ตอนที่ 37 ไม่ยอมปล่อยไป

“นังสารเลว เธอกำลังโกหกจริงๆ ด้วย พูดมาได้ว่า ท่านประธานเช่าห้องให้เธออยู่ใกล้บริษัท ที่จริงก็แค่ข้ออ้าง อยากจะรีบย้ายออกไปอยู่กับผู้ชายอื่นอะไรขนาดนี้ เธอยัง จะมาหน้าไม่อายแบบนี้ เธอทำให้ฉันโมโห มากเลย!”

รฐาโมโหจนดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง อยากจะใช้ สายตาของเขาฆ่าปาลีซะ นิ้วที่สามสอดใส่เข้าไปอย่าง รุนแรง

“อ้า…

ในที่สุดปาลีก็ทนไม่ไหว เจ็บจนต้องร้องออกมา ร่างกายอันแสนพิเศษของเธอ คับแน่นมาตลอด ตอนนี้โดนร ฐาใช้นิ้วทั้งสามทะลวงเข้าไป ก็เจ็บราวกับท่อนล่างของเธอ จะฉีกขาดออกจากกันเหงื่อเย็นไหลลงบนหน้าผาก น้ำตา ไหลพรั่งพรูออกมา

“ที่รัก เป็นอะไรไปนะ”

ดนุพลที่ถือสายอยู่หัวใจแทบหยุดเต้น เขารีบ

กระโดดลงจากรถ

“ไม่… ไม่มีอะไร แต่เผลอไปเตะโดนของนะ…”

ปาลีกัดริมฝีปากพยายามอดทนต่อไป
“แล้วเจ็บมากหรือเปล่า เธออย่าขยับสุ่มสี่สุ่มห้านะ ฉันจะรีบขึ้นไปรับเดี๋ยวนี้แหละ”

ใจของดนุพลร้อนรนเสียจนอยากจะพุ่งเข้าไปใน

อาคารอยู่อาศัยนั้น

“อย่า…..”

คราวนี้ไม่ต้องให้รฐาสั่ง ปาลีก็รีบปฏิเสธเสียเอง ถ้า หากดนุพลมาเห็นที่รฐากดเธอไว้กับกำแพงล่ะก็ เธอไม่กล้า คิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นภายหลัง “ไม่ได้เจ็บอะไร เธอไม่ ต้องขึ้นมาหรอก พ่อแม่ฉันยังไม่อยากเจอเธอน่ะ… ดนุพล เธอกลับไปก่อนเถอะ ถือว่าฉันขอนะ”

เธอพูดยาวเกินไป เสียงสะอื้นที่ปาลีพยายามอดทน เก็บไว้ก็พรั่งพรูออกมา

แต่ในตอนนี้ ดนุพลก็ยังคิดว่าเป็นเพราะพ่อแม่ของ เธอไม่เห็นด้วยที่พวกเขาคบกัน ดังนั้นเธอจึงสะอื้นให้ด้วย ความเศร้า เขาก็พลันรีบตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “โอ เคโอเคโอเค ฉันไปแล้ว ฉันจะไปแล้วนะ วันหลังพวกเรา ค่อยหาเวลาดีๆ เลือกของขวัญมาสวัสดีพ่อแม่ของเธอแบบ เป็นทางการหน่อย ดีไหม?”

%3D

ได้สิ”

ปาลีตอบกลับเสียงสั่น “งั้นฉันวางสายนะ”
พูดจบ ก็ส่งสายตาขอร้องให้รฐาช่วยกดวางสาย

โทรศัพท์ให้เธอ

ในที่สุดรฐาก็ได้ดั่งใจหวัง มุมปากยกรอยยิ้มที่ชั่ว ร้ายกว่าเดิม นิ้วทั้งสามที่สอดอยู่ในร่างของปาลีขยับเข้า ออกหลายรอบ แต่ก็ยังไม่ยอมเอาออกไป จากนั้นก็โยน โทรศัพท์ที่อยู่ตรงอกของปาลีลงพื้น พลันเสียง “เพลง” ดัง ขึ้นมา โทรศัพท์เครื่องนั้นก็ร่วงลงแตกละเอียด

ปาลึกลัวจนร่างกายสั่นเครือ “ฉันทำตามที่เธอบอก ทุกอย่างแล้ว เขาก็กลับไปแล้วด้วย เธอปล่อยฉันไปเถอะ”

