ตอนที่446 แอบมองอยู่นอกประตู

ที่โสรจปรากฏอยู่ที่นี่ก็เพื่อมาดูไอริณ

คราวนี้ที่ไอริณบาดเจ็บเป็นโสรจทําเอง เดิมทีเธอ อยากทำร้ายนิวิฐ แต่กลับเผลอทำให้ลูกสาวตนเองบาด เจ็บ แต่นี่ก็ไม่ได้ให้โสรจมีความรู้สึกผิด เพราะสำหรับ ไอริณที่เป็นลูกสาวเธอไม่เคยชอบมาก่อน

เพียงแต่ตอนที่คนเราโดนทอดทิ้ง ในใจกลับกลัว ความโดดเดี่ยวขึ้นมา และเริ่มคาดหวังกับความมิตร ระหว่างครอบครัว โสรจก็เช่นเดียวกัน แต่ตอนนี้เธอไม่ เหลือใครอีกแล้ว ดังนั้นคนที่เธอนึกถึงได้ก็มีแต่ไอริณที่ เป็นลูกสาว

ดังนั้นโสรจเลยปลอมตัวมาโรงพยาบาล

แต่เธอไม่รู้ห้องคนไข้ของไอริณเป็นห้องไหนแถมเธอ ก็ไม่กล้าไปถาม มาถึงโรงพยาบาลครึ่งชั่วโมงแล้วเธอก็ ยังหาไม่เจอห้องคนไข้ของไอริณ โชคดีที่ทวิติยามาถึง และนําทางให้เธอ

หลังทวิติยาเข้าไปห้องคนไข้ของไอริณ เธอไม่ได้ปิด ประตูให้สนิท โสรจเลยได้แอบมองข้างในจากช่องเล็กๆ นี้

ในห้องคนไข้นอกจากทวิติยาและไอริณที่อยู่บนเตียง แล้ว ยังมีนัฐพงษ์และหญิงวัยกลางที่สวยงามคนหนึ่ง
หญิงวัยกลางคนนี้เป็นโสดร แม่ของนัฐพงษ์ที่เพิ่งฟื้น ขึ้นมาในไม่นานนี้ เพราะโคม่าไปยี่สิบกว่าปีไม่ได้ไป สัมผัสกับข้างนอก ดังนั้นหน้าตาของเธอดูสาวกว่าทวิติ ยาที่อายุเท่ากันไม่น้อย แต่เสียดายที่เธอนอนไปนาน ขาสองข้างของเธอเดินไม่ได้อีก ตอนนี้เธอนั่งอยู่บน เก้าอี้เข็น

“คุณยาย คุณพ่อ หนูรู้สึกคันมาก หนูต้องการเกา”ไอ ริณที่นอนอยู่บนเตียง ขาสองข้างของเธอกำลังห่อ พลาสเตอร์หนา เนื่องจากแผลกำลังหายดีอยู่ดังนั้นเลย ทำให้รู้สึกคัน ไอริณแค่เป็นเด็กที่อายุ4ขวบ จนทนแบบ นี้ได้ยังไง

ตั้งแต่มาอยู่กับนัฐพงษ์แล้ว ด้วยการตั้งใจแนะนำของ นัฐพงษ์ ไอริณเลยเปลี่ยนเรียกเขาว่าพ่อ

“ไอริณเด็กดี เพราะบาดแผลจะดีแล้วเลยรู้สึกคัน ฟังของพ่อนะ ไอริณเป็นเด็กดีที่เชื่อฟัง เดี๋ยวพ่อไป ซื้อMcLautanให้นะ ดีไหม”นัฐพงษ์ลูบหัวของไอริณ อย่างปวดใจ แล้วง้อเธออย่างอ่อนโยน

ทวิติยาก็เอาลูกอมที่เก็บไว้ในกระเป๋าของเธอออกมา ยื่นไปให้ไอริณ พูดว่า”มา ยายรู้ว่าไอริณชอบกินลูกอม ที่สุดเลย กินลูกอมแล้วขาก็ไม่คันแล้วนะ”เมื่อก่อนถ้าไอ ริณดื้อขึ้นมา ทวิติยาก็เอาลูกอมให้เธอกิน ไม้นี้ไม่เคย ล้มเหลวเลย ดังนั้นตอนที่มาหาไอริณเธอเลยเตรียม ลูกอมไปเยอะ

