ตอนที่ 49 อุ้มก็ได้นี้

“ธวัฒน์ ทำไมเธอถึงมาด้วยล่ะ?”

ปาลีมองชาวหนุ่มรูปงามเหมือนมาจากสวรรค์ด้วยสีหน้า ตกตะลึง จากนั้นก็ส่งสายตาสงสัยไปยังปิยะ

เรื่องที่ปิยะกับธวัฒน์เลิกกันแล้ว ปาลีรู้มาตั้งแต่แรกแล้ว แล้วทำไมธวัฒน์ถึงยังอุตส่าห์ตามมาถึงในหุบเขาลึกนี้อีกล่ะ หรือว่า เขาอยากกลับไปคืนดีกับปิยะ?

จนถึงตอนนี้ ปาลีก็ยังคิดว่าคิดว่าธวัฒน์ทำเพื่อปิยะอยู่

ดวงตาที่เหมือนกับดวงดาวของธวัฒน์ จ้องมองไปยัง ปาลีตาไม่กระพริบ ยกยิ้มขึ้นมาพูดตอบ “เมื่อเช้าฉันได้รับ ข้อความจากปิยะน่ะ เธอบอกว่าทั้งสองคนต้องออกนอก เมืองไปหมู่บ้านซาลาที่อยู่ห่างไกล ฉันนึกดูแล้ว บังเอิญฉัน มีวันหยุดพอดี น่าเบื่อจะตาย เลยคิดว่าจะตามมาเที่ยวด้วย พักผ่อนสักหน่อยแล้วมาสัมผัสความงามของธรรมชาติ”

ปิยะที่อยู่ข้างๆ ได้ยินแบบนั้น ก็อดทำหน้าบิ้งไม่ได้ นึก แอบด่าในใจขึ้นมา ไอ้ธวัฒน์คนนี้เนี่ยนะ มีเรื่องจะพูดแต่ดัน ไม่พูดออกมาตรงๆ แค่บอกว่าเธอมาที่นี่เพื่อมาหาปาลีก็ได้นี่ นา ขี้ขลาดชะมัด

พอปาลีได้ยินก็พูดกับปิยะด้วยความตกใจ “ปิยะ เธอส่ง ข้อความไปตอนไหน ทำไมฉันถึงไม่รู้ล่ะ”
แววตาของปิยะแปลกไปแวบหนึ่ง ตอนที่นิทัศน์บอกให้ ปาลีมาที่หมู่บ้านซาลาด้วยกันนั้น เธอก็พลันรู้สึกได้ถึงความ คิดที่แปลกไปของนิทัศน์ ดังนั้นก่อนจะขึ้นรถ เธอจึงแอบส่ง ข้อความไปหาธวัฒน์ แอบบอกว่าปาลีอยู่ที่ไหน เธอมั่นใจว่า ธวัฒน์ต้องมาแน่ แบบนี้นิทัศน์จะได้ไม่มีโอกาสแล้ว

แน่นอนว่า เธอบอกเหตุผลนี้กับปาลีไม่ได้ เธอยกยิ้มแล้ว ตอบกลับ “เธอไม่ต้องสนหรอกว่าฉันส่งอะไรไป ฉันทำแบบ นี้เพื่อเธอนะ เท้าเธอเจ็บแบบนี้ พรุ่งนี้จะขึ้นเขาไปสำรวจซา ลาแมนเดอร์ยังไงกัน มีธวัฒน์อยู่แบบนี้ เขาก็มาเป็นขาให้ เธอได้ ให้เธอขี่หลังขึ้นภูเขาไง”

“แบบนี้ไม่ดีหรอกมั้ง?”

ปาลีพูด “แบกคนขึ้นภูเขาน่ะเหนื่อยจะตาย เธออย่ารบกวน ธวัฒน์บ่อยนักสิ เขาไม่ใช่แฟนของเธอแล้วนะ เธอยังเอาแต่ ชี้ไม้ชี้มือให้เขาไปทำนุ่นทำนี่ให้เธอทำแบบนี้ไม่ดีนะ”

ปิยะรีบยอมแพ้ “เธอดูสิ ธวัฒน์ยังยืนสบายดีอยู่ตรงนี้นะ ทำไมเธอถึงได้รับหักอกแบบนี้ล่ะ แบบนี้ไม่สมกับเป็นรุ่น น้องที่โรงเรียนเลยนะ”

พอปาลีได้ยิน ที่ปิยะพูดมามันมีความหมายแฝงแน่ ยื่นมือ ไปดึงปิยะเข้ามา ถลึงตาพูดใส่ “พูดอะไรของเธอน่ะ ใคร หักอกใครกัน”

แววตายังแอบเหลือบมองไปยังธวัฒน์อย่างอายๆ ธวัฒน์

เองก็ก้มหน้าหัวเราะเขินอยู่ ท่าทางแบบนี้ก็เหมือนชอบที่ปิยะพูดมา

ใจของปาลีเต้นขึ้นมา หรือว่า….ธวัฒน์จะชอบเธอ?