“ปล่อยเธอไปเหรอ? เธอพูดออกมาจากใจจริงหรือ เปล่า เธอดูนิ้วของฉันสิ”

รฐาดึงนิ้วมือทั้งสามของตนออกมาแล้วชูขึ้นตรง หน้าปาลี บนนิ้วมือเคลือบไปด้วยคราบเลือด แต่ที่มีมากกว่า นั้นคือของเหลวใส “ปากเธอบอกว่าไม่เอา แต่จริงๆ แล้ว ร่างกายเธอบอกอีกอย่าง นั่งร่าน ก่อนหน้านี้ทำไมไม่รู้นะว่า เธอแฉะขนาดนี้ เธอกับขวัญชีวีเหมือนกันจริงๆ อยากซะจน ลึกเข้าไปในกระดูก สมกับเป็นพี่น้องกันจริงๆ!”

พูดถึงขวัญชีวี รฐาอดกัดฟันกรอดไม่ได้ เมื่อวานที่ ไม่กลับมาบ้านไม่ได้มีแค่ปาลี เพราะขวัญชีวีเองก็ไม่กลับมา เหมือนกัน

ก่อนหน้านี้ ทุกครั้งที่เลิกเรียน ขวัญชีวีก็จะรีบกลับ บ้าน อาบน้ำให้สะอาด สวมใส่พวกชุดชั้นในเซ็กซี่หลายแบบนอนรอเขาอยู่บนเตียง แต่เมื่อคืนเธอไม่กลับบ้านเป็น

ครั้งแรก

รัฐารู้ดีว่าคืนวันก่อนนั้นเขาทำรุนแรงกับเธอเสียจน ทำให้เธอหวาดกลัวไปแล้ว ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่โดนผู้ชาย ทำรุนแรงใส่ รุนแรงเสียจนมีเลือดไหลออกมา ทำจนอีกฝ่าย สลบไป ในจิตใต้สำนึกก็คงจะเกิดความหวาดกลัวผู้ชายคน นั้นขึ้นมาแล้ว

ในหนึ่งคืน ที่ห้องขาดผู้หญิงสองคนที่เขาสามารถ รังแกได้ เมื่อคืนพูดได้เลยว่ารฐากระสับกระส่ายจนแทบทน

ไม่ไหว!

“เธอ.. ไอ้เลว.. ปล่อยฉันนะ….

”

ปาลีได้ฟังที่เขาพูดก็พยายามหันหน้าหนีสุดชีวิต

ไม่ใช่ เธอไม่เหมือนกับขวัญชีวี ร่างกายของเธอมี ให้ผู้ชายที่เธอรักเท่านั้น แต่ตั้งแต่เธอคบกับดนุพล ร่างกาย ของเธอก็กลายเป็นอ่อนไหวง่ายมากขึ้น ไม่ต้องพูดถึงตอน โดนรฐาเล่นเร้าขนาดนี้ แค่ให้เธอดูรูปภาพที่ส่อไปทาง ลามกหรืออ่านนิยาย เธอก็แทบจะควบคุมตัวเองไม่ให้หน้า แดงขึ้นมาไม่ได้ ความรู้สึกเอ่อล้นเสียจนเลยเถิด

“ครั้งนั้นเมื่อคืนวันก่อนเวลาที่ทำมันสั้นไปนะ เธอคงจะ ยังไม่ได้ลองความเดือดของฉันเท่าไหร่เลยนะ ตอนนี้ ฉัน จะทำให้เธอเข้าใจแจ่มแจ้งเลย”
รฐาไม่สนใจสายตาไม่สมยอมและสายตาขอร้อง ของปาลี เสียง “ฟึ่บ” เดียวก็รูดซิปกางเกงของตนลง ปลด ปล่อยส่วนความต้องการของเขาที่แทบจะปะทุออกมา

“อ๊ะ ไม่เอานะ…”

พอปาลีเห็นการกระทำของรฐา พลันกลัวจนกรีด ร้องเสียงสูงออกมา ร่างกายที่ถูกล็อกเอาไว้นานจนแทบไม่ ขัดขืนก็รวบรวมแรงทั้งหมดที่มีแล้วปลดปล่อยออกไป

แล้วรฐาที่ไม่ทันคาดคิดว่าปาลีจะเป็นจุดเปลี่ยน สำคัญที่เขาจะได้พบ สองมือของปาลีหนีรอดจากมือซ้าย ของเขา