ฉัน……..

ปาลีพูดยังไม่ทันจบ เธอก็รู้สึกเจ็บที่บริเวณหน้าท้อง มันต้องเป็นเพราะที่รฐาพูดเมื่อกี้ ความตื่นเต้นมันทำให้อารมณ์ ของเธอแปรปรวนมากเกินไปและมันก็ไปกระทบกับเด็กใน ท้อง

ดนุพลตกใจ แล้วเขาจะดูแลสิ่งที่ปาลียังพูดไม่ทันจบได้ ยังไง เขาอุ้มปาลีไว้ แล้วรีบไปที่โรงพยาบานส่วนตัวของรัฐ พงษ์

ยังดีที่เด็กไม่ได้รับผลกระทบ แต่ยังไงก็ต้องรักษาตัวอยู่ที่ โรงพยาบาลก่อนสองวันเมื่อทวิติยารู้ ก็รีบไปที่โรงพยาบาล ทันที พอถึงข้างเตียงของปาลีก็พูดอย่างโกรธเคืองว่า “ ฉัน บอกเธอแล้วว่าไม่ให้ออกจากบ้าน ให้อยู่บ้านดีดีเลี้ยงลูก เธอนี่ทําตัวไม่ดี เกิดเรื่องอะไรกับเธอฉันไม่สนใจหรอก แต่ อย่าให้เกิดอะไรขึ้นกับหลานชายของฉันที่ยังไม่ทันจะได้ ลืมตาดูโลก แล้วอย่ามาพูดว่าฉันไม่ได้เตือนเธอ ถ้าหากว่า หลานฉันเป็นอะไรขึ้นมา ชีวิตนี้เธอหยุดคิดเลยว่าจะได้ก้าว ขาเข้าบ้านกันตพัฒน์อีก อย่าแม้แต่จะคิดว่าดนุพลจะได้ แต่งงานกับเธอ “