ตอนที่ 65 โยกย้ายส่ายสะโพก

ทันใดนั้นนิทัศน์ก็ถูกกระตุ้นจากเธอ จากนั้นภายในเป้ากางเกงก็ ตึงขึ้น เหมือนมีบางอย่างแข็งตัวและยืดตรงขึ้น

วารีจ้องมองนิทัศน์ด้วยสีหน้าแดงระเรื่อเขินอาย และพูดว่า : “พี่ นิทัศน์ ตรงนั้นของคุณ…อยากให้ช่วยเช็ดไหมค่ะ”

น้องวารีว่ายังไงล่ะครับ?”

ปิยะเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้น “ถ้าหากคุณอยากเข็ดก็เช็ดเลย วันนี้ ให้สิทธิ์คุณเลือก”

บาดแผลบนแขนของเขาได้รับการรักษามาสี่วันแล้ว ตอนนี้ บาดแผลเริ่มสมานแล้ว แต่ไม่สามารถรออกแรงมากจนเกินไปได้

เมื่อได้ยินนิทัศน์พูดแบบนั้น วารีก็เขินอายจนหน้าแดงระเรื่อ แต่ ก็ยังกล้าถอดกางเกงลงมา จากนั้นก็ใช้ผ้าเช็ดอย่างจริงจัง ฝ่ามือ ของเธอเริ่มรู้สึกถึงความร้อนอุ่นและความแข็งตัว ทำให้เธอเริ่ม หายใจลึกมากขึ้น

หลังจากค่ำคืนนั้นเธอก็รู้สึกอยากอีก อยากผ่านช่วงเวลาที่ กระดูก วิญญาณถูกกลืนกิน ไม่กี่วันมานี้หัวใจของวารีเหมือนมีมด หลายพันหมื่นตัวมากัดเซาะ จนรู้สึกเจ็บปวดอยากตาย ตอนนี้เมื่อ เห็นบรรยากาศเป้องหน้า ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าตัวเองต้องการ อะไร นั้นคืออยากนั่งคร่อมลง

ขณะ ที่วารีจ้องมองด้วยสีหน้าที่เพลิดเพลิน เบิกบานใจ จู่ๆ ร่างกายก็สะดุ้ง มือข้างซ้ายของนิทัศน์ทะลวงเข้าไปในผ้าคลุม ของเธอ วารีตกใจ เริ่มเกร็งและหนีบขาสองข้าง

มือของนิทัศน์ได้สัมผัสกับบริเวณที่เขาอยากเตะต้อง ภายในผ้า คลุมว่างเปล่า คิดไม่ถึงว่าวารีจะไม่สวมกางเกงใน เลยไม่รู้ว่าเธอ ต้องการมายั่วยวนเขาหรือเปล่า เขายังไม่ได้ทำอะไร ในร่างกาย ของเธอก็เปียกชื้นแล้ว

“น้องวารีของผมปล่อยน้ำแล้ว อยากนั่งคร่อมใช่ไหม

นิทัศน์ตบบนสะโพกอันเนียนนวลและงอนขึ้น ในปากก็เอ่ยคำพูด

น่าเขินอายขึ้น

วารีถูกเขาตีจนรู้สึกเจ็บและสบาย เธอเงยหน้ามองนิทัศน์ด้วย สายตาขุนเคือง จากนั้นบนใบหน้าก็แดงก่ำ ขณะที่ค่อยนั่งคร่อม ลงบนตัวของนิทัศน์

“อ่า พินิทัศน์..”

วารีก็ทําตาเยิ้ม และเปล่งเสียงร้องออดอ้อน จากนั้นก็เกิดความ รู้สึกพึงพอใจขึ้น จนทำให้เซลล์ตามเรือนร่างของเธอผ่อนคลาย อย่างคลุ้มคลั่ง

นิทัศน์หรี่ตาลงด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ และจ้องมองสีหน้า สะลึมสะลือของสาวน้อยที่อยู่บนตัว วินาทีนี้เขาประสบความ สําเร็จแล้ว เขาใช้มือข้างเดียว ปรับท่านอนให้มั่นคง จากนั้นก็พูด อย่างกับราชาผู้สูงส่งออกคำสั่ง : “ถอดเสื้อผ้าออก”

