ตอนที่ 103 ตนด้วยการจูบ

พูดถึงตรงนี้เธอก็ร้องห่มร้องไห้ขึ้นมา “จริงๆฉันได้รับกรรม กับสิ่งที่ทำลงไปแล้ว ถึงตอนนี้ฉันจะอยู่ดีกินดี แต่..ฉันไม่รู้ สึกมีความสุขเลย ไม่รู้สึกมีความสุขเลยสักนิด ทุกวันที่ฉัน มีชีวิตอยู่ หนึ่งวันนานเหมือนหนึ่งปี ถ้าเกิดเป็นไปได้ ในวัน นั้นฉันจะเลือกที่จะไม่ออกจากหมู่บ้าน จะได้ไม่เจอผู้ชายที่ ทรยศ ถูกมันทำร้ายจนไม่มีชิ้นดี กลับไปคลอดหวานแล้วฉัน ไม่ควรที่จะออกมาแก้แค้นมัน ฉันควรจะวางทุกอย่างลงและ อยู่กับพี่ ฉันขายวิญญาณของตัวเองเพื่อที่จะแก้แค้น 20 กว่าปีแล้ว แค้นไม่ได้แก้ กลับชดใช้ชีวิตของตัวเองไป ฉัน แค้น ฉันแค้นจริงๆ…

นิ้วมือของธามนั้นเริ่มขยับ หนังตาก็กระตุกเป็นช่วงๆ เขา ได้ยินเสียงจากหัวใจของวิสาข์ เขาพยายามที่จะต่อสู้เพื่อที่ จะได้ตื่นขึ้นมา เขาจะปลอบใจผู้หญิงที่เขาชอบมาชั่วชีวิต

เห็นปฏิกิริยาของธามแล้ว วิสาข์รู้สึกดีใจ เธอรู้ว่า ธาม ได้ยินสิ่งที่เธอพูด เขายังรู้สึกตัวอยู่ วิสาข์กัดปากตัวเองและ คิด เธอยืนขึ้น หลังจากนั้นเธอก้มตัวลงไปที่ธาม ปากสีแดง ที่อิ่มอวบจูบลงไปที่ริมฝีปากอันแห้งหยาบของธาม

ณ ตอนนี้ ไม่จําเป็นต้องพูดอะไรอีกต่อไป ธามลืมตาขึ้นมา อย่างทันทีทันใด

มองไปที่วิสาข์กับหน้าตาอันสง่างามในระยะใกล้ชิด พร้อม สัมผัสถึงริมฝีปากที่นุ่มนวลและอวบอิ่ม ในสมองธามมีแต่ ความว่างเปล่า เขาได้แต่กะพริบตา ลืมทั้งบทสนทนา และเมมการเตตอบ

ในขณะนั้น จาริณีที่เฝ้าอยู่ข้างประตู ก็ได้เห็นกับฉากนี้ผ่าน กระจกประตูพอดี ทันใดนั้น เธอโกรธและจ้องมองอย่างไม่ ละสายตา

แต่เธอเป็นคนชวนวิสาข์มาเอง และก็เพื่อที่จะให้ธามได้ ตื่นขึ้น เธอเลยไม่มีสิทธิ์ที่จะมาด่าหรือว่า ความอึดอัดอย่าง มหาศาลทำให้หน้าแก่ๆของเธอดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที ความคิดที่กล้าหาญในตอนนั้น เริ่มเติบโตขึ้นมาอย่างบ้า คลั่ง

ขณะนี้ ปาลีกำลังนอนหลับอยู่ห้องข้างๆ

ระหว่างที่หลับอยู่ เธอฝันแล้วฝันอีก เธอหลับได้ไม่ ค่อยราบรื่นเท่าไหร่ หารู้ไม่ โชคชะตาของเธอกำลังจะถูก บิดเบือนโดยจาริณีอีกครั้ง

หลังจากที่ธามตื่นขึ้นมาแล้ว วิสาข์ก็ไม่ได้อยู่ต่อ เธอไม่ อยากให้ใครเห็นว่าเธอมาอยู่ที่นี่ จึงรีบขับรถกลับคฤหาสน์ หรูที่เหมือนคุกในทันที

