ตอนที่468 ไปหมู่บ้านซาลากระทันหัน

ชั่วพริบตา เวลาผ่านไปสิบห้าวันแล้ว ธามก็ได้ออกโรง พยาบาลปาลี ดนุพล นิวิฐ วิสาข์และจักรกฤษไปหมู่บ้าน น้ำขาวพร้อมกับธาม เตรียมจะทำอาหารมื้อใหญ่ให้ธาม

วันที่สอง ปาลีและดนุพลก็นั่งเครื่องบินส่วนตัวของจัก รกฤษจากไป เพราะพวกเธอต้องไปหมู่บ้านซาลา ส่วน วิสาข์และนิวิฐยังอยู่หมู่บ้านน้ำขาว เพราะบาดแผลของ ธามยังไม่หายดี เขายังต้องการมีคนดูแล

หมู่บ้านน้ำขาวห่างไกลกับหมู่บ้านซาลามาก ถ้านั่งรถ ต้องการเวลาหลายชั่วโมง แถมหมู่บ้านซาลาอยู่ในป่า ลึก ทางข้างหลังมีแต่ใช้เท้าเดินไปได้เท่านั้น แต่เมื่อมี เครื่องบิน แค่กี่สิบนาทีปาลีพวกเธอก็ถึงแล้ว

แทบกับห้าปีก่อนแล้ว หมู่บ้านซาลาไม่มีการ เปลี่ยนแปลงเลย ที่นี่ป่าไม้เรียงราย อากาศสดชื่น ชาว บ้านที่อาศัยอยู่ก็มีจำนวนไม่ค่อยต่างกับเมื่อตอนนั้น บน ร่างพวกเขายังคงใส่เสื้อผ้าที่เก่าแก่ เห็นปาลีและดนุพล ลงมาจากเครื่องบิน พวกเขาก็มาล้อมรอบมองดูด้วย ความอยากรู้อยากเห็น และไม่นานพวกเขาก็จำออก ว่าเป็นปาลีและดนุพล เพราะหมู่บ้านซาลานี่อยู่ในป่า ลึก ปกติไม่ค่อยมีคนนอกเข้ามา ดังนั้นเวลาผ่านไปห้าปี พวกเขายังจำปาลีและดนุพลได้

เมื่อทักทายกับพวกชาวบ้านแล้ว ปาลีและดนุพลก็ไป บ้านของปิยะพงศ์ตามความทรงจำ
ยังอยู่ห่างไกล ปาลีก็มองผู้หญิงที่ท้องใหญ่ในบ้าน ของปิยะพงศ์กำลังเอาสมุนไพรออกให้ตัดแดด พอมอง ให้ละเอียด คนนั้นก็คือปิยะนี่ แทบกับเมื่อก่อน ปิยะใน ตอนนี้ถึงจะหน้าสด แต่ก็ยังมีความสวยที่แบบเรียบ ง่าย”ปิยะ”ได้เจอกับเพื่อนสนิทอีกครั้ง ปาลีดีใจจน ร้องไห้

“.………….ปาลี”ปิยะหันหัวมา มองดูปาลีที่วิ่งมาหาตนเอง เธอไม่กล้าเชื่อสายตาตนเอง เดินไปไม่กี่ก้าวแล้วกอด ปาลีไว้”ปาลี เธอมาได้ยังไง”’ระวังลูกในท้อง”

ปาลีรีบใช้มือจับแขนของปิยะและให้ตนเองออกห่าง กับเธอ”คาดไม่ถึงแค่ไม่เจอกันกี่เดือน ท้องเธอก็ใหญ่ ขนาดนี้แล้ว หรือก่อนกลับมาหมู่บ้านซาลาเธอก็ตั้งท้อง แล้วหรือ”ปิยะส่ายหัว นับจากเวลาแล้ว คงเป็นเดือน ที่หนึ่งที่กลับมาที่นี่ เพียงแต่หมอบอกว่าฉันตั้งครรภ์ พร้อมฝาแฝด ดังนั้นท้องเลยใหญ่กว่า”

“ว้า ปิยะ เธอเก่งจังเลย”ปาลีอดดีใจแทนปิยะไม่ได้ พอได้คุย เพื่อนสองคนนี้ก็ยืนในลานคุยไม่เสร็จ แม้ปิยะ พงศ์ที่ออกมาจากห้องแล้วปาลีก็ไม่ได้สังเกต สุดท้าย ดนุพลเตือนไป ทั้งสี่คนถึงเข้าไปในห้อง

แต่พอเข้าไปในห้อง ปาลีก็นิ่งอยู่กับที่ เพราะเธอเห็น คนหนึ่งอยู่ในห้อง———-วีนัส ลูกสาวของนิทัศน์และวารี

ตอนที่ปาลีและดนุพลเข้าไปในห้อง วีนัสกำลังวาด ภาพอยู่ เด็กที่ห้าขวบสามารถวาดภาพที่ง่ายๆได้แล้ว พอเห็นมีคนแปลกหน้ามา เธอก็รีบเก็บสมุทแล้วไปหลบที่หลังของปิยะพงศ์อย่างเขินอาย

“วีนัสไม่ต้องกลัวนะ สองคนนี้เป็นเพื่อนของแม่ ไป เรียกน้าและอาสิ”

ปิยะพงศ์ลูบหัวของปิยะพงศ์อย่างเอ็นดู น้ำเสียงที่ อ่อนโยนของเขาเหมือนเป็นพ่อที่ดี

“คุณอา คุณน้า”วีนัสมองปาลีและดนุพลอย่างเขินอาย แล้วก็เรียกออกมาอย่างเชื่อฟัง

ปาลีหยักหน้าเบาๆ แล้วลากปิยะมาข้างๆ รีบถาม ว่า”ปิยะ เด็กคนนี้มาอยู่บ้านเธอได้ไง พ่อของเธอล่ะ ช่วงเวลานี้เขามาหาเรื่องพวกเธอรึเปล่า”หลังจากที่ บริษัทของนิทัศน์ล้มละลาย เขาก็หายตัวไป ดนุพลเคย บอกว่าเขามาหมู่บ้านซาลาแล้ว เดิมทีปาลียังคาดหวัง อยู่ว่าเป็นข่าวของดนุพลผิดไป แต่ตอนนี้เห็นวีนัส เธอก็ เลยต้องเชื่อว่านิทัศน์อยู่ที่นี่ แต่ปิยะและปิยะพงศ์ทำไม ถึงได้รับวีนัสมาเลี้ยงที่บ้านละ

ได้ยินคำพูดของปาลี ปิยะกลับงุนงง“ปาลี ทำไมเธอ พูดถึงนิทัศน์ล่ะ ที่นี่เป็นหมู่บ้านซาลา นิทัศน์จะมานี่ ได้ยังไง ส่วนวีนัส ตอนที่นิทัศน์ล้มละลาย นิช(พ่อของ วารี)ก็ไปรับวีนัสกลับมาแล้ว ฉันเลี้ยงวีนัสมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นเธอเลยใกล้ชิตกับฉัน อีกทั้งนิชเป็นเพื่อนบ้านฉัน ดังนั้นวีนัสเลยมาที่บ้านฉันบ่อยๆ”

“อะไรนะ ที่เธอหมายความว่านิทัศน์ไม่ได้มาหมู่บ้าน ซาลาหรอ”ปาลีตกใจแล้วหันกลับไปมองดนุพล
ดนุพลกลับส่ายหัว”เป็นไปไม่ได้ ข่าวของฉันไม่ผิด