เมื่อได้ยินวารีก็เริ่มเคลื่อนไหวเอวเบาๆพลาง และถอดผ้ารัดเอว อย่างเชื่อฟังพลาง และถอดเสื้อผ้าบนเรือนร่างออก ทันใดนั้นก็ ปรากฏเม็ดลูกท้อสีแดงชมพูขึ้น

ผู้หญิงบนภูเขาไม่สวมชุดชั้นใน พวกเธอยังคงปฏิบัติตาม ประเพณีการแต่งตัวของผู้หญิงจีนโบราณ โดยการสวมผ้าบางๆ หนึ่งไว้

อาจจะเป็นเพราะสภาพดินและน้ำบนภูเขาอุดมสมบูรณ์ หน้าอก ของเธอเลยได้สวดทรงสวยมาก บริเวณหน้าอกขนาดสามสิบหก ของปิยะนับว่าเป็นผู้หญิงที่อุดมสมบูรณ์ แต่วารีกลับมีขนสดอุดม สมบูรณ์กว่าปิยะมากกว่า เป็นเพราะปกติวารีสวมเสื้อขนาดใหญ่ เลยอาจมองไม่ชัดเจน

ตอนนี้เธอสวมแค่ผ้าบางๆแนบบนตัวไว้ ความภาคภูมิใจของเธอ ค่อยๆผุดโผล่ออกมา อีกอย่างเพราะยังอายุน้อย ทรวดทรงเลย ไม่มีอะไรหย่อนคล้อย มองจนนิทัศน์เริ่มรู้สึกโลภมากขึ้น

” เคลื่อนไหวหน่อยสิ!”

นิทัศน์ดันเอวขึ้นอย่างรุนแรง พร้อมออกแรงดันวารีที่อยู่บนตัว เองขึ้น

“อ่า…”

วารีจะคาดการณ์ได้ยังไงว่านิทัศน์ที่ถูกวารีนั่งพิง จู่ๆจะ เคลื่อนไหวขึ้น ขณะที่ไม่ทันตั้งตัวก็ถูกนิทัศน์ดันจนทำให้ร่างกาย ของเธอลุกขึ้นกลางอากาศ จากนั้นก็นั่งคร่อมลงอย่างแรง

ส่วนหน้าอกขนาดใหญ่อุดสมบูรณ์ของเธอก็สั่นสะเทือนเหมือน กับมีกระต่ายสองตัวกระโดดออกมาจากผ้าบางสีแดงชมพูของเธอ ตอนที่เธอนั่งคร่อมลง เมื่อเคลื่อนไหวกลางอากาศอยู่สักพัก ลูกท้อ สีแดงชมพูขนาดเล็กก็ตั้งตัวขึ้น

“อื้ม…ภาพนี้ช่างสวยงดงามเหลือเกิน เอาอีกรอบ

นิทัศน์จ้องมองเบื้องหน้าอย่างไม่วางสายตา หลังจากดึงผ้า บางจากบนเรื่องรางของวารออกก็ดันเอวอย่างดุดันอีกครั้ง จน ทำให้กระต่ายขาวขนาดใหญ่กระโดดไปมาอีกครั้ง

“อ่า…..นิทัศน์ใจร้าย…

วารีที่ถูกนิทัศน์กระทำจนไม่รู้สึกเขินอายก็จ้องมองความอุดม สมบูรณ์ของตัวเองกระโดดไปมา เธอที่สมควรตายก็รู้สึกกระตุ้น ความตื่นเต้นที่ไม่เคยมีมาก่อนขึ้น

“พี่นิทัศน์ เดี๋ยวฉันร้องเพลงภูเขาให้พี่ฟัง ดีไหม…

วารีพยายามร้องตามจังหวะ”การกระโดด” และยังไม่ลืม เคลื่อนไหวด้วย ครั้งนี้นิทัศน์รู้สึกชื่นชอบเธอในเวลาร้องเพลงเป็น อย่างมาก

เป็นดังที่คาดการณ์ไว้ เมื่อนิทัศน์ได้ฟังก็พยักหน้าอย่างสนใจ

ทันใดนั้นวารีก็โยกย้ายส่ายสะโพกพร้อมร้องเพลง : “เรียกร้อง หาพี่ชายคนรัก น้องสาวรอคอยเจ้าทั้งวัน ทำไหมเจ้ายังไม่มา พี่ ชายคนรัก…”

จากที่ห่างไกล ปิยะที่เดินลงเขายังไม่มาถึงหมู่บ้านชาลาก็ได้ยิน เสียงวารีร่าร้อง