ปาลีสะดุ้งตื่นมาตอนกลางคืนจากฝันร้าย พอได้ข่าวว่าธาม ตื่นแล้ว ปลอดภัยไม่เป็นอันตรายต่อชีวิต เธอจึงโล่งอกโล่ง ใจและมุดเข้าไปที่อ้อมกอดของดนุพลเพื่อที่จะนอนต่อ

วันต่อมา ปาลีตื่นเช้าไปทำงานที่บริษัท จริงๆแล้วเธอ

อยากที่จะลางานหนึ่งวันเพื่อที่จะไปเฝ้าธาม แต่เพราะเพิ่งเข้ามาทํางานในบริษัทไม่นาน เธอไม่กล้าที่จะขอลางาน จริงๆ

คาดไม่ถึงเลยว่าขวัญชีวีจะมาเช้ากว่าเธอและยังมารอใน ออฟฟิศแผนกบุคคล โอจินณ์เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลก็กำลัง ช่วยขวัญชีวีดำเนินการขั้นตอนการรับเข้าทำงาน

ปาลีตกใจ เลยรีบถามโอจินณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อวานเธอ สลัดขวัญชีวีทิ้งไปแล้วนิ

โอจินณ์ยิ้มอย่างแปลกประหลาดและพูดว่า “ทุกอย่างพี่ ณาเป็นคนตัดสิน เธอไม่เห็นด้วย ก็ไปหาพี่ณาสิ มาชักหน้า ใส่ฉันทำไม”

โอจินณ์ทํางานเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลมาสองปีแล้ว ไม่ ได้เลื่อนขั้นสักที เลยคิดว่าครั้งนี้ตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบุคคล จะต้องเป็นของเธอแน่นอน แต่จู่ๆก็โดนปาลีที่โผล่มาจาก ไหนไม่รู้แย่งไป เพราะฉะนั้นในใจโอจินณ์นั้นเกลียดปาลี เข้าไส้ ในช่วงเวลาที่ปาลีทำงานนั้น เธอไม่เคยลืมที่จะกลั่น แกล้งปาลี และพูดเสียดสีหรือประชดประชันใส่

ปาลีเพิ่งเข้ามาใหม่ๆ เลยอดทนไม่ตอบโต้ พอรู้เรื่องว่ากิ รณาเป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้

ปาลีเลยรู้สึกสงสัย

ที่ผ่านมา ผู้สมัครงานในรอบสัมภาษณ์ที่สลัดทิ้งไป กิรณา ก็ไม่เคยเลือกเข้าทำงานเลย แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า…
ปาลีลุกขึ้น และจะไปที่ห้องออฟฟิศผู้จัดการถามกิรณา ว่าเป็นเพราะอะไร ขวัญชีวีกลับยิ้มด้วยความภูมิใจ เดินบน รองเท้าสนสูง7นิ้ว และยืนบังปาลีด้วยสีหน้าที่หยิ่งยโส พูดว่า “อย่าคิดว่าเธอไม่ให้โอกาสฉัน แล้วฉันจะไม่มีวิธี ตำแหน่งเลขานุการของผู้จัดการใหญ่บริษัทCLกรุ๊ป จะต้อง เป็นของฉัน!”

ปาลีเงยหน้าและสบตาไปที่สายตายั่วยุของขวัญชีวี หัวเราะและตอบว่า “ได้ ฉันล่ะอยากรู้จริงๆว่าเธอจะทำงาน ตำแหน่งนี้ได้นานแค่ไหน อย่าว่าฉันดูถูกเธอเลย เธอน่ะ ไม่ เหมาะสมกับงานนี้

ขวัญชีวีหาได้สนใจไม่ หัวเราะและพูดว่า “ปาลี ขอร้องล่ะ เธออย่าคิดว่าคนอื่นนั้นโง่เขลา แต่คิดว่าตัวเองนั้นเก่ง พวก เราสองคน ใครโง่ใครเก่งก็รู้ๆกันอยู่ ขอยกเรื่องพี่เขยละกัน สุดท้ายแล้วเขาเลือกฉันแต่ไม่ใช่เธอ แค่นี้เธอก็ควรเข้าใจ ว่าระหว่างเราสองคนใครนั้นเหนือกว่ากัน! อย่าหาว่าฉันไม่ เดือนเธอ ในเมื่อฉันเข้ามาในบริษัทCLกรุ๊ปแล้ว หลังจากนี้ เธอก็ระวังตัวไว้นะ ไม่งั้น เธอไม่ได้ตายดีแน่!”