แต่ในตอนนั้น ปาลีก็รีบส่ายหน้าปฏิเสธเรื่องที่ไม่น่าเป็นไป ได้นั้น

ก่อนหน้านี้ตอนเรียนมหาวิทยาลัย เขาก็เห็นว่าธวัฒน์ใน ตอนนั้นจีบปิยะอย่างไร เรื่องแบบนั้นทับถมกันมา แม้กระทั่ง เธอที่อยู่ข้างๆ ก็ยังรู้สึกขึ้นมา แต่เห็นเขาชอบปิยะมาก ไหนๆ ก็ชอบขนาดนี้ แล้วทำไมถึงได้ยอมเลิกกันง่ายๆ แบบ นี้นะ?

ตอนนั้นเอง ก็มีชายร่างผอมอายุสามสิบกว่าเดินเข้ามาจาก สวนข้างนอก ใบหน้าที่มีรอยแผลเต็มไปหมดยกยิ้มที่ดูเทียบ ได้กับนิชเล็กน้อยขึ้นมา พอเข้ามาในห้องก็โค้งให้ปาลีและ ปิยะแล้วเอ่ย “สวัสดีทั้งสองท่าน ผมเป็นลูกน้องของหัวหน้า หมู่บ้านต้นน้ำ ท่านหัวหน้าหมู่บ้านได้เตรียมมื้อเย็นไว้ให้ทุก ท่านแล้ว เลยเรียกให้ผมมาเชิญทั้งสองท่านไปรับประทาน มื้อเย็นด้วยกัน”

ได้สิ!”

ปิยะพยักหน้า แล้วหันไปพูดกับธวัฒน์ที่อยู่ข้างๆ “เธอเอง ก็ไปด้วยกันสิ”

ตอนนี้เธออยากให้นิทัศน์ได้รู้ว่ามีธวัฒน์มาด้วยโดยเร็ว ให้

เขารีบทั้งความคิดที่มีต่อปาลีไปซะ
“เดี๋ยวก่อน ท่านนี้คือ?

ต้นน้ำขมวดคิ้วชี้ไปที่ธวัฒน์ ก่อนหน้านี้ที่มาพร้อมกับ เถ้าแก่นิทัศน์ไม่มีผู้ชายคนนี้นี่นา ตอนนั้นเขายืนอยู่ข้างซ้าย ของหัวหน้าหมู่บ้านนิช เห็นทุกคนได้อย่างชัดเจน

“เขาเป็นเพื่อนของฉันเอง”

ปิยะตอบกลับอย่างหงุดหงิด ไม่รู้ว่าทำไม พอเธอเห็นคน ปากแหลมหน้าลิงตรงหน้านี้ ดวงตาเล็กที่มองดูดันน้ำก็เกิด หงุดหงิดขึ้นมา

ต้นน้ำปกติก็ดูสีหน้าคนเก่งมาก ทำไมจะดูไม่ออกว่าปิยะ ไม่ชอบเขา พลันไม่กล้าถามอะไรอีก “ไหนๆ ก็เป็นเพื่อนคุณ แล้วต้องไปด้วยกันได้ เชิญเลยๆ!”

“แบบนี้ค่อยดีหน่อย

ปิยะยิ้มขึ้นมาจากนั้นก็บอกให้ธวัฒน์อุ้มปาลีขึ้นหลังไปกิน

ข้าว

ปาลีรู้สึกลำบากใจนิดหน่อย ให้ผู้ชายคนหนึ่งแบกขึ้นหลัง ทำแบบนี้มันใกล้ชิดเกินไปแล้ว เธอลังเลเล็กน้อย

แต่ธวัฒน์กลับพูดอย่างใจกว้าง “แค่ไปกินข้าวใกล้ๆ เอง ใกล้แบบนี้ไม่ต้องขี่หลังหรอก อุ้มก็ได้นี่”

พูดจบ ก็ไม่รอให้ปาลีตอบ กัมตัวลง แล้วโอบเอวบองของปาลีอุ้มขึ้น เดินตรงออกไปข้างนอก

ปิยะเห็นแบบนั้น ก็อดยกยิ้มขึ้นมาไม่ได้ ดูเหมือนธวัฒน์ไม่ ได้ขี้ขลาดอย่างที่เธอคิดนะ อุ้มปาลีอย่างใกล้ชิดแบบนี้ไป ถึงต่อหน้านิทัศน์ คราวนี้ เธอก็อยากจะเห็นว่าตอนนั้นนิทัศน์ จะทำสีหน้าแบบไหนออกมา