“ว้า ลูกอม”ยังไงก็เป็นเด๋ก เมื่อเห็นลูกอมก็ดีใจร้องออกมา เพียงแต่ไม่รอให้ไอริณได้รับลูกอมไป ลูกอมนั้น ก็โดนมือที่ขาวเนียนยึดไป

โสดรยึดลูกอมนั้นไป แล้วพูดว่า”ไอริณมีฟันผุไป หลายช่องแล้ว เมื่อคืนยังร้องไห้ว่าฟันเจ็บ ก็เพราะเมื่อ ก่อนกินลูมอมเยอะไป พวกเธอทำแบบนี้มีแต่ทำลายเธอ เท่านั้น”

ได้ยินโสดรกำลังตำหนิตนเอง ทวิติยาก็รู้ไม่พอใจขึ้น มา จ้องเขม็งไปโสดรแล้วพูดว่า“นี่เธอนั่งอยู่เบนไม่รู้ สึกบอกเอว(หมายความไม่รู้ก็อย่ามาพูด) ฉันเลี้ยงดู นัฐพงษ์และไอริณมาตั้งแต่เล็ก พวกเขาอยากได้อะไร ไม่อยากได้อะไรฉันรู้ดีกว่าเธอ เด็กคนไหนไม่ชอบกิน ลูกอม อีกทั้งเด็กๆล้วนต้องเปลี่ยนฟัน ตอนนี้มีฟันผุมันก็ ไม่เห็นเป็นอะไรหรอก พอเปลี่ยนฟันไปก็ไม่มีอะไรแล้ว นี่ เธอมีเวลามาสั่งสอนตรงนี้สู้ไปดูข่าวให้ตนเองเข้ากับ สังคมดีกว่า ไม่งั้นจะตามสังคมไม่ทัน แถมกลับมาเป็น ภาระของนัฐพงษ์ ”

ตั้งแต่นัฐพงษ์อายุหกขวบโสดรก็กลายเป็นเจ้าหญิง นิทรา ทวิติยาเลยเลี้ยงดูนัฐพงษ์มาจนโต แต่ตั้งแต่โสด รฟื้นขึ้นมาแล้ว นัฐพงษ์เลยยุ่งกับเรื่องที่ดูแลแม่ของ ตนเอง เลยไม่ได้ใส่ใจเรื่องของทวิติยาเหมือนเมื่อก่อน ทวิติยาถึงจะไม่ได้พูดออกมาแต่ในใจก็รู้สึกไม่ดีใจเป็น อย่างมาก แถมยังแอบแช่งในใจว่าโสดรไม่ระวังและล้ม เป็นเจ้าหญิงนิทราอีกครั้ง

“นี่เธอ….โสดรเป็นคนที่ใจดีอ่อนโยน ตอนสาวๆก็ไม่ ชอบไปต่อสู้กับคนอื่น อีกทั้งเธอยังโคม่าไปยี่สิบกว่าปีเกือบลืมจะไปเถียงกับคนอื่นยังไงแล้ว พอเจอกับหญิง ปากร้ายเหมือนทวิติยา เธอจะเป็นคู่แข่งของทวิติยาได้ ยังไง

นัฐพงษ์ที่อยู่ข้างๆรู้สึกปวดหัวมาก

แม้รู้ว่าทวิติยากำลังตั้งใจรังแกแม่ตนเอง แต่ยังไงน้า คุณนี้ก็เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็ก ทวิติยาก็เหมือนกับแม้ เลี้ยงของเขาแล้ว ดังนั้นเขาเลยรู้สึกลำบากใจมาก

ตอนที่นัฐพงษ์กำลังปวดหัวกับเรื่องที่จะแก้ไขปัญหา ระหว่างทวิติยาและแม่ยังไง นอกประตูก็มีเสียงเบาๆดัง เข้ามา