ตอนที่ 70 ถูกพบเห็นแล้ว 1

ในเมื่อปาลีตัดสินใจไม่ไปทำงานที่บริษัทโจวกรุ๊ปจำกัด ดัง นั้นเลยไม่ต้องกลับตามนิทัศน์จากหมู่บ้านชาลา และด้วย เพราะดนุพลยังอยากอยู่เล่นที่หมู่บ้านชาลาอีกสองวัน ดัง นั้นทั้งสองคนเลยจูงมือมาเก็บเห็ดที่ภูเขาหลังหมู่บ้าน

วันนี้ปาลีสวมชุดปาดไหล่สีเหลืองเปลือกไข่ ส่วนข้างล่าง สวมกระโปรงลายดอกไม้สีชมพู เลยดูสวยสดใส เมื่อเดินใน ป่าเหมือนกับเป็นผีเสื้อโดดเด่นตัวหนึ่งบินพริ้วไหว

โดยเฉพาะเรือนร่างของเธอ ตอนที่เก็บเห็ดนั้น เมื่อเธอก้ม ลงก็จะเผยสะโพกอันโดดเด่นขึ้น จนทำให้ดนุพลที่มองอยู่ ข้างหลังเลือดพลุ่งพล่านหมดแล้ว

“ที่รัก ทำยังไงดี ยิ่งผมมองดูที่รักก็ยิ่งรู้สึกว่าที่รักเป็นผู้ ” หญิงที่สวยงดงามที่สุดในโลก!

ฉวยโอกาสตอนที่ปาลีไม่ทันตั้งตัว ดนุพลอ้าแขนออกมาก อดปาลีจากข้างหลัง จากนั้นก็กัดหูอันน่ารักของปาลี พร้อม พ่นลมร้อนอุ่นออกมา

“อ่า คุณร้ายมากเลย ทําซะจนฉันตกใจหมด”

ขณะที่ปาลีกำลังเก็บเห็ดบนพื้นดินอย่างจริงจังอยู่นั้น จู่ๆ ดนพลก็มากอดจากข้างหลังจนทำให้เธอตกใจ เมื่อหันกลับ มาก็กระทบกับหน้าอกของดนุพล ขณะเดียวกันในใจก็รู้สึก ดีใจต่อคําชื่นชมของดนพล
เมื่อเห็นปาลีแก้มแดงระเรื่อ ดนุพลก็รู้สึกเบิกบานใจ จาก นั้นมือทั้งสองข้างที่กอดก็เริ่มซุกซน

“อย่า!”

ปาลีรีบผลักเขาออกไป และจ้องมองด้วยความขุ่นเคือง พร้อมพูดว่า : “ไม่ดูเลยว่าที่ไหน คุณนี่ นับวันยิ่งหน้าไม่อาย”

ดนุพลไม่ถือสา “ผมคิดว่าที่นี้ก็ออกจะดี รอบบริเวณล้วน เป็นต้นไม้ คนสักคนก็ยังไม่มีเลย”

พูดจบก็กอดปาลีอีกครั้ง และพูดประจบและแจงว่า : “ที่รัก พวกเราสองคนมาลองเปลี่ยนบรรยากาศที่นี้ดูไหม วันๆ เอาแต่ทรมานขังอยู่ในห้อง ลองดูไหม”

ขณะที่พูด มือข้างขวาก็ลูบคล้ำบนหน้าอกของปาลีแล้ว

“อย่า ไม่เอา!”

ในตอนนี้ปาลีทั้งเขินอายและรีบร้อน หากจะให้เธอลองทำ เรื่องแบบนั้นบนภูเขา เธอคงทำใจไม่ได้

แต่ดนุพลกอดเธอไม่ยอมปล่อย และยังดันเอวของเธอ แนบชิดกับบริเวณอันแข็งและยืดตรงของเขา ปาลีพยายาม หลีกแต่ก็หลีกไม่พ้น สุดท้ายเธอเลยกัดบนแขนของดนุพล หนึ่งที

“โอ๊ย!”
ดนุพลรู้สึกเจ็บปวด มือที่กอดปาลีก็คลายออกอัตโนมัติ ทันที ปาลีรีบฉวยโอกาสเวลานี้หนีออกจากอ้อมอกของเขา จากนั้นก็จับกระโปรงขึ้น พร้อมวิ่งตรงไปข้างหน้า

“นี่ คุณเดินช้าๆหน่อย ระวังสะดุดก้อนหิน”

เมื่อดนุพลเห็นปาลีวิ่งอย่างรีบร้อนก็กลัวเธอจะหกล้มได้ รับบาดเจ็บ

เมื่อปาลีได้ยิน ก็รีบหันหลังและทำหน้าผีซุกซนให้ดนุพล ดู พร้อมหัวเราะคิกคัก จากนั้นก็วิ่งตรงไปข้างหน้า

ดนุพลรีบวิ่งตามไป เขาเป็นผู้ชาย ดังนั้นฝีเท้าเลยกว้าง บวกกับประการณ์ผ่านการเข้าร่วมทหาร เมื่อวิ่งไล่ตามแล้ว ปาลีจะเป็นคู่แข่งเขาได้ยังไงกัน

ไม่ถึงสองนาที เธอก็ถูกเขาจับไว้ในอ้อมอก

ขณะที่ทั้งสองคนกอดหยอกล้อเล่นกันนั่น จู่ๆก็ได้ยินเสียง ฝีเท้าม้า เมื่อทั้งสองคนเงยหน้ามองก็เห็นปิยะกับภูผานั่ง แนบชิดติดกัน พวกเขาขี่ม้าตามถนนขนาดเล็กขึ้นมาจาก ภูเขาผ่านมา

“เอ๋ ปิยะกับภูผา”

ปาลีจ้องมองและโบกมือด้วยความตื่นเต้น เพื่อทักทาย ภูผาและปิยะที่กำลังขี่ม้ามาตรงสถานที่ที่พวกเขาอยู่
ดนุพลรีบเอามือปิดปากเธอไว้ และเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้น พร้อมพูดว่า : “ไม่เห็นหรอว่าทั้งสองคนกำลังทำเรื่องดีกัน อยู่ คุณรบกวนพวกเขาเวลานี้ ช่างไร้มารยาทมากเลย”

เมื่อปาลีได้ยินเขาพูดแบบนั้นก็แปลกใจ “ทําเรื่องดีอะไร

หรอ?”

พวกเขาสองคนก็แค่ขี่ม้าเล่นเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าภูผา กำลังสอนปิยะขี่ม้าอยู่

“คุณนี่โง่เขลาจริงๆ!”

ดนุพลอดใจไม่ไหวที่จะใช้นิ้วกดจมูกของปาลี จากนั้นก็ชี้ นิ้วไปที่ภูผากับปิยะที่กำลังเข้ามาใกล้ และพูดว่า : “คุณดูท่า นั่งของพวกเขาสองคนสิ นั่งแนบชิดติดกันขนาดนั้น เห็นได้ ชัดว่าเป็นท่าพลอดรักกันอยู่”

เมื่อปาลีได้ยินก็สะดุ้งตกใจ และขมวดคิ้วขึ้น จากนั้นก็ตบ หน้าดนพลหนึ่งที และด่าทอว่า : “ดนุพล คุณพูดถึงปิยะแบบ นี้ได้ยังไง คนที่เธอชอบคือนิทัศน์ เธอจะมีอะไรกับภูผาคน นั้นได้ยังไง ฉันไม่อนุญาตให้คุณพูดถึงปิยะแบบนี้”

ดนุพลพูดอีกว่า : “ถ้าหากคุณไม่เชื่อก็มองดูสีหน้าของ ปิยะสิ ใบหน้าแดงระเรื่อ ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อย พร้อมเผย ใบหน้าเสวยสุข อีกอย่างถ้าหากไม่มีอะไร ทำไหมพวกเขา ถึงเอาเสื้อคลุมมาห่อตัวเองแบบนั้นด้วย โดยไม่ปล่อยให้ ลมพัดผ่านไป ที่รัก คุณต้องเชื่อความฉลาดของผม การคาด เดาของผมไม่ผิดพลาดแน่นอน”
ปาลีส่ายหน้าด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ : “เป็นไปไม่ได้ ปิยะคนที่ปิยะชอบคือนิทัศน์ เธอจะไป…มีอะไรกับภูผาคน นั้นได้ยังไง…”

น้ำเสียงของเธอยิ่งเบาลง เพราะสิ่งที่ดนุพลพูดมา ปาลี เริ่มหวั่นไหวแล้ว

“คุณไม่เชื่อใช่ไหม ได้ เดี๋ยวผมเรียกพวกเขาให้ แค่ถามก็รู้ แล้วว่าสิ่งที่ผมพูด ตกลงเป็นความจริงหรือเปล่า?”

เมื่อดนุพลเห็นปาลีไม่ยอมเชื่อก็โกรธเคือง ไม่รอให้ปาลี มีปฏิกิริยาตอบสนอง ก็รีบยกมือขึ้นโบกเรียกปิยะกับภูผาที่ ขี่ม้าตามถนนเล็กขึ้นบนเขา พร้อมตะโกนพูดว่า : “เฮ้ย ปิยะ ภูผา พวกคุณทำอะไรกันอยู่? “